RY 01 Four year สี่ปีที่รักเธอ

     //บ้าเอ้ย พี่มิณทร์หายไปไหนแล้วเนี่ย...
มะปราง://หันซ้ายหันขวาเพื่อหามิณทร์ที่เดินออกมาจากห้องซ้อม
มิณทร์://นั่งทำหน้าเครียดๆอยู่ที่บันได+เงยหน้ามามองมะปรางแล้วลุกหนี
มะปราง:เดี๋ยวค่ะ!!    
มิณทร์://หันกลับมา//ยังมีอะไรอีก...อยากตัดขาดจากพี่ไม่ใช่เหรอ?
มะปราง:พี่อย่าเดินออกไปเลยค่ะ พี่อย่าไปเลยนะคะ...
มิณทร์:ทำไม...ทนไม่ได้อีกแล้วรึไง!?
มะปราง:น้องจะเป็นคนเดินออกมาเอง
มิณทร์:ห้ะ?
มะปราง:พี่อยู่เฉยๆไปเหอะ ไม่ต้องทำอะไรให้น้องละ ถ้าไม่ได้เต็มใจก็อย่าฝืนทำเป็นใจดีเลยค่ะ
มิณทร์:บอกรึเปล่าว่าไม่เต็มใจ!!!
มะปราง:จะยังไงก็ช่างน้องไม่ทนแล้ว!! เจ็บพอแล้วกับคนอย่างพี่!!...น้องไม่อยากยุ่งแล้ว//เดินออกมาจากตรงนั้น
มิณทร์:อยากไปก็ไปดิวะ!!! ใครห้ามมึงเหรอสัส!!! ทำร้ายตัวเองเรียกร้องความสนใจเรอะเหี้ยยย!!!
นที://วิ่งออมาจากห้องซ้อม
มะปราง://เดินไปคว้ามือนที+ลากไปห้องพยาบาล
--ในห้องพยาบาล--
นที://ยืนมองมะปรางเงียบๆ
มะปราง:นั่งดิ้
นที://นั่งลงบนเตียง
มะปราง://เดินไปเอาน้ำแข็งมาประคบหน้าให้
นที:ถามไรหน่อยดิ...
มะปราง:อืม
นที:รักมิณทร์...มากขนาดนั้นเลยเหรอ?
มะปราง:จะรู้ไปทำไม
นที:พี่ถามน้องก่อนนะ
มะปราง:ก็รักอ่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังรักอยู่นะ...ถึงจะเจ็บมากขนาดไหนก็เหอะ ไม่รู้ทำไมก็ยังรักอยู่ดี แต่จะพยามตัดใจแหละนะ กับคนแบบนั้นไม่รู้จะทนไปทำไม...ตั้ง 4 ปี//เริ่มน้ำตาไหล//เจ็บมากเลยอ่ะ ไม่รู็เลยว่าตัวเองควรทำยังไงต่อ....//เสียงสั่นเพราะร้องไห้
นที://ดึงแขนมะปรางให้นั่งลงบนเตียง+กอด//ก็บอกว่าถ้าเหนื่อยให้พักไง เจ็บแล้วจะรักต่อทำไมเล่า พี่ทนดูปรางร้องไห้เพราะไอมิณทร์ไม่ไหวแล้วรู้มั้ย!?
มะปราง:พี่นที ทำไม...
นที:พอแค่นี้เถอะนะปรางนะ...
มะปราง:ใจดีจังนะ แคร์น้องมากขนาดนี้ไม่เห็นเหมือนพี่มิณทร์เลย วันๆเอาแต่ด่าน้อง บ่นน้อง จิกตาใส่น้อง ถ้ารักคนอย่างพี่มิณทร์เนี่ย...สู้มารักพี่นทียังจะดีกว่า
นที://ว่าไงนะ?
มะปราง:เห้ย! ไม่ใช่ๆไม่ได้หมายความว่าน้องชอบพี่นะ แค่หมายถึงว่าพี่ใจดีเท่านั้นเองอ่ะ//ลุกจากเตียง//กลับบ้านก่อนนะ บ๊ายบาย//วิ่งออกจากห้องพยาบายาบาล
นที:ทำไมไม่เข้าใจสักทีวะ!!!! กูรักมึงอ่ะเข้าใจม้ายยยยยย!!!!
 
=อาทิตย์ต่อๆมา=
มะปราง:พี่...นที!! ^[]^
นที:ค้าบ?
มะปราง:เที่ยงสวัสดิ์ เจอกันอีกแล้วน้า
นที:นั่นดิ เจอจนเบื่อหน้าแล้วเนี่ย
มะปราง:โห ใจร้ายอ่ะไปก็ได้งอนแหล่ว -3- //เดินหนี
นที://คว้ามือมะปราง//โอ๋ๆๆๆ ไม่เอาไม่งอนน้า พี่พูดเล่นเฉยๆ
มะปราง:เลี้ยงติมดีเดี๋ยวหายงอน//ชักมือกลับ+กอดอก
นที:อ่ะๆๆ ไปๆๆซื้อติม
มิณทร์://เดินตามนทีเงียบๆ
       //อย่างที่เห็นหลังจากที่ชั้นเลิกยุ่งกลับพี่มิณทร์ ชั้นก็มาเล่นกับพี่นทีแทนพี่เขาใจดีกับชั้นมากๆเลย ขออะไรก็ทำให้สะทุกอย่าง แถมเป็นคนคุยง่ายแล้วก็อารมณ์ดีมากๆอยู่ด้วยแล้วชั้นยิ้มได้ตลอดเลยล่ะ ^^
 
--MIN--
>>บนห้องเรียน<<
มิณทร์:ไอนที
นที:หึ้? //หันควับไปมองหน้าเพื่อน
มิณทร์:ช่วงนี้มึงสนิทกับน้องไอเทลล์จังนะ คิดไงกับน้องเขาเหนี่ย
นที:มึงถามทำไมเหนี่ย?
มิณทร์:กูถาม ก็ตอบดิวะ
นที:ก็น้องเขาน่ารักดี คุยง่ายก็เท่านั้นแหละ
มิณทร์:อืม
นที:มึงหึงเหรอวะ?
มิณทร์:พูดแบบนั้มึงหุบปากไปเลยป่ะ
นที:เอาจริงๆ กูซีเรียส ตอบมาเหอะ
มิณทร์:ถ้ากูบอกว่าหึงแล้วมึงจะทำไง? จะเลิกยุ่งกับมะปรางเหรอ?
นที:เห้ย!? เอาจริงดิ มึงไม่ได้ชอบน้องเขาไม่ใช่เหรอวะ
มิณทร์:กู...
 
-END MIN-
กะทิ:ไอปราง มึงคบกับพี่นทีเหรอวะ?
มะปราง://สำลักน้ำ//อ่ะแค่กๆๆ!...มึงพูดบ้าอะไรเนี่ย โอโห เอาอะไรคิด
กะทิ:ก็เห็นสนิทกันจัง แล้วพี่มิณทร์อ่ะ แกโยนทิ้งไปแล้วเหรอวะ
มะปราง:อย่าพูดชื่อนั้นให้กูได้ยินอีกนะ แล้วกูก็ไม่ได้คบกับพี่นทีด้วย ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาเลยเข้าใจม้ายยยยย
กะทิ:แกไม่คิด...แล้วพี่เขาไม่คิดอะไรกับแกเลยเหรอ?
มะปราง:. . . .
กะทิ:เอ้าๆ คิดนานๆแปลว่าอาจจะใช่ป้ะวะ
มะปราง:บ้าแก พี่เขาจะมาชอบชั้นได้ไง มโนไปเองเห็นๆอ่ะ ไร้สาระละๆ
กะทิ:ค่าๆแฟนพี่นที
มะปราง:พูดอีกกูตบ!!! //ไอเพื่อนบ้า ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาสักนิดเลยนะ