Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

ออดดดด

 

 

      เสียงออด พักเที่ยงดังขึ้น ถ้าเป็นนักเรียนคนอื่นอาจจะรู้สึกยินดี แต่ไม่ใช่กับเดอะควีนทุกคน เพราะพวกฉันจะต้องเดินทางไปกินข้าวพักกลางวันที่ห้องลับของเคโอติคตามข้อผูกมัด และแน่นอนยกเว้นฉันไว้คนหนึ่งที่รู้สึกยินดีม้ากมากที่จะได้เจอโทโมะ >.< พ่อยอดขมองอิ่มของฉัน ตลอด อาทิตย์กว่า ๆ ที่ผ่านมา พวกเราต้องไปเยียนห้องลับบ่อยครั้ง แม้ว่าช่วงแรกๆ จะทะเลาะกับเคโอติคอยู่บ่อย ๆ แต่พักหลังมานี่พวกเราเริ่มเข้ากันได้ดี(มั้งนะ - -;) ไม่แน่ว่าฉันอาจจะตกข่าวอยู่ก็เป็นได้ -..- ดีไม่ดี ความน่ารักสดใสของตัวซีอาจจะละลายความแข็งแกร่งของจองเบ -.- หรือไม่ความเซ็กซี่เย้ายั่วของเฟย์อาจจะขยี้ใจชายเขื่อนให้แตกซ่าน ซี๊ดดดดด >< และความฉลาดแสนกลของฟางอาจจะเผลอพลาดท่าให้กับป๊อปปี้จอมเจ้าเลห์ ^^ ส่วนแก้วคนนี้ไม่ต้องพูดถึง ตกหลุมเจ้าชายมหาเสน่ห์โทโมะไปเรียบร้อยค้าาา ^0^ (กระดากปากบ้างมั้ย -0-;) อะไรๆ ก็เป็นไปได้ ถ้ามีปาปริก้า! เย้ย~ ไม่เกี่ยว >0<

 

 

ครืนนนน

 

 

"เย้ ๆ พวกเจ้ปอดบวมมาแล้ว"ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เสียงเขื่อนแหลมมาก่อนตัว - -; แรกๆก็ดูตลกอยู่หรอก แต่ตอนนี้ขอซื้อคำนี้ต่อได้มั้ย อายแทนยัยเฟย์มันอ่าาา T_T

 

 

"อย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ ไอ้เวร !"เฟย์กัดฟันพูดใส่เขื่อนที่ยิ้มตาหยีรับคำด่าแล้วเดินเชิ่ดๆสวยๆเลี่ยงไปหยิบน้ำ ในตู้เย็นด้วยท่านางพญา ฉันกับฟางส่ายหน้าอย่างเอือมๆแล้วเดินมานั่งข้างหลังโทโมะและป๊อปปี้ที่ กำลังเล่นเกมส์เพลย์ต่อสู้อย่าดุเดือด

 

 

"โว้ย!ไอ้ฟายป๊อปครับ!มันอยู่ข้างหน้ามึงอะเห็นม้ายย"

 

 

"เห็นครับคุณเพื่อน กูไม่ได้โง่! ยิงมันสิไอ้ห่า! ว๊ากๆ กูจะเดี้ยงแล้ว ช่วยกูด้วยๆ "เอิ่มม ตัวจริงมันดุเดือดกว่าในเกมซะอีกนะท่านผู้ชมขาาา -0-;

 

 

"นี่ตกลงจะกินอะไรกัน­"ตัวซีถาม จริงสิวันนี้เวรตัวซี่ซื้ออาหารนิน่า (พวกเราจัดเวรซื้ออาหารกันคะจะได้ไม่ยุ่งยากในการเกี่ยงกันไปซื้อ ^^)

 

 

"ฉันเอาสุกี้น้ำละกัน"

 

 

"งั้นผมเอาสุกี้แห้ง"

 

 

"เลียนแบบหรอไอ้เขื่อน!- -^ คิดเองสิย่ะ" เฟย์กับเขื่อนเถียงกัน ฉันเลิกสนใจคู่นู้นแล้วหันมาสะกิดหลังโทโมะแล้วยิงคำถาม 

 

 

"นายจะกินอะไร ­"

 

 

"ข้าวผัดปู ... เฮ้ย !ไอ้ป๊อปมันบุกฐานแล้วววว"โทโมะตอบโดยที่ตายังจ้องอยู่กับเกมส์ = = งั้นนายไม่ต้องกินข้าวหรอก กินเกมส์แทนไปเลย! ชิ ฉันหันไปสั่งตัวซีที่กำลังจดรายการอาหาร

 

 

"ซี ข้าวผัดปู แล้วก็ข้าวห่อไข่"

 

 

"ได้ๆ แล้วแกละฟาง­"ตัวซีถามฟาง ป๊อปปี้หันมาบอกจนฟางหน้าแดงแจ๋ "ฟาง... ฉันเอาแบบเธอ สั่งเผื่อด้วยนะ"

 

 

"บ้า!จะมากินตามฉันทำไม>< งั้น...เอาก๊วยเตี๋ยวสองที่แล้วกันซี"ตัวซีทำปากงึมงำอย่างล้อเลียน จดรายชื่อเสร็จก็หันไปจะถามจองเบที่ลุกขึ้นยืน

 

 

"ไม่ต้องถาม เพราะฉันจะไปด้วย" 

 

 

"หืมม­­­­"

 

 

"เธอถือไหวหรอไง ฉันจะไปช่วยถือไม่เอาเหรอ - -;"

 

 

"อ่อๆ เอาสิ งั้นไปกันเถอะ"ตัวซีตอบรับแบบเอ๋อๆแต่ก็ลากแขนจองเบหายไปพักใหญ่ ก่อนจะกลับมาพร้อมกับถุงเบอเริ่มหลายถุงพวก

 

 

     ฉันจัดแจงอาหารใส่จานแต่พอฟางพูดว่าเสร็จแล้วเท่านั้นหล้ะ เขื่อน จองเบ ป๊อปปี้และเคนตะก็วิ่งโร่มารุมทึ้งเหมือนแร้งลง -*- อดอยากปากแห้งมากหรอเนี่ย บ้านก็ออกจะรวย -0-; เขื่อนหันไปเรียกโทโมะให้มากินข้าว แต่โทโมะบอกว่าตอนนี้ช่วงไคแมกท์บอสกำลังมาบุกโจมตีฐาน เอ่อ เกมส์น่ะ - -;; ให้กินกันไปก่อนเลย  

 

 

     ฉันที่แทะนู้นแทะนี่จนอิ่มหันไปมองโทโมะที่เมามันส์กับเกมส์อย่างครุ่นคิด ปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวข้าวผัดก็เย็นชืดไม่อร่อยกันพอดี ฉันหยิบจานข้าวผัดแล้วเดินไปนั่งข้างๆ โทโมะใช้ช้อนตักข้าวขึ้นมาพอดีคำ แล้วจ่อไปที่ปากของโทโมะ โทโมะหันมามองหน้าฉันแล้วทำหน้าประมาณว่า 'ผีเข้าหรอ­'

 

 

"มือไม่ว่างไม่ใช่หรอ เอ้า! กินซะสิ -//-^"

 

 

"(-.-)" อมยิ้มมม

 

 

"ยิ้มทำไม จะกินไม่กิน - -^" คำพูดของฉันยอมให้โทโมะยอมงับช้อนข้าวเข้าปากแต่โดยดี ต้องให้เล่นบทโหดอยู่เรื่อย - -; ฉันลอบมองโทโมะที่เล่นเกมส์พร้อมกับเคี้ยวข้าวแก้มตุ้ยๆ อร๊าย น่ารักอ้ะ><// คิดถึงสมัยเด็กตอนที่ฉันไม่ชอบกินผัก ตอนนั้นโทโมะทั้งขู่ทั้งปลอบอยู่บ่อย ๆ

 

 

   เฮ้อ ~

 

 

     ความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานจริงๆด้วย เมื่อเกมส์จบโทโมะกินข้าวด้วยตัวเอง :( ออดดด อ๊ะ สัญณาณเข้าเรียนดังแล้ว ฟาง ซี และเฟย์ปิดทีวี และลุกเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ อ่า ชินแล้วละ เฟย์เคยบอกว่าไม่ต้องลาหรอก ไม่ได้ไปตายเดียวก็เจอกันแล้ว -0- แต่ก็นะ มันเป็นมารยาท  

 

 

"งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ" ฉันบอกทุกคนแล้วลุกขึ้นยืนเดินตามเพื่อนๆไป 

 

 

หมับ!

 

 

     โทโมะคว้าแขนฉันเอาไว้ ฉันหันไปมองด้วยสายตาถามว่า 'มีอะไร­'

 

 

"วันนี้เธอเลิกเรียนกี่โมง"

 

 

"กี่โมงหรอ สัก 4 โมงมั้ง พอดีมีเรียนชดเชย"  

 

 

"โอเค งั้น... 4 โมงไปรอที่หน้าตึก A แล้วกัน"

 

 

"???" ฉันทำหน้าไม่เข้าใจ โทโมะเกาต้นคอเก้อๆอย่างเขินๆ

 

 

"เดี๋ยวฉัน..เอ่อ  ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน" อะ..อะไรของตานี่นะ พักนี้เป็นอะไรดูอ่อนโยนแปลกๆ -0-หวังว่าคงไม่มีแผนอะไรหรอกน้า T^Tแต่โอกาสดีๆ ที่จะได้กลับบ้านด้วยกันไม่ได้หาได้ง่ายๆ ตะกรุบไว้ดีฟ่า

 

 

"อืม^^" 

 

__________________________________________________________

อัพแล้วนะพอดีไรต์ไปเข้าค่ายมาเลยอัพช้า เม้นๆกันหน่อย^^