Love

       "แยกกันตรงนี้นะฮยอง ดูแลตัวเองด้วยละเจอกันที่หอ ไปแล้วนะน้องยูเจอกันใหม่นะค่ะ" 

"ค่ะ / อืมแล้วเจอกัน" แล้วเซฮุนก็ขึ้นรถกลับไปหอ

     ตอนนี้เวลา 5 โมงเย็น

"ยูกลับค่ำๆได้หรือปาวครับ"

"ได้ค่ะ ยูโทรบอกที่บ้านไว้แล้วค่ะ"

"ครับ ยูอยากกินอะไร เลือกได้เลยนะเดียวพี่หาไป"

"พี่ชานยอลเลือกเถอะค่ะ ยูไม่ค่อยรู้จัก^^"

"งั้นไปกินใส้ย่างกันและก็ต๊อกบ๊อกกี๊ดีไหม" ผมบอกยูถึงเมนูที่จะพาไป ยูพยักหน้ารับรู้ อากาศวันนี้เย็นกว่าทุกวัน ยูใส่เสื้อบางผมเห็นยูสั่นน้อยๆเวลามีลมพัดมา

"อ่ะ!!"

"หนาวนะ เอาเสื้อพี่ไปใส่จะได้อุ่น" ผมถอนเสื้อตัวนอกออกมาใส่ให้ยู ผมใส่เสื้อคลุมมาสองตัวก็เลยอุ่น พอใส่เสร็จก็ต้องอมยิ้มออกมายูตัวเล็กมากพอใส่เสื้อคลุมของผมยิ่งทำให้ดูเล็กเข้าไปใหญ่

"ขอบคุณค่ะ" 

"นี้หนาวหรือว่าเขินพี่หึแก้มแดงจัง" เพี๊ยน///ก้มหน้าลงไปถามยูเอามือเล็กๆของเขามาตีที่แขนเบาๆไม่ได้แรงอะไรเลยแล้วรีบเดินหนีนำหน้าไป ยูไม่รู้หรอกว่ามันทำผมยิ้มปากแทบฉีดกับการกระทำน่ารักๆของยู 

"เดินนำแบบนี้รู้ทางหรอยู" 

"พี่ชานยอลก็เดินเร็วๆชิค่ะ" เธอหยุดเดินหันหน้าเดินกลับมาหาผมแล้วประกบหลังก้มหน้าและเดินตาม

"ยูทำงานวันนี้เหนื่อยไหม" 

"ไม่ค่ะสนุก คนเยอะขายหมดเร็วด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันจะดีมากเลยค่ะ" ^.^

"ชอบทำเบอเกอรี่หรอ"

"ชอบค่ะมันสวยเวลาเราตกแต่ง แถมอร่อยด้วย" ผมเดินลงไปถึงรถไฟฟ้าใต้ดิน เย็นแล้วเป็นเวลาเลิกงานผู้คนเลยเยอะ เบียดกันเพื่อเข้าไปในรถไฟฟ้า

"ยูมาอยู่หน้าพี่เร็วเดียวเด็กหลง พี่ตามหาไม่เจอร้องไห้ขี้มูลโปร่งไม่รู้ด้วยนะ" ผมโดนมองฆ้อง แต่ยอมทำตามตอนนี้ยูมายืนข้างหน้าผม ผมประกบอยู่ข้างหลังคอยกันคนที่เบียดเข้ามาช่วยไม่ได้อย่างสู้ใหญ่กว่ายูทำไม่ เรายืนชิดกันมากเพราะคนเยอะหลังยูอยู่ที่อกแกร่งของผม รู้สึกดีมากเลยครับที่ได้ดูแลผู้หญิงตัวเล็กๆ

"เราจะไหนหรอค่ะ" ยูหันหน้าไปหาผมเล็กน้อยให้ได้ยินในสิ่งที่ยูพูด แต่ผมดันก้มหัวลงมาแก้มกับจมูกยูแทบจะโดนกัน ดีที่ใส่หมวกกับผ้าปิดจมูกไม่งั้นโดนแน่ๆ

"เมียงดงค่ะ ยูเคยไปไหม" ยูส่ายหัวให้เป็นคำตอบ แค่นี้รู้สึกหน้าตัวเองร้อนแปลกๆ หรือว่าเสื้อที่ผมใส่มันหนาเกินไปนะ