my love ฉันรักเธอน่ะยัยบ๋องตัวแสบ

โทโมะ:แล้าทำไมฉันจะกวนมีปัญหาเหรอ
จองเบ:เปล่าซักหน่อย
เคนตะ:กวนเขาบ่อยๆจะตกหลุมรักเข้าน่ะ สวยๆทั้งนั้นแถมขาวอีกต่างหาก
เขื่อน:มีมีทางหรอกที่ชอบยัยหน้าเหย่พวกนั้น 
ป๊อปปี้:ใช่อื๋มก็ไม่อื๋มอีกต่างหาก
จองเบ:พวกแกจำคำพูดของแกไว้เลยพวกฉันสองคนจะรอดู
เคนตะ:ถ้าเกิดพวกแกชอบขึ้นมาละก็แกจะต้องจีบสาวให้พวกฉันน่ะเว้ย
เขื่อน:มันจะไม่มีวันนั้น
ป๊อปปี้:ไม่มีทาง
โทโมะ:เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
           ทางด้านสาวๆ
แก้ว:พวกนั้นกล้าดียังไงมาประจานพวกเรา
เฟย์:ใช่กล้าดียังไง
ฟาง:มันก็น่าโมโห
กั้ง:ฟางอย่าคิดมากเลยน่ะ
กวัง:แก้วเฟย์ก็อย่าคิดมากเหมือนกันน่ะ ใจเย็นๆน่ะ
สามสาว:ไม่!!!"ไม่มีทางเด็ดขาด
           ที่บ้านหนุ่มๆ 
ป๊อปปี้:นี้ไอ้โมะไอ้เขื่อน
สองหนุ่ม:อะไรไอ้ป๊อป
ป๊อปปี้:พวกแกจำตอนที่ไอ้เคนมันให้เราดูภาพจากกล้องวงจรปิดในห้างเราได้ป่ะ
สองหนุ่ม:จำได้ทำไมล่ะ
ป๊อปปี้:คิดดูดีๆถ้าพ่อแม่รู้ว่าลูกสาวสุดที่รักไปทำอะไรแบบนั้นจะรู้สึกยังไง
เขื่อน:คงอายมั้ง เป็นถึงลูกคุณหญิงแต่ลูกไปทำอะไรแบบนั้น
โทโมะ:คงจะขายหน้าที่ลูกสาวไปทำอะไรแบบนั้น
ป๊อปปี้:นี้แหละวิธีเรา
เขื่อน:ก็น่าสนใจดี อยู่ๆก็มีคนมาดูแล
โทโมะ:แกก็ทำไปดิสองคนแต่ฉันไม่ทำมันง่ายไป
สองหนุ่ม:แล้วแต่ดิฉันจะทำ
เขื่อน:งั้นจะเริ่มวันไหนวันนี้เวลานี้แต่เรานัดพวกนั้นมาได้ยังไงเบอร์ก็ไม่มี
ป๊อปปี้:นี่ไงเบอร์
เขื่อน:เจ๋งว่ะงั้นเฮียก่อนเลย
ป๊อปปี้:ได้เลย
(ฮัลโหลใครค่ะ)
ป๊อปปี้:(รับด้วยว่ะ:พูดกับเขื่อน)ครับใช่เบอร์คุณฟางใช่ไหมครับ
(ใช่ค่ะมีอะไรหรือเปล่าค่ะ)
ป๊อปปี้:คือผมจะขอคุยงานกับคุณน่ะครับจะได้หรือเปล่า
(ก็น่าจะได้น่ะค่ะแล้วตอนไหนค่ะ)
ป๊อปปี้:วันนี้ทีร้านอาหาร pp food ครับอีกครึ่งชั่วไมงเจอกันน่ะครับที่ห้องวีไอพี 301
(ค่ะ)
ป๊อปปี้:เสร็จแล้วไม่คิดว่าจะงายขนาดนี้ ต่อไปตาแก
เขื่อน:คับ
(ฮัลโหลสวัสดีค่ะ)
เขื่อน:สวัสดีครับนี้ใช่เบอร์คุณเฟย์หรือเปล่าครับ
(อ่อใช่ค่ะมีอะไรหรือเปล่าค่ะ)
เขื่อน:คือผมอยากจะขอชวนคุณไปทานอาหารน่ะครับ
(แล้วทำไม่ฉันต้องไปด้วยล่ะ)
เขื่อน:ผมอยากจ่ะทำความรู้จักกับคุณน่ะครับ ตอนที่งานปาตี้ผมก็กะจะเข้าไปทักแต่บังเอินว่าผมยังไม่มีโอกาสก็เลยจ่ะขอชวนไปทานอาหารด้วยกัน
(ขอคิดดูก่อนน่ะค่ะ)
เขื่อน:น่ะครับผมอยากทำความรู้จกกับคุณจริงๆ
(ก็ได้ค่ะ)
เขื่อน:งั้นอีก1ชั่วโมงเจอกันน่ะครับที่ร้านpp foodห้องวีไอพี3220น่ะครับ
(ค่ะ)
เขื่อน:สำเร็จแล้ว งั้นไอ้โมะถ้าไอ้เคนไอ้มาก็บอกว่าฉันกับไอป๊อปไปทำธุระน่ะ
โทโมะ:เออ
                   ร้านอาหาร pp food 
ฟาง:สวัสดีค่ะเฮ้ยไอ้หมีแกหลอกฉันมาเหรอ
ป๊อปปี้:ใจเย็นสิแม่กระต่าย ดูนี่สิคือไร
แล้วป๊อปปี้ก็ยื่นโทรศัพท์ที่มีคริปในกล้องวงจรปิดที่สามสาวไปเป่ายิ้งฉุบกลางห้างให้ฟางดู
ฟาง:นายไปเอามาจักไหน
ป๊อปปี้:ถ้าพ่อแม่ชองเธอรู้หรือคนอื่นรู้คงอับอายขายขี้หน้าใช่เล่นที่ลูกสาวติ้งต๋องบ๋องได้เรื่อง
ฟาง:นายต้องกาอะไรว่ามา
ป๊อปปี้:ก็ไม่อะไรมากแค่ทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างแค่นั้น
ฟาง:แล้วถ้าไม่ทำล่ะ
ป๊อปปี้:เธอก็แค่รู้สึกอายแค่นั้นเอง
ฟาง:โอเค ก็ได้  แค่นี้ใช่ไหมงั้นฉันกลับล่ะ
ป๊อปปี้:อย่าเพิ่งไปสิทานอาหารด้วยกันก่อน
                          ห้องวีไอพี3220
เฟย์:มาแล้วค่ะ ไอ้เถื่อนแกนัดฉันมาทำไม
เขื่อน:เขื่อนครับคุณเฟย์เชิญนั่งก่อนสิ
เฟย์:อะไรว่ามา
เขื่อน:แต่งตัวยังงี้ก็ใช้ได้นิ
เฟย์:ต้องการอะไร
เขื่อน:ก็ได้แค่ทำตามคำสั่งฉันทุกอย่าง
เฟย์:แล้วทำไมฉันต้องทำด้วยนายไม่ใช่พ่อใช่แม่ฉันนิ
เขื่อน:แล้วถ้าเป็นเพราะนี่ล่ะ
เขื่อนก็ยื่นโทรศัพท์ให้เฟย์ดู
เฟย์:นี่นายไปเอามาจากไหน
เขื่อน:ก็นั้นมันห้างเพื่อนฉันนิ
เฟย์:ถ้าฉันรู้ฉันจะไม่หลงผิดไปห้างพวกนายเลย
เขื่อน:ว่าไงจ่ะจะทำป่าวถ้าไม่ทำก็ได้เธอดังแน่แล้วพ่อแม่เธอจะรู้สึกยังไงน่ะที่ลูกสาวไปทำอะไรก็ไม่รู้
เฟย์:ก็ได้แต่นายต้องสัญญาน่ะจะไม่บอกใคร
เขื่อน:ได้สบายมากๆ 
เฟย์:ว่าแต่นายจะเลี้ยงอาหารฉันใช่ป่ะ
เขื่อน:ก็ได้สบายมาก
เฟย์:น้องๆงั้นเอาอันนี้นี่'$•^_×$€€€£`=[<¶€€π÷√|`$©==°$©©°|``€_[€~`€©=<\€`°]}น่ะ