ขอโทษที่มันรักเธอ...

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 01.52 น.

  44 ตอน
  28 วิจารณ์
  49.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) ผ่าตัด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

ป๊อบ: ฟางถึงโรงพยาบาลแล้วนะ ฟาง 

 

 

 

                  ระหว่างที่รถเข็น กำลังเข็นไปห้องฉุกเฉินป๊อบปี้ที่เดินข้างรถเข็นก็ไม่ล้ะสายตาจากฟางแม้แต่วินาทีเดียว จนกระทั่ง พยายาลและคุณหมอ เดินมากำลังจะเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

ป๊อบ: หมอ หมอครับ หมอต้องช่วยภรรยาผมให้ได้นะครับ นะครับกมอ ช่วยเธออย่าให้เธอเป็นอะไรนะครับ 

 

 

 

 

หมอ: ครับๆ ใจเย็นๆนะครับ หมอขอดูอาการเธอก่อน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หมอครับ หมอต้องช่วยเธอนะครับ 

 

 

 

 

หมอ: โอเคครับ หมอจะทำเต็มที่

 

 

 

 

แม่ฟาง: ฟางอยู่ไหนป๊อบ ฟางอยู่ไหน อึก ฟาง

 

 

แม่ป๊อบ: ป๊อบ เป็นไงบ้างลูก น้องเป็นไงบ้าง

 

 

ป๊อบ: ทุกคน มาได้ไงครับ 

 

 

 

แม้ป๊อบ: ก็ทางโรงแรมโทรไปที่บ้าน แม่ก็เลยรีบมา 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางยังอยู่ ในห้องฉุกเฉินอยู่เลยครับ 

 

 

 

แม่ฟาง: โธ่ฟางลูกแม่ อย่าเป็นไรนะลูก 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แล้ว แล้ว ทำไมเลือดเต็มเลือดเต็มทือขนาดน้ันล้ะลูก มันเกิดอะไรขึ้น 

 

 

 

 

แม่ฟาง: อย่าบอกนะ ว่าเลือดฟาง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: แม่จะเป็นลม 

 

 

 

แม่ป๊อบ: คุณน้องนั่งพักก่อนค่ะ 

 

 

 

 

 

             ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง พยาบาลก็ออกมา 

 

 

 

ป๊อบ: พยาบาลครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้าง 

 

 

 

 

พยาบาล: ตอนนี้คนไข้ต้องผ่าตัดด่วนค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ผ่าตัด ! เธอจะเป็นอะไรรึเปล่าครับ 

 

 

 

 

พยาบาล: รอคุณหมอ มาตอบเองดีกว่านะค่ะ 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ถึงขนาดผ่าตัดเลยเหรอ ฮือออ ฟางลูกแม่ ฟาง 

 

 

 

 

หมอ: คนไหนเป็นสามีคนไข้ครับ หมอขอคุยด้วยหน่อยครับ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมครับ ผมเป็นสามี 

 

 

 

หมอ: คือหมออยากจะบอกว่า ตอนนี้คนไข้ เสียเลือด มาก และที่สำคัญคนไข้กำลังตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนกว่าแล้ว หมอจะต้องทำการผ่าตัด เพื่อช่วยชีวิตเด็กไว้ ดูจากร่างกาย บริเวณหน้าท้องโดนชกมา มีรอยช้ำ แต่ที่สำคัญกว่านั้น สภาพจิตใจคนไข้ หมอรู้สึกว่า ร่างกายเธออ่อนแอมาก หมอคิดว่า การผ่าตัดมีความเสี่ยงอยู่นะครับ 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วถ้าไม่ผ่าตัดล่ะครับ 

 

 

 

 

หมอ: อาจจะเป็นอันตรายทั้งแม่และเด็กได้ครับ 

 

 

 

พยาบาล: เอกสารยินยอมให้คนไข้ผ่าตัดค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ตกลงครับ หมอต้องช่วย ลูกกับเมียผมให้ได้นะครับ ไม่ว่ายังไงก็ต้องช่วยนะครับหมอ

 

 

 

 

หมอ: ครับ 

 

 

 

 

 

                 จากนั้นรถเข็นก็ถูกเข็นออกจากห้องฉุกเฉินย้ายไปห้องผ่าตัด ทันที ฟางนอนนิ่งไม่ได้สติ มีสายอ๊อกซิเจน ทำให้แม่ฟางยิ่งร้องไห้หนักมากกว่าเดิม 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ฟางลูก ฟางต้องสู้นะ อย่าเป็นอะไรนะลูก (พูดไปลูบหัวฟางไป)  

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟาง อดทนนะคนเก่งของแม่ 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าเป็นอะไรนะฟาง อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ อยู่กับพี่นะ อดทนนะคนดี (จากนั้นป๊อบปี้ก็ก้มลงจูบหน้าผากฟาง) 

 

 

 

 

 

 

 

             ภายในห้องผ่าตัด ทุกคนช่วยทำการผ่าตัดช่วยชีวิต ฟางและลูกอย่างเคร่งเครียดเวลาผ่านไป ราว 2-3 ชั่วโมงก็ไม่มีทีท่าว่าฟางจะออกมา ส่วนป๊อบปี้ที่นั่งอยู่มุมหนึ่งอยู่ๆ น้ำตาของเค้าก็ค่อยๆไหลออก มาอย่างไม่อาจจะหยุดมันได้ เค้าไม่เคยรู้เลยว่าฟาง ท้อง เค้าดีแต่ทำให้ฟางร้องไห้ เสียน้ำตา  ถ้าฟางกับลูกเป็นอะไรไปเข้าจะมีชีวิตอยู่อย่างไร

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางกับลูกต้องสู้นะ อึก อึก ลูกต้องอยู่กับแม่นะ อึก  พ่อขอโทษนะ (พูดไปดูมือที่ติดเลือดไป) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา