RY 01 Four year สี่ปีที่รักเธอ

     //บ้าเอ้ย พี่มิณทร์หายไปไหนแล้วเนี่ย...

มะปราง://หันซ้ายหันขวาเพื่อหามิณทร์ที่เดินออกมาจากห้องซ้อม

มิณทร์://นั่งทำหน้าเครียดๆอยู่ที่บันได+เงยหน้ามามองมะปรางแล้วลุกหนี

มะปราง:เดี๋ยวค่ะ!!    

มิณทร์://หันกลับมา//ยังมีอะไรอีก...อยากตัดขาดจากพี่ไม่ใช่เหรอ?

มะปราง:พี่อย่าเดินออกไปเลยค่ะ พี่อย่าไปเลยนะคะ...

มิณทร์:ทำไม...ทนไม่ได้อีกแล้วรึไง!?

มะปราง:น้องจะเป็นคนเดินออกมาเอง

มิณทร์:ห้ะ?

มะปราง:พี่อยู่เฉยๆไปเหอะ ไม่ต้องทำอะไรให้น้องละ ถ้าไม่ได้เต็มใจก็อย่าฝืนทำเป็นใจดีเลยค่ะ

มิณทร์:บอกรึเปล่าว่าไม่เต็มใจ!!!

มะปราง:จะยังไงก็ช่างน้องไม่ทนแล้ว!! เจ็บพอแล้วกับคนอย่างพี่!!...น้องไม่อยากยุ่งแล้ว//เดินออกมาจากตรงนั้น

มิณทร์:อยากไปก็ไปดิวะ!!! ใครห้ามมึงเหรอสัส!!! ทำร้ายตัวเองเรียกร้องความสนใจเรอะเหี้ยยย!!!

นที://วิ่งออมาจากห้องซ้อม

มะปราง://เดินไปคว้ามือนที+ลากไปห้องพยาบาล

--ในห้องพยาบาล--

นที://ยืนมองมะปรางเงียบๆ

มะปราง:นั่งดิ้

นที://นั่งลงบนเตียง

มะปราง://เดินไปเอาน้ำแข็งมาประคบหน้าให้

นที:ถามไรหน่อยดิ...

มะปราง:อืม

นที:รักมิณทร์...มากขนาดนั้นเลยเหรอ?

มะปราง:จะรู้ไปทำไม

นที:พี่ถามน้องก่อนนะ

มะปราง:ก็รักอ่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังรักอยู่นะ...ถึงจะเจ็บมากขนาดไหนก็เหอะ ไม่รู้ทำไมก็ยังรักอยู่ดี แต่จะพยามตัดใจแหละนะ กับคนแบบนั้นไม่รู้จะทนไปทำไม...ตั้ง 4 ปี//เริ่มน้ำตาไหล//เจ็บมากเลยอ่ะ ไม่รู็เลยว่าตัวเองควรทำยังไงต่อ....//เสียงสั่นเพราะร้องไห้

นที://ดึงแขนมะปรางให้นั่งลงบนเตียง+กอด//ก็บอกว่าถ้าเหนื่อยให้พักไง เจ็บแล้วจะรักต่อทำไมเล่า พี่ทนดูปรางร้องไห้เพราะไอมิณทร์ไม่ไหวแล้วรู้มั้ย!?

มะปราง:พี่นที ทำไม...

นที:พอแค่นี้เถอะนะปรางนะ...

มะปราง:ใจดีจังนะ แคร์น้องมากขนาดนี้ไม่เห็นเหมือนพี่มิณทร์เลย วันๆเอาแต่ด่าน้อง บ่นน้อง จิกตาใส่น้อง ถ้ารักคนอย่างพี่มิณทร์เนี่ย...สู้มารักพี่นทียังจะดีกว่า

นที://ว่าไงนะ?

