รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “ฝนตกหนักขนาดนี้ ป้าว่าเราเดี่ยวเพิ่งกลับเลยมันจะเป็นอันตรายปล่าวๆ” ป้าอรพูด
                         ฟางมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีสายฝนเทลงมากระหน่ำยังไม่ขาดสาย
 
“ใช่ พิมว่าอยู่พักที่นี้เถอะใว้พรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้” พิมพูด
 
“หนูสองคนเป็นแฟนกันก็นอนด้วยกันน่ะเพราะป้าไม่ได้จัดห้องใว้ ป้าต้องขอโทษน่ะจ๊ะ” ป้าอรพูด
 
“มะ..ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า..ฟางเองก็ไม่รู้ว่าฝนจะตกวันนี้คิดว่าส่งเค้กเสร็จก็กลับค่ะ” ฟางพูด
 
“งั้นก็ไปพักผ่อนเถอะค่ะ ดึกแล้ว” พิมพูดก่อนจะมาประคองป้าอรขึ้นไปนอนบนห้อง
 
“ฟางจะอาบน้ำก่อนก็ได้น่ะ พี่รอได้” ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบโน๊ตแพดออกมาจากกระเป๋า ฟางเดินมาแย่งออกทันที
 
“เล่นเครื่องเทคโนโลยีดึกแบบนี้เดี่ยวเสียสายตาหมดสิค่ะ ฟางว่าพี่ป๊อปไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะพี่ป๊อปขับรถมาทั้งวันคงจะเหนื่อย” ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้ม
 
“ครับ” ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ
 
 
 
 
“อ้าว หลับซ่ะแล้ว” ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดใหม่แล้วเห็นฟางนอนหลับอยู่บนเตียง
 
“ฟาง..ลุกไปอาบน้ำก่อน” ป๊อปปี้ปลุกฟาง ฟางลืมตาตื่นก่อนจะลุกขึ้น
 
“อ้าว เสร็จแล้วหรองั้นฟางไปอาบน้ำก่อนน่ะ” ฟางพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ป๊อปปี้มองซักพักก่อนจะขึ้นเตียงแล้วหลับไป
 
 
                                   ฟางอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำพลางมองร่างสูงที่นอนหลับไปแล้ว ฟางเดินไปปิดไฟก่อนจะเดินไปล้มนอนข้างตัวป๊อปปี้แล้วหลับไปอีกคน
 
 
 
 
“ฮือ..ฮือๆ ท่านชาย...ท่านภานุเพค่ะ” วิญญาณผีสาวยังคงดังต่อไปในความมืดมิดใต้ระนาดเล่มงาน
 
“คุณแม่น่ะคุณแม่กลัวอะไรไม่เข้าเรื่องจริงๆ” หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในพิพิธภัณฑ์เป็นเวลาดึกมากแล้ว พลางเดินผ่านห้องเก็บดนตรีชิ้นใหม่อย่างระนาด…
 
                         “เต้ง...เต้งๆ..เต้งๆๆๆๆ” เสียงระนาดดังขึ้นหญิงสาวชงักหยุดพลางกำกุญแจแน่น
 
“สะ..เสียงระนาดนิ..” หญิงสาวพูดแล้วหันหลังเดินกลับไปดูห้องที่เดินผ่านมาแล้วค่อยๆเปิดประตูเข้าไปปรากฏว่าก็ไม่มีอะไร
 
“สงสัยจะหูแว่ว..” หญิงสาวพูดก่อนจะหันหลังเพื่อเดินกลับไปแต่ก็ต้องตกใจอย่างสุดขีดเพราะมีผู้หญิงผมยาวยืนตัดหน้าอยู่
 
“กะ..กรี้ดดดดดด” หญิงสาวร้องกรี้ดก่อนจะรีบวิ่งหนีออกจากห้อง
 
"คุณรินนรา…” หญิงสาวพูดก่อนจะหายตัวตามไป
 
“ผี..ผี..” หญิงสาวพูดแล้วรีบไปนั่งอยู่บนโซฟาพลางหลับตาปิดหู
 
“คุณรินนราจริงๆด้วย..” วิญญาณผีสาวพูดแล้วมายืนอยู่ข้างๆ
 
“ออกไป!!! ชั้นกลัวแล้ว ชั้นยอมแล้ว!” หญิงสาวตะโกนด้วยความกลัว
 
“คุณรินนรา โปรดช่วยชั้นด้วยน่ะค่ะชั้นไม่ทำร้ายคุณค่ะ” วิญญาณผีสาวพูดก่อนที่อีกฝ่ายชงักแล้วค่อยๆหันมาเจอกับผีสาวที่ตอนนี้ไม่มีหน้าตาเละหรือมีสภาพที่น่ากลัว
 
“เธอ..เธอเป็นใคร..” หญิงสาวพูดพลางขยับหนี ผีสาวยิ้มบางๆ
 
“คุณจำชั้นไม่ได้หรอค่ะ คุณรินนรา” ผีสาวพูดทำให้อีกฝ่ายสงสัย
 
“รินนรา...ชั้นไม่ได้ชื่อรินนรา ชั้นชื่อมินตรา” มินตราพูดด้วยความกลัว
 
“คุณรินนราไม่ต้องกลัวชั้นหรอกน่ะค่ะชั้นไม่ทำร้ายคุณ..แค่คุณช่วยชั้นก็พอ” หญิงสาวพูดก่อนเสียงระนาดจะดังขึ้น
 
“ระนาด! ระนาดมันเรียกให้ชั้นกลับเข้าไปแล้ว..ถ้าคุณช่วยชั้นชั้นก็ช่วยเหลือคุณทุกอย่าง...คุณจะได้ในสิ่งที่ต้องการ” หญิงสาวพูดก่อนที่ร่างจะถูกแรงลมดึงตัวกลับออกไปจากห้องแล้วเข้าไปอยู่ในระนาดที่เดิม
 
“ได้ทุกสิ่ง...ที่ต้องการงั้นหรอ” มินตราพูดแล้วเดินไปเอาเอกสารที่อยู่บนโต๊ะแล้วเดินออกจากห้องไป
 
“หึ! อีกไม่นานกูจะได้ออกไปจากที่นรกขุมนี้แล้วกูจะไปฆ่าพวกมึง! ศิลานันท์..อีแพรวดาว!” หญิงสาวพูดก่อนจะหัวเราะพลางจ้องมองขึ้นไปบนระนาดเพื่อรอเวลาได้หลุดออกไป
 
 
 
 
 
                         เอาแล้วไงผีจะออกมาแล้วอยากบอกว่าเรื่องนี้นางร้ายเยอะมากทั้งผีทั้งคน ไรเตอร์มีเรื่องจะมาเล่าฟังด้วยที่จริงตอนนี้จะอัพตอนเที่ยงตรงแล้วแต่เพิ่งอัพ2ทุ่มเพราะไรเตอร์ไปอัพใส่ผิดเรื่อง55+ แล้วเครื่องโน๊ตบุคมันก็แบตหมด ซวย 55 เลยแก้ไขด้วยโทรศัพท์ไปพักใหญ่เลยเสร็จเมื่อชั่วโมงที่แล้วแล้วโน๊ตบุคชาร์ตพอดีเลยได้อัพ จบแค่นี้แหละ