ขอโทษที่มันรักเธอ...
เขียนโดย Kzlovepf
วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 01.52 น.
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
35) ก็ทำกับเค้าไว้เยอะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่ป๊อบปี้ออกไปจากห้องฟางก็กำลังนึกถึงตอนที่เธอหลับไปหลายวัน ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะฟื้นขึ้นมา มันจะจริงรึเปล่า หรือแค่เธอคิดไปเอง จากนั้นฟางก็ค่อยๆเลื่อนมือมาที่ท้องแล้วลูบเบาๆ
ฟาง: หนูอยู่ในนี้จริงๆเหรอ
แม่ป๊อบ: อ้าวทำไม มานั่งอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่อยู่เป็นเพื่อนน้อง
ป๊อบ: เอ่อ ฟางเค้าอยากอยู่คนเดียวอ่ะครับ เค้าก็เลยให้ผมออกมารอข้างนอก
แม่ฟาง: งั้นเข้าไปข้างในเถอะลูก
เมื่อป๊อบปี้เปิดประตูเข้าไปก็ไม่เจอฟางนอนอยู่บนเตียง ก็ตกใจมาก
ป๊อบ: ฟาง ฟางหายไปไหน ฟาง ฟาง ฟางอยู่ไหนอ่ะ ฟาง
ป้าจิตร: ห้องน้ำก็ไม่มีค่ะ คุณฟางไปไหน
ป๊อบปี้รีบวิ่งไปนอกระเบียง
ป๊อบ: ฟาง ฟางอย่านะ อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง (รีบวิ่งเข้าไปกอดแล้วดึงตัวฟางออกมา)
แม่ป๊อบ: หนูฟาง!!
ฟาง: โอ๊ย ! จะมากอดทำไมเนี้ย ปล่อย
ป๊อบ: ก็ ทำไมไปอยู่ตรงนั้นอ่ะ แล้วทำไมจะต้องทำท่าเหมือนกระโดลงไปด้วย ทำไมต้องคิดสั้นด้วย
ฟาง: เปล่า ก็แค่ออกมาสูดอากาศข้างนอก ไม่ได้จะกระโดดซะหน่อย แล้วก็ไม่ได้คิดสั้นด้วย
ป๊อบ: ก็ เอ่อ พี่ก็ไม่รู้หนิ นึกว่าฟาง จะกระโดดลงซะอีก
ฟาง: ก็แค่ออกมามองท้องฟ้า ไม่ได้จะฆ่าตัวตายซะหน่อย
แม่ฟาง: แม่ก็ตกใจหมด วันหลังลูกก็อย่าออกมาแบบนี้ซิ
ฟาง: เอ่อ ฟางขอโทษล้ะกันนะค่ะ
แม่ป๊อบ: แม่ว่า ไปข้างในดีกว่า หนูจะทานอาหารด้วย
ป๊อบ: ไป (กำลังจะประคองฟางเข้าไป)
ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ เดินเองได้ (ฟางหลีกตัวออกห่างจากป๊อบปี้แล้วก็เดินไป)
ได้เวลา เอาคืนแล้วซินะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