Chanyeol x you ซุปเปอร์สตาร์ยอดรัก
6.2
เขียนโดย นิชา
วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 00.45 น.
11 ตอน
5 วิจารณ์
15.39K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 22.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) พบเจอ (ต่อ)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในลิฟท์
เข้าลิฟท์ปุ๊ปฉันก็ถอดรองเท้าส้นสูงออกทันที ฉันเซจะล้มเล็กน้อยตอนหยิบรองเท้าของตัวเอง ก็ได้เค้านี่แหละที่ช่วยประคองไว้ไม่ให้ล้ม และยังคงแสดงละครต่อไป เค้ายังคงประคองฉันไว้อยู่ รุ่นพี่ก็ยังคงมองมาที่เรา เหมือนจะจับผิดเราสองคน จะไม่ให้จับผิดได้ไงก็ยัยนามิแนะนำว่าฉันยังโสด จีบได้ ฉันไม่รู้จะทำไงดีกับสถานการณ์แบบนี้ รุ่นพี่ก็จ้องฉันตาเขม็ง ฉันเงยหน้าเพื่อจะมองหน้าแฟนจำเป็นของฉันให้ชัดๆ
"0_0"
โอ้พระเจ้า นี่คนหรือเทพบุตรกันเนี่ย หล่อโคตรๆ เอาว๊ะกำไรของชีวิต ขอกอดคนหล่อหน่อยแล้วกัน จากที่ฉันยืนพิงลิฟท์อยู่ ฉันก็หมุนตัวไปกอดเค้าทันที เค้าตัวสูงมาก หน้าฉันอยู่แค่ช่วงอกเค้าเอง
"อ๊ะ!!" เค้าร้องอุทานออกมาด้วความตกใจกับการกระทำของฉัน มือก็กอดฉันแน่นคงเพราะตกใจไม่ได้ตั้งตัว แล้วก็คงกลัวฉันล้มด้วย
ฉันไม่รู้หรอกนะว่ารุ่นพี่จะทำหน้ายังไง เพราะตอนนี้จิตใจของฉันไม่ได้อยู่ที่รุ่นพี่คนนั้นอีกแล้ว แต่มันมาอยู่ที่ผู้ชายตรงหน้าฉันแทน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆเตะเข้าจมูกฉันอย่างจัง กลิ่นมันยั่วยวนมาก มันทำให้ฉันในสภาพนี้หลงไหลได้ อ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้ มันแปลกๆนะ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย แต่ก่อนที่ความคิดฉันจะตะเลิดลิฟท์ก็ถึงพอดี
ติ้ง!
เค้าประคองฉันออกมาอย่างทุรักทุเร ปากก็กระซิบถามฉัน
"นี่คุณ..จะเอาไงเนี่ย เค้าตามออกด้วยอ่ะ"
"จะเอาไงได้ล่ะ ก็ไปห้องคุณก่อนไง"
"จะบ้าหรอคุณ มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องให้คุณเข้าห้องด้วย คุณวางแผนมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย อยากไกล้ชิดผมใช่ม๊ะ"
"ป่าวน้าาาาาา คุณก็เห็นนี่"
"ซาแซงแบบพวกคุณนี่จริงๆเลยนะ ผมพึ่งซื้อคอนโดนี้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ข่าวถึงพวกคุณเร็วจริงๆ ผมละนับถือ ถือว่าครั้งนี้คุณโชคดีนะที่ได้เห็นหัองข้างใน#$$#$&$#" เค้ายังคงบ่นไม่หยุด มือก็กดรกัสเพื่อเปิดห้อง
ฉันยืนพิงผนังหน้าห้องไม่ได้ฟังที่เค้าพูด ตาฉันมองไปที่หน้าลิฟท์ ซึ่งรุ่นพี่ก็ยังมองมาที่เราอยู่
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก!!!
ทันทีที่ฉันได้ยินเค้าเปิดประตูห้องเดินเข้าห้องเพื่อจะเปิดไฟ ฉันรีบเดินตามเข้าไปแล้วปิดประตูทันที ด้วยความมืดของห้องบวกกับความเมาทำให้ฉันเดินสดุดรองเท้าที่เค้าพึ่งถอดไว้
ฉันเสียการทรงตัวเซล้มไปหาเค้าที่กำลังจะเปิดไฟ
"ว๊ายยยยย"
"เฮ้ย!"
เค้ารับตัวฉันไว้ทัน แต่ว่า.......
ตึ้ง!!
ตุบ!!
เราทั้งคู่ล้มลงไปกองกับพื้น ตอนนี้ฉันทับตัวเค้าอยู่>_<; ห้องสว่างด้วยไฟที่เค้าเปิดแบบไม่ได้ตั้งใจเป็นไฟตรงทางเดินสีออกส้มๆ ถึงจะไม่สว่างมากแต่มันก็ทำให้ฉันเห็นหน้าเค้าชัดขึ้น หมวกที่เคยใส่ ตอนนี้มันได้หลุดออกไปแล้ว ตอนที่เราล้มลง
"......"
ฉันเหมือนตกอยู่ในภวังค์แห่งความเงียบ ไม่อาจจะละสายตาไปจากเค้าได้แม้แต่วินาทีเดียว ยิ่งเมื่อได้สบตากับดวงตาคู่นี้ ผู้ชายอะไรตาสวยเป็นบ้า ตากลมโตใสเหมือนตากวางเลย
"......"
ฉันปัดเส้นผมเค้าเบาๆ จากนั้นก็ไล้นิ้วไปที่แก้ม...ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกหรอก นอกจาก ฉันชอบผู้ชายคนนี้! ฉันถูกใจผู้ชายคนนี้ม๊ากกกกกก
"คุณว่ามันจะดีหรอที่เราจะทำแบบนี้ เรายังไม่รู้จักกันเลยนะครับ" ชายหนุ่มรีบบอก
ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ที่ทำแบบนี้ ยอมรับว่าสติฉันตอนนี้ไม่เต็มร้อยแน่นอน แต่การทำตัวดีมันทำให้ฉันรู้สึกแย่มาจนถึงตอนนี้ งั้นวันนี้ขอทำตัวเลวสักวันแล้วกัน
"นายชื่ออะไร" ฉันถามพร้อมกับก้มหน้าเข้าใกล้เค้าช้าๆ
"ชานยอล..อุ๊บ!!" ฉันไม่เปิดโอกาสให้เค้าได้พูดต่อจนจบ ฉันก็ประกบปากจูบเค้าทันที ทีแรกเหมือนเค้าจะไม่เต็มใจเพราะไม่ทันตั้งตัว สักพักเค้ากลับเป็นฝ่ายรุกฉันเสียเอง ทำเอาฉันตั้งรับแทบไม่ทัน เค้าถอนริมฝีปากออก
"อย่าเสียใจทีหลังนะครับ"
"ฉันไม่กลัวเสียใจกับสิ่งที่เลือก"
"ผมไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นนะครับ"
"ฉันรู้"
ฉันตอบรับแล้วก็เป็นฝ่ายขยับเข้าไปประทับจูบที่ริมฝีปากเค้าเอง เค้ากอดฉันไว้แน่นขณะที่เราลิ้มรสความหวานของกันและกัน ฉันไม่อยากพูดอะไรมาก ไม่อยากผูกมัดเค้า เพราะฉันเองที่เป็นฝ่ายต้องการเค้า
-----------------
ฉากต่อนี้จิตนาการต่อกันเอาเองนะค๊ะ
สวัสดีค่ะ เรื่องนี้แต่งครั้งแรกนะค๊ะ
คำอาจจะแข็งกระด้างไปบ้าง
ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจ ติ ชม แนะนำมาได้เลยนะค๊ะ
พร้อมปรับปรุงค่ะ
ตอนคิดอ่ะลื่นมรกค่ะ แต่พอมาใส่เป็นตัวหนังสือ
ให้คนอื่นอ่านเข้าใจเนี่ย ยากมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค๊ะ
เข้าลิฟท์ปุ๊ปฉันก็ถอดรองเท้าส้นสูงออกทันที ฉันเซจะล้มเล็กน้อยตอนหยิบรองเท้าของตัวเอง ก็ได้เค้านี่แหละที่ช่วยประคองไว้ไม่ให้ล้ม และยังคงแสดงละครต่อไป เค้ายังคงประคองฉันไว้อยู่ รุ่นพี่ก็ยังคงมองมาที่เรา เหมือนจะจับผิดเราสองคน จะไม่ให้จับผิดได้ไงก็ยัยนามิแนะนำว่าฉันยังโสด จีบได้ ฉันไม่รู้จะทำไงดีกับสถานการณ์แบบนี้ รุ่นพี่ก็จ้องฉันตาเขม็ง ฉันเงยหน้าเพื่อจะมองหน้าแฟนจำเป็นของฉันให้ชัดๆ
"0_0"
โอ้พระเจ้า นี่คนหรือเทพบุตรกันเนี่ย หล่อโคตรๆ เอาว๊ะกำไรของชีวิต ขอกอดคนหล่อหน่อยแล้วกัน จากที่ฉันยืนพิงลิฟท์อยู่ ฉันก็หมุนตัวไปกอดเค้าทันที เค้าตัวสูงมาก หน้าฉันอยู่แค่ช่วงอกเค้าเอง
"อ๊ะ!!" เค้าร้องอุทานออกมาด้วความตกใจกับการกระทำของฉัน มือก็กอดฉันแน่นคงเพราะตกใจไม่ได้ตั้งตัว แล้วก็คงกลัวฉันล้มด้วย
ฉันไม่รู้หรอกนะว่ารุ่นพี่จะทำหน้ายังไง เพราะตอนนี้จิตใจของฉันไม่ได้อยู่ที่รุ่นพี่คนนั้นอีกแล้ว แต่มันมาอยู่ที่ผู้ชายตรงหน้าฉันแทน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆเตะเข้าจมูกฉันอย่างจัง กลิ่นมันยั่วยวนมาก มันทำให้ฉันในสภาพนี้หลงไหลได้ อ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้ มันแปลกๆนะ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย แต่ก่อนที่ความคิดฉันจะตะเลิดลิฟท์ก็ถึงพอดี
ติ้ง!
เค้าประคองฉันออกมาอย่างทุรักทุเร ปากก็กระซิบถามฉัน
"นี่คุณ..จะเอาไงเนี่ย เค้าตามออกด้วยอ่ะ"
"จะเอาไงได้ล่ะ ก็ไปห้องคุณก่อนไง"
"จะบ้าหรอคุณ มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องให้คุณเข้าห้องด้วย คุณวางแผนมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย อยากไกล้ชิดผมใช่ม๊ะ"
"ป่าวน้าาาาาา คุณก็เห็นนี่"
"ซาแซงแบบพวกคุณนี่จริงๆเลยนะ ผมพึ่งซื้อคอนโดนี้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ข่าวถึงพวกคุณเร็วจริงๆ ผมละนับถือ ถือว่าครั้งนี้คุณโชคดีนะที่ได้เห็นหัองข้างใน#$$#$&$#" เค้ายังคงบ่นไม่หยุด มือก็กดรกัสเพื่อเปิดห้อง
ฉันยืนพิงผนังหน้าห้องไม่ได้ฟังที่เค้าพูด ตาฉันมองไปที่หน้าลิฟท์ ซึ่งรุ่นพี่ก็ยังมองมาที่เราอยู่
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก!!!
ทันทีที่ฉันได้ยินเค้าเปิดประตูห้องเดินเข้าห้องเพื่อจะเปิดไฟ ฉันรีบเดินตามเข้าไปแล้วปิดประตูทันที ด้วยความมืดของห้องบวกกับความเมาทำให้ฉันเดินสดุดรองเท้าที่เค้าพึ่งถอดไว้
ฉันเสียการทรงตัวเซล้มไปหาเค้าที่กำลังจะเปิดไฟ
"ว๊ายยยยย"
"เฮ้ย!"
เค้ารับตัวฉันไว้ทัน แต่ว่า.......
ตึ้ง!!
ตุบ!!
เราทั้งคู่ล้มลงไปกองกับพื้น ตอนนี้ฉันทับตัวเค้าอยู่>_<; ห้องสว่างด้วยไฟที่เค้าเปิดแบบไม่ได้ตั้งใจเป็นไฟตรงทางเดินสีออกส้มๆ ถึงจะไม่สว่างมากแต่มันก็ทำให้ฉันเห็นหน้าเค้าชัดขึ้น หมวกที่เคยใส่ ตอนนี้มันได้หลุดออกไปแล้ว ตอนที่เราล้มลง
"......"
ฉันเหมือนตกอยู่ในภวังค์แห่งความเงียบ ไม่อาจจะละสายตาไปจากเค้าได้แม้แต่วินาทีเดียว ยิ่งเมื่อได้สบตากับดวงตาคู่นี้ ผู้ชายอะไรตาสวยเป็นบ้า ตากลมโตใสเหมือนตากวางเลย
"......"
ฉันปัดเส้นผมเค้าเบาๆ จากนั้นก็ไล้นิ้วไปที่แก้ม...ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกหรอก นอกจาก ฉันชอบผู้ชายคนนี้! ฉันถูกใจผู้ชายคนนี้ม๊ากกกกกก
"คุณว่ามันจะดีหรอที่เราจะทำแบบนี้ เรายังไม่รู้จักกันเลยนะครับ" ชายหนุ่มรีบบอก
ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ที่ทำแบบนี้ ยอมรับว่าสติฉันตอนนี้ไม่เต็มร้อยแน่นอน แต่การทำตัวดีมันทำให้ฉันรู้สึกแย่มาจนถึงตอนนี้ งั้นวันนี้ขอทำตัวเลวสักวันแล้วกัน
"นายชื่ออะไร" ฉันถามพร้อมกับก้มหน้าเข้าใกล้เค้าช้าๆ
"ชานยอล..อุ๊บ!!" ฉันไม่เปิดโอกาสให้เค้าได้พูดต่อจนจบ ฉันก็ประกบปากจูบเค้าทันที ทีแรกเหมือนเค้าจะไม่เต็มใจเพราะไม่ทันตั้งตัว สักพักเค้ากลับเป็นฝ่ายรุกฉันเสียเอง ทำเอาฉันตั้งรับแทบไม่ทัน เค้าถอนริมฝีปากออก
"อย่าเสียใจทีหลังนะครับ"
"ฉันไม่กลัวเสียใจกับสิ่งที่เลือก"
"ผมไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นนะครับ"
"ฉันรู้"
ฉันตอบรับแล้วก็เป็นฝ่ายขยับเข้าไปประทับจูบที่ริมฝีปากเค้าเอง เค้ากอดฉันไว้แน่นขณะที่เราลิ้มรสความหวานของกันและกัน ฉันไม่อยากพูดอะไรมาก ไม่อยากผูกมัดเค้า เพราะฉันเองที่เป็นฝ่ายต้องการเค้า
-----------------
ฉากต่อนี้จิตนาการต่อกันเอาเองนะค๊ะ
สวัสดีค่ะ เรื่องนี้แต่งครั้งแรกนะค๊ะ
คำอาจจะแข็งกระด้างไปบ้าง
ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจ ติ ชม แนะนำมาได้เลยนะค๊ะ
พร้อมปรับปรุงค่ะ
ตอนคิดอ่ะลื่นมรกค่ะ แต่พอมาใส่เป็นตัวหนังสือ
ให้คนอื่นอ่านเข้าใจเนี่ย ยากมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