มะปราง:เห้ย! ไม่ใช่ๆไม่ได้หมายความว่าน้องชอบพี่นะ แค่หมายถึงว่าพี่ใจดีเท่านั้นเองอ่ะ//ลุกจากเตียง//กลับบ้านก่อนนะ บ๊ายบาย//วิ่งออกจากห้องพยาบายาบาล

นที:ทำไมไม่เข้าใจสักทีวะ!!!! กูรักมึงอ่ะเข้าใจม้ายยยยยย!!!!

=อาทิตย์ต่อๆมา=

มะปราง:พี่...นที!! ^[]^

นที:ค้าบ?

มะปราง:เที่ยงสวัสดิ์ เจอกันอีกแล้วน้า

นที:นั่นดิ เจอจนเบื่อหน้าแล้วเนี่ย

มะปราง:โห ใจร้ายอ่ะไปก็ได้งอนแหล่ว -3- //เดินหนี

นที://คว้ามือมะปราง//โอ๋ๆๆๆ ไม่เอาไม่งอนน้า พี่พูดเล่นเฉยๆ

มะปราง:เลี้ยงติมดีเดี๋ยวหายงอน//ชักมือกลับ+กอดอก

นที:อ่ะๆๆ ไปๆๆซื้อติม

มิณทร์://เดินตามนทีเงียบๆ

       //อย่างที่เห็นหลังจากที่ชั้นเลิกยุ่งกลับพี่มิณทร์ ชั้นก็มาเล่นกับพี่นทีแทนพี่เขาใจดีกับชั้นมากๆเลย ขออะไรก็ทำให้สะทุกอย่าง แถมเป็นคนคุยง่ายแล้วก็อารมณ์ดีมากๆอยู่ด้วยแล้วชั้นยิ้มได้ตลอดเลยล่ะ ^^

--MIN--

>>บนห้องเรียน<<

มิณทร์:ไอนที

นที:หึ้? //หันควับไปมองหน้าเพื่อน

มิณทร์:ช่วงนี้มึงสนิทกับน้องไอเทลล์จังนะ คิดไงกับน้องเขาเหนี่ย

นที:มึงถามทำไมเหนี่ย?

มิณทร์:กูถาม ก็ตอบดิวะ

นที:ก็น้องเขาน่ารักดี คุยง่ายก็เท่านั้นแหละ

มิณทร์:อืม

นที:มึงหึงเหรอวะ?

มิณทร์:พูดแบบนั้มึงหุบปากไปเลยป่ะ

นที:เอาจริงๆ กูซีเรียส ตอบมาเหอะ

มิณทร์:ถ้ากูบอกว่าหึงแล้วมึงจะทำไง? จะเลิกยุ่งกับมะปรางเหรอ?

นที:เห้ย!? เอาจริงดิ มึงไม่ได้ชอบน้องเขาไม่ใช่เหรอวะ

มิณทร์:กู...

-END MIN-

กะทิ:ไอปราง มึงคบกับพี่นทีเหรอวะ?

มะปราง://สำลักน้ำ//อ่ะแค่กๆๆ!...มึงพูดบ้าอะไรเนี่ย โอโห เอาอะไรคิด

กะทิ:ก็เห็นสนิทกันจัง แล้วพี่มิณทร์อ่ะ แกโยนทิ้งไปแล้วเหรอวะ

มะปราง:อย่าพูดชื่อนั้นให้กูได้ยินอีกนะ แล้วกูก็ไม่ได้คบกับพี่นทีด้วย ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาเลยเข้าใจม้ายยยยย

กะทิ:แกไม่คิด...แล้วพี่เขาไม่คิดอะไรกับแกเลยเหรอ?

มะปราง:. . . .

กะทิ:เอ้าๆ คิดนานๆแปลว่าอาจจะใช่ป้ะวะ

มะปราง:บ้าแก พี่เขาจะมาชอบชั้นได้ไง มโนไปเองเห็นๆอ่ะ ไร้สาระละๆ

กะทิ:ค่าๆแฟนพี่นที

มะปราง:พูดอีกกูตบ!!! //ไอเพื่อนบ้า ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาสักนิดเลยนะ