Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

00:00 am.

 

 

      ทุกคนนนนนฉันนอนไม่หลับอะ TT ก็มั่วแต่นึกถึงตอนที่โทโมะมาส่งน่ะสิ ><กรี๊ดดด แสดงว่าเกือบ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาที่ฉันทำเพื่อโทโมะมาโดยตลอดก็ไม่สูญเปล่านะสิ ! หวังว่าเค้าคงจะจำฉันได้เร็ว ๆนะ สาธุ -/\- แต่แย่จัง พรุ่งนี้วันเสาร์อดเจอโทโมะเลย :( แง๊ๆ

 

 

[เลิฟวิ่งยู ฮูฮู้ฮูฮู่......] เสียงโทรศัพท์โชว์เบอร์ที่ไม่รู้จักขึ้น  ฉันกดรับและกรอกเสียงลงไป 

 

 

"ฮัลโหลวิ๊ปปี้!"

 

 

"พูดจาอะไรของเธอ - -"

 

 

o-0

 

 

เสียงนี้ !!!!

 

 

"โทโมะ! !"

 

 

"เออ ฉันเอง ยังไม่นอนอีกหรอ?"

 

 

"ก็...กำลังจะนะน นายเอาเบอร์มาจากไหนอ้ะ ><"

 

 

"จากไหนก็ช่างฉันเถอะ พรุ่งนี้เธอว่างมั้ย ??? ไปเที่ยวสวนสนุกกัน"

 

 

"สวนสนุกหรอ >*<"

 

 

"อืม เพื่อนๆของเธอก็ไปด้วยนะ ว่าไง จะไปมั้ย ?"

 

 

อร้าย ยัยเพื่อนเลวไม่บอกล่วงหน้าสักคำ :( 

 

 

"ไปสิไป กี่โมง?"

 

 

"11โมง ไปเช้าหน่อยแดดมันร้อน แต่งตัวรอได้เลยเดี๋ยวฉันไปรับ"

 

 

"....."

 

 

"งั้นไม่มีไรแล้ว ฉันวางนะ"

 

 

"เดี๋ยว ๆ โทโมะ!"

 

"หืม ? ว่าไง - -*"

 

 

"เอ่อ .... คือ ฝันดีนะ ! -///-" ปลายสายเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับ

 

 

"ฮ่ะ ฮ่ะ กู๊ดไนท์ครับ ^^"

 

 

ติ๊ด !  

 

 

     วางสายไปแล้วแต่อารมณ์ของฉันมันยังไม่จบ อร้ายย ไม่ไหวแล้ว รู้สึกดีมาก ๆๆๆๆๆ เขินกับคำพูดที่ก้องอยู่ในหัว กู๊ดไนท์ครับ  กู๊ดไนท์ครับ กู๊ดไนท์ครับ  ฟุบ !     

 

 

     ฉันเอาหน้าฟลุบลงกับหมอนอย่างอ่อนระทวย ถึงเหนื่อยหน่อยที่ต้องตามราวีผู้หญิงของเขา  ก็นะ เขาถูกเลี้ยงมาในสังคมอเมริกาที่เปิดเผยนี่ ก็ต้องเจ้าชู้บ้างเป็นธรรมดา แต่อีกหน่อยโทโมะก็จะมีฉันเพียงคนเดียว :) หลับดีกว่า ....... คร่อกกกกกกกก

 

 

เช้าต่อมา

 

 

"แม่ขาาาาาาาา" 

 

 

ตึง ตึง ตึง  

 

 

     ฉันวิ่งลงบันไดมาร้องเรียกแม่ที่กำลังวุ่น ๆ อยู่ในครัว ฉันพักอยู่กับแม่แค่ 2 คน ส่วนคุณพ่อท่านทำงานที่ญี่ปุ่นคะ นานๆจะกลับมาที 

 

 

"ว่าไงลูก?" แม่หันมามอง ฉันหยุดยืนตรงหน้าแล้วหมุนตัวรอบ ๆ ให้แม่ดู 

 

