ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟาง เฮ้ย ทำไรอ่ะ 

 

 

 

ฟาง: พี่ป๊อบ ฮืออออ ช่วยฟางด้วยย 

 

 

 

....: ยุ่งไรด้วยว่ะ ผัวเมียจะมีความสุขกัน 

 

 

 

ป๊อบ: ผัวเมียบ้านมึงดิ ปล่อย กูบอกให้พวกมึงปล่อย

 

 

 

 

 

......: เฮ้ย ไปจัดการมันดิ สั่งสอนมันหน่อย 

 

 

 

ป๊อบ: ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ 

 

 

 

 

.....: เก่งหรอมึง เจอนี้หน่อยมั้ย ( จากนั้นคนร้ายก็ขวักมีดออกมา) 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฮ้ย มึงซิ เจอนี้หน่อยมั้ย  (ป๊อบปี้จัดการทั้งสองคน สลบคาที่) 

 

 

 

 

 

มีน: คุณฟาง เป็นไงบ้างค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟางเป็นไงบ้าง 

 

 

 

ฟาง: ฟาง ฟะฟาง..... (อยู่ๆฟางก็เป็นลมสลบไป) 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟะฟาง ฟาง ฟางได้ยินพี่มั้ย ฟาง 

 

 

 

มีน: ปะ ป๊อบ ละ เลือด เลือดอ่ะ 

 

 

 

              อยู่ๆ ก็มีเลือดไหลออกมาจากข้างขา ของฟาง ทำให้ป๊อบปี้ตกใจกับภาพตรงหน้ามาก มือข้างหนึ่งประคองตัวฟาง ส่วนมืออีกข้างค่อยๆแตะเลือดแล้วยกขึ้นมาดู 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟะ ฟาง ฟางทำใจดีๆไว้นะ พี่จะ พี่จะพาฟางไปหาหมอนะ ฟาง อดทนไว้นะ 

 

 

 

 

 

ยาม: เกิดอะไรขึ้นครับ 

 

 

 

มีน: คนร้ายค่ะ พวกโรคจิต จะข่มขืนน้องฉันค่ะ 

 

 

 

ยาม: พวกเราจับส่งตำรวจ 

 

 

 

ป๊อบ: มีน ป๊อบพาฟางไปโรงบาลก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: นำคนไข้ขึ้นรถเลยค่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟางอย่าเป็นอะไรนะ ฟางได้ยินพี่มั้ย ฟาง 

 

 

 

                ตลอดทางที่นั่งรถไปโรงพยาบาล ป๊อบปี้กุมมือฟางตลอดนั่งก้มจูบมือฟาง ส่วนมือป๊อบปี้ก็เต็มไปด้วยเลือดตอนที่อุ้มฟาง เค้ารู้สึกผิดมาก ถ้าฟางเป็นอะไรขึ้นมาเค้าจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ฟางต้องเจ็บตัว เพราะเค้าทุกครั้ง ฟางไม่น่าเจอเรื่องแบบนี้เลย 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เข้มแข็งไว้นะฟาง พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ 

 

 

 

ฟาง: อือออ (ฟางค่อยๆถี่ตามอง) 

 

 

 

ป๊อบ: อึก ฟาง ฟางได้ยินพี่มั้ยฟาง ฟางอดทนหน่อยนะ อีกนิดเดียวฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: อือออ (จากนั้นฟางก็สลบไป) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟาง อย่าเป็นไรนะฟาง พี่ขอโทษ อึก พี่ขอโทษ