รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “พี่เขื่อนชุดนี้สวยป่าว” เฟร์พูดพลางเดินออกมาจากห้องลองชุด เขื่อนหันมาก่อนจะชงักทันที

 

“สวย...คนหรือนางฟ้าเนี้ย” เขื่อนพูดพลางจ้องมองเฟร์ ในชุดเดรสสีชมพูเข้ม์

 

“พูดแบบเนี้ยะ เฟร์ก็เขินน่ะ” เฟร์พูดพลางยิ้ม

 

“ว้าว คุณเฟร์สวยจังเลยค่ะ” พนักงานพูด

 

“เอาชุดนี้ครับพี่แหม่ม” เขื่อนพูดก่อนจะหันไปมองเฟร์

 

“อุ้ย! แก คุณเขื่อนกับคุณเฟร์นิน่า” กลุ่มหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่เดินผ่านพูดขึ้น มินตราหันไปมองทันที

 

“แห่มๆ ช่วงนี้เจ้านายเรากำลังมีความรักส่ะด้วย ดูสิ พากันมาเลือกชุดไปงานแต่งคุณป๊อปปี้ด้วย” หญิงสาวพูด

 

“โห ร้านหรูขนาดเนี้ยะ ชั้นว่าชุดต้องแพงมากๆเลยแก” หญิงสาวอีกคนมองดูร้านเสื้อผ้าก่อนจะพูด

 

“เฮ้อ~ อิจฉาพวกคนรวยจัง ได้กินแต่ของดีๆ ได้ใส่ๆแต่ของแพงๆ ชั้นล่ะอยากเป็นแบบนี้บ้างจังเลย” หญิงสาวคนหนึ่งพูด

 

 

“แกก็...หาผัวรวยๆสิ เอาให้ได้เหมือน….คุณป๊อปปี้สิ” หญิงสาวคนหนึ่งพูด มินตราชงักทันที

 

“หาใครก็หาไป แต่อย่ายุ่งกับคุณป๊อปปี้ไม่งั้นจะหาว่าชั้นไม่เตือน” มินตราพูดพลางมองตาขวางก่อนจะเดินออกไปทันที

 

“ชิ! ทำเป็นสั่ง อยากฉกแทบใจจะขาดล่ะสิ” หญิงสาวพูดพลางเบ้ปาก

 

“ชั้นว่าเรารีบไปกันเถอะ จะได้เสร็จๆ” หญิงสาวอีกคนพูดก่อนที่จะเดินตามมินตราไป

 

“อีพวกหน้าด้าน! คุณป๊อปปี้ต้องเป็นของชั้นเท่านั้น!” มินตราพูดพลางกำหมัดแน่นก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า

 

 

 

 

“น้องหญิง! น้องหญิงฟื้นสิ” แพรวดาวพูดพลางเขย่าตัวสายฝนเล็กน้อย

 

“คุณหญิงสายฝนมีไข้เพค่ะ” คนรับใช้พูดเมื่อเอามือไปทาบหน้าผากหญิงสาว

 

 

“ให้กระผมพาหาหมอเถิดขอรับ” ทศวัฒน์พูดพลางมองสายฝนอย่างเป็นห่วง

 

“มิต้อง น้องอิชั้น อิชั้นดูแลเองได้” แพรวดาวพูดพลางตีหน้านิ่ง

 

“มีอันใด..เกิดกระไรขึ้น” คุณหญิงสร้อยพูดพลางรีบเดินเข้ามาในห้องสายฝน

 

“น้องหญิงสายฝนมีไข้เพค่ะ ตัวร้อนจี๋เลยเพค่ะ” คนรับใช้พูด

 

“พาไปหาหมอเถิด เดี่ยวอาการจะแย่เอา” คุณหญิงสร้อยพูด

 

“เอ่อ...หม่อมชั้นว่า...มิต้องถึงกระนั้นดอกเพค่ะ..ปกติเวลาน้องสายฝนไข้ขึ้น แค่ให้ทานยาสมุนไพรและนอนพักผ่อนก็จักหายแล้วเพค่ะ” แพรวดาวพูด

 

“งั้นก็ตามแต่เจ้าเถิด..ว่าแต่ยาสมุนไพรต้องไปซื้อในตลาดน่ะ” คุณหญิงสร้อยพูด

 

“เดี่ยวหม่อมชั้นไปเองเพค่ะ หม่อมชั้นเลือกยาได้” แพรวดาวพูด

 

“อืมๆ งั้นให้ภานุไปกับเจ้าล่ะกันน่ะ ว่าแต่ภานุอยู่ใหนล่ะ” คุณหญิงสร้อยถามหาลูกชาย ทุกคนเกิดเงียบขึ้นมาทันที

 

“เอ่อ...คือ…” แพรวดาวอึกอัก

 

“อ่อ สงสัยจักอยู่กับแม่เมียน้อยนั้น! ช่างหน้าส่ะใจยิ่งนัก นั่งรอนอนรอผัวตั้งครึ่งค่อนวัน หึ!” คุณหญิงสร้อยพูดพลางยิ้มส่ะใจ

 

“เอ่อ...ให้กระผมพาคุณหญิงแพรวดาวไปเถิดขอรับ ขืนรอภานุ มีหวังน้องหญิงสายฝนอาการหนักแน่ขอรับ” ทศวัฒน์พูด แพรวดาวหันมาจ้องหน้าทันที

 

“จ๊ะๆ อาขอบใจเจ้ามากน่ะ ไปเถอะไป” คุณหญิงสร้อยพูด แพรวดาวลุกขึ้นก่อนจะออกไปกับทศวัฒน์

 

“โถ่ สาวน้อยของชั้น” คุณหญิงสร้อยพูดก่อนจะเอามือไปลูบหัวสายฝนอย่างเอ็นดูก่อนจะนึกถึงภานุขึ้นมา

 

“ไปตามท่านชายภานุมาพบชั้น” คุณหญิงสร้อยพูด

 

“เพค่ะ” คนรับใช้รับคำสั่งก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป

 

 

“ท่านชาย..พอแล้วเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดเมื่อภานุเริ่มซุกไซร้ตามซอกคอ

 

“ก็เราคิดถึงเจ้านิ” ภานุพูดก่อนจะจูบลงที่ไหล่มน

 

“จริงสิ เรามีของขวัญให้เฟื่องด้วย” ภานุพูด

 

“ของขวัญ..ของขวัญกระไรเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด ภานุยิ้มก่อนจะผละออกแล้วลุกเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหยิบเอาปิ่นสีเงินออกมา

 

“ปิ่นรึเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้มดีใจ

 

“ใช่...มันคือปิ่นอนงค์สีเงิน..เราซื้อมาให้ เผื่อว่าเวลามีงานเลี้ยง เฟื่องจะได้ใส่” ภานุพูดก่อนจะยื่นปิ่นให้หญิงสาว

 

“งามเหลือเกินเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางลูบไล้ไปตามเหล็กสีเงิน

 

‘ก๊อกๆ ท่านชายเพค่ะ!” เสียงคนรับใช้ดังขึ้น

 

“เดี่ยวเรามาน่ะ” ภานุยิ้มก่อนจะเดินออกไป เฟื่องฟ้ามองปิ่นแล้วกำมาใส่ใว้หน้าอก

 

“หม่อมชั้นสัญญา...ว่าหม่อมชั้นจะรักท่านชายภานุ..เพียงคนเดียว..และตลอดไป” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้ม

 

“มีกระไร” ภานุพูดก่อนจะเปิดประตู คนรับใช้แทบล้มทั้งยืนเพราะสภาพร่างสูงมีเพียงผ้าขนหนูที่พันกายเอาใว้

 

 

“อะ..เอ่อ...คุณหญิงสร้อยให้มาตามท่านชายเพค่ะ” คนรับใช้พูดอย่างเร็ว

 

“อือ เดี่ยวชั้นตามไป” ภานุพูดก่อนจะปิดประตูดัง ปัง!

 

“ท่านหญิงแม่มีกระไรกับกระผมรึขอรับ” ภานุเดินเข้ามาในวังช่วงหัวค่ำ

 

“หึ! เรียกตั้งนาน มาซ่ะป่านนี้” คุณหญิงสร้อยพูดพลางใช้ช้อนตักแกงจืดใส่จาน

“พอดีกระผมช่วยเฟื่องจัดของเข้าที่น่ะขอรับและก็เพิ่งจะทานข้าวเสร็จ” ภานุพูด แพรวดาวที่นั่งอยู่ก็สลด

 

“ดูแลกันดีเหลือเกินน่ะ เมียตัวจริงเค้านั่งอยู่นี้ทั้งคนก็มิเคยจะเหลียวแล” คุณหญิงสร้อยกระแทกเสียง ภานุหันไปมองแพรวดาว

 

“น้องก็อยู่สบายดีนิ มิเห็นต้องดูแล” ภานุพูด แพรวดาวได้ยินก็สะอึกก่อนจะกำหมัดแน่น

 

“ท่านหญิงเพค่ะ คุณหญิงสายฝนไข้ลดแล้วเพค่ะ” คนรับใช้พูด

“อืม ปล่อยให้นอนพักเถิด ไม่ต้องให้ใครเข้าไปกวนหรือดูแลแล้ว” คุณหญิงสร้อยพูด

 

“เอ่อ...น้องหญิงสายฝน...เป็นกระไรหรือขอรับ” ภานุพูดขึ้น

 

“หญิงสายฝนเค้าไม่สบาย นอนจับไข้เพราะพิษฝน แต่ต้อนนี้ไข้ลดแล้วล่ะ แล้วที่แม่เรียกชายมาก็เพราะแม่อยากให้ชายดูแลแม่แพรวบ้างเพราะถึงอย่างไรแม่แพรวก็เป็นเมียหลวง เป็นเมียแต่งของลูก” คุณหญิงสร้อยพูด แพรวดาวรู้สึกดีใจเล็กน้อยที่คุณหญิงสร้อยช่วยพูด

 

“ใว้ว่างๆหรือมีงานที่เหมาะสม ชายจักดูแลขอรับ ชายขอไปเอาเสื้อผ้าที่อยู่บนห้องก่อนน่ะขอรับ เผอิญว่าลืมใว้” ภานุพูดพลางทำสายตาเย็นชาก่อนจะเดินออกไป

 

“ฮึก..ฮือๆๆ ท่านพี่...มิเคยรักหญิง แม้แต่จะดูแลก็มิเหลียวแล….ฮือๆๆ” แพรวดาวโหมร้องไห้ทันทีก่อนที่คุณหญิงสร้อยจะลุกเดินอ้อมโต๊ะมาปลอบ

 

“อย่าเสียใจไปเลย..อย่างน้อยเจ้าก็เป็นสะใภ้คนเดียวของตระกูล นฤบดี เป็นเมียแต่ง เมียหลวง แม่จักมิยอมรับนังเพศยานั้น! มาแทนที่เจ้าเด็ดขาด!!” คุณหญิงสร้อยพูดพลางลูบผมแพรวดาว ก่อนจะกำหมัดแน่นที่ลูกชายของตนทำความอับอายแก่วงศ์ตระกูล

 

 

 

“พรุ่งนี้..ชั้นต้องสวยที่สุด” ฟางพูดพลางมองชุดแต่งที่กำลังทาบกับร่างเธอก่อนจะหมุนซ้ายขวาแล้วยิ้มอย่างพอใจ

 

‘ก๊อกๆ ฟาง หลับรึยังลูก” แม่พูดขึ้น

 

“ยังค่ะ” ฟางตะโกนตอบก่อนที่ประตูจะเปิด

 

“ตื่นเต้นไมลูก” แม่ถามฟาง

 

“ก็..นิดหน่อยค่ะ ฟางสวยไมค่ะ” ฟางยิ้มก่อนจะหมุนตัวเองโดยถือชุดแต่งงานทาบตัว

 

“สวยสิจ๊ะ ลูกแม่สวยที่สุด แม่รักลูกน่ะ” แม่พูดก่อนจะจูบที่หน้าผากฟาง

 

“ฟางก็รักคุณแม่ค่ะ” ฟางพูดก่อนจะกอดผู้เป็นแม่

 

‘ติ้ดๆๆ’ เสียงโทรศัพท์ฟางดังขึ้น ฟางผละออกก่อนจะเดินไปรับ

 

“ว่าไงเฟร์” ฟางพูด

 

“อะไรน่ะ! ได้ๆเดี่ยวพี่ไปจัดการ” ฟางพูดก่อนจะฮึดฮัดเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าอย่างรีบร้อน

 

“อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น” แม่พูด

 

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณแม่ไปพักเถอะ เดี่ยวฟางขอออกไปทำธุระข้างนอกแปปหนึ่ง” ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูอย่างแรง แม่ส่ายหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

“ออกไปจากพี่ชายชั้นน่ะ! นังหน้าด้าน!” เฟร์พูดก่อนจะเดินไปผลักผู้หญิงที่คลอเคลียป๊อปปี้

 

“พี่ชายแกน่ะ! เค้าต้องการชั้น! หลึกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว!” หญิงสาวพูดพลางจ้องอย่างเอาเรื่อง

 

“ใครกันแน่ที่จะเจ็บตัว ปล่อยเพื่อนผมเดี่ยวนี้” เขื่อนพูดก่อนจะเดินเข้ามา

 

“ไม่ให้ มีอะไรป่ะ ว่าแต่..หล่อแบบนี้ไม่คิดจะมาสนุกกันหน่อยหรอ” หญิงสาวคนหนึ่งที่ควงแขนป๊อปปี้อีกข้างพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเหล่

 

“คนสกปรกๆอย่างพวกเธอ ชั้นว่าน่าจะไปสนุกกับพวกกุ๊ยมากกว่าน่ะ” ฟางพูดก่อนจะเดินเข้ามา

 

“นี้หล่อนคงเป็นฟาง ธนันธรณ์สิน่ะ แหม่ๆมาตามผัวถึงที่เลยหรอค่ะ” หญิงสาวพูดก่อนจะหันไปจูบกับร่างสูงที่เธอพยุงอยู่ ฟางช็อกก่อนจะกระชากหญิงสาวออกมา

 

‘เพรี้ยะ!’

 

“อย่าอยู่เลย! นังเพศยา!!” ฟางพูดหลังจากที่ตบก่อนจะเดินเข้าไปจิกหัวแล้วโขกลงกับโต๊ะ

 

“กรี้ดดดดด แก! ปล่อยชั้นน่ะ!! “ หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บเมื่อฟางจิกเล็บลงไปที่หนังหัว

 

“พอเถอะฟาง เดี่ยวให้ตำรวจมาจัดการ โทษฐานมอมยาพี่ป๊อป” เฟร์พูดพลางประคองป๊อปปี้ที่เจ้าตัวมีแต่ลอยลิปติกเต็มแผงอก ฟางหยุดก่อนจะปล่อย

 

“ฝะ..ฝากใว้ก่อนเถอะ แก!!” หญิงสาวพูดก่อนจะเดินกระเผรกออกไป

 

“สงสัยว่า...แกจะมาเอาคืนไม่ได้แล้วสิ” ฟางยิ้มอย่างส่ะใจพลางคิดว่าหล่อนต้องเจอกับอะไรถ้าออกไปจากผับนี้

 

 

 

 

ยังมีร้ายกว่านี้อีกน่ะถ้าใครกล้าเข้ามายุ่งกับป๊อปปี้ ฉากหน้าทั้งคู่แต่งงานน่าาา แต่จะหวานชื่นจนจบงานหรือป่าว มาลุ้นกัน

 

ตอนต่อไปลงจะลงช่วงค่ำน่ะ

อัพแล้ววว ติดตาม+คอมเม้นด้วยร่าาา