 

"เป็นไงบ้างคะ"  

 

 

     วันนี้ฉันหยิบเอาชุดที่คุณพ่อส่งตรงมาจากญี่ปุ่นซึ่งเป็นของขวัญวันเกิดมาใส่ เสื้อสีขาวแขนกุดและกระโปรงพลิ้วๆสีชมพูอ่อนยาวเท่าเข่า คาดด้วยเข็มขัดสีน้ำตาลและสวมรองเท้ารัดส้น ปล่อยผมยาวเหยียดตรงและแต่งหน้าอ่อน ๆ  

 

 

"อืมม น่ารักจ๊ะ เอ๊ แต่งตัวสวยแบบนี้จะไปเที่ยวไหนฮืม ?"

 

 

"ไปเที่ยวสวนสนุกกับ โท..เอ่อ พวกตัวซีน่ะคะ^^;" ฉันเปล่าโกหกแม่นะ T^T ก็ พวกตัวซีไปด้วยจริง ๆ นี่น่า ยังไม่อยากให้แม่รู้ว่าโทโมะกลับมาแล้ว อยากให้โทโมะจำฉันให้ได้ก่อนแล้วค่อยพามาเปิดตัวว่าที่ลูกเขย ฮิ ๆ -.-

 

 

ปื้นนน  ๆ 

 

 

     เสียงบีบแตรเรียกหน้าบ้านดังขึ้น ฉันโดดหอมแก้มแม่แล้ววิ่งไปเปิดประตูบ้าน

 

 

"ไปแล้วนะคะแม่"

 

 

"จ๊ะ ๆ ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วย" ปิดประตูบ้านแล้วเอี้ยวตัวหันไปมองรถสำหรับครอบครัวที่นำมารับ ครืนนนนนน  

 

 

"ขึ้นมา ๆ "

 

   ป๊อปปี้เปิดประตูลงมาแล้วดันเบาะลงเพื่อให้ฉันเข้าไปนั่งข้างในกับเพื่อน ๆ จองเบขับรถนั่งคู่กับตัวซีที่แต่งตัวสดใสพูดจ้อและทะเล้นแกล้งจองเบไม่หยุด  เอ้ ? คู่นี้กิ๊กกันตั้งแต่เมื่อไร - -  เบาะแถวที่ 2 มี  เขื่อนแล้วก็โทโมะ(ส่วนเคนตะไปเที่ยวเกาหลีไม่ชวนT^T)ที่เหลือบตามามองฉันนิดหน่อย-//-  ส่วนเบาะแถวสุดท้ายประกอบฉัน ฟางที่กำลังนั่งอ่านหนังสือไขปัญหาลับตัวเลข ฟางแค่นี้แกก็อัจฉริยะแล้วนะT^T ถัดมาคือเฟย์ที่มากับการแต่งตัวเต็มยศตลอด              

 

 

    ทุกคนส่งเสียงทักท้ายเล็กน้อย พอรถเคลื่อนตัวออก ไปได้สักพัก ความวุ่นวายก็บังเกิด -0-  เมื่อป๊อปปี้และเขื่อนต่างกวนประสาทฟางกับเฟย์ที่ต้องแพ็คคู่พร้อมใจกัน  บิดหูป๊อปปี้และหยิกแก้มเขื่อน เสียงดุ ๆ ว่าหนวกหูดังมาจากคนขับพอฉันเผลอเข้าหน่อยโทโมะก็นั่งคุยโทรศัทพ์เจ้าะแจ้ะกับสาวคนใหม่จนฉันต้องฉกโทรศัทพ์มาประกาศความเป็นเจ้าของแล้วกดปิดเครื่องในบันดล เอือมมือไปกระชากหัวโทโมะมาเขย่าๆ อย่างโกรธ ๆ นี่แน่ะ ๆ ทำเสียเลิศเสียยามหมดเลย อีตาบ้า!           เสียงร้องว่า 'อ้ากกกก เจ็บ ๆT0T' มาจากโทโมะ เขื่อนและป๊ฮปปี้ดังลั่นรถตลอดทาง บอกได้คำเดียวว่า สม!!

 

 

เอี๊ยดดดดดดดด

 

 

"เอ้าถึงแล้ว"

 

 

     จองเบบอกหลังจากจอดรถเสร็จ พวกเราเสด็จลงจากรถมายืนบิดขี้เกียจกัน 

 

 

"อ่าาาา  เมื่อยชะมัด ^0^" พวกเราเดินเข้าไปที่หน้าสวนสนุกเพื่อต่อคิวซื้อตั๋ว วันนี้คนเยอะจังแฮะ -0- หลัง จากได้ตั๋วและพวกเราก็พากันเดินเข้าไปในสวนสนุกที่สวยงามและตกแต่งได้ทำ ธรรมชาติสุด ๆ  พากันเดินถ่ายรูปชมนกชมไม้ไปเรื่อย ๆ โดยมีฉันเดินรั้งท้าย

 

 

     กระซิก กระซิก  ฉันปวดฉี่อะทุกคน T^T ที่เดินมาอยู่ท้ายสุดเพราะมองหาห้องน้ำ

 

 

      ~ อะ เจอแล้ว >< ที่มุมขวามือมีป้ายเขียนว่า 'Toilet' อยู่ ฉันเอี้ยวตัวไปมองพวกนั้นที่กำลังผลัดกันยืนถ่ายรูปอยู่ที่มุมสัตว์ป่า คงจะยังอยู่กันตรงนี้ละมั้ง ไม่อยากทำเสียบรรยากาศ งั้นเดี๋ยวฉันมานะทุกคนนนน~ฉันวิ่งจู๊ดไปเข้าห้องน้ำ พอเสร็จธุระ ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกโล่ง -3- โฟกัสภาพไปที่มุมสัตว์ป่าแล้วก็ต้องตาโตด้วยความตกใจ 0.0 !!!

 

 

"อ่าาาาา หายกันไปไหนแล้วT0T"    

 

 

 

     แย่ แย่แล้ว แย่แย่แย่  ฉันดันลืมโทรศัทพ์ไว้ที่รถด้วยสิจะติดต่อกับทุกคนยังไงละทีงี้ T^T เอาวะ ลองเดินวน ๆ ตามหาแล้วกันเผื่อจะเจอ !

 

 

15 นาทีผ่านไป ~    

 

 

 

   แง๊ ~ ยังไม่เจอใครเลยสักคน สวนสนุกกว้างงงงง ตู้โทรศัทพ์ก็ไม่มีเดินจนเหนื่อยแล้วนะ ร้อนก็ร้อน T_T  ฉันเดินไปนั่งบนขอนไม้ เบะปากน้ำตาคลอเบ้า  ยิ่งเดินก็ยิ่งหลง :( ไอ้พวกบ้า ! เดินกันไปไม่รอฉันเลย คิดแล้วมันน่าน้อยใจ ฮือ ฮือ  

 

 

กึก !

 

 

   เสียงรองเท้าดังขึ้นตรงหน้า ทำให้ฉันค่อย ๆไล้สายตาขึ้นมอง อืมมม รองเท้าผ้าใบเท่ ๆ สีน้ำตาล กางเกงสบายๆ 3 ส่วน เสื้อยืดสีขาวอมเทา รูปหน้าเรียวน่ารัก ผิวขาว คิ้วเข้ม ตาเรียวหยี ๆ จมูกโด่งมาก และริมฝีปากบางที่กำลังยิ้มกว้างแล้วถามฉัน 

 

 

"ต้องการความช่วยเหลือมั้ย ?"

 

__________________________________________________________

อัพแล้วน้าาา โทษนะที่อัพช้าช่วงนี้อ่านเยอะมาก ยังไงก็อย่าพึ่งหายไปนะเม้นๆๆกันหน่อยยย