รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “อื้อ…” ฟางลืมตาตื่นในเช้าอีกวันโดยฝนยังพรำตกไม่หยุดพลางรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่าลดต้นคอเธอจากด้านหลัง ฟางค่อยๆพลิกตัวหันไปดูร่างสูง

“ทำไมชั้นถึงรู้สึกไม่อยากรักคุณ..ไม่อยากเข้าใกล้..เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง…” ฟางพูด

“ท่านชายลองชิมขนมตาลดูน่ะเพค่ะ น้องสายฝนทำได้อร่อยมากเลยเพค่ะ” แพรวดาวพูดพลางหยิบขนมตาลขึ้นมา

“พี่ทานเองได้ น้องแพรวดาวมิต้องป้อนดอก” ภานุพูดแล้วจับขนมตาลพลางชำเรืองมองเฟื่องฟ้า

“ทานขนมตาลเสร็จแล้วเชิญดื่มน้ำดอกแก้วก่อนน่ะเพค่ะ คอจักได้มิเหนียว” สายฝนพูดพลางถือขันน้ำที่มีดอกแก้วลอยอยู่เดินเข้ามา

“คุณหญิงสายฝนเพค่ะ ท่านชายทศวัฒน์เสด็จมาเพค่ะ” คนรับใช้พูด

“ท่านชายทศวัฒน์ก็ชอบมาที่นี้รึ” ภานุพูด

“เพค่ะ ท่านชายทศวัฒน์ชอบแวะมาเล่น มาชิมขนมของแม่สายฝนอยู่เป็นประจำเพค่ะ รีบไปตามท่านชายมาเรือนหลังเล็กเถิด” แพรวดาวพูด สายฝนมองด้วยสายตาสลดเพราะแพรวดาวตั้งใจพูดให้หมายความว่าทศวัฒน์เป็นคนรักของเธอ

“เพค่ะ” คนรับใช้พูดก่อนจะเดินออกไป

“ท่านชายทศวัฒน์มา..เราชวนท่านชายไปพายเรือดีรึไม่เพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางเขย่าแขนสายฝน ภานุมองเฟื่องฟ้าแล้วขำเพราะเฟื่องฟ้าชอบทำตัวเป็นเด็ก

“ได้สิ เราจักได้เก็บบัวไปถวายพระด้วย” สายฝนพูด

“ท่านชายไปพายเรือด้วยกันน่ะเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางจ้องตาภานุ

“ไม่ได้ ท่านชายภานุต้องเสด็จไปอ่านหนังสือกับชั้น” แพรวดาวพูด

“ได้สิ งั้นเราไปเตรียมเรือกันเลยได้รึไม่” ภานุพูดทำเอาแพรวดาวชงัก

“ได้เพค่ะ เรือจอดอยู่ท่าน้ำตรงนู้นน่ะเพค่ะ” สายฝนพูด เฟื่องฟ้ามองก่อนจะเดินนำไปพร้อมกับภานุ

“พี่แพรวมิไปพายเรือรึเพค่ะ” สายฝนพูดพลางเห็นแพรวดาวกำหมัดแน่น

“ไม่ดอก พี่ไม่ค่อยสบาย..พี่ขอตัวก่อน” แพรวดาวพูดแล้วรีบเดินออกไปพลางสวนกับทศวัฒน์ที่เดินมา

“น้องแพรวเป็นเยี่ยงไร เหตุใดถึงหน้าบูดยิ่งนัก” ทศวัฒน์พูด

“น้องก็ไม่รู้เพค่ะ วันนี้เราไปพายเรือกันน่ะเพค่ะ” สายฝนพูด ทศวัฒน์พยักหน้าก่อนจะหันไปมองเรือนใหญ่

“เฟื่องฟ้าชอบพายเรือรึ” ภานุพูดพลางมองร่างบาง

“เพค่ะ ตอนเด็กๆ ดิชั้น คุณหญิงสายฝน คุณหญิงแพรวดาวชอบมาพายเรือด้วยกันเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางยิ้ม

“แล้วเดี่ยวนี้ล่ะยังพายเรือด้วยกันรึไม่” ภานุถาม

“ไม่แล้วเพค่ะ..เพราะคุณหญิงเคยตกน้ำในครั้งนั้น..จึงโดนสั่งห้ามไม่ให้คุณหญิงไปเล่นใกล้หนองน้ำอีกเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด ก่อนจะเดินมาถึงเรือที่จอดอยู่โดยมีเผือกคอยอยู่

“เผือกมาปล่อยเรือรึ” เฟื่องฟ้าพูด

“อืม เชิญท่านชายขอรับ” เผือกพูด ภานุมองก่อนจะประคองเฟื่องฟ้าลงไปในเรือตามด้วยตัวเองก่อนจะพายเรือออกไป

“น้องหญิง..ชอบท่านชายภานุใช่รึไม่” ทศวัฒน์พูดเมื่อเห็นสายฝนยืนดูทั้งสองที่พายเรือด้วยกัน

“น้องมีสิทธิได้แค่แอบมองไกลๆ...ไม่มีสิทธิได้ชอบ..ได้รักดอกเพค่ะ..เพราะท่านชายมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว” สายฝนพูดก่อนที่ทศวัฒน์จะจับไหล่

“อย่าเสียใจไปเลย พี่เชื่อว่าน้องจักได้พบคนที่รักน้อง” ทศวัฒน์พูด สายฝนมองซักพักก่อนจะเดินเข้าไปหาเผือกแล้วขึ้นเรือไปกับทศวัฒน์

“โทโมะ ชั้นไม่เข้าจริงๆว่านายลากชั้นมาห้างทำไมเนี้ย” แก้วพูดพลางเดินตามโทโมะที่เมื่อเช้าไปรับเธอมาจากบ้านแล้วมาโผล่ที่นี้

“เถอะน่า ตามมา” โทโมะพูดก่อนจะลากแก้วเดินตามมาติดๆแล้วเดินเลี้ยวเข้าไปในร้านขายสูท

“ร้านขายสูท? อย่าบอกน่ะว่าจะให้ชั้นเลือกให้” แก้วพูด

“ใช่ เอาแบบหรูๆเรียบๆน่ะใว้ใส่ไปงานแต่งงานน่ะ” โทโมะพูดแล้วผลักแก้วไปเลือก

“อีตาบ้า” แก้วพูดก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินเลือกสูท

“อ้าว พี่โทโมะใช่ไมค่ะ” หญิงสาวพูดพลางเดินเข้ามาในร้านสูท

“จินนี่ มาทำอะไรครับ” โทโมะพูด

“จินนี่มาเลือกสูทให้คุณพ่อค่ะ พี่โทโมะมาเลือกสูทเหมือนกันใช่ไมค่ะ” จินนี่พูด

“ครับ แต่แฟนพี่เลือกให้อยู่น่ะครับ” โทโมะพูดทำให้จินนี่สงสัย

“คุณขนมจีนหรอค่ะ” จินนี่พูดก่อนที่แก้วจะเดินออกมา

“อ๊ะ สูทได้ล่ะ” แก้วพูดก่อนจะยื่นสูทสีเทาให้ จินนี่อึ้ง

“นี้..แฟนของพี่หรอค่ะ” จินนี่พูด แก้วมองจินนี่ก่อนจะหันมามองหน้าโทโมะ

“ใช่ครับ แก้วเป็นแฟนพี่เอง” โทโมะพูดแล้วโอบไหล่แก้ว

“ขอให้รักกันนานๆน่ะค่ะ จินนี่ขอตัวก่อน” จินนี่ยิ้มก่อนจะเดินออกไป

“นี้นาย! ทำไมถึงไปบอกผู้หญิงคนนั้นด้วยว่าเราเป็นแฟนกัน ที่จริงเราเป็น..” แก้วพูดยังไม่ทันจบโทโมะก็สวนขึ้น

“ได้แล้วใช่ไม เดี่ยวชั้นไปจ่ายเงินก่อนน่ะ” โทโมะพูดแล้วเดินออกไป แก้วมองก่อนจะยิ้ม

“คุณขนมจีนหรอค่ะ นี้จินนี่เองน่ะค่ะคุณต้องอยากรู้แน่ๆว่าจินนี่ไปเจอใครมา” จินนี่พูดพลางถือโทรศัพท์แล้วยิ้มร้าย

                         = = จินนี่นี้ร้ายตั้งแต่ชาติที่แล้วยันชาตินี้
สงสารสายฝนจังΠ∆Π
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นน่ะค่ะ