ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
แม่ฟาง: วันนี้ได้ข่าวว่า ช่วยกันทำเค้กกับพี่เค้าเหรอลูก 
 
 
 
ฟาง: อ่อค่ะแม่ 
 
 
 
ป๊อบ: จะว่างั้นก็ไม่ถูกหรอกครับ ผมได้ทำแค่นิดๆเอง ส่วนมากฟางเค้าก็ทำเองอ่ะครับ 
 
 
 
 
ป้าจิตร: คุณหนูค่ะ มีคนมาหาค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อ ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ไปเถอะจ้ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ้าว มิล่า ทำไมไม่เข้าไปในงาน 
 
 
 
 
มิล่า: ก็เราไม่รู้จักใครนิ ส่วนมากก็ผู้ใหญ่ทั้งนั้นเลย 
 
 
 
 
ป๊อบ: โห้ ไปๆ เข้าไปในงานกัน 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อ้าว ใครเหรอลูก 
 
 
 
 
ป๊อบ: แม่ครับ นี้ มิล่าไง เพื่อนผม ตอนที่เรียนเมืองนอก 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อ่อ แม่นึกออกล้ะ โทษทีนะหนู พอดีว่า คนแก่ก็อย่างนี้แหละ หลงๆลืมๆ 
 
 
 
 
 
มิล่า: ไม่เป็นไรค่ะ อันนี้ ของขวัญคุณแม่ค่ะ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ขอบคุณนะหนู 
 
 
 
 
            ตลอดเวลาที่อยู่ในงาน ป๊อบปี้ก็อยู่แต่กับมิล่า ส่วนฟางก็อยู่กับแม่บ้าง ยืนคนเดียวบ้าง ฟางได้แต่มอง ป๊อบปี้กับ มิล่าที่ยืนอยู่ด้วยกัน 
 
 
 
 
ฟาง: จะไปสนใจทำไม 
 
 
 
 
         แล้วฟางก็เดินไปในสวน แล้วก็ไปนั่งเล่นในสวนคนเดียว จนกระทั่งเวลาที่เป่าเค้ก ทุกคนตามหาฟาง 
 
 
 
ป้าจิตร: คุณฟางค่ะ ได้เวลาที่จะเป่าเค้กแล้วค่ะ ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ คนเดียวล่ะค่ะ 
 
 
 
 
ฟาง: อือ ฟางมึนๆนะค่ะ ป้าจิตร ไปเลยค่ะ ฟางขออยู่ตรงนี้ล้ะกันนะค่ะ ฟางไม่อยากเข้าไปในงานนะค่ะ
 
 
 
 
 
ป้าจิตร: แต่ว่า คุณฟางป้าว่า 
 
 
 
 
ฟาง: นะค่ะๆ ฟางขอร้อง 
 
 
 
ป้าจิตร: ก็ได้ค่ะ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ไหนหนูฟางล้ะ 
 
 
 
 
ป้าจิตร: คุณฟางเธอบอกว่า เวียนหัวนะค่ะ ก็เลย ขอนั่งอยู่ในสวน 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อ่อ โอเคๆ 
 
 
  
 
 
               หลังจากที่งานเส็จ แขกทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนป๊อบปี้ก็ส่ง มิล่าเส็จก็เดินไปหาฟาง ก็เห็นฟาง นอนหลับอยู่ที่เก้าอี้ในสวน 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: มาหลับอะไรอยู่ตรงนี้เนี้ย (ป๊อบปี้กำลังจะอุ้มฟางขึ้นไปนอนด้านบน) 
 
 
 
ฟาง: อือ จะทำอะไร 
 
 
 
ป๊อบ: ก็จะพาไปนอนไง 
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไปเองได้ 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมมาหลับอยู่ตรงนี้อ่ะ 
 
 
 
 
ฟาง: ข้างในมันอึดอัด 
 
 
 
ป๊อบ: หึ อึดอัด อึดอัดอะไรอ่ะ 
 
 
 
ฟาง: รำคาญคนบางคน 
 
 
 
ป๊อบ: รำคาญ รำคาญใคร อ่อ อย่าบอกนะ ว่า รำคาญฉันกับมิล่าอ่ะ 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ใช่ซักหน่อย 
 
 
 
ป๊อบ: โกหกไม่เก่งเลย 
 
 
 
ฟาง: ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยว หึงเหรอ? 
 
 
 
ฟาง: ทำไมฉัน ต้องหึงด้วย ฉันไม่ลืมหรอนะว่า ฉันไม่มีสิทธิ์ อะไรไปหึงคุณอ่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: มันก็ถูก แต่ว่า อาการของเธออ่ะ มันแสดงออกนะ ว่าเธอหึงฉันอ่ะ หึ 
 
 
 
 
ฟาง: หลงตัวเองไปมั้ย 
 
 
 
 
ป๊อบ: หรือว่า ไม่จริง 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ไม่จริงไง