รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

"ขอบใจนายมากน่ะที่พาชั้นไปเลี้ยงข้าว"
 
                         แก้วยิ้มอย่างมีความสุขแต่สีหน้าโทโมะกลับเย็นชา
 
"ไม่ต้องขอบใจหรอกยังไงเราก็เพื่อนกัน"
 
                         โทโมะพูดย้ำคำว่าเพื่อนทำให้แก้วสะอึ้ก
 
"นั้นน่ะสิน่ะ...เราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน.."
 
                         แก้วพูดพลางยิ้มเจื่อนๆก่อนจะเดินเข้าบ้าน
 
"ขอโทษด้วยน่ะ..ที่ชั้นต้องทำแบบนี้เพราะไม่อยากเห็นเธอเจ็บปวด"
 
                         โทโมะพูดเบาๆ
 
'ติ้ดๆ' เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้น
 
"ฮัลโหล"
 
(สวัสดีครับนายน้อยคุณหนูขนมจีนต้องการขอเข้าพบที่บริษัทพรุ่งนี้ครับ)
 
                         เสียงลูกน้องพูดทำให้โทโมะนึกถึงขนมจีนที่เป็นคู่หมั้นของเค้า
 
"อืม พรุ่งนี้ชั้นจะเข้าไป"
 
                         โทโมะวางโทรศัพท์ก่อนจะมองบ้านของแก้วพลางถอนหายใจแล้วขับรถออกไป
 
"ไปแล้วสิน่ะ.."
 
                         แก้วเปิดผ้าม่านออกพลางมองรถของโทโมะที่เคลื่อนออกไปอย่างใจเจ็บ
 
"ตัดใจเถอะน่ะแก้ว..โทโมะเขาต่างกับเรามากนัก"
 
                         แม่ของแก้วเดินมาโอบไหล่
 
"แก้วพยายามแล้วน่ะแม่...แต่ทำไมแก้วยังคงรักแต่เขา..ยังคงเฝ้ารอแต่เขา"
 
"ไม่เป็นไรน่ะแก้วซักวันเวลา..คงจะช่วยลูกได้"
 
                         แม่ของแก้วปลอบ
 
 
 
 
"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิยัยฟาง"
 
                         พ่อของฟางพูดเมื่อเห็นฟางเอาแต่หน้าบูดเมื่อขึ้นรถมาเพื่อเดินทางไปบ้านจิระคุณ
 
"ก็ฟางบอกแล้วว่าไม่อยากมา"
 
                         ฟางพูด
 
"พอเถอะค่ะเลิกทะเลาะกันได้แล้วถึงบ้านจิระคุณแล้วค่ะ"
 
                         แม่ฟางห้ามศึกระหว่างพ่อกับลูกเมื่อเห็นว่าคนรับใช้ออกมาเปิดรั้ว
 
"บ้านจิระคุณนี้ช่างใหญ่แถมสวยมากเลยน่ะค่ะคุณ"
 
                         แม่ฟางพูดด้วยความตื้นเต้นแต่ฟางก็ไม่ห็นว่ามันจะน่าตื่นเต้นตรงใหน
 
"คุณท่านและคุณหญืงรออยู่ด้านในแล้วเพค่ะ"
 
                         คนรับใช้รีบวิ่งออกมาต้อนรับ
 
"แม่ค่ะฟางไม่เข้าไปในน่ะค่ะ"
 
                         ฟางพูดก่อนจะรีบเดินออกไป
 
"ยัยฟาง! ยัยฟาง"
 
"พอเถอะค่ะคุณ..เดี่ยวแกก็คงตามเข้าไป"
 
"ฮึ ไม่ใช่ว่าจะหนีออกไปน่ะ"
 
                         พ่อฟางพูดแล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน ฟางเดินมาเล่นสวนซักพักก่อนจะเจอเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่
 
"ว้าย!"
 
                         ฟางเผลอเยียบไม้ทำให้ลื่นล้มลงก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินเข้ามา
 
"ใครน่ะ"
 
                         ชายหนุ่มตะโกนถามฟางค่อยๆขยับตัวหนีก่อนจะลุกขึ้นเพื่อวิ่ง
 
"หยุดน่ะ!"
 
                         ชายหนุ่มเมื่อเห็นร่างบางจะหนีก็รีบวิ่งเข้าไปกอดใว้
 
"กรี้ดดดดด ปล่อยชั้นน่ะ!"
 
