รักร้ายหักสวาท ปฐมบท
เขียนโดย 
RosenLa
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.47 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 21.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) เราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ขอบใจนายมากน่ะที่พาชั้นไปเลี้ยงข้าว"
แก้วยิ้มอย่างมีความสุขแต่สีหน้าโทโมะกลับเย็นชา
"ไม่ต้องขอบใจหรอกยังไงเราก็เพื่อนกัน"
โทโมะพูดย้ำคำว่าเพื่อนทำให้แก้วสะอึ้ก
"นั้นน่ะสิน่ะ...เราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน.."
แก้วพูดพลางยิ้มเจื่อนๆก่อนจะเดินเข้าบ้าน
"ขอโทษด้วยน่ะ..ที่ชั้นต้องทำแบบนี้เพราะไม่อยากเห็นเธอเจ็บปวด"
โทโมะพูดเบาๆ
'ติ้ดๆ' เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้น
"ฮัลโหล"
(สวัสดีครับนายน้อยคุณหนูขนมจีนต้องการขอเข้าพบที่บริษัทพรุ่งนี้ครับ)
เสียงลูกน้องพูดทำให้โทโมะนึกถึงขนมจีนที่เป็นคู่หมั้นของเค้า
"อืม พรุ่งนี้ชั้นจะเข้าไป"
โทโมะวางโทรศัพท์ก่อนจะมองบ้านของแก้วพลางถอนหายใจแล้วขับรถออกไป
"ไปแล้วสิน่ะ.."
แก้วเปิดผ้าม่านออกพลางมองรถของโทโมะที่เคลื่อนออกไปอย่างใจเจ็บ
"ตัดใจเถอะน่ะแก้ว..โทโมะเขาต่างกับเรามากนัก"
แม่ของแก้วเดินมาโอบไหล่
"แก้วพยายามแล้วน่ะแม่...แต่ทำไมแก้วยังคงรักแต่เขา..ยังคงเฝ้ารอแต่เขา"
"ไม่เป็นไรน่ะแก้วซักวันเวลา..คงจะช่วยลูกได้"
แม่ของแก้วปลอบ
"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิยัยฟาง"
พ่อของฟางพูดเมื่อเห็นฟางเอาแต่หน้าบูดเมื่อขึ้นรถมาเพื่อเดินทางไปบ้านจิระคุณ
"ก็ฟางบอกแล้วว่าไม่อยากมา"
ฟางพูด
"พอเถอะค่ะเลิกทะเลาะกันได้แล้วถึงบ้านจิระคุณแล้วค่ะ"
แม่ฟางห้ามศึกระหว่างพ่อกับลูกเมื่อเห็นว่าคนรับใช้ออกมาเปิดรั้ว
"บ้านจิระคุณนี้ช่างใหญ่แถมสวยมากเลยน่ะค่ะคุณ"
แม่ฟางพูดด้วยความตื้นเต้นแต่ฟางก็ไม่ห็นว่ามันจะน่าตื่นเต้นตรงใหน
"คุณท่านและคุณหญืงรออยู่ด้านในแล้วเพค่ะ"
คนรับใช้รีบวิ่งออกมาต้อนรับ
"แม่ค่ะฟางไม่เข้าไปในน่ะค่ะ"
ฟางพูดก่อนจะรีบเดินออกไป
"ยัยฟาง! ยัยฟาง"
"พอเถอะค่ะคุณ..เดี่ยวแกก็คงตามเข้าไป"
"ฮึ ไม่ใช่ว่าจะหนีออกไปน่ะ"
พ่อฟางพูดแล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน ฟางเดินมาเล่นสวนซักพักก่อนจะเจอเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่
"ว้าย!"
ฟางเผลอเยียบไม้ทำให้ลื่นล้มลงก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินเข้ามา
"ใครน่ะ"
ชายหนุ่มตะโกนถามฟางค่อยๆขยับตัวหนีก่อนจะลุกขึ้นเพื่อวิ่ง
"หยุดน่ะ!"
ชายหนุ่มเมื่อเห็นร่างบางจะหนีก็รีบวิ่งเข้าไปกอดใว้
"กรี้ดดดดด ปล่อยชั้นน่ะ!"
ฟางดิ้นเพื่อให้ได้ออกจากอ้อมอกของชายหนุ่ม
"คิดจะหนีงั้นหรอเป็นขโมยล่ะสิท่า"
ชายหนุ่มพูดโดยยังกอดร่างบางใว้จากข้างหลัง
"ใอ้บ้า! ชั้นไม่ใช่ขโมยน่ะ ปล่อยยยยย!!"
ฟางดิ้นอย่างแรงทำให้เสียหลักล้มลงไปข้างหลังพร้อมกับชายหนุ่ม
'ปิ้บๆ'
ฟางพลิกตัวหันกลับมาหาชายหนุ่มเพื่อจะต่อว่าแต่ก็ชะงักเข้ากับสายตาของคนตัวสูง
"เราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าว..."
ชายหนุ่มพูดทำให้ฟางได้สติก่อนจะรีบลุกขึ้น
"คุณป๊อปปี้ค่ะคุณหญิงเรียกหาค่ะ"
คนรับใช้พูดทำให้ฟางชะงักเข้ากับชื่อ 'ป๊อปปี้'งั้นหรอ...
"อืม ชั้นจะรีบตามไป"
ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองหน้าฟาง
"เธอคงเป็นฟางสิน่ะ"
ป๊อปปี้พูด
"ใช่ ชั้นชื่อฟาง..คุณคงเป็นป๊อปปี้สิน่ะ"
ฟางพูดพลางมองป๊อปปี้เหมือนคุ้นหน้าคุ้นตากันมาก่อน
"อืม เข้าไปในบ้านกันเถอะทำให้ผู้ใหญ่รอนานแบบนี้มันไม่ดี"
ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยฟางนิ่งซักพักก่อนจะเดินตามไป
"พี่ป๊อปมาแล้วค่ะคุณแม่"
เฟร์พูด
"พอดีเลยมาสวัสดีคุณอาคุณน้าก่อนสิ"
แม่ป๊อปปี้พูด
"สวัสดีครับคุณอาคุณน้า"
ป๊อปปี้ไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะนั่งลง
"ตาป๊อปนี้โตขึ้นหล่อเป็นกองเลยน่ะครับ"
พ่อฟางชื่นชม
"ได้พ่อน่ะครับ"
ป๊อปปี้ตอบก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะ ฟางเดินเข้ามาก่อนสายตาจะชนเข้ากับป๊อปปี้
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"
ฟางยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
"สวัสดีจ๊ะ นั่งก่อนสิจ๊ะ"
แม่ป๊อปปี้พูดฟางหันไปมองหน้าพ่อก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างๆป๊อปปี้
"หนูฟางก็สวยขึ้นมากเลยน่ะค่ะน่ารักเชียว"
แม่ป๊อปปี้พูด
"ที่เรานัดครอบครัวของนีระสิงค์มาวันนี้เพื่อที่จะพูดเรื่องงานหมั้นครับ"
พ่อป๊อปปี้พูดทำให้ฟางสลดลง
"เรื่องงานไม่ต้องห่วงน่ะค่ะทางจิระคุณจะดำเนินเรื่องเองค่ะ งานจะจัดขึ้นอีก5เดือนเพื่อเหลือเวลาให้ทั้งสองคนได้เตรียมตัวค่ะคุณน้องเห็นว่าเป็นยังไงค่ะ"
แม่ป๊อปปี้พูด
"ก็ดีค่ะเอาตามนี้เลยก็ได้ค่ะ"
"งั้นเย็นนี้อยู่ทานอาหารด้วยกันก่อนน่ะค่ะ"
ฟางหันหน้าไปทางอื่นพลางถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย 'นี้ช้นต้องหมั้นกับคนที่ชั้นไม่ได้รักจริงๆหรอเนี้ย'
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบ 55 เอาเถอะน่าาาาฟางอยู่ด้วยกันไปก็รักกันส่วนคู่ของ โทโมะ-แก้ว มีใครสงสัยไมว่าทำไมถึงรักกันไม่ได้ ต้องติดตามน่ะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
