Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้วจริงๆด้วย นี่เธอยังไม่ตาย/ อย่านะ อย่ามาแตะต้องตัวชั้นอีก”โทโมะปล่อยตัวป๊อปปี้แล้ว

อึ้งเมื่อเห็นแก้วก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาแต่แก้วรีบสั่งให้หยุดแล้วชี้ไม่ให้โทโมะเข้าใกล้

 

 

 

 

 

 

"ทำร้ายเพื่อนชั้น เอาเพื่อนชั้นมาขังคิดหรอว่าชั้นจะให้อภัยปิศาจร้ายอย่างนายโทโมะ นายมันเลว

เกินเยียวยาแล้ว"แก้วแผดเสียงว่าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออใช่ ชั้นมันเลว แต่มันเลวกับชั้นก่อน แคทบอกว่ามันทำร้ายพี่ชั้น ชั้นก็ไม่ยอมหรอกนะที่พี่โฟร์

จะต้องถูกทำฝ่ายเดียว”โทโมะโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแหกตาดูดีๆสิที่ยืนอยู่นี่มันไม่ใช่พี่นายรึไงวะ”ธามไทถอยหายใจและรีบสบถออกมาเมื่อเห็น

โทโมะยังคงเถียงพวกตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรเลย พี่ยังโอเคดี มีแต่เรานั่นล่ะที่เปลี่ยนไป”โฟร์เดินไปหาน้องชายตรง

หน้าแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นายไปฟังใครเค้ามา ว่าชั้นทำร้ายพี่โฟร์ ชั้นจะทำไปทำไมวะ”ป๊อปปี้พยุงตัวเองขึ้นมาก่อนที่จะพ่น

เลือดที่ถูกโทโมะชกแล้วพูดโดยมีฟางช่วยพยุงอีกแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แคทไงล่ะ ผู้หญิงที่ถูกนางทอดทิ้งไปหานังนี่ไง นายทำร้ายหัวใจของแคทจนแคทต้องมาเล่าให้

ชั้นฟังถึงความเลวของนายกับพวกที่ทำร้ายยันพี่ชั้น”โทโมะมองทุกอย่างด้วยความสับสนก่อนที่จะ

พูดขึ้นต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่เคยถูกพวกเค้าทำร้าย ทำไมแคทถึงใส่ร้ายป๊อปปี้แบบนี้ทั้งๆที่แคทรักป๊อปปี้มากนะ”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะแค้นใจล่ะมั้ง แค้นที่ป๊อปปี้เลือกรักแรกมากกว่าปัจจุบัน แค้นที่ถูกแทนที่เลยต้องหาเรื่องใส่

ร้ายให้นายมาตีกับป๊อปปี้แบบนี้”เขื่อนที่นิ่งฟังทุกอย่างพูดขึ้นเมื่อคิดสรุปผูกเรื่องทุกอย่างเข้าไว้ด้วย

กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างงั้นตอนนี้ที่DSกำลังตกอยู่ในอันตรายน่ะสิ งั้นเรารีบกลับไปกันดีกว่านะ/ไม่ได้ เธอจะไป

ไหนไม่ได้ทั้งนั้น เธอเป็นเมียชั้นนะแก้ว”แก้วพูดพร้อมกับชวนเพื่อนๆให้กลับไปแต่โทโมะไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะมากักขังอะไรชั้นอีก ชั้นจะไป นี่มันชีวิตของชั้น/แต่เธอเป็นของๆชั้น ชีวิตของเธอก็เป็นของชั้น

ชั้นไม่ยอมให้เธอไปจากชั้นอีกแล้ว”แก้วโวยวายไม่ยอมแพ้ทำให้โทโมะเองก็เถียงกลับเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากจะขังชั้นเหมือนกับที่ผ่านๆมาอีกก็ได้ เอาสิ ขังชั้นเลย แต่ชั้นบอกเลยนะ นายจะได้เพียง

แค่ร่างไร้วิญญาณของชั้น เพราะลมหายใจของชั้นนายจะไม่มีวันได้ไป หึ ชั้นเสียดายนะที่เมื่อก่อน

ชั้นเคยรักนาย ชั้นรู้ว่าชั้นเย็นชาใส่นายจนทำให้นายต้องคิดทำอะไรบ้าๆแบบนี้มันผิดและชั้นก็ชดใช้

ให้หมดแล้วไง จนแพทผลักชั้นตกหน้าผาเท่ากับทุกอย่างมันจบแล้ว ชั้นมีครอบครัว มีเพื่อนมีสังคม

