RY 01 Four year สี่ปีที่รักเธอ

เอย:มิณทร์...ออกมาหาเอยหน่อยดิ

มิณทร์:เป็นอะไรรึเปล่า

เอย:ป-เปล่า แค่มีไรอยากคุยด้วยเฉยๆ

มินทร์:ออๆ แล้วเอยอยู่ไหนอ่ะ

เอย:เค้าอยู่บนศูนย์กีฬาอ่ะ แสตนฝั่งติดบันได...

มิณทร์:โอเค เดี๋ยวเราขึ้นไปหานะ

เอย:อืม...//วางสาย

--บนศูนย์กีฬา—

มิณทร์://เดินไปยืนตรงข้ามเอย

เอย:. . . .

มิณทร์:เป็นอะไร?

เอย:มิณทร์...เอยยังลืมบอสไม่ได้อ่ะ

มิณทร์:. . . .ไม่เป็นไรๆ ของแบบนั้นมันต้องใช้เวลา

เอย:บอสเค้ามาขอคืนดีเอยอ่ะ

มิณทร์:คิดมากน่า ก็ปฏิเสธไปดิ คิดมากเราไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าบอสมาขออคืนดีเอยอ่ะ

เอย:แต่เค้ายังรักบอสอยู่นะ

มิณทร์:. . . . . .แล้วเราคืออะไรอ่ะ

เอย:เค้าไม่รู้ วันที่บอสทิ้งเราอ่ะ มิณทร์ก็เดินเข้ามาปลอบเราแล้วก็บอกว่าจะดูแลเอยแทนบอส แต่เราก็ยงัรู้สึกว่า...มิณทร์แทนที่บอสไม่ได้อ่ะ

มิณทร์:งั้นเอยก็ไม่ได้รักเราใช่ป้ะ

เอย:ไม่ใช่หรอกมิณทร์ เรารักมิณทร์มากแล้วก็หวงมิณทร์มากๆด้วย

มิณทร์:ถ้ารักเราก็อย่าลังเลดิวะ!!!! อย่าไปบ่นถึงมันดิ แบบนี้เค้าไม่เรียกว่ารักหรอกเว้ย!!!

เอย:เราไม่รู้ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ เรายังลืมบอสไม่ได้เรายังรักมันอยู่ แต่เราก็รักมิณทร์นะ มิณทร์ดูแลเราอย่างดีมาตลอดเลย

มิณทร์:ก็เลือกมาสักคนดิ!! คลุมเครือแบบนี้มันจะไปรอดได้ยังไง!?

เอย:เราขอเวลาสักหน่อยได้มั้ย แล้วเราจะมาบอกมิณทร์ว่าเราจะเลือกใคร

มิณทร์:ได้...เราจะให้เวลาเอยแต่ในช่วงนี้ อย่าเพิ่งมาคุยกันเลยนะ//เดินลงไปจากศูนย์กีฬา

.

.

.

.

.

มะปราง://เล่นปิงปองอยู่ชั้นล่างศูนย์กีฬากับกะทิ

มิณทร์://เดินผ่านหลังกะทิ

กะทิ://ตีลูกมาให้มะปราง

มะปราง:// ด้วยความตกใจเมื่อเห็นมิณร์จึงตีลูกพลาด

ขนมปัง:ออก...

มิณทร์://ลูกปิงปองกลิ้งไปโดนเท้า หยุดเดิน+ก้มลงเก็บลูกปิงปอง

มะปราง://ยืนมองมิณทร์

มิณทร์://เดินเข้ามาใกล้ๆโต๊ะแล้วโยนลูกปิงปองให้มะปราง

มะปราง://รับ

มิณทร์://เดินออกไป

มะปราง:เก็บให้ทำไมวะ ก็บอกแล้วไงว่าจะไม่ยุ่งด้วย ก็อย่ามายุ่งกับกูดิ คาวตาไม่ได้อยากให้มาทำดีด้วยนะเว้ย

มิณทร์://หยุดเดิน//แน่สิ ใครมันจะไปใจดีเหมือนไอนทีล่ะ//เดินต่อ

มะปราง:เออ!! อย่างมึงง่ะเทียบกับพี่เขาไม่ได้หรอกเว้ย!!!

กะทิ:หึง...

มะปราง://หันกลับไปหาเพื่อน//ห้ะ?

กะทิ:หึงมึงแน่ๆ

มะปราง:ใคร?

กะทิ:ใครล่ะ พี่มิณทร์อ่ะดิ

มะปราง:ไร้สาระ อย่างคนแบบนั้นจะมาหึงกูหาเหี้ยอะไร

กะทิ:เอ้า! ไม่แน่นะเว้ยแบบว่าเคยมีมึงไปตามตื๊อ พอมึงออกมาจริงๆก็เหงาไรงี้ แถมมึงจะไปสนิทกับพี่นทีจนอย่างกะเป็นแฟนกัน

มะปราง:โอยยยยยยยยย ปัญญาอ่อนละ ไอนี่แม่งมโนมึงก็แบบจิ้นไปหมดสะหมงสมองไปหมดละ

กะทิ:แล้วแต่มึงเห้อะ

เทลล์:ปราง!! กลับบ้าน!!

มะปราง:อ่ะ...แปบนึงเก็บของก่อน

==หลายวันต่อมา==

ครู:ครูจสั่งงาน

นักเรียน:ฮ๊าาาาาาาาาาาา แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ครู:ไม่ต้องมาโอดครวญ จะเอามั้ยคะแนนอ่ะ เพียวๆ 20 ไม่หาร

นักเรียน:เอาค้าบ/ค่า

มะปราง:คุ้มสัส

กะทิ:ทำไรคะครู!?

ครู:Power point คำนาม

นักเรียน:โหวววววววววววววววว งานยากอ่ะครู

ครู:ตั้ง 20 คะแนนม่ใช่น้อยนะ

กะทิ:มึงทำเป็นมั้ยวะ

มะปราง:ไม่เป็น...

กะทิ:=..=;

--3 วันต่อมา—

มะปราง:มึงเอาไง งานยังไม่ได้เริ่มเลยนะ

กะทิ:นั่นดิถ้ายังไม่เริ่มมีหวังส่งไม่ทันแน่

มะปราง:ถ้ามีคนที่ทำเป็นมาช่วยก็ดีน้า

กะทิ:แบบว่าพวกรุ่นพี่ไรงี้ รุ่นก่อนๆ

มะปราง:เอ๊ะ พี่นทีไง!!!

กะทิ:เออใช่!! เย็นนี้นะๆ มึงนัดเลยห้องสมุด

มะปราง:นัดยังไง กูไม่ใช่มีเบอร์พี่เขา

กะทิ:เอ้า! อยู่วงเดียวกันยังไงไม่มีเบอร์กันวะ

มะปราง:กูผิดอีก เออกูพอทำได้อยู่ภาวนาให้พี่เขาไปห้องสมุดละกัน

กะทิ:เออๆ

--เย็นวันนั้น—

มะปราง:เห้ยแก หาข้อมูลไปก่อนนะเดี๋ยวกูลงไปรอพี่นทีข้างล่าง

กะทิ:อ่าๆ

มะปราง:ขอให้มาเถอะๆๆๆๆๆ

นที://เดินออกมาจากตึก8

มะปราง:เห้ย! พี่นทีนี่หว่า!! >o< //ขอให้มาทางนี้เหอะ

นที://เลี้ยวมาทางห้องสมุด

มะปราง:เชดดดดดดดดด//วิ่งไปดักนที

นที://ชะงักเพราะตกใจ//อ-อะไรคับ?

มะปราง:ว่างมั้ยอ่ะ

นที:ไม่ว่าง

มะปราง:พี่จะทำอะไรง่ะ

นที:ไปส่งงาน...แล้วก็กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดแล้วก็กลับมาซ้อมฟุตซอลอ่ะ

มะปราง:โอ้เยอะ...

นที:ปรางมีอะไรเหรอ?

มะปราง:ว่าจะให้พี่ช่วยทำ Power Point หน่อยกลุ่มน้องมันไม่มีใครทำเป็นไง

นที:ทำอะไรอ่ะ

มะปราง:ก็ Power point ไง =..=;

นที:พี่หมายถึงเรื่องอะไร!!

มะปราง:คำนาม คือแบบครูให้หัวข้อใหญ่มาเลย แล้วก็ให้มาแยกหัวข้อย่อยอ่ะ

นที:วิชา?

มะปราง:เคมี ม.ต้น

นที:จะไปกวนนักก่ะน้องเห้ยยยยยยยย 5555555

มะปราง:5555555 ก็พี่ถามแปลกอ่ะคำนามก็ต้องภาษาไทยอ่ะดิ

นที://ดีดหน้าผากมะปราง

มะปราง:เจ็บง่าาาาาาาาาาาาา ใจย้าย//ตีไหล่นทีกลับ//ไปแหล่วงอน!!!//เดินหนี

นที:โอ๋ๆๆๆ จะให้พี่ช่วยก็ส่งไฟล์มาละกันเดี๋ยวช่วยตกแต่ง

มะปราง:แล้ว....//หันกลับมามองนที//มันส่งไฟล์ยังไงหว่ะ

นที:=..= งั้นก็ช่วยไม่ได้อ่ะ

มะปราง://เดินขึ้นชั้นบนห้องสมุดโดยมีนทีตามมา+เดินไปนั่งกับเพื่อน

นที:เดินมานั่งโต๊ะคอมถัดจากมะปรางไป1โต๊ะ

มะปราง://หันไปมองแรง

นที://ทำหน้างงๆ

เ

ว

ล

า

ผ่

า

น

ไ

ป

กะทิ:งานไม่กระเตื้องสักนิด

มะปราง://หันไปมองนทีที่นั่งก้มหน้ก้มตาทำงานอยู่

กะทิ:เรียกพี่นทีมาช่วยดิ้

มะปราง:มึงไม่เอาพี่เขาทำงานอยู่

กะทิ:พี่นที!!!

นที://เงยหน้าขึ้นมามอง

กะทิ:ปรางเรียกอ่ะ

มะปราง:อ่ะห้ะ?

นที:อะไรเหรอ?

มะปราง:พ-พี่ว่างรึยังอ่ะ

นที:ทำงานอยู่//ยกสมุดขึ้นมาชู

มะปราง:อะฮืออออออออออออออออ...//เอาหัวโขกโต๊ะ

นที:มาๆๆๆๆ พี่ว่างให้น้องก็ได้//ลุกจากที่นั่งมาหามะปราง

กะทิ:ง่อววววววววววววว....หาที่นุ่งให้พี่เขาดิ่...ข้างปรางอ่ะๆทุกคนเขยิบให้พี่เขานั่งโหน่ย

มะปราง://เอามือยันข้างๆเพื่อให้ระยำในการนั่งห่างขึ้น(ขัดแผนของกะทิ)

นที://นั่งข้างปราง//อ่ะ ให้ช่วยไร

มะปราง:เนี่ย...งานเละ จืดชืด ไร้สีสันทำไงดี...

นที:สวยแล้วเนี่ย...สวยกว่าที่พวกพี่ทำตอนม.ต้นอีก

มะปราง:ห่ะ? เอาจริงนี่สวยแล้วเหรอ นึกงานพี่ไม่ออกเลยนะ

นที:55555 โอเคแล้วๆสวยๆ

มะปราง:พี่ยังไม่เห็นงานกลุ่มอื่น มันเทียบไม่ติดเลยนะ

นที:เอ...งานนำเสนอแบบนี้อ่ะนะ มันไม่ได้อยู่ที่ชิ้นงานหรอก มันอยู่ที่การนำเสนอว่าเราจะสามารดึงดูดคนฟังได้มั้ยมากกว่า เข้าใจป้ะมันอยู่ที่วิธีการพูดอ่ะ//ชี้นิ้วเป็นวงกลม+พักมือ(แปะโดนมือมะปราง)

มะปราง://สะดุ้ง+หันไปมองหน้านที

นที://กำมือมะปราง

มะปราง:0///0

นที://ยกมือซ้ายไปจับเม้าส์//ลองหารูปมาเติมดูละกัน

กะทิ:ไอปราง ทำไมอยู่ๆมึงเงียบวะ

มะปราง:ป-เปล่า

กะทิ:หิวป้ะ?

มะปราง:นิดนึงๆ

กะทิ:กูว่าละ 555555555

..เวลาผ่านไป..

นที:ประมาณนี้น่าจะพอได้

มะปราง:ซวย อ-เอ้ยสวยๆๆ ขอบคุณน้า

นที:โอเคๆพี่ไปทำงานต่อละ//ปล่อยมือมะปราง+ลุกกลับที่นั่ง

มะปราง://มองมือตัวเอง//-///-

นที:ปราง!

มะปราง://สะดุ้ง+หันไปหาต้นเสียง

นที:มีตั๊มไดรฟ์ป้ะ?

มะปราง:ตั๊มไดรฟ์ๆ...ไม่มีนะคะ

นที:อ่าๆไม่เป็นไร

มะปราง:ค่ะ...//หันกลับมาทำงานต่อ+กำมือข้างที่นทีจับเอาไว้ จ-จะเขินทำไมวะเนี่ย

.

.

.

.มะปราง/กะทิ:ส-เสร็จแล้ววววววววววววววว

มะปราง:ปั่นตั้งหลายชั่วโมงเสร็จแล้วโล่งมากเลยง่า T^T

กะทิ:น้ำตาจิไหลพราก

มะปราง:กูกลับละนะ ฟ้าเริ่มมืดละพี่กูกลับไปแล้วด้วย จะเนะเจอกันพน.เพื่อน

กะทิ:บ๊ายบี