Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย
9.7
เขียนโดย NannyCandy
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.33 น.
35 ตอน
474 วิจารณ์
46.65K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559 18.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) ห้องแห่งความลับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความออดดดด
เสียงออด พักเที่ยงดังขึ้น ถ้าเป็นนักเรียนคนอื่นอาจจะรู้สึกยินดี แต่ไม่ใช่กับเดอะควีนทุกคน เพราะพวกฉันจะต้องเดินทางไปกินข้าวพักกลางวันที่ห้องลับของเคโอติคตามข้อผูกมัด และแน่นอนยกเว้นฉันไว้คนหนึ่งที่รู้สึกยินดีม้ากมากที่จะได้เจอโทโมะ >.< พ่อยอดขมองอิ่มของฉัน ตลอด อาทิตย์กว่า ๆ ที่ผ่านมา พวกเราต้องไปเยียนห้องลับบ่อยครั้ง แม้ว่าช่วงแรกๆ จะทะเลาะกับเคโอติคอยู่บ่อย ๆ แต่พักหลังมานี่พวกเราเริ่มเข้ากันได้ดี(มั้งนะ - -;) ไม่แน่ว่าฉันอาจจะตกข่าวอยู่ก็เป็นได้ -..- ดีไม่ดี ความน่ารักสดใสของตัวซีอาจจะละลายความแข็งแกร่งของจองเบ -.- หรือไม่ความเซ็กซี่เย้ายั่วของเฟย์อาจจะขยี้ใจชายเขื่อนให้แตกซ่าน ซี๊ดดดดด >< และความฉลาดแสนกลของฟางอาจจะเผลอพลาดท่าให้กับป๊อปปี้จอมเจ้าเลห์ ^^ ส่วนแก้วคนนี้ไม่ต้องพูดถึง ตกหลุมเจ้าชายมหาเสน่ห์โทโมะไปเรียบร้อยค้าาา ^0^ (กระดากปากบ้างมั้ย -0-;) อะไรๆ ก็เป็นไปได้ ถ้ามีปาปริก้า! เย้ย~ ไม่เกี่ยว >0<
ครืนนนน
"เย้ ๆ พวกเจ้ปอดบวมมาแล้ว"ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เสียงเขื่อนแหลมมาก่อนตัว - -; แรกๆก็ดูตลกอยู่หรอก แต่ตอนนี้ขอซื้อคำนี้ต่อได้มั้ย อายแทนยัยเฟย์มันอ่าาา T_T
"อย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ ไอ้เวร !"เฟย์กัดฟันพูดใส่เขื่อนที่ยิ้มตาหยีรับคำด่าแล้วเดินเชิ่ดๆสวยๆเลี่ยงไปหยิบน้ำ ในตู้เย็นด้วยท่านางพญา ฉันกับฟางส่ายหน้าอย่างเอือมๆแล้วเดินมานั่งข้างหลังโทโมะและป๊อปปี้ที่ กำลังเล่นเกมส์เพลย์ต่อสู้อย่าดุเดือด
"โว้ย!ไอ้ฟายป๊อปครับ!มันอยู่ข้างหน้ามึงอะเห็นม้ายย"
"เห็นครับคุณเพื่อน กูไม่ได้โง่! ยิงมันสิไอ้ห่า! ว๊ากๆ กูจะเดี้ยงแล้ว ช่วยกูด้วยๆ "เอิ่มม ตัวจริงมันดุเดือดกว่าในเกมซะอีกนะท่านผู้ชมขาาา -0-;
"นี่ตกลงจะกินอะไรกัน"ตัวซีถาม จริงสิวันนี้เวรตัวซี่ซื้ออาหารนิน่า (พวกเราจัดเวรซื้ออาหารกันคะจะได้ไม่ยุ่งยากในการเกี่ยงกันไปซื้อ ^^)
"ฉันเอาสุกี้น้ำละกัน"
"งั้นผมเอาสุกี้แห้ง"
"เลียนแบบหรอไอ้เขื่อน!- -^ คิดเองสิย่ะ" เฟย์กับเขื่อนเถียงกัน ฉันเลิกสนใจคู่นู้นแล้วหันมาสะกิดหลังโทโมะแล้วยิงคำถาม
"นายจะกินอะไร "
"ข้าวผัดปู ... เฮ้ย !ไอ้ป๊อปมันบุกฐานแล้วววว"โทโมะตอบโดยที่ตายังจ้องอยู่กับเกมส์ = = งั้นนายไม่ต้องกินข้าวหรอก กินเกมส์แทนไปเลย! ชิ ฉันหันไปสั่งตัวซีที่กำลังจดรายการอาหาร
"ซี ข้าวผัดปู แล้วก็ข้าวห่อไข่"
"ได้ๆ แล้วแกละฟาง"ตัวซีถามฟาง ป๊อปปี้หันมาบอกจนฟางหน้าแดงแจ๋ "ฟาง... ฉันเอาแบบเธอ สั่งเผื่อด้วยนะ"
"บ้า!จะมากินตามฉันทำไม>< งั้น...เอาก๊วยเตี๋ยวสองที่แล้วกันซี"ตัวซีทำปากงึมงำอย่างล้อเลียน จดรายชื่อเสร็จก็หันไปจะถามจองเบที่ลุกขึ้นยืน
"ไม่ต้องถาม เพราะฉันจะไปด้วย"
"หืมม"
"เธอถือไหวหรอไง ฉันจะไปช่วยถือไม่เอาเหรอ - -;"
"อ่อๆ เอาสิ งั้นไปกันเถอะ"ตัวซีตอบรับแบบเอ๋อๆแต่ก็ลากแขนจองเบหายไปพักใหญ่ ก่อนจะกลับมาพร้อมกับถุงเบอเริ่มหลายถุงพวก
ฉันจัดแจงอาหารใส่จานแต่พอฟางพูดว่าเสร็จแล้วเท่านั้นหล้ะ เขื่อน จองเบ ป๊อปปี้และเคนตะก็วิ่งโร่มารุมทึ้งเหมือนแร้งลง -*- อดอยากปากแห้งมากหรอเนี่ย บ้านก็ออกจะรวย -0-; เขื่อนหันไปเรียกโทโมะให้มากินข้าว แต่โทโมะบอกว่าตอนนี้ช่วงไคแมกท์บอสกำลังมาบุกโจมตีฐาน เอ่อ เกมส์น่ะ - -;; ให้กินกันไปก่อนเลย
ฉันที่แทะนู้นแทะนี่จนอิ่มหันไปมองโทโมะที่เมามันส์กับเกมส์อย่างครุ่นคิด ปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวข้าวผัดก็เย็นชืดไม่อร่อยกันพอดี ฉันหยิบจานข้าวผัดแล้วเดินไปนั่งข้างๆ โทโมะใช้ช้อนตักข้าวขึ้นมาพอดีคำ แล้วจ่อไปที่ปากของโทโมะ โทโมะหันมามองหน้าฉันแล้วทำหน้าประมาณว่า 'ผีเข้าหรอ'
"มือไม่ว่างไม่ใช่หรอ เอ้า! กินซะสิ -//-^"
"(-.-)" อมยิ้มมม
"ยิ้มทำไม จะกินไม่กิน - -^" คำพูดของฉันยอมให้โทโมะยอมงับช้อนข้าวเข้าปากแต่โดยดี ต้องให้เล่นบทโหดอยู่เรื่อย - -; ฉันลอบมองโทโมะที่เล่นเกมส์พร้อมกับเคี้ยวข้าวแก้มตุ้ยๆ อร๊าย น่ารักอ้ะ><// คิดถึงสมัยเด็กตอนที่ฉันไม่ชอบกินผัก ตอนนั้นโทโมะทั้งขู่ทั้งปลอบอยู่บ่อย ๆ
เฮ้อ ~
ความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานจริงๆด้วย เมื่อเกมส์จบโทโมะกินข้าวด้วยตัวเอง :( ออดดด อ๊ะ สัญณาณเข้าเรียนดังแล้ว ฟาง ซี และเฟย์ปิดทีวี และลุกเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ อ่า ชินแล้วละ เฟย์เคยบอกว่าไม่ต้องลาหรอก ไม่ได้ไปตายเดียวก็เจอกันแล้ว -0- แต่ก็นะ มันเป็นมารยาท
"งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ" ฉันบอกทุกคนแล้วลุกขึ้นยืนเดินตามเพื่อนๆไป
หมับ!
โทโมะคว้าแขนฉันเอาไว้ ฉันหันไปมองด้วยสายตาถามว่า 'มีอะไร'
"วันนี้เธอเลิกเรียนกี่โมง"
"กี่โมงหรอ สัก 4 โมงมั้ง พอดีมีเรียนชดเชย"
"โอเค งั้น... 4 โมงไปรอที่หน้าตึก A แล้วกัน"
"???" ฉันทำหน้าไม่เข้าใจ โทโมะเกาต้นคอเก้อๆอย่างเขินๆ
"เดี๋ยวฉัน..เอ่อ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน" อะ..อะไรของตานี่นะ พักนี้เป็นอะไรดูอ่อนโยนแปลกๆ -0-หวังว่าคงไม่มีแผนอะไรหรอกน้า T^Tแต่โอกาสดีๆ ที่จะได้กลับบ้านด้วยกันไม่ได้หาได้ง่ายๆ ตะกรุบไว้ดีฟ่า
"อืม^^"
__________________________________________________________
อัพแล้วนะพอดีไรต์ไปเข้าค่ายมาเลยอัพช้า เม้นๆกันหน่อย^^
เสียงออด พักเที่ยงดังขึ้น ถ้าเป็นนักเรียนคนอื่นอาจจะรู้สึกยินดี แต่ไม่ใช่กับเดอะควีนทุกคน เพราะพวกฉันจะต้องเดินทางไปกินข้าวพักกลางวันที่ห้องลับของเคโอติคตามข้อผูกมัด และแน่นอนยกเว้นฉันไว้คนหนึ่งที่รู้สึกยินดีม้ากมากที่จะได้เจอโทโมะ >.< พ่อยอดขมองอิ่มของฉัน ตลอด อาทิตย์กว่า ๆ ที่ผ่านมา พวกเราต้องไปเยียนห้องลับบ่อยครั้ง แม้ว่าช่วงแรกๆ จะทะเลาะกับเคโอติคอยู่บ่อย ๆ แต่พักหลังมานี่พวกเราเริ่มเข้ากันได้ดี(มั้งนะ - -;) ไม่แน่ว่าฉันอาจจะตกข่าวอยู่ก็เป็นได้ -..- ดีไม่ดี ความน่ารักสดใสของตัวซีอาจจะละลายความแข็งแกร่งของจองเบ -.- หรือไม่ความเซ็กซี่เย้ายั่วของเฟย์อาจจะขยี้ใจชายเขื่อนให้แตกซ่าน ซี๊ดดดดด >< และความฉลาดแสนกลของฟางอาจจะเผลอพลาดท่าให้กับป๊อปปี้จอมเจ้าเลห์ ^^ ส่วนแก้วคนนี้ไม่ต้องพูดถึง ตกหลุมเจ้าชายมหาเสน่ห์โทโมะไปเรียบร้อยค้าาา ^0^ (กระดากปากบ้างมั้ย -0-;) อะไรๆ ก็เป็นไปได้ ถ้ามีปาปริก้า! เย้ย~ ไม่เกี่ยว >0<
ครืนนนน
"เย้ ๆ พวกเจ้ปอดบวมมาแล้ว"ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป เสียงเขื่อนแหลมมาก่อนตัว - -; แรกๆก็ดูตลกอยู่หรอก แต่ตอนนี้ขอซื้อคำนี้ต่อได้มั้ย อายแทนยัยเฟย์มันอ่าาา T_T
"อย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ ไอ้เวร !"เฟย์กัดฟันพูดใส่เขื่อนที่ยิ้มตาหยีรับคำด่าแล้วเดินเชิ่ดๆสวยๆเลี่ยงไปหยิบน้ำ ในตู้เย็นด้วยท่านางพญา ฉันกับฟางส่ายหน้าอย่างเอือมๆแล้วเดินมานั่งข้างหลังโทโมะและป๊อปปี้ที่ กำลังเล่นเกมส์เพลย์ต่อสู้อย่าดุเดือด
"โว้ย!ไอ้ฟายป๊อปครับ!มันอยู่ข้างหน้ามึงอะเห็นม้ายย"
"เห็นครับคุณเพื่อน กูไม่ได้โง่! ยิงมันสิไอ้ห่า! ว๊ากๆ กูจะเดี้ยงแล้ว ช่วยกูด้วยๆ "เอิ่มม ตัวจริงมันดุเดือดกว่าในเกมซะอีกนะท่านผู้ชมขาาา -0-;
"นี่ตกลงจะกินอะไรกัน"ตัวซีถาม จริงสิวันนี้เวรตัวซี่ซื้ออาหารนิน่า (พวกเราจัดเวรซื้ออาหารกันคะจะได้ไม่ยุ่งยากในการเกี่ยงกันไปซื้อ ^^)
"ฉันเอาสุกี้น้ำละกัน"
"งั้นผมเอาสุกี้แห้ง"
"เลียนแบบหรอไอ้เขื่อน!- -^ คิดเองสิย่ะ" เฟย์กับเขื่อนเถียงกัน ฉันเลิกสนใจคู่นู้นแล้วหันมาสะกิดหลังโทโมะแล้วยิงคำถาม
"นายจะกินอะไร "
"ข้าวผัดปู ... เฮ้ย !ไอ้ป๊อปมันบุกฐานแล้วววว"โทโมะตอบโดยที่ตายังจ้องอยู่กับเกมส์ = = งั้นนายไม่ต้องกินข้าวหรอก กินเกมส์แทนไปเลย! ชิ ฉันหันไปสั่งตัวซีที่กำลังจดรายการอาหาร
"ซี ข้าวผัดปู แล้วก็ข้าวห่อไข่"
"ได้ๆ แล้วแกละฟาง"ตัวซีถามฟาง ป๊อปปี้หันมาบอกจนฟางหน้าแดงแจ๋ "ฟาง... ฉันเอาแบบเธอ สั่งเผื่อด้วยนะ"
"บ้า!จะมากินตามฉันทำไม>< งั้น...เอาก๊วยเตี๋ยวสองที่แล้วกันซี"ตัวซีทำปากงึมงำอย่างล้อเลียน จดรายชื่อเสร็จก็หันไปจะถามจองเบที่ลุกขึ้นยืน
"ไม่ต้องถาม เพราะฉันจะไปด้วย"
"หืมม"
"เธอถือไหวหรอไง ฉันจะไปช่วยถือไม่เอาเหรอ - -;"
"อ่อๆ เอาสิ งั้นไปกันเถอะ"ตัวซีตอบรับแบบเอ๋อๆแต่ก็ลากแขนจองเบหายไปพักใหญ่ ก่อนจะกลับมาพร้อมกับถุงเบอเริ่มหลายถุงพวก
ฉันจัดแจงอาหารใส่จานแต่พอฟางพูดว่าเสร็จแล้วเท่านั้นหล้ะ เขื่อน จองเบ ป๊อปปี้และเคนตะก็วิ่งโร่มารุมทึ้งเหมือนแร้งลง -*- อดอยากปากแห้งมากหรอเนี่ย บ้านก็ออกจะรวย -0-; เขื่อนหันไปเรียกโทโมะให้มากินข้าว แต่โทโมะบอกว่าตอนนี้ช่วงไคแมกท์บอสกำลังมาบุกโจมตีฐาน เอ่อ เกมส์น่ะ - -;; ให้กินกันไปก่อนเลย
ฉันที่แทะนู้นแทะนี่จนอิ่มหันไปมองโทโมะที่เมามันส์กับเกมส์อย่างครุ่นคิด ปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวข้าวผัดก็เย็นชืดไม่อร่อยกันพอดี ฉันหยิบจานข้าวผัดแล้วเดินไปนั่งข้างๆ โทโมะใช้ช้อนตักข้าวขึ้นมาพอดีคำ แล้วจ่อไปที่ปากของโทโมะ โทโมะหันมามองหน้าฉันแล้วทำหน้าประมาณว่า 'ผีเข้าหรอ'
"มือไม่ว่างไม่ใช่หรอ เอ้า! กินซะสิ -//-^"
"(-.-)" อมยิ้มมม
"ยิ้มทำไม จะกินไม่กิน - -^" คำพูดของฉันยอมให้โทโมะยอมงับช้อนข้าวเข้าปากแต่โดยดี ต้องให้เล่นบทโหดอยู่เรื่อย - -; ฉันลอบมองโทโมะที่เล่นเกมส์พร้อมกับเคี้ยวข้าวแก้มตุ้ยๆ อร๊าย น่ารักอ้ะ><// คิดถึงสมัยเด็กตอนที่ฉันไม่ชอบกินผัก ตอนนั้นโทโมะทั้งขู่ทั้งปลอบอยู่บ่อย ๆ
เฮ้อ ~
ความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานจริงๆด้วย เมื่อเกมส์จบโทโมะกินข้าวด้วยตัวเอง :( ออดดด อ๊ะ สัญณาณเข้าเรียนดังแล้ว ฟาง ซี และเฟย์ปิดทีวี และลุกเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ อ่า ชินแล้วละ เฟย์เคยบอกว่าไม่ต้องลาหรอก ไม่ได้ไปตายเดียวก็เจอกันแล้ว -0- แต่ก็นะ มันเป็นมารยาท
"งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ" ฉันบอกทุกคนแล้วลุกขึ้นยืนเดินตามเพื่อนๆไป
หมับ!
โทโมะคว้าแขนฉันเอาไว้ ฉันหันไปมองด้วยสายตาถามว่า 'มีอะไร'
"วันนี้เธอเลิกเรียนกี่โมง"
"กี่โมงหรอ สัก 4 โมงมั้ง พอดีมีเรียนชดเชย"
"โอเค งั้น... 4 โมงไปรอที่หน้าตึก A แล้วกัน"
"???" ฉันทำหน้าไม่เข้าใจ โทโมะเกาต้นคอเก้อๆอย่างเขินๆ
"เดี๋ยวฉัน..เอ่อ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน" อะ..อะไรของตานี่นะ พักนี้เป็นอะไรดูอ่อนโยนแปลกๆ -0-หวังว่าคงไม่มีแผนอะไรหรอกน้า T^Tแต่โอกาสดีๆ ที่จะได้กลับบ้านด้วยกันไม่ได้หาได้ง่ายๆ ตะกรุบไว้ดีฟ่า
"อืม^^"
__________________________________________________________
อัพแล้วนะพอดีไรต์ไปเข้าค่ายมาเลยอัพช้า เม้นๆกันหน่อย^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