ขอโทษที่มันรักเธอ...

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 01.52 น.

  44 ตอน
  28 วิจารณ์
  49.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) งานแต่งงาน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: วันนี้ลูกแม่สวยที่สุดเลยนะ 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

แม่ฟาง: ถ้าวันนี้พ่ออยู่พ่อก็คงมีความสุขมาก ที่ได้เห็นลูกสาวได้เป็นฝั่งเป็นฝากับคนอื่นเค้าสักที 

 

 

 

 

ฟาง: แม่ค่ะ หนูรักแม่นะค่ะ (ร้องไห้ออกมา) 

 

 

 

แม่ฟาง: ไม่เอาลูก ไม่ร้องซิ ต่อไปหนูจะเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วนะ หนูจะมีครอบครัว หนูจะต้องเป็นภรรยาที่ดี ดูแลพี่เค้า ต่อไป หนูจะมีลูก ครอบครัวหนูต้องมีความสุขมากๆแน่ๆเลย ไม่ร้องนะ เดี๋ยวไม่สวยนะ

 

 

 

 

ฟาง: หนูก็อยากให้มันเป็นอย่างงั้น( พึมพำเบาๆ) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  หลังจากเสร็จพิธีทั้งช่วงเช้าและ ช่วงเย็น ก็ถึงเวลาเข้าหอ ฟางย้ายมาอยู่บ้านป๊อบปี้ ตลอดทั้งวันวันนี้ ป๊อบปี้ดูเหมือนคนไม่มีชีวิต หน้าตาอมทุกข์ จะยิ้มก็น้อย จนคน้ป็นแม่ต้องคอยดุ ตลอดเวลา 

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: แม่ฝากป๊อบดูแลฟางด้วยนะ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ

 

 

 

แม่ฟาง: มีอะไรหนักนิดเบาหน่อย ให้อภัยกันนะลูก 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟาง ถ้าพี่เค้าทำหนูร้องไห้นะ หนูมาบอกแม่เลยนะลูก เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง 

 

 

 

 

ฟาง: อึก ค่ะ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: มีหลานให้แม่สองคน อุ้มเร็วๆนะลูก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองออกไป ป๊อบปี้ก็ทำเหมือนฟาง ไม่มีตัวตน เดินไปหยิบผ้าขนหนู แล้วเข้าไปอาบน้ำ และนอนลงบนเตียงก่อนที่จะนอนสะบัดผ้าห่มที่โรยดอกกุหลาบทิ้งอย่างเยือกเย็น จากนั้นฟางก็รีบเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างที่สุด และเมื่อได้สติ ก็ออกมา เข้ามองมายังเตียงที่ชายหนุ่ม นอนอยู่ มันไม่มีที่เหลืออยู่เลย แต่! มีผ้าห่มกับหมอน กองอยู่บนพื้น และแล้วก็มีเสียงดังขึ้น 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฉันชอบนอนคนเดียว โทษทีนะ

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ (สะอึกเบาๆ ก่อนจะถอนหายใจช้าๆอย่างเหนื่อยล้า) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ปิดไฟด้วยล้ะ 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ ขอเปิดไฟดวงเล็กๆไว้สักดวงได้มั้ยค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฉันนอนไม่หลับ ถ้าเปิดไฟ 

 

 

 

ฟาง: แต่ว่า 

 

 

 

ป๊อบ: ถ้าเรื่องมากก็ไปนอนในห้องน้ำเลยไป (ป๊อบปี้รู้ทั้งรู้ว่า ฟางกลัวความมืด) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               ตลอดทั้งคืนฟางร้องไห้จนหลับไป หลับอย่างกล้าๆกลัว เพราะห้องมันมืดมาก ทำให้เกือบนอนไม่หลับ แต่เพราะน้ำตา เธอร้องไห้จนหลับไป ส่วนป๊อบปี้ ก็แอบชะงักมองฟางที่นอนร้องไห้ตัวสั่น แต่ก็ไม่ได้คิดจะ ปลอบใจอะไรหรือรู้สึกผิดอะไรเลย 

 

 

 

 

 

  

 

 

ฟางน่าสงสารรรร อีกแร้วววว 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา