ขอโทษที่มันรักเธอ...

 

 

 

               ทันที ที่ถึงบ้าน เมื่อฟางลงและปิดประตู ป๊อบปี้ก็กระชากแขน ฟาง

 

 

 

 

ป๊อบ: เรามีเรื่องต้อง คุยกันยาวเลย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ฉัน ไม่อยากคุยกับ คุณ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยว นี่! โถ่เว้ย ! 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟาง มาแล้ว เหรอลูก แม่กำลังจะทำของว่าง เดี๋ยวหนูอยู่ทาน ก่อนนะลูก

 

 

 

 

 

ฟาง:อ่อ ค่ะ งั้นเดี๋ยวฟางขอเอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะค่ะ 

 

 

 

                  ป๊อบปี้ รีบตาม ฟางขึ้นไปด้านบน

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยว จะไปไหน ยืนขว้างประตูไม่ให้ฟางออกไป 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะลง ไปด้านล่าง หลีก 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่เห็นหน้าฉันแค่ ไม่กี่วัน เดี๋ยวนี้กล้ามากเลยนะ ห้ะ! 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ แล้วต่อไปนี้ ฉันก็ไม่กลัว คุณอีกแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอแน่ใจนะ (เดินเข้าไปหาฟางเรื่อยๆ จนล้มทับฟางบนเตียง) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะทำอะไร ออกไป 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไหนบอกไม่กลัว ห้ะ 

 

 

 

             ฟางและป๊อบปี้จ้อง หน้ากัน อยู่ๆป๊อบปี้ก็ค่อยๆเลื่อนหน้าจะโน้มลงจูบฟาง แต่ฟาง หันหน้าหลบ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอร้องล่ะค่ะ ในเมื่อคุณไม่ได้รักฉัน อย่าทำแบบนี้อีกเลย ฉันขอร้อง (จากนั้นฟางก็ใช้จังหวะ ผลักตัว ป๊อบปี้ ออกอย่างง่าย ดาย เพราะเมื่อ ได้ยินฟางพูด ป๊อบปี้ก็นิ่ง ไป)