Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

      ชิงช้าสวรรค์  ปาเป้า ยิงปืน ปาลูกโป่ง สอยดาว ม้าหมุน ลิเก วงดนตรีลูกทุ่ง ร้านขายของนานาชนิด และอื่นๆอีกมากมาย  
 
 
      โอ้ย! ผู้คนเบียดเสียดเยอะแยะจนฉันเริ่มรู้สึกลายตาแอนด์ตาลายจวนจะเป็นลม (เพื่อ?)   ยาดมอยู่ไหนนนนนน  T[]T  !!! 
 
 
พลั่ก ฟึบ !      
 
 
      โอ๊ะ! ขณะที่ฉันกำลังคร่ำครวญโหยหวนอยู่ในใจอยู่นั้น ก็โดนยัยป้าแก่ๆคนหนึ่งเดินสวนมาชนฉันซะจนเหงยเงิบ แต่โชคดีที่มีคนคว้าตัวฉันไว้ได้ทัน เฮ้อ เกือบไปแล้ว ถ้าขึ้นล้มไปจริงๆคงจะโดนเหยียบตายคา(Teen) แน่ๆ  ขอบคุณซะหน่อยดีฟ่า  
 
 
หวืดดดด ( - -)>>>(^ ^ )  
 
 
      ทันทีที่หันไปสบสายตาก็เป็นอันต้องหันกลับอย่างว่องไว  - -; โทโมะเป็นคนคว้าตัวฉันไว้คะ ! แถมยังไม่ยอมปล่อยอีกด้วย T^T  ฉันพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปที่ฮาร่าซึ้งเดินอยู่ข้างหน้าฉัน นี่เอง โอมมมม จงหันมา จงหันมา ~  (ใช้วิชาไสยศาสตร์เข้าช่วยด่วน ๆ) อ๊ะ ฮาร่าหันมาแล้ว ! ><    
 
 
+ +   วิ้ง ๆ      
 
 
พรึบ !
 
 
"แก้ว! เราไปเล่นสอยตากับพวกไอ้ป๊อปกันเถอะ ^^;"    
 
 
      ขอบคุณนะฮาร่าที่ช่วยกระชากแขนฉันออกจากโทโมะอะ T_T เกือบใจเต้นแรงตายแล้วมั้ยละ -3-  ทุกคนไม่ต้องแปลกใจนะคะว่าพวกเราอยู่ ณ หนแห่งใด ?  เอิ่มมม  ความจริงทุกคนน่าจะรู้ตั้งแต่ที่ฉันเกริ่นถึงสิ่งรอบข้างตอนแรกแล้ว  ตอนนี้พวกเราทั้ง 9 คน ( ฉัน ตัวซี เฟย์ ฟาง โทโมะ ฮาร่า จองเบ  เขื่อน และป๊อปปี้ )   
 
 
      ได้พากันอพยพ กันมาที่งานวัดเจ้าคะ !   ส่วนตัวต้นคิดน่ะเหรอ ? นู้น~ กำลังสอยดาวอยู่นู้นไงคะ !  นายป๊อปปี้หัวเราะร่าเมื่อป้าเจ้าของเต้นท์สอยดาวเอาของรางวัลมา ให้ 
 
 
"ฮ่าฮ่าฮ่า กูได้แปรงสีฟันวะ!"        
 
 
      ป๊อปปี้แหกปากลั่นโลกาเรียกสายตาของชาวบ้านให้หันมามอง  แค่นี้กลุ่มเราก็เด่นมากพออยู่แล้ว นายจะสร้างความเด่นขึ้นไปอีกเท่าตัวกันทำม้ายยย >0<  ( หน้าตาดีกันทั้งกลุ่มทำให้มีแต่คนมองแค่นั้นยังไม่พอ ดู๋ดูสิ~ แต่ละคนสวมเสื้อผ้าได้ธรรมด๊าธรรมดามาก! - ประชด = =;;)
 
 
"ของกูได้ยาสีฟัน - -"  จองเบก้มหน้าไปสูดๆดมๆยาสีฟันในมือ  ทำไมยะ นายจะดูว่ามันบูดหรือยังเหรอ - -;  (บ้านแกสิ! ยาสีฟันมีบูดด้วยเหรอไงวะ -*-) 
 
 
"ฉันได้อมยิ้มละ -*-  จ่ายไปตั้งสิบบาทได้อมยิ้มอันละสองบาทกลับมา โครตคุ้มค่า !"  
 
 
      ตัวซีบ่นกระป๊อดกระแป๊ด (พูดเบาๆก็ได้นะแก เดี๋ยวก็โดนแม่ค้าตบคว่ำเอาหรอก! T_T)  ฟางและเฟย์ที่ยืนดูนิ่ง ๆ พากันพยักหน้าเห็นด้วยยกใหญ่ 
 
 
"อันนี้เรียกว่าอะไรเหรอทุกคน (. . )"  
 
 
      เขื่อนชูสิ่งของในมือขึ้นโชว์  ลูกสีขาวขุ่นหลายลูกกลิ้งไปมาอยู่ในถุงพาสติก  นั่นมันลูกเหม็นนี่ -*-  ป๊อปปี้พูดขึ้นอย่างติดตลก 
 
 
"อ่อ  อันนั้นเขาเรียกว่าลูกอมดับกลิ่นปาก ^0^"
 
 
"งั้นก็กินได้สินะ -.- ขอลองหน่อยแล้วกัน "      
 
 
      เขื่อนผู้น่าสงสารแกะห่อพาสติกออกแล้วหยิบลูกเหม็นขึ้นมาจ่อไว้ที่ปาก เตรียมจะกิน โชคดีที่โทโมะปัดมันทิ้งซะก่อน เฮ้อออ  โล่งอก = =;;  
 
 
"ไอ้ฟาย มันกินได้ทีไหน  "      
 
 
      โทโมะตบกระโหลกเข้าให้หนึ่งป้าบแล้วส่ายหน้าระอา เขื่อนยังคงทำหน้าเอ๋อไม่เข้าใจ - - นายนี่มันซื่อบื้อสวดยอดเลยให้ตายเถอะ -*-!   ทุกคนเดินหนีเขื่อนไปที่อื่นเพราะทนกับความปัญญาอ่อนไม่ไหวแล้ว  ให้ตายเถอะโรบิ้นสัน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเจอใครติ้งต๊องได้เท่านายอีกแล้ว เขื่อน!  
 
 
"มันคือลูกเหม็น เอาไว้กลบกลิ่นไม่พึงประสงค์ มันกินไม่ได้ - -"  
 
 
      ฮาร่าตบบ่าเขื่อนแล้วพูดเฉลยก่อนจะเดินหนีไปอีกคน เขื่อนพลิกมองลูกเหม็นในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเต้นท์ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
 
 
"ป้าครับ ..."
 
 
"จ้ะ ?  ^^"
 
 
"ได้โปรดเอาคืนไปเถอะครับ ผมขอร้อง T^T" เขื่อนส่งลูกเหม็นในมือให้ป้าคนนั้นและก้มโค้งคำนับให้หนึ่งทีก่อนจะแหกปากโวยวายวิ่งตามกลุ่มเพื่อนไป  
 
 
"เฮ้ย ~ รอกูด้วยยยยยยยยยยยยย!!!  >0<"
 
 
 "เอ้า ๆ มัวแต่เล่นกันอยู่นั้นแหละ รีบๆ ขึ้นไปไหว้พระกันได้แล้ว"     
 
 
      เฟย์ตะโกนเรียกเหล่าตัวผู้ เอ้ย ! ผู้ชายทั้งหลายที่กำลังใช้เท้าเขี่ย ๆ รองเท้าของเขื่อนส่งไปมาราวกับกำลังเล่นเตะฟุตบอลกันอยู่   เอ่อ... นั่นมันที่ไว้สำหรับถอดรองเท้าขึ้นโบสถ์นะ - -;;  บาปกรรมกันจริงๆเลยไอ้พวกนี้ T^T        
 
 
      ฉันถอนหายใจรอบที่สิบแปดอีกครั้งขณะที่กำลังจัดเตรียม ธูป เทียน ดอกไม้ให้ครบเก้าชุด  ตัวซี และฟางเดินไปลากบรรดามนุษย์เพศชายทั้งห้าให้ตามขึ้นโบสถ์มา  ฉันและเฟย์แจกธูปเทียนและดอกไม้ให้ครบทุกคน  พวกเราเอาธูปกับเทียนไปจุดเหมือนที่ชาวบ้านเขาทำแล้วพากันมานั่งอธิฐานขอพรต่างๆนาๆ  พอไหว้พระกันเสร็จก็นำธูปไปปักตรงตำแหน่งกระถางที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ ให้  ฉันหันไปมองคนอื่น ๆ   ซึ่งตอนนี้พวกผู้ชายกำลังไปแปะทองคำเปลวกันอยู่  ส่วนพวกตัวซีก็กำลังนั่งอธิฐานไม่เลิกไม่ลา  นี่แกจะขออะไรมากมายเนี่ย จะขอหวยเรอะ -0-;       
 
 
      ฉันเดินไปปิดทองคำเปลวอยู่ที่หลังพระองค์หนึ่งก็ได้ยินเสียงโหวกเหวก โวยวายดังขึ้น ดูจากเสียงแล้วคงเป็นเหล่าลูกลิงที่ฉันพกมาด้วยแน่นอน นี่พวกนายก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย T_T  ฉันหันไปมองทางต้นเสียง
 
 
"เฮ้ยยย  แปะด้วยคนดิวะ >0< อุ้ย!!!!!!"
 
 
      จองเบและป๊อปปี้ที่กำลังติดทองคำเปลวให้กับลูกนิมิตลูกเบ้อเริ่มอยู่  เขื่อนหนุ่มน้อยหน้าใสโผล่มาจากไหนไม่รู้ วิ่งแทรกกลางเข้ามาโดยหวังว่าจะติดทองคำเปลวด้วยคน แต่ดูท่าจะผิดแผนไปเสียหน่อยเมื่อเขื่อนเกิดการสะดุดขาตัวเองทำให้ร่างกายเซ ไปชนกับจองเบที่กำลังก้มหน้าลงไปติดทองคำเปลวอยู่พอดีเป็นผลให้ เอ่อ -0-;;; ลูกนิมิตมันเดินได้! (เว่อร์ไป - -)
 
 
      จองเบใช้มือยันลูกนิมิตไว้เพื่อให้ให้ตัวเองเสียหลักล้มไปอีกคนแต่เจ้า ลูกนิมิตใต้มือกลับเคลื่อนตัวออกจากคานเหล็กก่อนจะลิ้งกลิ้งๆ ไปตามทาง  กรี๊ดดดดดด  เวรแล้วมั้ยละ >_<!!!  ผู้คนมากมายแตกตื่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพากันวิ่งไล่ตามลูกนิมิต กันทั้งโบสถ์ไม่เว้นแม้แต่พระที่ถกผ้าเหลืองร้องดังลั่นวิ่งตามลูกนิมิตพลาง โบกมือเรียกชาวบ้านในบริเวณนั้นที่พากันมองอย่างงุนงง 
 
 
"ใครก็ได้ ช่วยอาตมาเก็บลูกนิมิตที ลูกนั้นมันยังไม่ได้เชื่อมติดกับคานเหล็กเลย ใครกันนะเล่นพิเรนท์แบบนี้ T0T ช่วยโด้ยยยยย ~"      
 
 
      อะอ้าว ยังไม่ได้เชื่อมหรอกเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าจองเบมีพลังยักษาอะไรซักอีก -..-  ไม่ได้การละ อยู่ไม่ได้แล้ว  หนีกันเต๊อะ !!!  ฉันหันไปกวาดสายมองหาเหล่าเพื่อนเพื่อหวังจะพากันหนีให้ไว (โครตจะนิสัยดีเลยนางเอกของเรา -*-)   ก็พบเจอกับกลุ่มตัวซีที่ดูจากลักษณะท่าทางแล้วคาดว่าคงจะเกิดเรื่องคอขาดบาด ตายกันอีกแล้วครับท่าน = =  เมื่อตัวซีที่กำลังถือธูปและเทียนในมือเกิดอาการลนลานเพราะงุนงงที่ เห็นผู้คนในโบสถ์วิ่งวุ่นกันไปหมด(อันเนื่องมาจากเคโอติคล้วน ๆ - - )  แล้วจู่ๆเฟย์ก็ตะโกนขึ้นมาว่า  
 
 
"วิ่งอะไรกันน่ะ  ไฟใหม้เหรอ O_O !!!!"
 
 
"ฟะฟะฟะ ไฟใหม้งั้นเหรอ! อยู่ไม่ได้แล้ว !! กรี๊ดดดดดดด"    
 
 
      ตัวซีเกิดอาการบ้าจี้ตามเฟย์ร้องกรี๊ด ๆ แล้ววิ่งวนไปมาโดยที่มันยังถือธูปและเทียนอยู่ทำให้    
 
 
พรึบ !!      
 
 
      เปลวไฟของเทียนในมือไปติดหนังหัวใครก็ไม่รู้ T^T พี่ผมฟูหน้าตาโหดอำมหิตยังกับเพิ่งแหกออกมาจากคุกร้องอ้าก ๆด้วยความแสบร้อนพร้อมกับสองเท้าออกสเต็ปวิ่งวนแทนตัวซีที่ทรุดตัวลงไปอ้า ปากค้างกับสิ่งที่ตนเองทำไปแล้วเรียบร้อย  ฟางผู้มีสติมากที่สุดกระชากเอาดอกไม้ไหว้พระในมือเฟย์ไปตบ ๆ แรง ๆหัวพี่ผมฟูด้วยความหวังดีคิดจะช่วยดับไฟให้แต่ไม่ได้ผลเมื่อไฟยังคงติด อยู่!!  
 
 
      ทำไงดี ๆ  >.<   ฉันมองซ้ายมองขวาหาหนทางช่วยเพื่อน  โอ๊ะ! เจอะแล้ว !!!
 
 
      และความอลหม่านยังไม่จบเมื่อฉันดันหวังดีจะช่วยอีกแรงโดยการไปรื้อ ๆ เอาดอกไม้ที่แฉน้ำในถังแถว ๆ นั้นออก  แล้วยกถังวิ่งตรงปรี่เข้าไปหลับหูหลับตาสาดน้ำในถังใส่พี่ผมฟูเต็มรัก ที่มี >_<~!!! 
 
 
"ถอยปายยย   คนจะดับไฟ !!! >[]<"
 
 
ซ่าาาาาาาาาา     
 
 
เฮ้อออออ  โล่งอก ไฟคงจะดับแล้วนะ  ฉันยืนหอบแฮกๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูท่าว่าจะรอดตายแล้วเรา  -3- ชึบ ~  0-<   (ลืมตาที่ละข้างขึ้นดู) 
 
 
- -^^^  <<< พี่ผมฟู      
 
 
      เอิ่ม .. ดูท่าว่าจะไม่รอดแล้วละ -0-;;;  เมื่อพี่ผมฟูตัวเปียกซกตั้งแต่หัวจรดปลายเท้ามองมาที่พวกฉันทั้งสี่คนด้วย สายตาที่ไม่เป็นมิตร (จะเป็นมิตรได้ไง ก็พวกคุณเธอไปจุดไฟบนหัวเขาไม่พอยังจะเอาดอกไม้ไปฟาด ๆ แล้วยังตบท้ายด้วการสาดน้ำในเขาอีก -*- )  พร้อมทั้งหักนิ้วกรอก ๆ ในมืออย่างเอาเรื่อง  
 
 
"พะพี่คะ หนูดับไฟให้แล้วไง เจ๊ากันเน้าะ^0^;;"  
 
 
      ฉันพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบเต็มที่   (หรือเปล่า ?)  พี่หัวฟูไม่ตอบแต่กลับเดินดุ่ม ๆ เข้ามาหาพวกเราทั้งสี่ที่ค่อย ๆเดินก้าวถอยหลังหนีทีละก้าว ๆ   แต่ทันใดนั้นหางตาพวกเราเห็นกลุ่มเคโอติคทั้งห้าที่กำลังวิ่งตามไล่เก็บ ลูกนิมิตกับพวกชาวบ้านอยู่พอดี  (โทโมะฮาร่าโดนหางเลขไปด้วย) ไม่ต้องนัดหมายคะ พวกเราทั้งตะโกนเรียกฝูงเคโอติคทันที
 
 
"เฮ้ พวกนาย! ช่วยพวกฉันด้วยยยยยยยยย !!!! T^T"   
 
 
      และฝั่งเคโอติคที่แสนน่ารักก็ตะโกนคำตอบที่แสนจะชื้นนนนใจ^^(ประชด!)กลับมาว่า 
 
 
"ช่วยตัวเองไปก่อน! พวกฉันจะโดนชาวบ้านทุบหัวตายแน่ ๆ  ถ้ายังเก็บลูกนิมิตไม่ได้ TT^TT!!!" จากนั้นพวกมันก็วิ่งตามลูกนิมิตที่กลิ้งกลุบๆจากไปพร้อมกับชาวบ้านและพระสงฆ์นั่งสิบ ๆ รูปต่อ - - ขอบใจนะพวกนาย  T[]T ช่วยได้มากเลย!!      
 
 
      พวกฉันหันกลับไปมองพี่ผมฟูอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มหว๊านหวานอย่างที่ ไม่เคยยิ้มให้ใครแบบนี้มาก่อนเข้าสู้เต็มที่  
 
 
"^_____^  แหะ ๆ"   
 
 
"หึหึ ตาย!!!!!!!!!!"   
 
 
"ว้ากกกกกก  โกยกันเถอะโยมมมมม TT0TT"      
 
 
      ตอนนี้ทั้งโบสถ์มีแต่ความวุ่นวายแตกเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ เมื่อกลุ่มแรกมีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาทั้งห้าพากันวิ่งไล่ตามลูกนิมิตกันทั้งน้ำตาโดยมีชาวบ้านวิ่งตามไล่หลังอีกที  และกลุ่มที่สองพากันวิ่งเหมือนกัน  แต่เป็นวิ่งหนีเจ้าหนี้หัวฟูหน้าโหด (ที่มีทรงผมโครตจะแนว =0=;) วิ่งไล่กวดอยู่  
 
 
      เจ้าอาวาสของวัดแห่งนี้มองอยู่ในอุโบสถข้าง ๆ แย้มยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดขึ้นกับเหล่าสามเณรว่า
 
 
"แหม ... ดูสิงานวัดปีนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย^^"
 
 
"แฮะ แฮะ แฮะ"      
 
 
      เสียงเหนื่อยหอบทั้งเก้าเสียงดังประสานกันไม่หยุดหย่อนอยู่ในศาลาริม น้ำข้างๆวัด  หลังจากที่พากันก่อวีรกรรมอันแสนดีงามกันมา^^; (เหรอออออ )  จองเบและตัวซีที่ทำหน้าที่ออกไปซื้อน้ำแก้กระหายเดินกลับมาพร้อมกับน้ำ เปล่าหลายขวดเต็มถุง      
 
 
      จองเบหยิบขวดน้ำโยนไปให้พวกผู้ชายที่ใช้มือรับกันได้อย่างสบาย ๆ  ส่วนตัวซีก็ส่งน้ำให้กับมือแก่พวกฉัน พวกเรารีบแกะฝาน้ำออกแล้วยกขึ้นดื่มราวกับขาดน้ำมาแรมปี  
 
 
       ฮ่าาาาาา ...  
 
 
"ไอ้เชี่ยเขื่อนเพราะมึงคนเดียวเลย สร้างแต่เรื่องให้เดือดร้อน "    
 
 
      จองเบเริ่มเปิดศึกเล็กๆขึ้นหลังจากที่ดื่มน้ำแล้วทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ โทโมะ  ดูเหมือนว่าจะแค้นใจมากนะเนี่ย  เพราะผู้ชายนิ่งเงียบสยบทุกความเคลื่อนไหวอย่างเขาต้องมาเจอเรื่องน่า อัปยศที่สุดในชีวิตนี่น่า -..-      
 
 
      เขื่อนคู่กรณีตอบด้วยน้ำเสียงเหรอหราใส่ซื่อเช่นเดิม (อันนี้เขื่อนตั้งใจกวนตรีนหาเรื่องเอาตัวรอดต่างหาก)
 
 
"อ้าว  กูเปล่าทำนะ คิดดูดีๆดิวะ ใครกันแน่ที่เป็นคนผลักลูกนิมิตก่อน -0-"
 
 
"- -!!!"
 
 
"เห็นม๊ะ ! กูบอกแล้วว่ากูเปล่า มึงอะแหละก่อเรื่อง -0-;;"
 
 
"ไอ้ ...!!!"
 
 
"พอๆ พอเลยทั้งคู่ พวกมึงอย่ามาหาเรื่องกันเองสิวะ งั้นกูสรุปให้ แม่งผิดกันทุกตัว โดยเฉพาะ มึง มึง แล้วก็มึง !!!"
 
 
     โทโมะไม่ช่วยแค่ห้ามทัพ แต่ดันสรุปโยนความผิดชี้เป็นรายตัวไปที่ เขื่อน จองเบ แล้วก็ ป๊อปปี้  แถมดูท่าคนสุดท้ายจะไม่ยอมรับ  รีบโวยวายประท้วงใหญ่   
 
 
"อย่ามาเหมารวมกูนะไอ้โมะ  - -^ กูขอเป็นผู้รู้เห็นเหตุการณ์พอ ไม่ขอเกี่ยวข้องเฟร้ย!"
 
 
"เฮ้ย ! กูเจอของดีวะ !!!!"    
 
 
     ประโยคล่าสุดเป็นของฮาร่าที่พูดแทรกขึ้นมาทำให้พวกเราทุกคนหันขวับไปมอง ทันที  อะไรของเขานะ - - ?  พวกเราทุกคนทำหน้างุนงงมองฮาร่าที่ส่งสายตาระยิบระยับไปข้างหน้าทำให้ ทั้งหมดเบนสายตามองตามไปยังสิ่งที่ฮาร่ามองอยู่  
 
 
(   . .)(   . .)(   . .)  >>>>>  หวืดดดดดดดด    
 
 
     ห๊ะ ?  นั่นมันเต้นท์เกมส์สาวน้อยตกน้ำที่มีน้องนุ่งน้อยห่มน้อยนั่งหน้า สล่อนอยู่บนปากอ่างน้ำนี่น่า  เอ่อ ฉันคงจะมองผิดไปฮาร่าไม่ใช่คนแบบนี้หรอก - -;;;  ลองหันไปกะเกณฑ์ระยะสายตาใหม่ดีกว่า  หวืดดดด
 
 
(    . .) >>>  เออแฮะ เป๊ะเลยT^T  
 
 
ฮาร่า นายมัน... กรี๊ดดดดดดดดด 
 
 
" สาว ๆ รอเหล่าพี่เคโอติคน้อยกลอยรักก่อนนะจ้ะ พี่กำลังจะไปหา~ *0* "    
 
 
     ป๊อปปี้พูดขึ้นพร้อมกับเดินตรงไปยังเต้นท์สาวน้อยตกน้ำแล้วทำท่าย่องเหมือน กับสามีที่กำลังหนีเมียไปเที่ยวกลางคืนยังไงยังงั้น   ส่วนเหล่าลูกลิงตัวอื่นๆก็ทำตาระยิบระยับมองตรงไปยังเต้นท์นั้น แต่ยังคงไม่กล้าก้าวเท้าไปไหน (เหตุเพราะมีแม่คุ้มอยู่ T0T - เคโอติค)   ก็ลองไปสิยะ ได้เห็นดีกันแน่! - -^
 
 
"ไอ้ป๊อปปี้ - -^!"    
 
 
     ฟางขานชื่อป๊อปปี้ด้วยน้ำเสียงเหี้ยม ๆ ใช้มือเรียวเล็กก็ดันขยับแว่นส่งสายตาอำมหิตเล็ดลอดผ่านแว่นไปยังป๊อปปี้ที่ หยุดเดินแล้วหันหน้ามามองด้วยสีหน้าหงอ ๆ  ดูเหมือนว่าฟางจะเอาอีตานี่จนอยู่หมัดเลยนะเนี่ย ^0^ 
 
 
"จ๋า T^T" (แอบลอบกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก)
 
 
"อยากไปเล่นนักใช่มั้ย หืมม์ ? ^^+"  
 
 
"มะไม่อยากแล้วก็ได้จ้ะ T[]T" 
 
 
"ดีมาก กลับมานั่งนี้! ถ้านายไป นาย...ตาย!!"    
 
 
      ป๊อปปี้เดินคอตกกลับเข้ามาทำท่าจะนั่งลงยังที่เดิม (หุหุ สมน้ำหน้า ^.^! – แก้ว) แต่ก้นก็ยังไม่ทันจะได้แตะพื้นดี ป๊อปปี้ก็กระเด้งตัวขึ้นมามองหน้าพวกเคโอติคคนอื่น ๆ โดยที่พวกมันพร้อมใจกันยิ้มกว้างราวกับรู้ใจกันและกันว่าคิดอะไรอยู่อย่าง งั้นแหละ !  
 
 
"ถึงตาย แต่ถ้าได้เล่นสักครั้ง ป๊อปก็ยอมจ้ะ! ปะ ! พวกเรา ลุย !!!^0^ "
 
 
"เฮ !!!!!" ปะไปแล้ว พวกมันไปกันแล้ว -0-;;
 
 
     ไอ้พวกกระล่อนนน  กลับมาเดี๋ยวนี้น้าาาาาาา T^T  
 
 
     พวกฉันหันมามองหน้ากันเองก่อนจะพยักหน้าให้กันอย่างรู้งานแล้วเดินตามพวกเคโอติคที่วิ่งโร่ไปเหมือนกันเด็กได้ของเล่นใหม่อย่างมุ่งหมายจะทำการก่อการร้าย  ดูท่าว่าพวกฉันจะต้องจัดการแบบจัดหนักให้รู้สึกรู้สากันสักหน่อยแล้วมั้ง  
 
 
คอยดูนะ จะเอาให้เข็ดไปจนตายเลย ฮึ !!  
 
 
_____________________________________________________________________
 
อัพแล้วน๊าาา เม้นโหวตสักนิด