ขอโทษที่มันรักเธอ...
เขียนโดย Kzlovepf
วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 01.52 น.
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) ห่างกันสักพัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เมื่อคืนป๊อบปี้นอนอยู่ที่ห้องทำงานไม่ได้กลับเข้าไปนอนในห้อง ส่วนฟางก็ไม่ออกมาจากห้องเลย ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวในห้อง ป๊อบปี้ก็เดินไปตรงสวนที่เค้าทำลายเมื่อวาน มันยังอยู่ในสภาพเดิม ก็จะเดินไปไม่สนใจมันอีก
ป๊อบ: ทำไมฉันต้องสนใจเรื่องของเธอด้วย
เมื่อเข้ามาในห้องก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและหันไปมองฟาง ก่อนจะเดินไปดูใกล้ๆก็เห็นคราบน้ำตาที่แก้มของฟาง ก่อนจะเอามือลูบผมฟาง
ฟาง: อือ
ป๊อบ: (ชะงักและรีบดึงมือออกทันที แล้วรีบไปอาบน้ำ)
ฟาง: พี่ป๊อบ
แม่ฟาง: ฟาง ฟาง ฟางลูก
ฟาง: ค่ะแม่ !
แม่ฟาง: จะมานอนกับแม่กี่วันล้ะลูก
ฟาง: อ่อ ฟางฟางเองก็ไม่รู้อ่ะค่ะ
แม่ฟาง: ทะเลาะกับพี่เค้า เหรอ
ฟาง: ไม่นิค่ะ
แม่ฟาง: มีอะไรบอกแม่ได้มั้ย
ฟาง: ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ หนูแค่คิดถึงแม่นะค่ะ
แม่ฟาง: จะเขื่อดีมั้ยนะ เอาเถอะลูก ยังไงถ้ามีเรื่องไม่สบายใจอะไร ก็บอกแม่นะ
ฟาง: ค่ะ
ป้าจิตร: คุณหนูค่ะ
ป๊อบ: ครับ
ป้าจิตร: คุณฟาง ไปนอนบ้านแม่เค้านะค่ะ
ป๊อบ: อ่อครับ (รู้สึกตกใจเล็กน้อย)
ตลอดระยะเวลาที่ฟางไปอยู่บ้านแม่ราว 2 อาทิตย์ ต่างคนต่างอยู่ ป๊อบปี้ก็ใช้ชีวิตของป๊อบปี้ ส่วนฟางก็ใช้ชีวิตของฟาง โดยไม่มีใครติดต่อหากันและเลย แม้ภายนอกป๊อบปี้จะดูเหมือนปกติ แต่ลึกๆเค้ากลับรู้สึกแปลกๆที่ ไม่เห็นหน้าฟาง
แม่ป๊อบ: แม่ไม่อยู่ ไปทำอะไรน้องรึเปล่า ทำไมน้องถึงต้องไปนอนที่อื่น
ป๊อบ: เค้าไม่ได้ไปนอนที่อื่นเค้าไปนอนบ้านของเค้า
แม่ป๊อบ: แกเนี้ยนะ ไปรับน้องกลับมาเดี๋ยวนี้
ป๊อบ: ผมไม่ไป ทำไมผมต้องไปด้วย
แม่ป๊อบ: นี่เป็นคำสั่ง
ป๊อบ: งั้นผมขอขัดคำสั่ง ขอตัวนะครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