ของชั้นที่จะต้องไป ดังนั้นเลิกยุ่งวุ่นวายกับชั้นสักที ปล่อยชั้นได้แล้ว”แก้วทนไม่ไหวแผดเสียงว่าโท

โมะระบายออกมาอย่างอัดอั้น ก่อนที่จะเดินหนีแต่ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบคว้าร่างบางมาแนบอก

 

 

 

 

 

 

“พูดไม่รู้เรื่องรึไงว่าปล่อยชั้น/ถ้าอยากจะไปDSก็ไปด้วยกันนี่ล่ะ ชั้นจะได้รู้ว่าสิ่งที่พวกนายพูดมันโก

หกรึเปล่า เพราะถ้าโกหกล่ะก็ ชั้นอาละวาดไม่ยั้งมือแน่”แก้วโวยวายเมื่อถูกโทโมะอุ้มก่อนที่ชาย

หนุ่มจะพูดและประกาศต่อทุกคนแล้วบินโฉบพาแก้วขึ้นไปบนฟ้าทันที เพื่อนๆทุกคนมองตามก่อนที่

จะรีบแยกกันกลับไปที่DSเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรีน นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ”เมื่อปลื้ม ครีมมี่และทีเจที่พากันล่วงหน้ามาที่DSก่อนต้องตกใจเมื่อ

เห็นDSเกิดไฟไหม้โดยที่บริเวณหน้าตึกใหญ่ของมิสเตอร์ฟออร์ตมีกรีนและเพื่อนๆในสาขาMartial

arts ที่รับอาสาเฝ้าเวรยามกับกรีนนอนล้มตายจำนวนมาก

 

 

 

 

 

 

 

“พวกซากศพนั่นมันถูกปลุก มันทำร้ายพวกเราแล้วจับซีแนนไป/กรี๊ด กรีนน”กรีนที่ถูกทำร้ายอาการ

สาหัสพูดออกมาก่อนที่จะสำลักเลือดและขาดใจตายตรงนั้นทำให้ครีมมี่กรีดร้องออกมาอย่างเสีย

ขวัญ

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ จะไปไหนน่ะ ครีมรอพี่ตรงนี้นะ"ทีเจตกใจที่เห็นปลื้มรีบวิ่งเข้าไปข้างในDSไม่รอช้ารีบคว้าอาวุธ

แถวนั้นมาป้องกันตัวแล้วเดินตามไปด้วย

 

 

 

 

 

 

“ซีแนนเธอได้ยินชั้นมั้ย/นี่ ตะโกนโหวกเหวกเดี๋ยวไอ้ปิศาจมันก็ได้ยินหรอก”ปลื้มพยายามตะโกน

เรียกหาซีแนนโดยมีทีเจพยายามปรามไม่ให้เสียงดังเพราะในโถงใหญ่นั้น มีคราบเลือดอยู่มากยิ่งไม่

น่าไว้วางใจ

 

 

 

 

 

โครม ตึง

 

 

 

 

 

 

 

“มาก่อนนายเป็นไงมั่งน่ะ/ชะ ช่วยซีแนนด้วย ยัยนั่นเป็นผู้ทรยศจับตัวซีแนนไป”ปลื้มรีบประคองมา

ก่อนชะงักเมื่อเห็นร่องรอบการถูกทำร้าย และรอยกัดของผีดิบก็ตกใจ ก่อนที่มาก่นจะบอก ทีไม่รอ

ช้ารีบช่วยประคองมาก่อนขึ้นเพื่อไปตามหาซีแนนที่ถูกจับตัวไป

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้มระวัง”ทีเจที่ประคองมาก่อนเดินตามหลังเห็นปิศาจตัวหนึ่งกระโดดลงมาจากชั้น2แล้วลอบ

ทำร้ายปลื้มโชคดีที่ชายหนุ่มหลบทัน

 

 

 

 

 

 

 

 

”ทอม ทำไมนายถึงทำร้ายชั้น”ปลื้มอึ้งเพราะเห็นทอมเป็นคนสนิทของป๊อปปี้ที่เลี้ยงพวกเขามา

ตั้งแต่เด็กด้วยกันแต่ทำไมถึงทำร้ายได้ลง

 

 

 

 

 

 

“เพราะทอมเค้าเลือกข้างถูกไงล่ะ พวกอ่อนแอเห็นมนุษย์ดีกว่า ต้องถูกทำลาย/ซีแนน”แคทที่จับซี

แนนมัดมือและปากเดินมาจากระเบียงชั้น2แล้วพูดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ชักช้าทำไม ทอม รีบปลุกพวกปิศาจแล้วฆ่าไอ้พวกนี้ให้หมด/นี่เธอทำมันไปทำไมล่ะแคท ทั้งๆที่

พวกเราเป็นเพื่อนกันและเธอเป็นคู่หมั้นป๊อปปี้แท้ๆ”แคทรีบสั่งทอมก่อนที่ปลื้มมองแคทอย่างไม่เชื่อ

แล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“หึ คู่หมั้น คู่หมั้นที่ถูกเฉดเป็นหมาหัวเน่างั้นสิ พอนังฟางมันเข้ามาในชีวิตป๊อปปี้ พอป๊อปปี้จำได้ ทุก

คนก็สนใจแต่มัน มันแย่งป๊อปปี้ แย่งทุกอย่างไปจากชั้น ทั้งๆที่ทุกอย่างควรเป็นของชั้น ไม่ใช่อี

มนุษย์ร่านกับลูกในท้องของมัน/เพราะแบบนี้งั้นหรอ เธอเลยกล้าที่จะทำเรื่องแบบนี้กับคนที่ได้ชื่อว่

าเป็นเพื่อน และผู้มีพระคุณกับเธอ เธอนี่ไม่น่าเป็นปิศาจชั้นสูงเลย เธอมันต่ำยิ่งกว่าปิศาจใน

ขุมนรก”แคทแผดเสียงออกมาทำให้ทีเจอึ้งกับความร้ายกาจของแคท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาสอดไอ้มนุษย์ชั้นต่ำ ตายไปซะ/อย่านะ”แคทหันขวับไปมองทีเจตาแดงก่ำก่อนที่จะตวัดมือ

ซัดดาบที่ประดับข้างฝาผนังหมายแทงให้ตายแต่ครีมมี่วิ่งมาขวางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ครีมมี่”ปลื้มและทีเจร้องเสียงหลงเมื่อเห็นดาบที่แทงทะลุหัวครีมมี่ร่างสลายไปต่อหน้าต่อตาพวก

เขาก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลว เธอจะไม่มีวันตายดีแน่ แคท/55555 ชั้นน่ะหรอจะต้องตาย ในเมื่อเลือดของ2ผู้อมตะ

อย่าง2ผัวเมียผู้ก่อตั้งชั้นดื่มไปแล้ว ชั้นมีพลังที่ไม่สามารถมีใครฆ่าชั้นตายได้”ปลื้มอึ้งเมื่อเห็นแคท

ฆ่าเพื่อนของเขาก็ว่าก่อนที่แคทจะหัวเราะและพูดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเราก็มาลองดูกันหน่อยแล้วกันว่าชั้นจะฆ่าเธอได้รึเปล่า”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่

ในโถงหันไปมองป๊อปปี้และพวกทียืนอยู่ที่ประตูทางเข้าใหญ่แล้วมองแคทอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นิเอง เธอกล้ามากนะที่หลอกชั้น”โทโมะที่อยู่ตรงหน้าต่างที่แตกสามารถบินเข้า

มาได้มองแคทสวยสายตาโกรธจัดที่ถูกหลอกทำให้แก้วมองชายหนุ่มอย่างหวั่นใจกลัวโทโมะจะ

อาละวาดฆ่าใครอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต๊าย มากันครบเลยสินะ นี่จะรุมชั้นงั้นหรอ”แคทมองไปทางพวกของป๊อปปี้ที่เข้ามาแล้วยิ้มเยาะ

ก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราไม่คิดเลยนะว่าเธอจะทำร้ายไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่ของป๊อปปี้ที่เอ็นดูเธอแบบนั้น/เอ็นดูงั้นหรอ

หมดประโยชน์ล่ะสิไม่ว่า ตอนแรกให้ชั้นหมั้นกับป๊อปปี้ แล้วบอกว่าชั้นคือผู้หญิงที่เคียงข้างชายที่จะ

ปกครองปิศาจทั้งปวง แต่ต้องช่วยล้างความจำมนุษย์ให้ป๊อปปี้ พอนังสารเลวนี่มันเข้ามาในDSมัน

ทำให้ป๊อปปี้เปลี่ยนไป กลับไปรักมันเพราะมารยาอีมนุษย์นี่มีใครมั้ยเห็นใจชั้น ไม่มี ละไอ้อี2ผัวเมีย

นั่นก็ไม่ไยดีแถมพอรู้ว่ามันท้องก็จะให้มันมาแทนที่ชั้น ทำเป็นส่งจดหมายไปขอโทษพ่อแม่ชั้นงั้น

หรอ ชั้นต้องเสียอะไรบ้างกว่าจะมาอยู่ตรงนี้ เพราะแกนังฟาง แกแย่งทุกอย่างไปจากชั้น”เขื่อนที่

