Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

9.7

เขียนโดย NannyCandy

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.33 น.

  35 ตอน
  474 วิจารณ์
  46.22K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559 18.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) ฮาร่า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

00:00 am.

 

 

      ทุกคนนนนนฉันนอนไม่หลับอะ TT ก็มั่วแต่นึกถึงตอนที่โทโมะมาส่งน่ะสิ ><กรี๊ดดด แสดงว่าเกือบ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาที่ฉันทำเพื่อโทโมะมาโดยตลอดก็ไม่สูญเปล่านะสิ ! หวังว่าเค้าคงจะจำฉันได้เร็ว ๆนะ สาธุ -/\- แต่แย่จัง พรุ่งนี้วันเสาร์อดเจอโทโมะเลย :( แง๊ๆ

 

 

[เลิฟวิ่งยู ฮูฮู้ฮูฮู่......] เสียงโทรศัพท์โชว์เบอร์ที่ไม่รู้จักขึ้น  ฉันกดรับและกรอกเสียงลงไป 

 

 

"ฮัลโหลวิ๊ปปี้!"

 

 

"พูดจาอะไรของเธอ - -"

 

 

o-0

 

 

เสียงนี้ !!!!

 

 

"โทโมะ! !"

 

 

"เออ ฉันเอง ยังไม่นอนอีกหรอ?"

 

 

"ก็...กำลังจะนะน นายเอาเบอร์มาจากไหนอ้ะ ><"

 

 

"จากไหนก็ช่างฉันเถอะ พรุ่งนี้เธอว่างมั้ย ??? ไปเที่ยวสวนสนุกกัน"

 

 

"สวนสนุกหรอ >*<"

 

 

"อืม เพื่อนๆของเธอก็ไปด้วยนะ ว่าไง จะไปมั้ย ?"

 

 

อร้าย ยัยเพื่อนเลวไม่บอกล่วงหน้าสักคำ :( 

 

 

"ไปสิไป กี่โมง?"

 

 

"11โมง ไปเช้าหน่อยแดดมันร้อน แต่งตัวรอได้เลยเดี๋ยวฉันไปรับ"

 

 

"....."

 

 

"งั้นไม่มีไรแล้ว ฉันวางนะ"

 

 

"เดี๋ยว ๆ โทโมะ!"

 

"หืม ? ว่าไง - -*"

 

 

"เอ่อ .... คือ ฝันดีนะ ! -///-" ปลายสายเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับ

 

 

"ฮ่ะ ฮ่ะ กู๊ดไนท์ครับ ^^"

 

 

ติ๊ด !  

 

 

     วางสายไปแล้วแต่อารมณ์ของฉันมันยังไม่จบ อร้ายย ไม่ไหวแล้ว รู้สึกดีมาก ๆๆๆๆๆ เขินกับคำพูดที่ก้องอยู่ในหัว กู๊ดไนท์ครับ  กู๊ดไนท์ครับ กู๊ดไนท์ครับ  ฟุบ !     

 

 

     ฉันเอาหน้าฟลุบลงกับหมอนอย่างอ่อนระทวย ถึงเหนื่อยหน่อยที่ต้องตามราวีผู้หญิงของเขา  ก็นะ เขาถูกเลี้ยงมาในสังคมอเมริกาที่เปิดเผยนี่ ก็ต้องเจ้าชู้บ้างเป็นธรรมดา แต่อีกหน่อยโทโมะก็จะมีฉันเพียงคนเดียว :) หลับดีกว่า ....... คร่อกกกกกกกก

 

 

เช้าต่อมา

 

 

"แม่ขาาาาาาาา" 

 

 

ตึง ตึง ตึง  

 

 

     ฉันวิ่งลงบันไดมาร้องเรียกแม่ที่กำลังวุ่น ๆ อยู่ในครัว ฉันพักอยู่กับแม่แค่ 2 คน ส่วนคุณพ่อท่านทำงานที่ญี่ปุ่นคะ นานๆจะกลับมาที 

 

 

"ว่าไงลูก?" แม่หันมามอง ฉันหยุดยืนตรงหน้าแล้วหมุนตัวรอบ ๆ ให้แม่ดู 

 

 

"เป็นไงบ้างคะ"  

 

 

     วันนี้ฉันหยิบเอาชุดที่คุณพ่อส่งตรงมาจากญี่ปุ่นซึ่งเป็นของขวัญวันเกิดมาใส่ เสื้อสีขาวแขนกุดและกระโปรงพลิ้วๆสีชมพูอ่อนยาวเท่าเข่า คาดด้วยเข็มขัดสีน้ำตาลและสวมรองเท้ารัดส้น ปล่อยผมยาวเหยียดตรงและแต่งหน้าอ่อน ๆ  

 

 

"อืมม น่ารักจ๊ะ เอ๊ แต่งตัวสวยแบบนี้จะไปเที่ยวไหนฮืม ?"

 

 

"ไปเที่ยวสวนสนุกกับ โท..เอ่อ พวกตัวซีน่ะคะ^^;" ฉันเปล่าโกหกแม่นะ T^T ก็ พวกตัวซีไปด้วยจริง ๆ นี่น่า ยังไม่อยากให้แม่รู้ว่าโทโมะกลับมาแล้ว อยากให้โทโมะจำฉันให้ได้ก่อนแล้วค่อยพามาเปิดตัวว่าที่ลูกเขย ฮิ ๆ -.-

 

 

ปื้นนน  ๆ 

 

 

     เสียงบีบแตรเรียกหน้าบ้านดังขึ้น ฉันโดดหอมแก้มแม่แล้ววิ่งไปเปิดประตูบ้าน

 

 

"ไปแล้วนะคะแม่"

 

 

"จ๊ะ ๆ ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วย" ปิดประตูบ้านแล้วเอี้ยวตัวหันไปมองรถสำหรับครอบครัวที่นำมารับ ครืนนนนนน  

 

 

"ขึ้นมา ๆ "

 

   ป๊อปปี้เปิดประตูลงมาแล้วดันเบาะลงเพื่อให้ฉันเข้าไปนั่งข้างในกับเพื่อน ๆ จองเบขับรถนั่งคู่กับตัวซีที่แต่งตัวสดใสพูดจ้อและทะเล้นแกล้งจองเบไม่หยุด  เอ้ ? คู่นี้กิ๊กกันตั้งแต่เมื่อไร - -  เบาะแถวที่ 2 มี  เขื่อนแล้วก็โทโมะ(ส่วนเคนตะไปเที่ยวเกาหลีไม่ชวนT^T)ที่เหลือบตามามองฉันนิดหน่อย-//-  ส่วนเบาะแถวสุดท้ายประกอบฉัน ฟางที่กำลังนั่งอ่านหนังสือไขปัญหาลับตัวเลข ฟางแค่นี้แกก็อัจฉริยะแล้วนะT^T ถัดมาคือเฟย์ที่มากับการแต่งตัวเต็มยศตลอด              

 

 

    ทุกคนส่งเสียงทักท้ายเล็กน้อย พอรถเคลื่อนตัวออก ไปได้สักพัก ความวุ่นวายก็บังเกิด -0-  เมื่อป๊อปปี้และเขื่อนต่างกวนประสาทฟางกับเฟย์ที่ต้องแพ็คคู่พร้อมใจกัน  บิดหูป๊อปปี้และหยิกแก้มเขื่อน เสียงดุ ๆ ว่าหนวกหูดังมาจากคนขับพอฉันเผลอเข้าหน่อยโทโมะก็นั่งคุยโทรศัทพ์เจ้าะแจ้ะกับสาวคนใหม่จนฉันต้องฉกโทรศัทพ์มาประกาศความเป็นเจ้าของแล้วกดปิดเครื่องในบันดล เอือมมือไปกระชากหัวโทโมะมาเขย่าๆ อย่างโกรธ ๆ นี่แน่ะ ๆ ทำเสียเลิศเสียยามหมดเลย อีตาบ้า!           เสียงร้องว่า 'อ้ากกกก เจ็บ ๆT0T' มาจากโทโมะ เขื่อนและป๊ฮปปี้ดังลั่นรถตลอดทาง บอกได้คำเดียวว่า สม!!

 

 

เอี๊ยดดดดดดดด

 

 

"เอ้าถึงแล้ว"

 

 

     จองเบบอกหลังจากจอดรถเสร็จ พวกเราเสด็จลงจากรถมายืนบิดขี้เกียจกัน 

 

 

"อ่าาาา  เมื่อยชะมัด ^0^" พวกเราเดินเข้าไปที่หน้าสวนสนุกเพื่อต่อคิวซื้อตั๋ว วันนี้คนเยอะจังแฮะ -0- หลัง จากได้ตั๋วและพวกเราก็พากันเดินเข้าไปในสวนสนุกที่สวยงามและตกแต่งได้ทำ ธรรมชาติสุด ๆ  พากันเดินถ่ายรูปชมนกชมไม้ไปเรื่อย ๆ โดยมีฉันเดินรั้งท้าย

 

 

     กระซิก กระซิก  ฉันปวดฉี่อะทุกคน T^T ที่เดินมาอยู่ท้ายสุดเพราะมองหาห้องน้ำ

 

 

      ~ อะ เจอแล้ว >< ที่มุมขวามือมีป้ายเขียนว่า 'Toilet' อยู่ ฉันเอี้ยวตัวไปมองพวกนั้นที่กำลังผลัดกันยืนถ่ายรูปอยู่ที่มุมสัตว์ป่า คงจะยังอยู่กันตรงนี้ละมั้ง ไม่อยากทำเสียบรรยากาศ งั้นเดี๋ยวฉันมานะทุกคนนนน~ฉันวิ่งจู๊ดไปเข้าห้องน้ำ พอเสร็จธุระ ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกโล่ง -3- โฟกัสภาพไปที่มุมสัตว์ป่าแล้วก็ต้องตาโตด้วยความตกใจ 0.0 !!!

 

 

"อ่าาาาา หายกันไปไหนแล้วT0T"    

 

 

 

     แย่ แย่แล้ว แย่แย่แย่  ฉันดันลืมโทรศัทพ์ไว้ที่รถด้วยสิจะติดต่อกับทุกคนยังไงละทีงี้ T^T เอาวะ ลองเดินวน ๆ ตามหาแล้วกันเผื่อจะเจอ !

 

 

15 นาทีผ่านไป ~    

 

 

 

   แง๊ ~ ยังไม่เจอใครเลยสักคน สวนสนุกกว้างงงงง ตู้โทรศัทพ์ก็ไม่มีเดินจนเหนื่อยแล้วนะ ร้อนก็ร้อน T_T  ฉันเดินไปนั่งบนขอนไม้ เบะปากน้ำตาคลอเบ้า  ยิ่งเดินก็ยิ่งหลง :( ไอ้พวกบ้า ! เดินกันไปไม่รอฉันเลย คิดแล้วมันน่าน้อยใจ ฮือ ฮือ  

 

 

กึก !

 

 

   เสียงรองเท้าดังขึ้นตรงหน้า ทำให้ฉันค่อย ๆไล้สายตาขึ้นมอง อืมมม รองเท้าผ้าใบเท่ ๆ สีน้ำตาล กางเกงสบายๆ 3 ส่วน เสื้อยืดสีขาวอมเทา รูปหน้าเรียวน่ารัก ผิวขาว คิ้วเข้ม ตาเรียวหยี ๆ จมูกโด่งมาก และริมฝีปากบางที่กำลังยิ้มกว้างแล้วถามฉัน 

 

 

"ต้องการความช่วยเหลือมั้ย ?"

 

__________________________________________________________

อัพแล้วน้าาา โทษนะที่อัพช้าช่วงนี้อ่านเยอะมาก ยังไงก็อย่าพึ่งหายไปนะเม้นๆๆกันหน่อยยย

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา