รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “อื้อ…” ฟางตื่นมาก่อนจะเจอเฟร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ตื่นแล้วหรอ..ดื่มน้ำก่อนน่ะ” เฟร์พูดพลางประคองฟางลุกขึ้นแล้วหยิบเอาแก้วน้ำให้
“เกิดอะไรขึ้นหรอ” ฟางพูดหลังจากดื่มน้ำ
“ฟางจำไม่ได้หรอ” เฟร์พูดพลางมองฟาง
“จำ...จำอะไร..ฟางก่อเรื่องอีกแล้วใช่ไม” ฟางพูด
“ก็ใช่น่ะสิ...นี้หนูฟางจำอะไรไม่ได้หรอ” แม่พูดพลางเดินเข้ามา
“ใช่ค่ะ..ฟางจำไม่ได้…” ฟางพูด
“แล้วคุณจินนี่ล่ะค่ะ” ฟางมองหาจินนี่
“กลับไปแล้วสงสัยกลัวหนูฟางจะลุกขึ้นมาตบอีกน่ะ” แม่พูดก่อนจะเดินออกไป
“เอ่อ..ฟาง...เฟร์ว่าเราไปทานอาหารกันเถอะ” เฟร์พูด
“แล้วพี่ป๊อปล่ะ” ฟางพูด เฟร์มองหน้านิ่ง
“พี่ป๊อปคุยธุระกับแขกน่ะเดี่ยวคงจะตามเข้ามา” เฟร์พูด ฟางมองก่อนจะลุกเดินไปห้องอาหารกับเฟร์
 
 
“มินตรา…” ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นมินตรายืนอยู่ในสวน
“คุณป๊อป…” มินตราพูด
“เธอมีธุระอะไรกับชั้นหรอ” ป๊อปปี้พูด
“คือ..มิน….” มินตรากำลังจะพูดแต่โดนเฟื่องฟ้าเข้าสิง
“ท่านชาย….” เฟื่องฟ้าในร่างมินตราพูดทำเอาป๊อปปี้ชงัก
“ท่านชายอะไรของเธอ” ป๊อปปี้พูด เฟื่องฟ้าจ้องตาป๊อปปี้นิ่งก่อนจะใช้มนตร์เสน่ห์ร่ายใส่
“ท่านชาย..จำหม่อมชั้นมิได้รึเพค่ะ…” เฟื่องฟ้าพูดก่อนจะเอามือของร่างสูงมาทาบแก้ม
“ท่านชาย...จำเมียรักคนนี้มิได้รึเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดก่อนที่จะฉายภาพในอดีตใส่ในหัวของป๊อปปี้
“เฟื่องฟ้า...เมียรักของพี่…” ป๊อปปี้พูดเหมือนไม่ได้สติพลางมองใบหน้าที่สวยงาม
“เฟื่องกลับมาหาท่านชายแล้วน่ะเพค่ะ..ต่อไปนี้..เราจักได้รักกัน..ตราบชั่วนิรันดร์” เฟื่องฟ้าพูด ป๊อปปี้มองก่อนจะก้มลงจูบกับร่างบาง ฟางที่เดินมาตามก็ชงัก
“ว้าย!” คนรับใช้ที่เดินตามหลังฟางมาก็ตกใจที่เห็นป๊อปปี้กำลังจูบนัวเนียกับหญิงสาวคนหนึ่งทำให้ป๊อปปี้ได้ยินเสียงก็ตกใจ
“ฟาง…” ป๊อปปี้หันมามองฟางที่น้ำตาเจ้าตัวไหลอาบแก้มก่อนที่ฟางจะวิ่งหนีออกไป
“ฟาง! ฟาง!” ป๊อปปี้วิ่งตามไปก่อนที่มินตราจะกลับมามีสติ
“อีนังเพื่อนเลว! มึงขัดขวางความสุขของกูทำไม!!” เฟื่องฟ้าพูดก่อนหายตัวตามชายหนุ่มไป
“นี้มันอะไรกันเนี้ย” มินตราพูดพลางกุมขมับหัวก่อนจะเดินออกไปจากบ้านจิระคุณ
“ฮึก...ผู้ชายเลว…” ฟางร้องไห้พลางขับรถไปด้วย
‘ติ้ดๆๆ’ สายจากป๊อปปี้ดังขึ้นโดยที่ป๊อปปี้เองก็ขับรถตาม
“คนหลอกลวง..ชั้นอุส่าเชื่อใจคุณ...มอบหัวใจให้คุณ..แต่คุณก็ทำลายมัน..ฮึกฮือๆ…” ฟางร้องไห้พลางขับรถด้วยความเร็ว
“น่าสงสารเสียจริงน่ะ..อีสายฝน” เสียงหญิงสาวปริศนาดังขึ้นทำให้ฟางชงักก่อนจะหันไปมองกระจกหลัง
“เธอเป็นใคร!” ฟางพูด
“เป็น...เพื่อนรักของเธอไงล่ะ” เฟื่องฟ้าพูด
“เพื่อนรัก…”ฟางพูด
“ใช่..เพราะนังจินนี่..จินนี่มันจะแย่งป๊อปปี้ไปจากเธอ..เธอต้องไปจัดการมัน” เฟื่องฟ้าพูด
“เธอพูดอะไรของเธอ...คุณจินนี่เธอไม่มีวันทำแบบนั้นแน่” ฟางพูด
“งั้น..ชั้นจะทำให้เธอรู้ว่ามันทำอะไรให้เธอเจ็บปวดใจบ้าง” เฟื่องฟ้าพูด
“ปี้ดๆๆๆ โครม!!!” เสียงแตรรถบรรทุกดังขึ้น
“ฟาง! ไม่น่ะฟาง!” ป๊อปปี้ที่ขับตามก็ต้องชงักเมื่อรถบรรทุกขนาดใหญ่กำลังจะเลี้ยวแต่ฟางกลับไม่ชะลอรถก่อนจะชนเข้าอย่างรุนแรง ป๊อปปี้หยุดรถแล้วรีบวิ่งออกไป
“ฟางงงงงง!!” ป๊อปปี้ร้องเมื่อเห็นสภาพการชนก่อนจะรีบไปช่วยฟางออกมาแล้วรีบส่งโรงพยาบาล
“ฟาง..ฟางต้องไม่เป็นอะไรน่ะ..” ป๊อปปี้พูดพลางวิ่งตามรถเข็นเตียงนอนฟางที่กำลังเคลื่อนที่เข้าสู่ห้องฉุกเฉิน
“เข้าไม่ได้น่ะค่ะ! กรุณารอด้านนอกค่ะ” พยาบาลสาวพูดป๊อปปี้จำต้องยอมอยู่ข้างนอกก่อนที่เข่าจะทรุดลงทันที
“นี้มัน..เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น…” ป๊อปปี้พูดพลางกุมขมับหัว
 
