ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

         ฟางเดินเล่นจนตะวันตกดิน เมื่อฟางกลับไปในห้องก็เห็นป๊อบปี้นั่งก้มหน้าอยู่แต่กลับโทรศัพท์ ฟางเดินผ่านเค้าไป เค้ายังไม่หันขึ้นมามองเลย ฟางเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดก๊อกน้ำทิ้งไว้ ส่วนตัวเองก็ ทรุดลงกับพื้นนั่งร้องไห้  จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟาง ฟางได้ยินมั้ย 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก มีอะไรค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ไปกินข้าวกันได้แล้ว เย็นแล้วนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ..... (สักพักประตูก็เปิดออกมา) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไปไหนมา ฉันรอเธอตั้งนาน 

 

 

 

ฟาง: ไปเดินเล่นมาค่ะ 

 

 

ป๊อบ: งั้นไปกินข้าวกัน ป่านี้มีนกับ มีนาคงรออยู่แล้วล่ะ 

 

 

 

ฟาง: รอ มีน มีนา 

 

 

 

ป๊อบ: อืม มีนกับมีนา ฉันชวนเค้ามาทานข้าวด้วยกันอ่ะ 

 

 

 

ฟาง: อ่อ ค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: เธอคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย 

 

 

 

ฟาง: ฟางคงว่าอะไรไม่ได้หรอกค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โทษทีนะมีน รอนานรึเปล่า 

 

 

 

มีน: ไม่นานหรอก มีนกับ มีนา ก็เพิ่งลงมาเหมือนกัน 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นไปทานข้าวกันเถอะ

 

 

 

 

มีน: อืม ไปค่ะคุณฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กินเยอะๆนะ มีน มีนาด้วยนะค่ะ กินเยอะๆนะ จะได้โตเร็วๆ 

 

 

 

 

 

มีน: มีแต่ของโปรดมีนทั้งนั้นเลย 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นมีนก็ต้องทานให้หมดนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอโทษนะค่ะ ฟางขอตัวก่อนล่ะกันนะค่ะ อิ่มแล้ว อยากไปเดิน ย่อยซักหน่อย 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวจะไปเดินที่ไหน ดึกแล้วนะ 

 

 

 

 

ฟาง: เป็นห่วงด้วยเหรอค่ะ (จากนั้นฟางก็เดินไป) 

 

 

 

 

มีน: เอ่อป๊อบ มีนเป็นต้นเหตุรึเปล่า 

 

 

 

ป๊อบ: เปล่าหรอก ทานต่อเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

         ฟาง น่าสงสารรรร ตอนหน้า จะเกิดอะไรขึ้นกับฟาง ติดตามน้าาาาา