รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “เปรี้ยง!!! กรี้ดดดด!” เสียงฟ้าผ่าลงมาอีกครั้ง สายฝนร้องกรี้ดก่อนจะเด้งตัวขึ้นกอดร่างสูง ภานุปลอบก่อนที่สายฝนจะค่อยๆคลายอ้อมกอด

 

สายตาของทั้งคู่จ้องกันแน่นิ่ง ร่างสูงค่อยๆโน้มเข้าหาริมฝีปากบางอีกครั้งก่อนที่ทั้งคู่จะจูบกันนัวเนีย

 

“อ๊ะ ท่านพี่…” สายฝนพูดเมื่อถูกผลักให้นอนราบลงกับเตียงแคร์

 

“เจ้าช่าง...งามยิ่งนัก” ภานุพูดพลางลูบไล้ไปตามโครงหน้าสวยก่อนจะจูบเข้าที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง สายฝนที่เริ่มเคลิ้มก็เอามือขึ้นไปคล้องคอร่างสูงพลางขยุ้มผม ภานุล่ะออกก่อนจะใช้มือหนาปลดผ้าสไบที่เกาะอกของร่างบางออก ก่อนจะก้มลงฉกชิมยอดทับทิม

 

“อ๊ะ ท่านพี่” สายฝนครางนิดๆ ภานุล่ะออกก่อนจะปลดผ้ากระโจงเบนสีน้ำเงินเข้มของร่างบางออก ความรู้สึกผิดชอบเริ่มเข้ามา สายฝนรู้สึกอายก่อนจะเอามือปิดป้องร่างเปลือยเปล่า

 

“ปิดทำไมล่ะ..เจ้าออกจะงามไปหมดทั้งตัว” ภานุพูดก่อนจะแยกขาของร่างบางออกแล้วก้มชิมรสหวานที่ร่องกรีบกุหลาบ

 

“อ๊ะ…” สายฝนครางเมื่อภานุใช้ลิ้นดันรัวๆก่อนจะล่ะออกแล้วลุกขึ้นปลดผ้าจนเปลือยเปล่าเหมือนกับร่างบางก่อนจะค่อยๆขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง

 

“อึก...นะ..น้องเจ็บ…” สายฝนร้องลั่นเมื่อร่างสูงดันความเป็นชายเข้ามาในช่องรักจนหมดด้าม

 

“อย่าเกร็งสิคนดี..เดี่ยวมันก็หาย” ภานุกระซิบก่อนจะจูบริมฝีปากบางแล้วล่ะลงมาก้มชิมยอดทับทิมเมื่อรู้สึกว่าร่างบางหายเกร็งแล้ว ร่างสูงก็ค่อยๆขยับตัวเข้าออก

 

“อ๊ะ..” สายฝนคราง ภานุเริ่มเร่งสะโพก

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” สายฝนครางเป็นจังหวะก่อนที่ร่างสูงจะเปลี่ยนเป็นขยับเร็ว

 

“อ๊ะๆๆๆๆ ทะ..ท่านพี่…” สายฝนครางระห่มไปทั่วห้องพลางเอามือขึ้นไปคล้องคอร่างสูงเพื่อหาที่ยึด

 

“อ๊ะ อ๊ะๆ” ภานุครางเสียงทุ่มต่ำ่พลางขยับสะโพกยิบถี่

 

“นะ..น้องจะไม่ไหวแล้ว อ๊ะๆ” สายฝนคราง

 

“เสร็จพร้อมกันน่ะคนดี” ภานุพูดก่อนจะขยับสะโพกอย่างเร็ว

 

“อ่าห์/กรี้ดดดดด!” เสียงทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกันเมื่อร่างสูงกระตุกฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวของร่างบางก่อนที่สายฝนจะหมดแรงหลับไปทันที ภานุมองก่อนจะขยับตัวเอาตัวออกจากร่างบางก่อนจะเอาผ้าสะไบที่ตกอยู่พื้นมาห่มให้สายฝน ภานุใส่เสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะเดินออกไปจากกระท่อมแล้วนั่งมองสายฝนที่ยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย

 

“นี้เราทำกระไรลงไปเนี้ย!!” ภานุพูดก่อนจะเอามือกุมขมับหัวแล้วรู้สึกผิดต่อหญิงผู้เป็นที่รัก

 

 

 

 

“คุณยายค่ะ แก้วไปก่อนน่ะค่ะ” แก้วพูดพลางเตรียมตัวจะไปไร่

 

“อ้าว จะไปแล้วหรอ งั้นก็เอาแฟนแก้วไปด้วยสิ อยู่บ้านเฉยๆแบบนี้มันน่าเบื่อ” ยายแก้วพูด แก้วหันมาจ้องโทโมะทันที

 

“คุณยายครับ ผมอยู่ที่นี้ก็ดีแล้วครับ ถ้าผมไป..เดี่ยวแก้วก็หาว่าผาเกะกะ” โทโมะพูด

 

“หึ! รู้ดีนิ” แก้วพูดพลางเอามือกอดอก

 

“ไม่มีใครเค้าว่าคุณหรอกน่ะ ไร่น่ะออกจะกว้าง ทางเดินมีเยอะแยะ คุณไปน่ะดีแล้วจะได้ไปช่วยยัยแก้วดูแลไร่” ยายพูด

 

“แต่คุณยายค่ะ.../ไม่มีแต่ ไปๆ ไปกันได้แล้ว สายมาแดดจะร้อน” ยายขัดแก้วก่อนจะพูดไล่ทั้งสองคนออกมา

 

“เมื่อไหร่นายจะกลับไปซักที!” แก้วพูด

 

“ก็ต่อเมื่อแก้วยอมให้อภัยชั้น” โทโมะพูดพลางมอง

 

“หึ! ฝันไปเถอะ!” แก้วพูด

 

‘ปิ้ดๆๆ” เสียงรถกระบะดังขึ้นก่อนทั้งคู่จะหันไปมอง

 

“ไปกันเถอะฮ่ะ!” มิณทร์ตะโกน แก้วหันมามองโทโมะด้วยหางตาก่อนจะเดินนำหน้าไป โทโมะมองก่อนจะเดินตามไป

 

“อ้าว วันนี้พี่โทโมะจะไปด้วยหรอฮ่ะ” มิณทร์ถามเมื่อเห็นโทโมะขึ้นกระบะ

 

“ใช่ วันนี้พี่พาคนงานใหม่มาฝึกงาน หึ! จะเก่งได้ซักกี่น้ำ” แก้วพูด

 

“พี่แก้ว..ผมว่าพี่อย่าใจร้ายกับคนที่พี่รักมากเลยน่ะ” มิณทร์พูด

 

“พี่ต้องทำ...เพื่อให้เค้ากลับไปในที่ของเค้า” แก้วพูดพลางเศร้า มิณทร์มองพลางเอามือไปวางบนไหลเพื่อปลอบใจ

 

 

“แต่พี่ต้องเจ็บมากน่ะฮ่ะ....ถ้าฝืนไม่ไหว...ก็พอเถอะน่ะฮ่ะ” มิณทร์พูดปลอบก่อนที่โทโมะจะเคาะกระจกหลัง

 

“นี้! ใหนว่ารีบไปไง!” โทโมะพูด มิณทร์หันมามองก่อนจะพยักหน้าพลางผละออกจากแก้วแล้วเคลื่อนรถออก

 

 

“เฮ้อ~ ในที่สุดก็เสร็จน่ะค่ะ” ฟางบ่นหลังจากถ่ายชุดพีวิดดิ้งเสร็จก่อนจะนั่งลงบนโซฟา

 

“เหนื่อยล่ะสิ” ป๊อปปี้พูดพลางเดินมานั่งข้างๆคนตัวเล็ก

 

“ค่ะ..พักนี้ฟางเหนื่อยมากเลยค่ะ ทั้งเวียนหัวด้วยอ่ะ” ฟางพูด

 

“ไปหาหมอไม เดี่ยวพี่พาไป” ป๊อปปี้พูดพลางเอามือทับหน้าผากฟาง

 

 

“ฟางว่าไม่ต้องหรอกค่ะ..สงสัยยุ่งกับงานแต่ง จนพักผ่อนไม่เพียงพอ” ฟางพูดพลางยิ้ม

 

“ดูแลตัวเองสิครับ คุณเจ้าสาว “ ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มก่อนที่พนักงานจะยกของหวานมาให้้

 

“ดิชั้นเอา ขนมทองยอดกับขนมตาลมาให้ค่ะ เชิญตามสบายเลยน่ะค่ะ” พนักงานพูดพลางยิ้ม

 

“อุ๊ป!” ฟางที่ได้กลิ่นก็รีบเอามือปิดปากตัวเองทันที

 

“ฟาง...ฟางเป็นอะไร” ป๊อปปี้พูด ฟางไม่พูดก่อนจะลุกขึ้นวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที

 

“อ้วก!” ฟางโก้งคออ้วกทันทีที่เข้าห้องน้ำ

 

“ฟาง ฟางไหวรึป่าว” ป๊อปปี้พูด ฟางที่ล้างปากเรียบร้อยก่อนจะนั่งลงที่ฝาชักโครกซึ่งปิดทับชักโครกอยู่

 

“ไหวค่ะ ฟางไหว!” ฟางตะโกนพูด ป๊อปปี้ได้ยินก่อนจะโล่งใจ

 

“พักนี้..คู่รักที่เข้ามาลองชุดแต่งงานกับถ่ายพรีวิดดิ้งร้านของดิชั้นน่ะค่ะ..ผู้หญิงน่ะมักจะมีอาการแบบนี้กันทุกรายเลยน่ะค่ะ..เหมือนคนท้องเลยค่ะ” พนักงานพูดทำให้ป๊อปปี้ชงัก

 

“ทะ..ท้องหรอครับ…” ป๊อปปี้พูด

 

“ใช่ค่ะ..ยังไง..คุณผู้ชายก็ลองพาคุณผู้หญิงไปตรวจดูน่ะค่ะ ถ้าท้องจริงๆดิชั้นก็แสดงความยินดีด้วยค่ะ” พนักงานพูดพลางยิ้มก่อนจะเดินออกไปซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่ฟางเปิดประตูออกมา

 

“ฟาง...ไหวรึป่าว” ป๊อปปี้พูดพลางประคอง

 

“ไหวค่ะ..ฟางคงทานข้าวน้อยไปล่ะมั้งค่ะ” ฟางพูด ป๊อปปี้ประคองมานั่งบนโซฟา

 

“ฟาง...พี่ขอถามหน่อยน่ะ” ป๊อปปี้พูด

 

“พี่ป๊อปจะถามอะไรค่ะ” ฟางพูด

 

“คือ..ประจำเดือน...ของฟาง..เดือนนี้มารึยัง” ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่งพลางคิด

 

“เอ่อ..ฟางว่า…/ติ้ดๆๆๆๆ” ฟางที่กำลังจะพูดก็ชงักเมื่อเสียงโทรศัพทของป๊อปปี้ดังขึ้น

 

“ว่าไง ใอ้เขื่อน” ป๊อปปี้พูด ฟางมอง

 

“เออๆ เดียวเข้าไปๆ” ป๊อปปี้พูดก่อนจะกดปิดโทรศัพท์

 

“ฟาง..พี่ต้องเข้าโรงแรมไปเซ็นเอกสารน่ะ เดี่ยวพี่แวะไปส่งเราที่ร้านเค้กน่ะ” ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มพลางพยักหน้า ก่อนที่ป๊อปปี้จะประคองฟางเดินออกจากร้านไป

 

 

“มินๆ เย็นนี้ี้แกจะไปเช่าชุดกับพวกชั้นป่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งพูด มินตราล่ะสายตาออกมาจากเอกสารที่วางเต็มโต๊ะ

 

“เช่าชุด...เช่าชุดอะไร” มินตราถาม

 

“ก็เช่าชุดราตรีเพื่อที่จะใส่ไปงานแต่งงานของคุณป๊อปปี้ไง เชอะ! นังผู้หญิงนั่น! หน้าด้านชมัด! ชั้นแอบชอบคุณป๊อปตั้งนาน จู่ๆก็เข้ามางาบซ่ะงั้น” หญิงสาวพูดพลางเบ้ปาก

 

“ทำใจซ่ะเถอะแก คนรวยเค้าก็ต้องแต่งกับคนรวยด้วยกันอยู่แล้วนิ” หญิงสาวอีกคนพูด

 

“ชิ! รวยก็รวยไปสิ แต่คนจนอย่างชั้นเนี้ยแหละ ลีลาเด็ดกว่านังผู้ดีตีนแดงนั้นส่ะอีก” หญิงสาวพูดพลางยิ้มร้าย มินตราได้ยินก็เบ้ปากก่อนจะปรับสีหน้าปกติเมื่อหญิงสาวอีกคนหันมา

 

“แล้วสรุปแกจะไปป่ะเนี้ย” หญิงสาวพูด

 

“ไปสิ งานนี้..ชั้นพลาดไม่ได้อยู่แล้ว” มินตรายิ้ม หญิงสาวมองก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินออกไป มินตราเปลี่ยนเป็นยิ้มอย่างมีเหล่เหลี่ยมก่อนจะก้มลงทำงานต่อ

 

 

 

“อื้อ….” สายฝนตื่นขึ้นมาในตอนเย็นพลางมองไปรอบๆ

 

“ฝนหยุดตกแล้วหรอเนี้ย…” สายฝนพูดพลางลุกขึ้นแล้วรู้สึกว่าร่างกายเป็นวิวๆก่อนจะก้มมองสภาพเธอ

 

“สายฝนบ้า! ทำไมไม่รู้จักห้ามใจตนเองเลยน่ะ!” สายฝนพูดก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า

 

“ท่านชาย…” เฟื่องฟ้าพูดเมื่อเห็นภานุเดินเข้ามาในบ้าน

 

“ท่านชายเสด็จไปใหนมาเพค่ะ..รู้ไม..ว่าหม่อมชั้นรอตั้งนาน” เฟื่องฟ้าพูด ภานุมองก่อนจะตรงเข้าไปกอด

 

“เราคิดถึงเฟื่องเหลือเกิน…” ภานุพูด

 

“หม่อมชั้นก็คิดถึงท่านชายเหมือนกันเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้ม ภานุผละออกก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้น เฟื่องฟ้ารีบเอามือคล้องคอทันที

 

“ทำให้เราหายคิดถึงหน่อยสิ” ภานุพูดพลางเอาหน้าผากซบกับหน้าผากของหญิงสาวร่างบางยิ้มก่อนที่ภานุจะอุ้มเดินเข้าไปในห้องนอน

 

“ท่านพี่..คงรีบกลับไปหา..เฟื่องฟ้าสิน่ะ” สายฝนพูดเมื่อนั่งรอภานุเป็นเวลานานเพราะตื่นมาก็ไม่เห็นชายหนุ่ม ก่อนจะตัดสินใจลุกเดินออกไป

 

“ท่านชายทศวัฒน์…” แพรวดาวพูดเมื่อเห็นทศวัฒน์เดินเข้ามาในวัง

 

“สวัสดีขอรับ คุณหญิงแพรวดาว” ทศวัฒน์พูด

 

“สวัสดีเพค่ะ” แพรวดาวพูดพลางกำลังจะเดินสวนแต่ถูกมือหนารั้งแขนใว้ก่อน

 

“มิคิดจะต้อนรับกระผมหน่อยรึขอรับ” ทศวัฒน์พูด

 

“ทำไมอิชั้นต้องต้อนรับด้วยเพค่ะ..ในเมื่อวังนี้ก็เป็นวังของท่านชายเช่นกัน” แพรวดาวพูด

 

“อือๆ ช่างเถิด ว่าแต่เหตุใดเจ้าถึงอยู่ผู้เดียวล่ะ” ทศวัฒน์ถาม

 

“ท่านหญิงแม่เสด็จไปตลาด น้องหญิงสายฝนไปเก็บดอกแก้วในป่าท้ายวัง ส่วนท่านพี่ภานุ…...ไปเรือนหลังเล็กเพค่ะ” แพรวดาวพูด ทศวัฒน์มองพลางจับผิดเมื่อกล่าวถึงภานุก็ผ่อนเสียงลง

 

“ใช่...น้องหญิงสายฝน...นี้ก็เย็นมากแล้ว..เหตุใดยังมิกลับมาอีก” แพรวดาวพูดพลางเป็นห่วงน้องสาว

 

“เดี่ยวกระผมไปตามให้เองขอรับ” ทศวัฒน์พูดก่อนจะเดินออกไป แพรวดาวมองพลางเศร้า ‘หากเราแต่งงานของคนที่รักเรา...เราคงจักมีความสุขมากกว่านี้…’ แพรวดาวรู้ดีว่าทศวัฒน์มีใจให้แต่เธอก็เลือกท่านชายภานุไปแล้ว เพราะเธอคิดว่า..เธอเกิดมาเพื่อท่านชายภานุเท่านั้น

 

 

“ฮึก..ฮือๆๆๆ” สายฝนร้องไห้เมื่อทนเก็บน้ำตาไม่ไหวก่อนเข่าจะทรุดลงกับพื้นเหมือนหมดเรี่ยวแรง

 

“น้องหญิง!” ทศวัฒน์พููดก่อนจะวิ่งมาหาสายฝน

 

“น้องหญิงเป็นกระไร ใครทำกระไรเจ้า” ทศวัฒน์พูด

 

“น้อง...น้องมิเป็นอันใด...ดอกเพค่ะ” สายฝนพูด ทศวัฒน์มองก่อนจะประคองร่างบางลุกขึ้น

 

“เดี่ยวพี่จักพาเจ้าไปพักน่ะ” ทศวัฒน์พูด สายฝนพยักหน้าแต่จู่ๆก็เกิดหน้ามืด

 

“น้องหญิง! น้องหญิง!!” ทศวัฒน์พูดก่อนจะอุ้มสายฝนแล้วรีบเดินทันที

 

์

สงสารสายฝนเนอะๆ ท่านชายภานุก็ร้าย-0- อยากรู้อ่ะป่าวว่าทำไมกลับมาเกิดใหม่ป๊อปปี้ถึงรักฟางมาก

ต้องติดตามมมม

 

 

 

 

 

 

 

 

ี