my love ฉันรักเธอน่ะยัยบ๋องตัวแสบ

โทโมะ:แล้าทำไมฉันจะกวนมีปัญหาเหรอ

จองเบ:เปล่าซักหน่อย

เคนตะ:กวนเขาบ่อยๆจะตกหลุมรักเข้าน่ะ สวยๆทั้งนั้นแถมขาวอีกต่างหาก

เขื่อน:มีมีทางหรอกที่ชอบยัยหน้าเหย่พวกนั้น 

ป๊อปปี้:ใช่อื๋มก็ไม่อื๋มอีกต่างหาก

จองเบ:พวกแกจำคำพูดของแกไว้เลยพวกฉันสองคนจะรอดู

เคนตะ:ถ้าเกิดพวกแกชอบขึ้นมาละก็แกจะต้องจีบสาวให้พวกฉันน่ะเว้ย

เขื่อน:มันจะไม่มีวันนั้น

ป๊อปปี้:ไม่มีทาง

โทโมะ:เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

           ทางด้านสาวๆ

แก้ว:พวกนั้นกล้าดียังไงมาประจานพวกเรา

เฟย์:ใช่กล้าดียังไง

ฟาง:มันก็น่าโมโห

กั้ง:ฟางอย่าคิดมากเลยน่ะ

กวัง:แก้วเฟย์ก็อย่าคิดมากเหมือนกันน่ะ ใจเย็นๆน่ะ

สามสาว:ไม่!!!"ไม่มีทางเด็ดขาด

           ที่บ้านหนุ่มๆ 

ป๊อปปี้:นี้ไอ้โมะไอ้เขื่อน

สองหนุ่ม:อะไรไอ้ป๊อป

ป๊อปปี้:พวกแกจำตอนที่ไอ้เคนมันให้เราดูภาพจากกล้องวงจรปิดในห้างเราได้ป่ะ

สองหนุ่ม:จำได้ทำไมล่ะ

ป๊อปปี้:คิดดูดีๆถ้าพ่อแม่รู้ว่าลูกสาวสุดที่รักไปทำอะไรแบบนั้นจะรู้สึกยังไง

เขื่อน:คงอายมั้ง เป็นถึงลูกคุณหญิงแต่ลูกไปทำอะไรแบบนั้น

โทโมะ:คงจะขายหน้าที่ลูกสาวไปทำอะไรแบบนั้น

ป๊อปปี้:นี้แหละวิธีเรา

เขื่อน:ก็น่าสนใจดี อยู่ๆก็มีคนมาดูแล

โทโมะ:แกก็ทำไปดิสองคนแต่ฉันไม่ทำมันง่ายไป

สองหนุ่ม:แล้วแต่ดิฉันจะทำ

เขื่อน:งั้นจะเริ่มวันไหนวันนี้เวลานี้แต่เรานัดพวกนั้นมาได้ยังไงเบอร์ก็ไม่มี

ป๊อปปี้:นี่ไงเบอร์

เขื่อน:เจ๋งว่ะงั้นเฮียก่อนเลย

ป๊อปปี้:ได้เลย

(ฮัลโหลใครค่ะ)

ป๊อปปี้:(รับด้วยว่ะ:พูดกับเขื่อน)ครับใช่เบอร์คุณฟางใช่ไหมครับ

(ใช่ค่ะมีอะไรหรือเปล่าค่ะ)

ป๊อปปี้:คือผมจะขอคุยงานกับคุณน่ะครับจะได้หรือเปล่า

(ก็น่าจะได้น่ะค่ะแล้วตอนไหนค่ะ)

ป๊อปปี้:วันนี้ทีร้านอาหาร pp food ครับอีกครึ่งชั่วไมงเจอกันน่ะครับที่ห้องวีไอพี 301

(ค่ะ)

ป๊อปปี้:เสร็จแล้วไม่คิดว่าจะงายขนาดนี้ ต่อไปตาแก

เขื่อน:คับ

(ฮัลโหลสวัสดีค่ะ)

เขื่อน:สวัสดีครับนี้ใช่เบอร์คุณเฟย์หรือเปล่าครับ

(อ่อใช่ค่ะมีอะไรหรือเปล่าค่ะ)

เขื่อน:คือผมอยากจะขอชวนคุณไปทานอาหารน่ะครับ

(แล้วทำไม่ฉันต้องไปด้วยล่ะ)

เขื่อน:ผมอยากจ่ะทำความรู้จักกับคุณน่ะครับ ตอนที่งานปาตี้ผมก็กะจะเข้าไปทักแต่บังเอินว่าผมยังไม่มีโอกาสก็เลยจ่ะขอชวนไปทานอาหารด้วยกัน

(ขอคิดดูก่อนน่ะค่ะ)

เขื่อน:น่ะครับผมอยากทำความรู้จกกับคุณจริงๆ

(ก็ได้ค่ะ)

เขื่อน:งั้นอีก1ชั่วโมงเจอกันน่ะครับที่ร้านpp foodห้องวีไอพี3220น่ะครับ

(ค่ะ)

เขื่อน:สำเร็จแล้ว งั้นไอ้โมะถ้าไอ้เคนไอ้มาก็บอกว่าฉันกับไอป๊อปไปทำธุระน่ะ

โทโมะ:เออ

                   ร้านอาหาร pp food 

ฟาง:สวัสดีค่ะเฮ้ยไอ้หมีแกหลอกฉันมาเหรอ

ป๊อปปี้:ใจเย็นสิแม่กระต่าย ดูนี่สิคือไร

แล้วป๊อปปี้ก็ยื่นโทรศัพท์ที่มีคริปในกล้องวงจรปิดที่สามสาวไปเป่ายิ้งฉุบกลางห้างให้ฟางดู

ฟาง:นายไปเอามาจักไหน

ป๊อปปี้:ถ้าพ่อแม่ชองเธอรู้หรือคนอื่นรู้คงอับอายขายขี้หน้าใช่เล่นที่ลูกสาวติ้งต๋องบ๋องได้เรื่อง

ฟาง:นายต้องกาอะไรว่ามา

ป๊อปปี้:ก็ไม่อะไรมากแค่ทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างแค่นั้น

ฟาง:แล้วถ้าไม่ทำล่ะ

ป๊อปปี้:เธอก็แค่รู้สึกอายแค่นั้นเอง

ฟาง:โอเค ก็ได้  แค่นี้ใช่ไหมงั้นฉันกลับล่ะ

ป๊อปปี้:อย่าเพิ่งไปสิทานอาหารด้วยกันก่อน

                          ห้องวีไอพี3220

เฟย์:มาแล้วค่ะ ไอ้เถื่อนแกนัดฉันมาทำไม

เขื่อน:เขื่อนครับคุณเฟย์เชิญนั่งก่อนสิ

เฟย์:อะไรว่ามา

เขื่อน:แต่งตัวยังงี้ก็ใช้ได้นิ

เฟย์:ต้องการอะไร

เขื่อน:ก็ได้แค่ทำตามคำสั่งฉันทุกอย่าง

เฟย์:แล้วทำไมฉันต้องทำด้วยนายไม่ใช่พ่อใช่แม่ฉันนิ

เขื่อน:แล้วถ้าเป็นเพราะนี่ล่ะ

เขื่อนก็ยื่นโทรศัพท์ให้เฟย์ดู

เฟย์:นี่นายไปเอามาจากไหน

เขื่อน:ก็นั้นมันห้างเพื่อนฉันนิ

เฟย์:ถ้าฉันรู้ฉันจะไม่หลงผิดไปห้างพวกนายเลย

เขื่อน:ว่าไงจ่ะจะทำป่าวถ้าไม่ทำก็ได้เธอดังแน่แล้วพ่อแม่เธอจะรู้สึกยังไงน่ะที่ลูกสาวไปทำอะไรก็ไม่รู้

เฟย์:ก็ได้แต่นายต้องสัญญาน่ะจะไม่บอกใคร

เขื่อน:ได้สบายมากๆ 

เฟย์:ว่าแต่นายจะเลี้ยงอาหารฉันใช่ป่ะ

เขื่อน:ก็ได้สบายมาก

เฟย์:น้องๆงั้นเอาอันนี้นี่'$•^_×$€€€£`=[<¶€€π÷√|`$©==°$©©°|``€_[€~`€©=<\€`°]}น่ะ