วางตัวเฟย์ที่นอนไร้สติลงพิงเสาแล้วว่าแคทก่อนที่แคทจะกรีดร้องออกมาแล้วโทษความผิดทุก

อย่างเป็นเพราะฟาง

 

 

 

 

 

 

”หยุดพล่ามสักที ถึงแม้เราจะแต่งงานกันไป สักวันความทรงจำของชั้นกลับมาได้ ชั้นก็ไปจากเธอ

อยู่ดี เพราะชั้นไม่รักเธอ แต่ชั้นรักฟางได้ยินมั้ย”ป๊อปปี้จะหมดความอดทนพูดว่าแคทกลับไปและ

กระชับมือที่จับมือฟางนั้นแน่นเพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาพูดจริง

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดด ดีในเมื่อชั้นไม่ได้แก ชั้นไม่ได้เป็นใหญ่ที่นี่ ใครก็อย่าหวังจะได้มันไป อย่าหวังว่า

พวกแกจะมีชีวิตรอดไปหน่อยเลย ศพต่อจากนี้ก็คืออีกหมอดูนี่ล่ะ/ไม่นะซีแนน”แคทกรีดร้องออกมา

ราวกับเสียสติไปแล้วพูดพาลไปพร้อมกับจิกผมซีแนนที่ถูกตนเองมัดอยู่ขึ้นแล้วง้างมีดจะปาดคอ

ท่ามกลางความตกใจทุกคน เพล้ง แต่ก่อนที่แตทจะฆ่าซีแนน มาก่อนที่แอบปีนมาชั้น2พุ่งเข้ามากัด

แขนของแคทจนเลือดออกแล้วผลักซีแนนไปไกลๆ ทำให้แคทบันดาลโทสะ ฆ่ามาก่อนไปอีกคน

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของซีแนนและพวกของฟาง

 

 

 

 

 

 

“ยัยปิศาจ อย่าอยู่เลย”ธามไทและทีเจทนต่อไปอีกไม่ไหววิ่งพุ่งเขาไปหมายจะขึ้นไปจัดการแคท

แต่แล้วต้องกระเด็นออกมา เมื่อมีปิศาจกระทิงตัวยักษ์2ตัวพุ่งเข้ามา โดยธามไทกระโดดตั้งตัวทัน

แต่ทีเจที่เป็นมนุษย์หัวกระแทกเสาสลบทันที

 

 

 

 

 

 

“ลืมไปรึเปล่าว่าชั้นน่ะ เป็นคนให้ยาพวกที่ป่วยในDSนี้ และถ้าตัวไหนมันใช้การได้ก็แค่ปรับเปลี่ยน

ยาให้กลายเป็นยาสั่ง สามารถสั่งปิศาจที่แข็งแรงๆมาเป็นทาสได้ ได้ผลไม่ได้ผลก็ดูศพ2ผัวเมียที่ถูก

เสียบเสาเหล็กเผาตรงนั้นแล้วกัน”แคทพูดอย่างสะใจก่อนที่จะชี้ไปทางกองไฟที่ลุกด้านนอก ทำให้

ป๊อปปี้เพ่งมองตามแล้วช้อคเมื่อเห็นพ่อแม่ตัวเองถูกเสียบโดยเหล็กแล้วเผาไปทั่วร่างกาย

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ อย่านะ/หลบไปฟาง คืนนี้ชั้นต้องตัดหัวแม่นี่มาเซ่นให้พ่อแม่ชั้น”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้เปลี่ยน

แววตาเป็นสีเลือดน่ากลัวก็ร้องเตือนก่อนที่ป๊อปปี้จะหันมาพูดแล้วกลายร่างเป็นปิศาจแต่ไร้ปีก

กระโดดขึ้นไปจัดการกับแคท

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีปีกก็เหมือนกับง่อนจะทำอะไรได้/ป๊อปมันไม่มีปีกแต่ชั้นมี อย่าอยู่เลยนังปิศาจ”แคทสะบัดปีก

แล้วถีบป๊อปปี้อย่างแรงจนเหล็กเสียงเข้ากับราวเหล็กชั้น2ที่แขนไปไหนไม่ได้ แล้วเดินกลับมาว่า

อย่างสะใจแต่ต้องกรีดร้องเมื่อโทโมะตวัดฟางกระชากข้อเท้าแคทมาอย่างแรงแล้วมองหน้าอย่าง

เอาเรื่อง

 

 

 

 

ตัวร้ายจะเสียเปรียบ รึได้เปรียบ ต้องติดตามกันนะ จะจบแล้วเรื่องนี้ๆๆๆๆ