ขอโทษที่มันรักเธอ...

ป๊อบ: เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน 

ฟาง: ง่วงแล้ว ปล่อย (แกะมือป๊อบปี้ออก) 

ป๊อบ: ยอมรับมาก่อน ดิ 

ฟาง: จะให้ยอมรับได้ไง ก็ฉัน ไม่ได้....ไม่ได้หึงนิ 

     อยู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา 

ฟาง: พี่ว่าน..... ฮโหลค่ะ 

ป๊อบ: ชิ! ที่ไอหมอนั้นแหละพูดเพราะจริงๆเลยนะ 

ฟาง: อ่อ ฟางกำลังจะอาบน้ำ นอนแล้วค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ 

ว่าน: เปล่าหรอก คือ พี่เห็นว่าฟางเงียบๆไปอ่ะ 

ฟาง: อ่อ วันนี้งานวันเกิดของคุณแม่คุณป๊อบปี้นะค่ะ วันนี้ ฟางรู้สึกเหนื่อยๆ ยังไงไม่รู้ 

ว่าน: งั้นฟางพักผ่อนเถอะ ฝันดีนะ 

ฟาง: ค่ะ ฝันดีเหมือนกันนะค่ะ 

ป๊อบ: เฮ้อออ แปลกดีนะ รู้ทั้งรู้ ว่าคนเค้าแต่งงานแล้ว ยังจะโทร มาบอก ฝันดงฝันดี เหอะ น่ารำคาญชะมัด

ฟาง: ถ้าไม่อยากได้ยิน ก็อุดหูซะซิ 

ป๊อบ: นิ เถียงคำไม่ตกฟากเลยนะ 

ฟาง: งั้นก็เลิกพูดซิ 

ป๊อบ: ฉันอาบก่อน 

ฟาง: เชิญค่ะ