                         ฟางดิ้นเพื่อให้ได้ออกจากอ้อมอกของชายหนุ่ม
 
"คิดจะหนีงั้นหรอเป็นขโมยล่ะสิท่า"
 
                         ชายหนุ่มพูดโดยยังกอดร่างบางใว้จากข้างหลัง
 
"ใอ้บ้า! ชั้นไม่ใช่ขโมยน่ะ ปล่อยยยยย!!"
 
                         ฟางดิ้นอย่างแรงทำให้เสียหลักล้มลงไปข้างหลังพร้อมกับชายหนุ่ม
 
'ปิ้บๆ'
 
                         ฟางพลิกตัวหันกลับมาหาชายหนุ่มเพื่อจะต่อว่าแต่ก็ชะงักเข้ากับสายตาของคนตัวสูง
 
"เราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าว..."
 
                         ชายหนุ่มพูดทำให้ฟางได้สติก่อนจะรีบลุกขึ้น
 
"คุณป๊อปปี้ค่ะคุณหญิงเรียกหาค่ะ"
 
                         คนรับใช้พูดทำให้ฟางชะงักเข้ากับชื่อ 'ป๊อปปี้'งั้นหรอ...
 
"อืม ชั้นจะรีบตามไป"
 
                         ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองหน้าฟาง
 
"เธอคงเป็นฟางสิน่ะ"
 
                         ป๊อปปี้พูด
 
"ใช่ ชั้นชื่อฟาง..คุณคงเป็นป๊อปปี้สิน่ะ"
 
                         ฟางพูดพลางมองป๊อปปี้เหมือนคุ้นหน้าคุ้นตากันมาก่อน
 
"อืม เข้าไปในบ้านกันเถอะทำให้ผู้ใหญ่รอนานแบบนี้มันไม่ดี"
 
                         ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยฟางนิ่งซักพักก่อนจะเดินตามไป
 
"พี่ป๊อปมาแล้วค่ะคุณแม่"
 
                         เฟร์พูด
 
"พอดีเลยมาสวัสดีคุณอาคุณน้าก่อนสิ"
 
                         แม่ป๊อปปี้พูด
 
"สวัสดีครับคุณอาคุณน้า"
 
                         ป๊อปปี้ไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะนั่งลง
 
"ตาป๊อปนี้โตขึ้นหล่อเป็นกองเลยน่ะครับ"
 
                         พ่อฟางชื่นชม
 
"ได้พ่อน่ะครับ"
 
                         ป๊อปปี้ตอบก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะ ฟางเดินเข้ามาก่อนสายตาจะชนเข้ากับป๊อปปี้
 
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"
 
                         ฟางยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
 
"สวัสดีจ๊ะ นั่งก่อนสิจ๊ะ"
 
                         แม่ป๊อปปี้พูดฟางหันไปมองหน้าพ่อก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างๆป๊อปปี้
 
"หนูฟางก็สวยขึ้นมากเลยน่ะค่ะน่ารักเชียว"
 
                         แม่ป๊อปปี้พูด
 
"ที่เรานัดครอบครัวของนีระสิงค์มาวันนี้เพื่อที่จะพูดเรื่องงานหมั้นครับ"
 
                         พ่อป๊อปปี้พูดทำให้ฟางสลดลง
 
"เรื่องงานไม่ต้องห่วงน่ะค่ะทางจิระคุณจะดำเนินเรื่องเองค่ะ งานจะจัดขึ้นอีก5เดือนเพื่อเหลือเวลาให้ทั้งสองคนได้เตรียมตัวค่ะคุณน้องเห็นว่าเป็นยังไงค่ะ"
 
                         แม่ป๊อปปี้พูด
 
"ก็ดีค่ะเอาตามนี้เลยก็ได้ค่ะ"
 
"งั้นเย็นนี้อยู่ทานอาหารด้วยกันก่อนน่ะค่ะ"
 
                         ฟางหันหน้าไปทางอื่นพลางถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย 'นี้ช้นต้องหมั้นกับคนที่ชั้นไม่ได้รักจริงๆหรอเนี้ย'
 
 
 
 
 
                         ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบ 55 เอาเถอะน่าาาาฟางอยู่ด้วยกันไปก็รักกันส่วนคู่ของ โทโมะ-แก้ว มีใครสงสัยไมว่าทำไมถึงรักกันไม่ได้ ต้องติดตามน่ะค่ะ