Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ อย่าเป็นอะไรนะเดี๋ยวชั้นจะช่วยออกมาเอง/ฟางพยายามดึงป๊อปปี้ออกมาจากเหล็กเดี๋ยวพี่
จะฆ่าไอ้พวกผีดิบนี้ฆ่าเวลาเอง”ฟางและโฟร์ที่อาศัยจังหวะตอนที่พรรคพวกตัวเองเริ่มสู้กับปิศาจ
กระทิงนั้นขึ้นมาช่วยป๊อปปี้ที่ถูกราวเหล็กเสียงที่แขนชั้น2ไปไหนไม่ได้โดยที่โฟร์ฆ่าพวกผีดิบที่เข้า
มาทำร้าย
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องสิคนดีของป๊อป ป๊อปนี่แย่ชะมัดเลยนะที่ทำร้ายฟางจนร้องไห้อีกแล้วเดี๋ยวลูกก็ร้องไห้ตาม
หรอก ยิ่งร้องหน้ายิ่งแก่นะ”ป๊อปปี้เห็นคนรักใจเสียและร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นสภาพตัวเองก็ยิ้มและ
พยายามพูดให้ฟางไม่ให้ร้องไห้อีก
 
 
 
 
 
 
“คนบ้ายังจะพูดมาอีกนะ ทำไมไม่ตั้งสติให้ดีกว่านี้ นายพลังอ่อนกว่าแคทมาก นายตายไปแล้วชั้น
จะอยู่ยังไงล่ะ”ฟางโพล่งออกมาและค่อยๆดึงแขนป๊อปปี้ออกอย่างยากลำบากด้วยความกลัวชาย
หนุ่มะเจ็บ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะไม่ยอมตายหรอกนะ ถ้ายังไม่ได้แต่งงานกับเธอ ชั้นน่ะอยากมีลูกกับเธออีกหลายๆคนอยู่
นะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ฟางพูดออกมาก็เอื้อมมือที่ไม่เจ็บมาปาดน้ำตาให้คนรักแล้วพูดข้าง
หูจนฟางหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
“ตาบ้า ลามก/โอ๊ยย”ฟางที่เขินจัดเผลอดึงแขนป๊อปปี้ขึ้นมาจนเลือดพุ่งท่ามกลางเสียงร้องของ
ป๊อปปี้ที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บ ก่อนที่ฟางจะฉีกชายกระโปรงตัวเองออกมาเพื่อห้ามเลือดและพัน
แผลเอาไว้ชั่วคราว
 
 
 
 
 
 
 
“อีกสักพัก ผู้คุมกฎในโลกคู่ขนานก็มาแล้ว ยอมจำนนซะเถอะแคท โทษหนักจะได้เป็นเบา”แก้วดึง
ดาบที่ประดับฝาผนังมาเป็นอาวุธและขู่แคท
 
 
 
 
 
 
 
“ในใจหรอว่าอยากจะให้ผู้ตรวจการจับชั้นไปลงโทษ เพราะถ้าจับชั้น ไอ้โทโมะผัวเธอก็โดนจับ
เพราะมันเองก็ฆ่าผู้บริสุทธิ์จำนวนมากเหมือนกัน”แคทยิ้มเยาะแล้วว่าแก้ว ทำให้แก้วและโทโมะ
ชะงักเงยหน้าสบตากันนิ่ง
 
 
 
 
 
 
“ถ้านั่นเป็นความผิดจริง กฎยังไงก็ต้องว่าตามกฎ แต่เธอฆ่าพ่อแม่ของป๊อปปี้ โทษเธอหนักกว่า
แน่”แก้วเบี่ยงประเด็นแล้วว่าแคทต่อ แคทพยายามขัดขืนแกะตัวเองออกจากหางของโทโมะ แต่โท
โมะไม่รอช้ากระชากปีกแคทออกมาข้างหนึ่งท่ามกลางเสียงกรีดร้องโหยหวนของแคท
 
 
 
 
“โทโมะทำเกินไปแล้วนะ/มันคือตัวต้นเรื่อง ใส่ร้ายทุกอย่างชั้นทำแบบนี้ไม่ดีรึไงเดี๋ยวมันก็หนี ชั้น
เปลี่ยนมาช่วยเพื่อเธอแล้วจะเอาอะไรอีก”แก้วรีบดุชายหนุ่มก่อนที่โทโมะจะสบถว่าแก้วกลับออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“แต่นายไม่ควรทำแบบนี้ นายทำร้ายใครอีกไม่ได้แล้ว ยิ่งนายทำนายก็ยิ่งเหมือนปิศาจร้ายเข้าไป
ทุกที/แล้วต้องทำยังไงเล่าเธอถึงจะกลับมารักชั้นเหมือนเดิม”แก้วว่าพร้อมกับโทโมะที่โวยวายเถียง
แก้ว
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่นี้ก็รู้แล้วล่ะว่าชั้นไม่ควรจะกลับไปรักนายอีก/แต่ชั้นรักเธอนะแก้ว รักแค่
เธอคนเดียวเท่านั้น”แก้วเหลอเบือนหน้าหนีแล้วพูดว่าโทโมะ ทำให้ชายหนุ่มลดแรงทำร้ายแคทแล้ว
พูดออกมา พลางมองแก้วด้วยสายตาเศร้าที่เห็นคนที่เขารักที่สุดยังคงปฏิเสธความรักเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะระวัง”ฟางที่หันไปเห็นเงาดำกระโดดมาจากคานเหล็กที่หลังคา
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
 
 
แต่ช้าไป เมื่อโทโมะหันไปตามที่ฟางร้องถูกมีดเล่มหนึ่งเสียทะลุอกข้างซ้ายจนมิดด้ามต่อหน้าต่อตา
แก้ว ฟาง โฟร์และป๊อปปี้ที่กำลังฟื้นตัว
 
 
 
 
 
 
“ไม่!!!!!!”โฟร์ที่วิ่งมาหาน้องชายกรีดร้องออกมาพร้อมกับแก้วที่หันมาเห็นภาพนั้นพอดี โทโมะ
ค่อยๆทรุดลงไป โฟร์โกรธจัดมองทอมที่เป็นผู้ทรยศป๊อปปี้เป็นปิศาจค้างคาวคล้ายกับแวมไพร์ ยิ้ม
เยาะอย่างสะใจก็พุ่งเข้าไปจะจัดการแต่ทอมกลับตวัดแขนซัดใส่โฟร์จนกระแทกเสาและแน่นิ่งไป
 
 
 
 
 
 
“พอมีเมียเป็นมนุษย์นี่ก็กลายเป็นง่อยไร้ความสามารถเลยนะครับนายน้อย ไม่แปลกที่เพื่อนที่คอบ
ปกป้องจะเข้ามาช่วย แต่ไอ้พวกที่ออกโรงปกป้องคงจะตายเปล่าเมื่อผู้นำตัวเองอ่อนแอ”ทอมพูด
ออกมาอย่างสะใจหลังจากที่เขาดูทุกอย่างในDSเงียบๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ขอบคุณทอมเหมือนกันจะที่ช่วยให้ชั้นจัดการไอ้อดีตคู่หมั้นชั่วๆนี่ได้ ถือว่าเราตกลงป็นคู่ธุรกิจ
ที่สมเหตุสมผลแล้วนะ นายได้ที่นี่ ส่วนชั้นได้ล้างแค้น แล้วฆ่าไอ้คู่รักคู่นี้ไม่เหลือซาก”แคทที่ถูก
ปล่อยเป็นอิสระเดินมาอยู่ข้างทอมแล้วพูดขึ้นพลางมองไปที่พวกเขื่อนด้านล่างที่เริ่มแย่ เพราะสู้กับ
ปิศาจกระทิงข้างล่างเท่าไหร่ก็ไม่สามารถเอาชนะได้ ก่อนจะเบะปากมองฟางที่ร้องไห้ข้างๆป๊อปปี้
อย่างหมั่นไส้ มองแก้วที่พยายามประโทโมะที่หายใจรวยรินและโฟร์ที่พยายามคลานเอาตัวเองมา
หาน้องชายอย่างสมเพช
 
 
 
 
 
 
 
“ใครว่าชั้นอ่อนแอ เพื่อนชั้นพี่น้องชั้นจะไม่มีใครตายฟรีเพราะไอ้พวกทรยศอย่างแก”ป๊อปปี้เดือดจัด
ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นพุ่งเข้าไปสู้กับทอมทันที
 
 
 
 
 
 
“แข็งใจไว้นะโทโมะ เดี๋ยวชั้นจะห้ามเลือดให้เอง”แก้วร้องไห้ออกมาและพยายามห้ามเลือดที่ไหล
ออกมาไม่หยุดที่อกซ้ายโทโมะ ชายหนุ่มมองร่างบางที่ร้องไห้เพราะเขาก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนแรง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คือปลากการฆ่าพวกบริสุทธิ์ก่อนถึงฆาตสินะเลยต้องมาตายอย่างอนาถอย่างนี้/ไม่นะโทโมะนาย
ห้ามตายนะ ถ้านายตายไปแล้วชั้นจะอย่กับใครล่ะ”โทโมะพูดอย่างอ่อนแรงทำให้แก้วใจเสียกว่าเดิม
เริ่มสะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
 
“5555จุดจบของปิศาจผู้โง่เขลาบูชาความรักก็คือความตาย ถ้านายไม่โง่ทำทุกอย่างเพื่อนังแก้วล่ะ
ก็คงไม่มานอนตายแบบนี้หรอก จะโทษใครไม่ได้นะนอกจากโทษตัวเอง/เงียบไปเลยนะแคท นี่ชั้น
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่น่ะหรอ ผู้หญิงที่เคยได้ชื่อว่าเหมาะสมกับป๊อปปี้ทุกอย่างแต่ที่จริงแล้วจิตใจ
เหี้ยมโหด ทรยศได้แม้แต่พวกเดียวกัน ฆ่าได้ไม่เว้นแม้แต่ผู้มีพระคุณ เธอนี่เลวจนเกินนรกจะส่ง
มา”แคทมองไปที่โทโมะและแก้วก็รู้สึกสมน้ำหน้าและพูดาเยาะเย้ยทั้งคู่ก่อนที่ฟางที่พยายามช่วย
ป๊อปปี้ก็ว่าให้แคทอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
แคทไม่รอช้าเดินตรงเข้ามากระชากร่างบางของฟางขึ้นมาตบจนล้มคว่ำก่อนที่จะจิกผมฟางแล้วลาก
ออกมาจากป๊อปปี้ที่เจ็บตัวอยู่
 
 
 
 
 
 
“เป็นแค่มนุษย์แล้วยังมาทำปากดีอีกนะ จำไว้ว่าวันนี้คือวันตายของแก2แม่ลูก”แคทพูดก่อนที่ง้าง
มือเตรียมควักหัวใจของฟางออกมา
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
 
ตอนนั้นเอง ป๊อปปี้ที่ใช้แรงเฮือกสุดท้ายของตัวเองพุ่งชนแคทจนกระเด็นไปคนละทาง ก่อนที่จะยืน
จังก้าเตรียมปกป้องฟาง
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ระวัง”ฟางตกใจเมื่อทอมอาศัยจังหวะตอนที่ป๊อปปี้พุ่งจะไปจัดการแคท จะทำร้าย ฟางรีบร้อง
ห้ามแล้วเอาตัวเข้าบังป๊อปปี้
 
 
 
 
 
ฮึก
 
 
 
 
 
 
 
ร่างบางของฟางทรุดลงไปกองกับพื้นเมื่อถูกทอมกระซวกกรงเล็บเข้าที่หน้าท้อง ป๊อปปี้แทบช้อค
เมื่อเห็นฟางถูกทำร้ายตรงหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยไม่ได้อยากจะโง่เอาตัวมาบังทำไม ตายๆไปซะก็ดี ทายาทจองแกจะได้ตายๆไปพร้อมแม่ของ
มัน”ทอมหัวเราออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นฟางกระอักเลือดและมีเลือดไหลออกมาตามหว่างขา
 
 
 
 
 
 
“แก อย่าอยู่เลย ไอ้ชั่ว”ป๊อปปี้หันขวับไปมองตาแดงก่ำเป็นสีเลือดด้วยความโกรธจัดก่อนที่จะพุ่ง
เข้าไปทำร้ายทอมอย่างบ้าคลั่ง
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ปิศาจกระจอกงอกง่อยอย่างแกจะทำอะไรชั้นได้ ไม่มีปีก ไม่มีหัวที่แข็งแรงที่จะสู้ชั้นได้ จะบีบก็
ตายจะคลายก็รอด”ทอมที่ถูกป๊อปปี้คร่อมชกรัวก็ถีบปิศาจหนุ่มจนล้มแล้วพูดอย่างสะใจป๊อปปี้เจ็บใจ
แล้วหันไปมองที่ฟางที่นอนมองป๊อปปี้ที่เจ็บตัวแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงแม้ร่างกายชั้นสู้แกไม่ได้แต่ถ้าแกทำคนที่ชั้นรักแบบนั้น ชั้นก็ไม่ยอมแกเหมือนกัน”ป๊อปปี้ว่าก่อน
ที่จะพุ่งเข้าไปสู้กับทอมอย่างไม่กลัวตาย แคทจะตกใจแล้วรีบจะหาทางเอาตัวรอด แก้วรีบยืนมา
ขวางไม่ให้ไป
 
 
 
 
 
 
 
“คิดหรอว่าจะทำอะไรชั้นได้อีแค่ปิศาจไม่มีพลังแบบแก/แก้วทำไม่ได้แต่ชั้นทำได้”แคทยิ้มเยาะ
เพราะรู้ดีว่าแก้วไม่มีพลังอีกต่อไปแล้ว แต่ไม่ทันขาดคำ โฟร์ที่แอบมาด้านหลังตวัดดาบที่หล่นแถว
นั้นแทงทะลุอกของแคทจนหัวใจหลุดออกมาตรงเท้าแก้ว
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง ชั้นต้องเป็นอมตะนิทำไมถึงได้”แคทอึ้งเมื่อถูกโฟร์จัดการก็รับพูดก่อนที่จะทรุดลงไป
แก้วไม่รอช้า เดินไปคว้าหัวใจที่หล่นลงมาแล้วบี้ให้แหลกคามือ ก่อนที่โฟร์จะตวัดดาบตัดคอแคท
และร่างของปิศาจสาวแตกสาวทันที
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะเธอได้เลือดมากเจ้าของโดยไม่เต็มใจน่ะสิ เลยต้องเป็นแบบนี้ บสักทีนะยัยงูพิษ”โฟร์พูด
นิ่งๆก่อนที่จะมองร่างที่สลายของแคทไปแล้วรีบวิ่งไปหาโทโมะที่นอนอาการสาหัอยู่พร้อมกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะแข็งใจอีกนิดนะ เดี๋ยวชั้นจะพานายไปจากที่นี่ นายจะต้องหาย”แก้วพูดก่นที่จะช่วยกัน
ประคองโทโมะออกไปพร้อมกับโฟร์
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราจัดการไอ้พวกนั้นสำเร็จแล้วนะโฟร์ เห้ยทำไมโทโมะอาการแย่แบบนี้”ธามไทวิ่งนำพวก
ของตัวเองหลังจากกำจัดปิศาจได้สำเร็จแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพของโทโมะที่อาการแย่ เขื่อน
และปลื้มเห็นป๊อปปี้ที่กำลังสู้อยู่กับทอมและฟางที่นอนหายใจโรยรินก็รีบไปประคองฟาง
 
 
 
 
 
พรึบ
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วทอมที่ง้างะชกป๊อปปิ้อีกครั้งต้องกระเด็นติดข้างฝาผนังเมื่อแสงสีขาวสาดทั่วร่างของป๊อปปี้
ก่อนที่ปีสีขาวจะกางออกมาจากแผ่นหลัง จังหวะนั้น ที่ทอมเผลอ ป๊อปปี้ก็พุ่งออกมาจากแสงสีขาวที่
สว่างสาดทั่วร่างสูงก่อนที่จะคว้าดาบที่หล่นแถวนั้น หมายจะแทงเข้าที่อกซ้าย แต่ทอมไหวตัวทัน
หลบทำให้โดนเสียบเข้าที่หัวไหล่
 
 
 
 
 
 
“ถ้าหัวใจของทายาทมิสเตอร์ฟอร์ตแข็งแรงพอแม้จะไม่ใช่ทายาทที่สืบโดยสายเลือดโดยตรงแต่ยัง
ไงก็คือทายาทที่เหมาะสม และเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ร่างที่แท้จริงก็จะกลับคืนอีกครั้งส่วนปิศาจชั้น
ติ่ตอกุศลอย่างแก โทษสถานเดียวคือตายซะ”เขื่อนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรีบพูดก่อนที่จะยิ้มออก
มา
 
 
 
 
 
 
ฉับ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ไม่รอช้า ดึงดาบที่ล้อคตัวทอมไว้แล้วจัดการตัดคอของทอมก่อนที่ร่างปิศาจจะสลายหายไป
ต่อหน้าต่อตา ป๊อปปี้ถอนหายใจเมื่อทุกอย่างจบแล้วก่อนจะรีบวิ่งกลับไปดูอาการของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ทำไงดี ชีพจรของฟางเริ่มเต้นช้าลงเรื่อยๆแล้ว”ปลื้มวัดชีพจรที่ข้อมือร่างบางก็พูดขึ้นทำให้
ป๊อปปี้ใจเสียมองฟางที่เริ่มหายใจโรยรินอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
ในส่วนของความสะใจของไรเตอร์ คือการทำให้ตัวละครเจ็บ5555555
 
 
บอกเลย ตอนหน้าเจ็บกว่าเดิมแน่ เพราะไรเตอร์โรคจิต ชอบทารุณตัวละครและคนอ่าน
 
 
 
จะจบแล้วๆๆๆๆๆ