KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     "ฮารุมิจัง ลงมาหาแม่หน่อยสิลูก"เสียงสาววัยกลางคนเรียกลูกสาววัย9ขวบ
     "ขาา มีอะไรเหรอคะคุณแม่"สาวน้อยผมฟ้าสว่างเดินลงมาจากชั้นสองถามแม่ของตน
     "มีคนจะแนะนำให้รู้จักแหนะ นี่เอริกะจังจ้ะ คนของตระกูลที่สนิทกับตระกูลเราไง"แม่ของคุโรโกะแนะนำสาวน้อยผมสีเหลืองทองที่อยู่หน้าประตูกับสาววัยกลางคนอายุประมาณแม่ของเธอ
     "คุโรโกะ ฮารุมิค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"คุโรโกะโค้งตัวให้ทั้งสองอย่างนอบน้อม
     "แหมๆ มารยาทดีจังเลยนะจ๊ะ ฮารุมิจัง เอ้า เอริกะ ไปเล่นกับฮารุมิจังสิจ๊ะ"
     "ค่ะ"เอริกะตอบรับแม่ตนเองก็จะเดินไปเล่นที่สวนหลังบ้านกับคุโรโกะ
.
.
.
     "นี่เธอทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ"คุโรโกะถามสาวน้อยผมทองที่ทำหน้าเย็นชามาตั้งแต่หน้าประตูบ้าน
     "อ่ะ เอ๊ะ ขอโทษด้วยค่ะ ฉันเหม่อไปหน่อย"เอริกะหันมาตอบ
     "...เครียดเรื่องตระกูลเหรอ"คุโรโกะมองตาเอริกะเล็กน้อยก่อนจะถาม
     "ทำไม ถึงรู้"เอริกะถามอึ้งๆ
     "ก็...ฉันเองก็เคยทำหน้าแบบนั้นเหมือนกัน หน้าที่เหมือนแบกโลกเอาไว้คนเดียวน่ะ"คุโรโกะพูดพร้อมเงยหน้ามองฟ้า
     "นี่ ถ้าไม่รังเกียจก็เล่าให้ฉันฟังก็ได้นะ"คุโรโกะหันมายิ้มให้
     "เอ่ออ จะให้เริ่มยังไงดีล่ะ"เอริกะเกาท้ายทอยเล็กน้อย
     "คือว่า ฉันถูกอบรมให้เป็นกุลสตรีตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ แล้วก็ถูกปลูกฝังมาว่าต้องเป็นผู้สืบทอดตระกูลๆ จนมัน..."
     "...เหมือนกันเลยนะ"
     "เอ๊ะ"
     "เธอกับฉันน่ะเหมือนกันเลยล่ะ แต่ว่าฉันรู้จักคนๆนึงเข้าน่ะ เขาแนะนำอะไรหลายๆอย่างให้น่ะ อ้อ เรื่องบาสก็ด้วยนะ"คุโรโกะพูดพร้อมยกลูกบาสขึ้น
     "ดูนี่นะ"คุโรโกะพูดก่อนจะเริ่มเลี้ยงลูกบาสแล้วเล่นบาสให้เอริกะดู
     ใบหน้ายิ้มแย้มดูมีความสุขของคุโรโกะมันดูเปล่งประกาย
     'ฉันอยากจะ มีอิสระ มีอิสระมากกว่านี้'เอริกะคิด โดยที่ไม่รุ้ตัวก็พยายามเข้าไปแย่งบอลกับคุโรโกะซะแล้ว
     "ว้าว ฝีมือดีนี่ เอริกะ ยอดไปเลย เรียนรู้ท่าของฉันได้สมบูรณืแบบเลย"คุโรโกะกล่าวแววตาเป็นประกาย
.
.
.
     นานเท่าไหร่ไม่รุ้ที่ทั้งสองคนเล่นล่วงเลยไปจนถึงเวลาเย็น
     "เอริกะ กลับกันเถอะจ้ะ เดี๋ยวแม่พาไปส่ง ต่อไปมีเรียนจัดดอกไม้ไม่ใช่รึไง"แม่ของเอริกะเดินเข้ามาเรียก
     "อึก ค่ะ"เอริกะหน้าเจื่อนลง
     "ถ้าเธอไม่พูดมันออกมาก็ไม่มีใครรู้หรอกนะ นี่เป็นชีวิตของเธอนะ"คุโรโกะพูดเบาๆให้เอริกะได้ยิน
     "อ่ะ อื้ม ขอบใจนะ ฮารุมิ"
.
.
.
     "หาา อะไรกัน ตอนนี้ฉันส่งลูกอยู่นะ เดี๋ยวเรื่องบริษัทกลับไปฉันจะจัดการเอง"เอริกะนั่งมองแม่ของเธอคุยโทรศัพท์ก่อนจะออกรถไป แล้วเริ่มนึกถึงคำพูดของฮารุมิ
     "ม แม่คะ"เอริกะตัดสินใจเรียกแม่ของเธอ
     "หืม มีอะไรเหรอจ๊ะ"แม่ของเธอมองผ่านกระจกมองหลัง
     "คือ คือว่าหนู อยากจะเล่นบาส เล่นบาสกับฮารุมิ!"เอริกะพูดออกมา
     "บาส งั้นเหรอ"
     "...ค่ะ"เอริกะเตรียมใจโดนว่าเล็กน้อยแต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก
     "ลูกแน่ใจแล้วเหรอจ๊ะ"
     "ค่ะ หนูตัดสินใจดีแล้วค่ะ"
     "อืม เข้าใจแล้วล่ะ แม่สนับสนุนเต็มที่"
     "ค่ะ เอ๊ะ แม่พูดว่าอะไรนะคะ"เอริกะถามอีกครั้ง
     "ฮะๆๆ คิดถูกจริงๆที่พาลูกไปหาเด็กคนนั้น ฮารุมิจังแนะนำลูกใช่มั้ยล่ะ แม่น่ะหาทางให้ลูกเลือกเส้นทางของตัวเองอยู่น่ะ เพราะลูกดูเครียดมากเลยน่ะจ้ะ"
     "...แม่คะ"
     "ต่อไปนี้ก็พยายามให้เต็มที่นะจ๊ะ แม่คอยสนับสนุนเต็มที่"
     "อ่ะ ค่ะ!!!"เอริกะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข แม่ของเอริกะเองก็แปลกใจที่ลูกของเธอยิ้มได้แบบนี้ 'ฮารุมิ เด็กคนนั้นใช้เวทมนย์อะไรกันนะ'
.
.
.
     "ฮารุมิจัง มานี่หน่อยสิลูก"เหมือนเหตุการเดจาวูที่แม่คุโรโกะเรียกเธอ
     "คะๆ อะไรคะ อ้าว เอริกะ"คุโรโกะดูแปลกใจเล็กน้อยที่ลงมาแล้วเห็นเอริกะยืนอยู่หน้าประตูพร้อมแม่ของพวกเธอ
     "ฮารุมิ ไปเล่นบาสกันเถอะ"เอริกะชูลูกบาสขึ้นแล้วยิ้ม
     "อื้ม"คุโรโกะยิ้มตอบก่อนจะพากันวิ่งไปที่หลังบ้าน
     "...ลูกของพวกเราเข้ากันดีนะ"
     "อาา ต้องขอบคุณลูกของเธอล่ะนะ หนูน้อยคนนั้นน่ะเหมือนเธอจริงๆเลยล่ะ"
     "งั้นเหรอ ไม่หรอก เด็กคนนั้นน่ะแข็งแกร่งกว่าฉันมากเลยล่ะ"
     "หวังว่าทั้งสองคน จะเติบโตมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ"แม่ทั้งสองพูดพร้อมกัน
.
.
.
     "อ้าว ฮารุมิ มาพอดีเ- เธอเป็นอะไรน่ะ"เอริกะถามเพื่อนสาวที่เดินเข้ามาพร้อมน้ำตาที่ไหลอยู่บนแก้ม
     "อ่ะ เปล่าหรอก แค่ฝุ่นเข้าตาน่ะ"ฮารุมิฝืนยิ้ม
     "...พวกรุ่นปาฏิหารย์เหรอ พวกมันทำอะไรเธอ"เอริกะเข้าไปจับไหล่เพื่อนของเธอ
     "พวกเขา ทอดทิ้งฉัน ฮึก การเป็นเงาน่ะ มันเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอ ฮึก"คุโรโกะเริ่มร้องไห้อย่างหนัก
     "ใจเย็นๆนะ 'พวกเรา'ยังอยู่ข้างเธอเสมอนะ"เอริกะพูด
     "นั่นสินะ ถ้าเป็น'เงา'แล้วพวกนั้นไม่เห็นค่าแล้วล่ะก็ ฉันก็จะเป็น'แสง' เป็นแสงแห่ง'การปฏิวัติ'"สายตาของคุโรโกะที่เปลี่ยนไปทำให้เพื่อนสาวรู้เลยว่าเธอเข้าสู่โหมดเอาจริงแล้ว
'เอาล่ะ รุ่นปาฏิหารย์ มาทำเพื่อนของพวกเราก็ต้องเจอกันหน่อยล่ะนะ'
.
.
.
     "พวกเรารู้เรื่องที่เจ้าพวกนั้นทำกับเธอแล้วล่ะนะ"
     "ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ"
     "ฮารุจัง?"
     "เอาล่ะ สาวๆ ไปปฏิวัติวงการบาสกันเถอะ"คุโรโกะแสยะยิ้มออกมา
     "...รับทราบค่ะ"สาวๆที่ไม่ต้องให้ฮารุมิพูดมากกว่านี้ก็รู้ดีว่าหมายถึงอะไร
'คุโรโกะ ฮารุมิคือคนที่ฉุดพวกเราขึ้นมาจากขุมนรก เพราะงั้นไม่ว่าใครก็ตามที่ทำให้เธอเสียใจ พวกเราจะจัดการให้เอง'
.
.
.
     แอ้ก!!!
     "อ้าวๆ เหม่ออะไรอยู่ มองบอลหน่อยๆ"คุโรโกะที่พาสลูกบาสใส่หน้าเพื่อนสนิทของตนอย่างไม่ใยดีเตือน
     "มันเจ็บนะโว้ย! ยัยบ้าฮารุมิ!"เอริกะที่กลับสู่โลกปัจจุบัน(?)ตะโกนใส่เพื่อนสาว
     "ก็เธอเหม่อเองนี่นา ช่วยไม่ได้นะ หุๆๆ"ฮารุมิพูดพร้อมหัวเราะเยาะ
     "เดี๋ยวเหอะน่า!"
     เอริกะเหล่มองรุ่นปาฏิหารย์ที่ซ้อมอยู่ แล้วคิดขึ้นมาในใจ
'คนอย่างพวกแก ฉันไม่ยกคุโรโกะ ฮารุมิให้หรอก'