 
“นี้มัน….ที่ใหนกัน…” ฟางในชุดรัชการที่6พูดพลางมองไปรอบๆที่เป็นวังหลังใหญก็ชงักเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนน้ำตาไหลมองหน้าต่างบนบ้านอยู่่
“จำได้รึไม่...ว่าวันนี้เป็นงานแต่งงานของท่านชายภานุกับคุณหญิงแพรวดาว..พี่สาวของเธอ” เฟื่องฟ้าพูดพลางเดินมา
“เธอ….” ฟางพูด
“ชั้นเฟื่องฟ้า...เป็นเพื่อนรักของเธอไง…” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้มร้าย
“เพื่อนรัก….”ฟางพูด แต่จู่ๆก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามา
“หญิงสายฝนมายืนทำอะไรตรงนี้จ๊ะ” คุณหญิงสร้อยพูด สายฝนได้ยินก็รีบเช็ดน้ำตา
“คือ..หญิงมาเดินเล่นเพค่ะ..” สายฝนพูด
“ดึกแล้ว..ขึ้นเรือนเถิดป่ะ” คุณหญิงสร้อยยิ้ม สายฝนยิ้มตอบก่อนจะเดินออกไปทำให้ฟางชงักตกใจกับใบหน้าหญิงสาวที่คล้ายเธอ
“เมื่อกี้...มันอะไรกัน…”ฟางพูด
“นี้คือภพอดีตที่ชั้นจะพาเธอมาดูว่าในชาติที่แล้ว..เธอเป็นใคร..แล้วมีความรักยังไงต่อคนรักของชั้น” เฟื่องฟ้าพูดทำให้ฟางชงักก่อนรอบๆบริเวณจะเปลี่ยนไปแล้วเปลี่ยนเป็นห้องนอนซึ่งมีคนยืนล้อมอยู่มากมาย
“คุณหญิงแพรวดาวตั้งครรย์ได้1เดือนขอรับ ยินดีด้วยน่ะขอรับท่านหญิงท่านชาย” หมอพูดทำให้ทุกคนดีใจ
“ท้อง…”สายฝนชงักพลางมองแพรวดาว
“นั้นคุณ...จินนี่” ฟางพูดพลางมอง
“ใช่..จินนี่ก็คือแพรวดาว..พี่สาวที่แย่งรักของน้องสาวยังไงล่ะ..มันรู้ดีว่าเธอกับท่านชายภานุรักกัน” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้มร้าย
“ท่านชายภานุ...นี้ชาติที่แล้วชั้นเกิดเป็น...คนที่ชื่อสายฝนงั้นหรอ” ฟางอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินและรับรู้
“ใช่...ชั้นจะพาเธอไปดูเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในอดีต” เฟื่องฟ้ายิ้มร้ายก่อนจะพาฟางหายตัวไปโพล่อีกที่
“ท่านชายเพค่ะ...ลองชิมขนมดูสิเพค่ะหม่อมชั้นเพิ่งให้บ่าวไปซื้อมาให้เลยน่ะเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด ฟางมองก็ตกใจเล็กน้อยที่ใบหน้าของภานุคล้ายกับป๊อปปี้ ี ภานุยิ้มก่อนจะอ้าปากกินขนมที่เฟื่องฟ้าป้อน
“ใจคงเธอคงจะเจ็บปวดมากสิน่ะ...อีแพรวดาวมันร้ายมันแย่งคนรักของน้องสาวตนเอง” เฟื่องพูดพลางร่ายมนตร์ให้ฟางเห็นเฟื่องฟ้าเป็นแพรวดาว
“คนเจ้าชู้ คนเลว…” ฟางพูดพลางมองภานุที่คลอเคลียแพรวดาวทำให้ใจของเธอรู้สึกเจ็บปวด
“มันกลับมาในชาตินี้เพื่อมาแย่งคนรักของเธอไปอีก...เธอต้องจัดารมัน” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้มร้าย
“ชั้นจะไม่มีวันให้ใครมาแย่งพี่ป๊อปไปจากชั้นเด็ดขาด!!” ฟางพูดพลางคิดแค้นจินนี่
“เวลาจะหมดลงแล้ว..เธอต้องรีบกลับไป…”เฟื่องฟ้าพูด
“กลับ…”ฟางพูดพลางมองเฟื่องฟ้าแล้วจู่ๆก็มีแสงสว่างสาดใส่ร่างของเธอแล้วหายไป เฟื่องฟ้ามองด้วยความส่ะใจ
“กูจะทำให้พวกมึง...ฆ่ากันให้ตายไปกันข้างหนึ่ง ฮ่าๆๆๆๆ” เฟื่องยิ้มร้ายก่อนจะหายตัวตามฟางไป
 
 
 
ฟางจะเป็นยังไงบ้างแล้วจะทำตามที่เฟื่องฟ้าพูดรึป่าว
ต้องติดตามกันน่ะ^°^
ี
้
 
 
 
์