RY 01 Four year สี่ปีที่รักเธอ

         เทลล์:ปราง!! //เสียงตะโกนดังขึ้นจากหน้าห้อง
มะปราง://หันไปหาต้นเสียง//อะไรพี่เทลล์?
คนในห้อง:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด พี่เทลล์วงระยำนี่นา!
เทลล์://เดินเข้ามาหามะปรางในห้อง//วงพี่รับสมัครนักร้องนำหญิงอยู่ปรางสนใจป้ะ?
มะปราง:นักร้องนำเหรอ...นักร้องนำเลยเหรอ ไม่ดีกว่า
เทลล์:สนไม่สนพี่ไม่รู้แหละแต่ปรางต้องไป...พี่ลงชื่อไว้ให้แล้ว
มะปราง:เห้ย!? แล้วทำไมพี่ไม่ถามน้องก่อนเลยอ่ะ
เทลล์:ก็พี่คิดว่าน้องอยากเข้า ไม่อยากออกงานกับมิณทร์เหรอ
มะปราง:เพราะทีพี่มิณทร์นั่นแหละน้องถึงไม่อยากเข้าอ่ะ ทะเลาะกันอยู่ไม่รู้รึไง!!
เทลล์:ห้ะ? ใครทะเลาะกับใครนะ
มะปราง:พี่ชายอะไรวะ ทีหลังก็หัดสนใจบ้างนะเรื่องน้องตัวเองอ่ะ!?
เทลล์:งั้นก็ขอโทษนะ...ที่ดีเท่าไอมิณทร์ไม่ได้//เดินออกจากห้อง
กะทิ:ไอปราง...ไม่เห็นต้องตะคอกพี่เขาเลย
มะปราง:ไม่ต้องเสือก!!
กะทิ:ขอโต๊ดค้าบ
--เย็นวันนั้น--
มะปราง://เดินไปหน้าโรงเรียน
นที://เดินสวนกับมะปราง//ปรางๆ!!//วิ่งมาดักหน้า
มะปราง:อะไรคะ
นที:ได้ข่าวมาว่าเสียงดี จะลงคัดเลือกนักร้องนำหญิงวงพี่ป่าว
มะปราง:พี่เทลล์ส่งชื่อไปแล้ว
นที:อ๋อ...แล้วจะไปคัดมั้ยล่ะ
มะปราง:ไม่อยากไป...ไม่อยากเจอพี่มิณทร์
นที:เห้ย ไปเหอะพี่อยากลองร้องกับปรางสักเพลง
มะปราง:ไว้ว่างๆไปเกะก็ได้ค่ะ
นที:โห...ปราง ไปเหอะนะพี่ขอเลย ถ้าเราไม่ได้คนเก่งๆอย่างน้องมาก็น่าเสียดายนะ
มะปราง:งั้นน้องขอไปคิดก่อนนะคะ
นที:อืมๆคิดออกแล้บอกพี่นะ
มะปราง:อืม//เดินต่อ
 
--วันคัดตัวนักร้องนำหญิงวงระยำ--
มะปราง://เดินมาหน้าห้องชมรม
มิณทร์://เดินออกมาจากห้องชมรม+มองหน้ามะปราง
มะปราง:. . . .//พ-พี่มิณทร์
--เมื่อถึงคิวของมะปรางคัดตัว--
มะปราง://ประหม่าชะมัด...ปรางใจเย็นปราง ใจเย็นๆ
มิณทร์://เดินออกจากห้องชมรม
มะปราง:เดี๋ยวค่ะพี่มิณทร์!
มิณทร์://หันมามองมะปราง+ขมวดคิ้ว
มะปราง:...ไม่อยู่ฟังก่อนสักหน่อยเหรอ ไหนๆก็คัดนักร้องนำ ไม่ใช่ว่า...สมาชิกต้องช่วยกันเลือกหรอกเหรอคะ?
มิณทร์://กลับมานั่งในห้อง
เทลล์:เพลง Sky&Sea ใช่มั้ย?
มะปราง:อืม...ใช่ค่ะ
มิณทร์://สะดุ้งนิดๆเมื่อได้ยินชื่อเพลง ขยับตัวเพื่อปรับท่านั่งแล้วกอดอก
มะปราง:มองที่มุมเดิมๆ อยู่ตรงที่เดิมๆข่มใจตัวเองเอาไว้...ทั้งที่รู้ข้างในหวั่นไหวเมื่อใกล้เธอ เพียงเอื้อมมือเท่านั้น...ก็ไปได้ถึงตัวเธอ แต่หัวใจยังห่างไกลรักเท่าไหร่ เธอไม่รู้เลย...แผ่นฟ้าคราม น้ำทะเลไม่ต่างกับเธอและฉันที่ดูเหมือนใกล้กันแต่ความจริงนั้นไกล เหลือเกิน..."อยากบอกเธอเมื่อไหร่ทที่เธอเหงาไม่มีใครเธอจะยังมีชั้นคอยอยู่ตรงนี้ไม่ไกล ให้เป็นดั่งเงาสะท้อนบนพื้นน้ำมองลงมาเมื่อใดก็เห็นฟ้าที่งดงาม แม้จะไม่ได้เป็นคนที่เธอรัก ก็เพียงพอแล้วที่ฉันจะคอยห่วงใยแต่เธอเรื่อยไป อยู่ตรงนี้...ที่มุมนี้...มุมที่มีแค่ชั้นข้างเดียวก็สุขใจ"
มิณทร์://นั่งเงียบ...ผมไม่รู้หรอกนะว่าทำไมน้องคนนี้ถึงชอบผมมาได้นานขนาดนี้ รักผมขนาดนี้ทั้งๆที่ผมเองก็ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แถมผมก็เหวี่ยงใส่น้องเขาตลอดจนน่าจะเป็นคนที่น้องเาเกลียดด้วยซ้ำ
เทลล์:โอเค...รอฟังผลอาทิตย์หน้าที่บอร์ดประชาสัมพันธ์
มะปราง:ขอบคุณที่ฟังนะคะ...//หันไปพูดกับมิณทร์//ขอความกรุณาด้วยค่ะ^^
--วันประกาศผลการคัดตัวนักร้องนำหญิงวงระยำ--
มะปราง:ไอทิ...ไปดูให้หน่อยดิ้
กะทิ:ดูเองดิ
มะปราง:บอกให้ไปดูก็ไปดูเอะน่า
กะทิ:เออๆก็ได้
.
.
.
.
.
ไอปราง...ดีใจด้วยนะเว้ย
มะปราง:ไม่ได้สินะ เยส!! ><
กะทิ:ดีใจด้วยเพื่อน แกได้เป็นนักร้องนำหญิงได้ร้องเพลงคู่กับพี่นทีเว้ย!!
มะปราง:จริงดิ//เดินไปอ่านบอร์ด
มิณทร์://เดินมายืนข้างๆมะปราง//ทำได้แล้วนี่...ดีใจด้วยนะ//เดินหายไปในกลุ่มคน
มะปราง:เอ๊ะ...
กะทิ:อ่ะจ่ะป่ะอ๊ะ...วันนี้พี่มิณทร์มาแปลกเว้ย
มะปราง:ข-...เขินโว้ยยยยย!! พี่เขาพูดแบบนี้เพราะอะไรกูไม่รู้แหละแต่กูเขินง่ะ อ๊ากกกกกก >///<
 
 
 
ปล.จากใจผู้เขียน
เนื่องจากว่าชวงนี้ผู้เขียนกำลังจะสอบปลายภาคอาจจะไม่ได้แต่งไปสักพักเพราะกำลังติวสอบอยู่ แต่จะไม่ทิ้งผู้อ่านไปไหน สอบเสร็จแล้วจะมาแต่งต่อนะคะ อย่าเพิ่งลืมกันล่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