รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

"คุณเฟร์ค่ะมีออเดอร์ชิ้นใหม่ล่าสุดที่คุณเฟร์สั่งมาถึงแล้วค่ะ"

 

                         พนักงานพูดก่อนที่เฟร์จะเงยหน้ามองจากที่นั่งเช็คเอกสารอยู่

 

"อืม อยู่ในห้องรับรองใช่ไม"

 

"ค่ะ"

 

                         เฟร์ลุกขึ้นก่อนจะรีบเดินไปที่ห้องเก็บโบราณวัตถุทันที

 

"สวยจัง.."

 

                         เฟร์มองดูระนาดที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอย่างสวยงาม

 

"นี้เป็นระนาดในรัชการที่ 6 ค่ะ เป็นระนาดที่เนื้อดีทุกส่วนภายในยังดีหมดค่ะขาดก็แต่..."

 

"ขาดอะไร"

 

                         เฟร์ถาม

 

"ไม้ตีระนาดค่ะ"

 

"ไม้ตีระนาด..."

 

"ใช่ค่ะ มันหายสายสูญไปนานไม่มีใครรู้ว่าไม้ระนาดคู่นั้นหายไปใหน..คนที่ซื้อระนาดขิ้นนี้มาถ้าเอาไม้ระนาดอื่นที่ไม่ใช่คู่มันตี..มันจะเป็นเสียงเพี้ยนหรือไม่ก็..ฟังไม่ได้เลยค่ะ"

 

                         พนักงานพูด เฟร์มองซักพักก่อนจะเอามือเรียวไล่ไปตามไม้ระนาด

 

"เอาไปตั้งโชว์ใว้ในตู้แก้วน่ะจัดการปัดเช็ดให้เรียบร้อยก่อนที่พิพิธภัณฑ์จะเปิด"

 

"ค่ะ"

 

                         เฟร์พูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

"ในที่สุดมึงก็จะสละโสดซ่ะทีน่ะ"

 

                         เขื่อนพูดก่อนจะโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานของป๊อปปี้

 

"อืม" ป๊อปปี้ตอบ

 

"แหม่มๆ เจ้าบ่าวลงทุนจัดเตรียมงานองขนาดนี้เจ้าสาวไม่ดีใจแย่เลยหรอ"

 

                         เขื่อนมองป๊อปปี้ที่ก้มหน้าก้มตาเลือกวิวในงาน

 

"เลิกกวนซักทีมึงจะไปใหนก็ไป"

 

                         ป๊อปปี้พูด

 

"คราบๆ ไปแล้วคราบบบบบบบ"

 

                         เขื่อนพูดพลางทำหน้าตาล้อเลียนก่อนจะรีบออกไปทันที

 

'ติ้ด ติ้ด'

 

"ฮัลโหลครับ"

 

(คุณภานุค่ะมีคนอยากเข้าพบค่ะ)

 

"ครับ เดี่ยวผมจะลงไปครับ"

 

                         ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางโทรศัพท์แล้วเดินออกไปจากห้อง จินนี่นั่งมองไปรอบๆโรงแรมอันดับหนึ่งของประเทศไทยซึ่งเป็นของป๊อปปี้

 

"อ้าว จินนี่"

 

                         ป๊อปปี้ทักก่อนที่จินนี่จะลุกขึ้น

 

"สวัสดีค่ะพี่ป๊อปปี้"

 

                         จินนี่ยิ้มพลางทำตัวเรียบร้อย

 

"จินนี่มีอะไรกับพี่รึป่าวครับ"

 

                         ป๊อปปี้ถาม

 

"คือ..จินนี่แค่แวะเข้ามาเยี่ยมพี่ป๊อปเฉยๆค่ะ นี้ค่ะช็อกโกบอลที่พี่ป๊อปชอบ"

 

                         จินนี่พูดแล้วยื่นถุงใส่กล่องช็อกโกบอลให้

 

"ขอบคุณครับใหนๆจินนี่ก็มาแล้วอยู่ทานข้าวเที่ยงด้วยกันก่อนน่ะครับ"

 

                         ป๊อปปี้พูดไปตามมารยาททำให้จินนี่ยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

"คู่หมั้นชั้นอยู่ใหน!! กรี้ดดดดด"

 

                         หญิงสาวพูดอย่างโมโหก่อนจะกรี้ดลั่น

 

"ใจเย็นๆก่อนน่ะค่ะคุณขนมจีนเดี่ยวอีกสักพักคุณโทโมะก็จะมาถึงแล้วค่ะ"

 

                         เลขาสาวของโทโมะพูดพลางพยายามปลอบ

 

"แกบอกชั้นมาเป็นครั้งที่ร้อยแล้วน่ะแล้วทำไมโทโมะเค้ายังไม่มาแกหลอกชั้นใช่ไม!!!"

 

                         ขนมจีนพูดก่อนจะตรงเข้าไปจิกผมของอีกฝ่ายทันที

 

"หยุดเดี่ยวนี้น่ะขนมจีน!!"

 

                         โทโมะเปิดประตูเข้ามาพลางวิ่งเข้ามาช่วยเลขาตัวเอง

 

"กรี้ดดดดดปล่อยมันเดี่ยวนี้!"

 

                         ขนมจีนร้องก่อนจะรีบไปผลักอีกฝ่ายล้ม

 

"เลิกบ้าซักที!!"

 

                         โทโมะตะโกนอย่างเดือดทำให้ขนมจีนเงียบลงทันทีโทโมะจึงค่อยๆประคองเลขายืนขึ้น

 

"โทโมะไปใหนมารู้ไมว่าขนมจีนรอนานแล้วน่ะ"

 

                         ขนมจีนพูด

 

"ชั้นจะไปใหนก็เรื่องของชั้น"

 

                         โทโมะตอบหน้าตาเฉยทำให้ขนมจีนกำหมัดแน่น

 

"เรื่องของโทโมะซึ่งมันก็เรื่องของขนมจีนด้วยเรากำลังจะหมั้นกันน่ะค่ะ"

 

"แล้วไง ตอนนี้เรายังไม่ได้หมั้นกันเธอไม่มีสิทธิมาโวยวายแบบนี้!"

 

                         โทโมะตะโกนใส่หน้าขนมจีนทำให้เธอซึม

 

"คุณโทโมะใจเย็นๆน่ะค่ะคุณขนมจีนเธอก็แค่ไม่ได้ตั้งใจ"

 

                         เลขาสาวพูด

 

"อย่าสอดเรื่องของชั้น"

 

                         ขนมจีนพูดแล้วมองตาขวาง

 

"ช่างเค้าเถอะคุณไปทำงานต่อเถอะเดี่ยวผมเคลียเรื่องคนบ้าก่อน"

 

"ค่ะ"

 

                         โทโทะสั่งทำให้ขนมจีนแทบกรี้ดอีกรอบ

 

"นี้ก็เที่ยงแล้ว โทโมะต้องพาขนมจีนไปทานข้าว"

 

                         ขนมจีนพูดแล้วทำหน้างอน

 

"ไปเองสิ"

 

                         โทโมะตอบก่อนจะเดินไปนั่งบนเก้าอี้ทำงาน

 

"ขนมจีนอุส่ารอน่ะค่ะ"

 

                         ขนมจีนเถียงเอาเรื่อง

 

"ใครบอกให้เธอรอล่ะ ออกไปได้แล้ว"

 

                         โทโมะพูดก่อนจะก้มหน้าทำงาน

 

"ได้ค่ะ ถ้าไม่พาไปขนมจีนจะไปฟ้องคุณพ่อ"

 

                         ขนมจีนพูดก่อนจะเดินไปจับประตูเพื่อจะไปหาพ่อของโทโมะ โทโมะจึงรีบขว้ามือใว้

 

"ก็ได้ๆ แต่ชั้นให้เวลาเธอ2ชั่วโมงน่ะเพราะชั้นต้องทำงาน"

 

                         โทโมะพูดทำให้ขนมจีนยิ้มก่อนจะควงแขนแสดงความเป็นเจ้าของ

 

"ต้องอย่างนี้สิค่ะ ที่รักของขนมจีน"

 

                         ขนมจีนพูดก่อนที่ทั้งคู่จะออกจากห้องไป

 

 

 

 

"โอกาสหน้าเชิญใหม่น่ะค่ะ"

 

                         ฟางพูดเมื่อลูกค้าออกจากร้านไป

 

"เอ่อ..คุณฟางค่ะนี้ก็เที่ยงแล้วคุณฟางไปพักทานข้าวก่อนเถอะค่ะเดี่ยวโบว์จะเฝ้าร้านให้"

 

                         โบว์ซึ่งเป็นลูกน้องของฟางพูด

 

"ดีเหมือนกันฟางหิวข้าวมากเลยตอนนี้งั้นเดี่ยวฟางมาน่ะ"

 

"ค่ะ"

 

                         ฟางพูดก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วหยิบเอากระเป๋า

 

   ณ ร้านอาหาร

 

"พี่ป๊อปลองชิมกุ้งดูน่ะค่ะอยากบอกว่าร้านนี้ทำกุ้งชุบแป้งทอดอร่อยมาก"

 

                         จินนี่พูดพลางคีบกุ้งให้อีกฝ่าย

 

"ขอบคุณครับ"

 

                         ป๊อปปี้พูดก่อนจะค่อยๆหันกุ้งให้เป็นชิ้นเล็กๆ ฟางเดินเข้ามาร้านอาหารก่อนจะตรงไปที่เค้าเตอร์

 

"โต๊ะล่าสุดที่จองเอาใว้อยู่ตรงใหนค่ะ"

 

                         ฟางถาม

 

"อยู่ด้านในริมหน้าต่างค่ะ"

 

                         ฟางเหลียบมองไปตามมือของพนักงานที่พูดก่อนจะปะทะเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งทานข้าวกันอยู่

 

"ขอบคุณน่ะค่ะ"

 

"ค่ะ"

 

                         ฟางเดินไปที่โต๊ะก่อนจะนั่งลงแล้วจ้องมองไปที่ป๊อปปี้กับผู้หญิงที่นั่งทานข้าวกัน

 

"หึ! มีแฟนอยู่แล้วยังจะมาแต่งงานกับเรา"

 

                         ฟางพูดก่อนที่จะหยิบแฟ้มสั่งอาหารขึ้นมาดู

 

"พี่ป๊อปเอาของหวานเพิ่มไมค่ะ"

 

                         จินนี่พูด

 

"ครับ"

 

                         จินนี่ยิ้มก่อนจะเรียกพนักงานสั่งของหวานโดยที่ฟางจ้องมองอยู่

 

"หวานกันซ่ะจริงเลยน่ะ"

 

                         ฟางพูดก่อนจะเบ้ปากแล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับป๊อปปี้

 

"ซวยแล้วไง"

 

                         ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วรีบเดินไปทางห้องน้ำ

 

"จินนี่ เดี่ยวพี่ไปห้องน้ำก่อนน่ะ"

 

                         ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบลุกตามฟางไป

 

"คนอะไรเจ้าชู้ชมัดมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้วยังจะมาแต่งงานกันอีก"

 

"ก็เพราะมันจำเป็นยังไงล่ะ"

 

                         เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นก่อนที่ฟางจะหันควับก่อนที่ฟางจะหันกลับมาแล้วรีบเดิน

 

"นี้คุณ! เดี่ยวสิ"

 

                         ป๊อปปี้คว้าแขนของฟางใว้แต่ด้วยที่ออกแรงเยอะเกินทำให้ฟางเข้าไปอยู่อ้อมอกของป๊อปปี้

 

"นี้! ปล่อยชั้นได้แล้ว"

 

                         ฟางพูดเมื่อได้สติป๊อปปี้จึงรีบปล่อยฟางทันทีแล้วยืนมองหน้านิ่ง

 

"มาทานข้าวคนเดียวหรอ" ป๊อปปี้ถาม

 

"มาคนเดียวสิจะให้ชั้นเอาใครมาด้วยล่ะว่าแต่คุณเถอะจะตามชั้นมาทำไม" ฟางพูด

 

"ชั้นเนี้ยน่ะตามชั้นแค่มาเข้าห้องน้ำ"

 

                         ป๊อปปี้พูดแล้วชี้ไปที่ข้างหลังของฟาง

 

"ก็ไปเข้าสิ"

 

                         ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะยิ้มแล้วเดินผ่านฟางเข้าไปในห้องน้ำชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

                         ลงให้แล้วน่าาาาาว่าแต่เรื่องนี้หนุกป่ะไม่เห็นมีคอมเม้นเลย T T