ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
 
 
 
           ฟางเดินออกมา เดินไปก็ร้องไห้ไป เดิน มาทั้งๆที่มันเริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ เธออยากไปให้พ้น ไปจากตรงนี้ เธอเหนื่อยและท้อ เหลือเกินไม่ว่าจะทำยังไง เค้าก็ไม่เคยรักเธอ ไม่เคยแม้แต่จะรัก 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไม อึกกกก ทำไม ทำไมโง่ขนาดนี้ ทำไม ทำไมเราต้องโง่ โง่ ฮืออออออออ อือออออออออออออออ
 
 
 
.......: ว้าวๆๆ น้องสาว มายืนทำไรตรงนี้จ้ะ 
 
 
 
 
.......: พี่สาว สวย ขาว หมวยๆ น่ารักด้วยอ่ะพี่ จัดเลยดีมั้ย 
 
 
 
.....: เดี๋ยวดิ ใจเย็นๆ ดูซิ น้องเค้ากลัวหมดล้ะ 
 
 
 
 
ฟาง: อย่าทำอะไร อึก อย่าทำอะไรฉันเลยนะ 
 
 
 
 
.......: จะไปไหนล้ะ หึ  ดึกๆแบบนี้ มาอยู่คนเดียว ไม่กลัว้หรอจ้ะ ให้พวกพี่ไปส่งมั้ย 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่อ่ะ อย่าทำอะไร อย่าทำฉันเลยนะ ฉันไหว้ล้ะ 
 
 
 
 
 
.......: ทนไม่ไหวล้ะ 
 
 
 
 
ฟาง: อร้ายยยยยย อย่านะ อร้ายยยยย ช่วยด้วยค่ะๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย 
 
 
 
 
 
 
.......: จะร้องทำไมว่ะ เห้ย จัดการเลย 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฉันไหว้ล้ะ ขอร้องล่ะนะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ อยากได้อะไรอ่ะ เงิน หรือว่า รถ ทอง เพรช พลอย อะไรก็ได้ ฉัน ฉันให้หมดเลยนะ แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ นะๆ
 
 
 
 
 
.......: พวกพี่ อยากได้น้องสาวไงจ้ะ ฮ่าฮา ให้พวกนะ มามะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ๆๆๆฟ อร้ายยยย ช่วยด้วย พี่ป๊อบ ช่วยฟางด้วย อร้ายยย
 
 
 
......: จะร้องทำไมห้ะ 
 
 
 
ฟาง: โอ๊ย! 
 
 
 
 
ป๊อบ: เสียงฟาง! 
 
 
 
มีน: รีบไปดูกันเถอะ เอ่อ น้องค่ะ ฝากเด็กไว้ก่อนนะ เดี๋ยวแม่มานะ อย่าไปไหนนะ รอแม่ตรงนี้นะ 
 
 
 
 
มีนา: ค่ะ แม่
 
 
 
 
มีน: ไปเถอะป๊อบ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฉันขอร้องนะ อึก อย่า อย่าทำฉันเลยนะ อึกกก ฉันขอร้องนะ  ฮือออออ 
 
 
......: เมื่อไหร่จะเลิกร้องว่ะ รำคาญ 
 
 
.......: เก็บเสียงไว้ตอนที่เรามีความสุขกันดีกว่าน้ะจ้ะ 
 
 
 
ฟาง: ฮืออออออ อย่าเลยนะ ฮือออออ