ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: พรุ่งนี้จะวันเกิดแม่แล้ว ไปรับหนูฟาง กลับบ้านได้แล้ว 
 
 
 
 
ป๊อบ: แม่ครับ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ทำเพื่อแม่ หน่อยสิ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิด 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมทำเพื่อแม่ก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: อ้าว มาหาน้องเหรอ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอ่อคือผมจะมารับฟางกลับบ้านนะครับ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: อ่อเดี๋ยวนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวแม่ไปตามให้ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ดาวหาน้ำให้คุณป๊อบปี้หน่อย
 
 
 
 
 
 
 
ดาว: ค่ะคุณผู้หญิง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ฟาง ฟางลูก 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะแม่ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: เก็บของได้แล้ว 
 
 
 
ฟาง: เก็บของ เก็บทำไมค่ะ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ก็พี่เค้ามารับกลับบ้านแล้ว 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ว่า ฟางยัง
 
 
 
แม่ฟาง: หนูมีครอบครัวแล้วนะลูก มีสามีแล้ว และอีกอย่าง หนูก็มาอยู่กับแม่หลายวันแล้ว 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ เดี๋ยวหนู้ก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วลงไปนะค่ะ 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: จ้ะ 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: เดี๋ยวน้องลงมานะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ
 
 
 
 
แม่ฟาง: พรุ่งนี้วันเกิดแม่เราใช่มั้ย 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อใช่ครับ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ที่บ้านคงเตรียมงานกันอยู่สินะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ พรุ่งนี้คุณแม่ไปด้วยนะครับ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: แม่ไม่ลืมหรอก อ้าวลงมาล้ะ 
 
 
 
 
ฟาง: อันที่จริง พี่ป๊อบไม่ต้องมารับฟางก็ได้นะค่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล้ะ พี่คิดถึงมากรู้มั้ย 
 
 
 
 
ฟาง: ? 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับ ไปฟาง 
 
 
 
 
แม่ฟาง: อย่าทะเลาะกันอีกนะ 
 
 
 
 
ฟาง: หนูไปนะค่ะแม่
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ที่ฉันพูดเมื่อกี้ ฉัน
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ ฉันรู้ดีว่ามันไม่ได้ออกมาจากใจ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: รู้ก็ดีแล้ว อ่อแล้วที่ฉันมารับเธอก็เป็นเพราะว่า
 
 
 
 
 
ฟาง: แม่สั่ง 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใช่ แม่ฉันบอกให้มารับเธอกลับ 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ไม่ต้องบอกแล้ว ฉันรู้แล้ว 
 
 
 
 
 
                      ป๊อบปี้ งงมากที่อยู่ๆฟางดูเปลี่ยนไป แทนตัวเองว่าฉัน และมีท่าทางแปลกๆ แต่ก็ต้องทำเป็นไม่สนใจ