Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

9.7

เขียนโดย NannyCandy

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.33 น.

  35 ตอน
  474 วิจารณ์
  47.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559 18.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28) ป่วนงานวัด1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      ชิงช้าสวรรค์  ปาเป้า ยิงปืน ปาลูกโป่ง สอยดาว ม้าหมุน ลิเก วงดนตรีลูกทุ่ง ร้านขายของนานาชนิด และอื่นๆอีกมากมาย  

 

 

      โอ้ย! ผู้คนเบียดเสียดเยอะแยะจนฉันเริ่มรู้สึกลายตาแอนด์ตาลายจวนจะเป็นลม (เพื่อ?)   ยาดมอยู่ไหนนนนนน  T[]T  !!! 

 

 

พลั่ก ฟึบ !      

 

 

      โอ๊ะ! ขณะที่ฉันกำลังคร่ำครวญโหยหวนอยู่ในใจอยู่นั้น ก็โดนยัยป้าแก่ๆคนหนึ่งเดินสวนมาชนฉันซะจนเหงยเงิบ แต่โชคดีที่มีคนคว้าตัวฉันไว้ได้ทัน เฮ้อ เกือบไปแล้ว ถ้าขึ้นล้มไปจริงๆคงจะโดนเหยียบตายคา(Teen) แน่ๆ  ขอบคุณซะหน่อยดีฟ่า  

 

 

หวืดดดด ( - -)>>>(^ ^ )  

 

 

      ทันทีที่หันไปสบสายตาก็เป็นอันต้องหันกลับอย่างว่องไว  - -; โทโมะเป็นคนคว้าตัวฉันไว้คะ ! แถมยังไม่ยอมปล่อยอีกด้วย T^T  ฉันพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปที่ฮาร่าซึ้งเดินอยู่ข้างหน้าฉัน นี่เอง โอมมมม จงหันมา จงหันมา ~  (ใช้วิชาไสยศาสตร์เข้าช่วยด่วน ๆ) อ๊ะ ฮาร่าหันมาแล้ว ! ><    

 

 

+ +   วิ้ง ๆ      

 

 

พรึบ !

 

 

"แก้ว! เราไปเล่นสอยตากับพวกไอ้ป๊อปกันเถอะ ^^;"    

 

 

      ขอบคุณนะฮาร่าที่ช่วยกระชากแขนฉันออกจากโทโมะอะ T_T เกือบใจเต้นแรงตายแล้วมั้ยละ -3-  ทุกคนไม่ต้องแปลกใจนะคะว่าพวกเราอยู่ ณ หนแห่งใด ?  เอิ่มมม  ความจริงทุกคนน่าจะรู้ตั้งแต่ที่ฉันเกริ่นถึงสิ่งรอบข้างตอนแรกแล้ว  ตอนนี้พวกเราทั้ง 9 คน ( ฉัน ตัวซี เฟย์ ฟาง โทโมะ ฮาร่า จองเบ  เขื่อน และป๊อปปี้ )   

 

 

      ได้พากันอพยพ กันมาที่งานวัดเจ้าคะ !   ส่วนตัวต้นคิดน่ะเหรอ ? นู้น~ กำลังสอยดาวอยู่นู้นไงคะ !  นายป๊อปปี้หัวเราะร่าเมื่อป้าเจ้าของเต้นท์สอยดาวเอาของรางวัลมา ให้ 

 

 

"ฮ่าฮ่าฮ่า กูได้แปรงสีฟันวะ!"        

 

 

      ป๊อปปี้แหกปากลั่นโลกาเรียกสายตาของชาวบ้านให้หันมามอง  แค่นี้กลุ่มเราก็เด่นมากพออยู่แล้ว นายจะสร้างความเด่นขึ้นไปอีกเท่าตัวกันทำม้ายยย >0<  ( หน้าตาดีกันทั้งกลุ่มทำให้มีแต่คนมองแค่นั้นยังไม่พอ ดู๋ดูสิ~ แต่ละคนสวมเสื้อผ้าได้ธรรมด๊าธรรมดามาก! - ประชด = =;;)

 

 

"ของกูได้ยาสีฟัน - -"  จองเบก้มหน้าไปสูดๆดมๆยาสีฟันในมือ  ทำไมยะ นายจะดูว่ามันบูดหรือยังเหรอ - -;  (บ้านแกสิ! ยาสีฟันมีบูดด้วยเหรอไงวะ -*-) 

 

 

"ฉันได้อมยิ้มละ -*-  จ่ายไปตั้งสิบบาทได้อมยิ้มอันละสองบาทกลับมา โครตคุ้มค่า !"  

 

 

      ตัวซีบ่นกระป๊อดกระแป๊ด (พูดเบาๆก็ได้นะแก เดี๋ยวก็โดนแม่ค้าตบคว่ำเอาหรอก! T_T)  ฟางและเฟย์ที่ยืนดูนิ่ง ๆ พากันพยักหน้าเห็นด้วยยกใหญ่ 

 

 

"อันนี้เรียกว่าอะไรเหรอทุกคน (. . )"  

 

 

      เขื่อนชูสิ่งของในมือขึ้นโชว์  ลูกสีขาวขุ่นหลายลูกกลิ้งไปมาอยู่ในถุงพาสติก  นั่นมันลูกเหม็นนี่ -*-  ป๊อปปี้พูดขึ้นอย่างติดตลก 

 

 

"อ่อ  อันนั้นเขาเรียกว่าลูกอมดับกลิ่นปาก ^0^"

 

 

"งั้นก็กินได้สินะ -.- ขอลองหน่อยแล้วกัน "      

 

 

      เขื่อนผู้น่าสงสารแกะห่อพาสติกออกแล้วหยิบลูกเหม็นขึ้นมาจ่อไว้ที่ปาก เตรียมจะกิน โชคดีที่โทโมะปัดมันทิ้งซะก่อน เฮ้อออ  โล่งอก = =;;  

 

 

"ไอ้ฟาย มันกินได้ทีไหน  "      

 

 

      โทโมะตบกระโหลกเข้าให้หนึ่งป้าบแล้วส่ายหน้าระอา เขื่อนยังคงทำหน้าเอ๋อไม่เข้าใจ - - นายนี่มันซื่อบื้อสวดยอดเลยให้ตายเถอะ -*-!   ทุกคนเดินหนีเขื่อนไปที่อื่นเพราะทนกับความปัญญาอ่อนไม่ไหวแล้ว  ให้ตายเถอะโรบิ้นสัน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเจอใครติ้งต๊องได้เท่านายอีกแล้ว เขื่อน!  

 

 

"มันคือลูกเหม็น เอาไว้กลบกลิ่นไม่พึงประสงค์ มันกินไม่ได้ - -"  

 

 

      ฮาร่าตบบ่าเขื่อนแล้วพูดเฉลยก่อนจะเดินหนีไปอีกคน เขื่อนพลิกมองลูกเหม็นในมือแล้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเต้นท์ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

 

 

"ป้าครับ ..."

 

 

"จ้ะ ?  ^^"

 

 

"ได้โปรดเอาคืนไปเถอะครับ ผมขอร้อง T^T" เขื่อนส่งลูกเหม็นในมือให้ป้าคนนั้นและก้มโค้งคำนับให้หนึ่งทีก่อนจะแหกปากโวยวายวิ่งตามกลุ่มเพื่อนไป  

 

 

"เฮ้ย ~ รอกูด้วยยยยยยยยยยยยย!!!  >0<"

 

 

 "เอ้า ๆ มัวแต่เล่นกันอยู่นั้นแหละ รีบๆ ขึ้นไปไหว้พระกันได้แล้ว"     

 

 

      เฟย์ตะโกนเรียกเหล่าตัวผู้ เอ้ย ! ผู้ชายทั้งหลายที่กำลังใช้เท้าเขี่ย ๆ รองเท้าของเขื่อนส่งไปมาราวกับกำลังเล่นเตะฟุตบอลกันอยู่   เอ่อ... นั่นมันที่ไว้สำหรับถอดรองเท้าขึ้นโบสถ์นะ - -;;  บาปกรรมกันจริงๆเลยไอ้พวกนี้ T^T        

 

 

      ฉันถอนหายใจรอบที่สิบแปดอีกครั้งขณะที่กำลังจัดเตรียม ธูป เทียน ดอกไม้ให้ครบเก้าชุด  ตัวซี และฟางเดินไปลากบรรดามนุษย์เพศชายทั้งห้าให้ตามขึ้นโบสถ์มา  ฉันและเฟย์แจกธูปเทียนและดอกไม้ให้ครบทุกคน  พวกเราเอาธูปกับเทียนไปจุดเหมือนที่ชาวบ้านเขาทำแล้วพากันมานั่งอธิฐานขอพรต่างๆนาๆ  พอไหว้พระกันเสร็จก็นำธูปไปปักตรงตำแหน่งกระถางที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ ให้  ฉันหันไปมองคนอื่น ๆ   ซึ่งตอนนี้พวกผู้ชายกำลังไปแปะทองคำเปลวกันอยู่  ส่วนพวกตัวซีก็กำลังนั่งอธิฐานไม่เลิกไม่ลา  นี่แกจะขออะไรมากมายเนี่ย จะขอหวยเรอะ -0-;       

 

 

      ฉันเดินไปปิดทองคำเปลวอยู่ที่หลังพระองค์หนึ่งก็ได้ยินเสียงโหวกเหวก โวยวายดังขึ้น ดูจากเสียงแล้วคงเป็นเหล่าลูกลิงที่ฉันพกมาด้วยแน่นอน นี่พวกนายก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย T_T  ฉันหันไปมองทางต้นเสียง

 

 

"เฮ้ยยย  แปะด้วยคนดิวะ >0< อุ้ย!!!!!!"

 

 

      จองเบและป๊อปปี้ที่กำลังติดทองคำเปลวให้กับลูกนิมิตลูกเบ้อเริ่มอยู่  เขื่อนหนุ่มน้อยหน้าใสโผล่มาจากไหนไม่รู้ วิ่งแทรกกลางเข้ามาโดยหวังว่าจะติดทองคำเปลวด้วยคน แต่ดูท่าจะผิดแผนไปเสียหน่อยเมื่อเขื่อนเกิดการสะดุดขาตัวเองทำให้ร่างกายเซ ไปชนกับจองเบที่กำลังก้มหน้าลงไปติดทองคำเปลวอยู่พอดีเป็นผลให้ เอ่อ -0-;;; ลูกนิมิตมันเดินได้! (เว่อร์ไป - -)

 

 

      จองเบใช้มือยันลูกนิมิตไว้เพื่อให้ให้ตัวเองเสียหลักล้มไปอีกคนแต่เจ้า ลูกนิมิตใต้มือกลับเคลื่อนตัวออกจากคานเหล็กก่อนจะลิ้งกลิ้งๆ ไปตามทาง  กรี๊ดดดดดด  เวรแล้วมั้ยละ >_<!!!  ผู้คนมากมายแตกตื่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพากันวิ่งไล่ตามลูกนิมิต กันทั้งโบสถ์ไม่เว้นแม้แต่พระที่ถกผ้าเหลืองร้องดังลั่นวิ่งตามลูกนิมิตพลาง โบกมือเรียกชาวบ้านในบริเวณนั้นที่พากันมองอย่างงุนงง 

 

 

"ใครก็ได้ ช่วยอาตมาเก็บลูกนิมิตที ลูกนั้นมันยังไม่ได้เชื่อมติดกับคานเหล็กเลย ใครกันนะเล่นพิเรนท์แบบนี้ T0T ช่วยโด้ยยยยย ~"      

 

 

      อะอ้าว ยังไม่ได้เชื่อมหรอกเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าจองเบมีพลังยักษาอะไรซักอีก -..-  ไม่ได้การละ อยู่ไม่ได้แล้ว  หนีกันเต๊อะ !!!  ฉันหันไปกวาดสายมองหาเหล่าเพื่อนเพื่อหวังจะพากันหนีให้ไว (โครตจะนิสัยดีเลยนางเอกของเรา -*-)   ก็พบเจอกับกลุ่มตัวซีที่ดูจากลักษณะท่าทางแล้วคาดว่าคงจะเกิดเรื่องคอขาดบาด ตายกันอีกแล้วครับท่าน = =  เมื่อตัวซีที่กำลังถือธูปและเทียนในมือเกิดอาการลนลานเพราะงุนงงที่ เห็นผู้คนในโบสถ์วิ่งวุ่นกันไปหมด(อันเนื่องมาจากเคโอติคล้วน ๆ - - )  แล้วจู่ๆเฟย์ก็ตะโกนขึ้นมาว่า  

 

 

"วิ่งอะไรกันน่ะ  ไฟใหม้เหรอ O_O !!!!"

 

 

"ฟะฟะฟะ ไฟใหม้งั้นเหรอ! อยู่ไม่ได้แล้ว !! กรี๊ดดดดดดด"    

 

 

      ตัวซีเกิดอาการบ้าจี้ตามเฟย์ร้องกรี๊ด ๆ แล้ววิ่งวนไปมาโดยที่มันยังถือธูปและเทียนอยู่ทำให้    

 

 

พรึบ !!      

 

 

      เปลวไฟของเทียนในมือไปติดหนังหัวใครก็ไม่รู้ T^T พี่ผมฟูหน้าตาโหดอำมหิตยังกับเพิ่งแหกออกมาจากคุกร้องอ้าก ๆด้วยความแสบร้อนพร้อมกับสองเท้าออกสเต็ปวิ่งวนแทนตัวซีที่ทรุดตัวลงไปอ้า ปากค้างกับสิ่งที่ตนเองทำไปแล้วเรียบร้อย  ฟางผู้มีสติมากที่สุดกระชากเอาดอกไม้ไหว้พระในมือเฟย์ไปตบ ๆ แรง ๆหัวพี่ผมฟูด้วยความหวังดีคิดจะช่วยดับไฟให้แต่ไม่ได้ผลเมื่อไฟยังคงติด อยู่!!  

 

 

      ทำไงดี ๆ  >.<   ฉันมองซ้ายมองขวาหาหนทางช่วยเพื่อน  โอ๊ะ! เจอะแล้ว !!!

 

 

      และความอลหม่านยังไม่จบเมื่อฉันดันหวังดีจะช่วยอีกแรงโดยการไปรื้อ ๆ เอาดอกไม้ที่แฉน้ำในถังแถว ๆ นั้นออก  แล้วยกถังวิ่งตรงปรี่เข้าไปหลับหูหลับตาสาดน้ำในถังใส่พี่ผมฟูเต็มรัก ที่มี >_<~!!! 

 

 

"ถอยปายยย   คนจะดับไฟ !!! >[]<"

 

 

ซ่าาาาาาาาาา     

 

 

เฮ้อออออ  โล่งอก ไฟคงจะดับแล้วนะ  ฉันยืนหอบแฮกๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูท่าว่าจะรอดตายแล้วเรา  -3- ชึบ ~  0-<   (ลืมตาที่ละข้างขึ้นดู) 

 

 

- -^^^  <<< พี่ผมฟู      

 

 

      เอิ่ม .. ดูท่าว่าจะไม่รอดแล้วละ -0-;;;  เมื่อพี่ผมฟูตัวเปียกซกตั้งแต่หัวจรดปลายเท้ามองมาที่พวกฉันทั้งสี่คนด้วย สายตาที่ไม่เป็นมิตร (จะเป็นมิตรได้ไง ก็พวกคุณเธอไปจุดไฟบนหัวเขาไม่พอยังจะเอาดอกไม้ไปฟาด ๆ แล้วยังตบท้ายด้วการสาดน้ำในเขาอีก -*- )  พร้อมทั้งหักนิ้วกรอก ๆ ในมืออย่างเอาเรื่อง  

 

 

"พะพี่คะ หนูดับไฟให้แล้วไง เจ๊ากันเน้าะ^0^;;"  

 

 

      ฉันพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบเต็มที่   (หรือเปล่า ?)  พี่หัวฟูไม่ตอบแต่กลับเดินดุ่ม ๆ เข้ามาหาพวกเราทั้งสี่ที่ค่อย ๆเดินก้าวถอยหลังหนีทีละก้าว ๆ   แต่ทันใดนั้นหางตาพวกเราเห็นกลุ่มเคโอติคทั้งห้าที่กำลังวิ่งตามไล่เก็บ ลูกนิมิตกับพวกชาวบ้านอยู่พอดี  (โทโมะฮาร่าโดนหางเลขไปด้วย) ไม่ต้องนัดหมายคะ พวกเราทั้งตะโกนเรียกฝูงเคโอติคทันที

 

 

"เฮ้ พวกนาย! ช่วยพวกฉันด้วยยยยยยยยย !!!! T^T"   

 

 

      และฝั่งเคโอติคที่แสนน่ารักก็ตะโกนคำตอบที่แสนจะชื้นนนนใจ^^(ประชด!)กลับมาว่า 

 

 

"ช่วยตัวเองไปก่อน! พวกฉันจะโดนชาวบ้านทุบหัวตายแน่ ๆ  ถ้ายังเก็บลูกนิมิตไม่ได้ TT^TT!!!" จากนั้นพวกมันก็วิ่งตามลูกนิมิตที่กลิ้งกลุบๆจากไปพร้อมกับชาวบ้านและพระสงฆ์นั่งสิบ ๆ รูปต่อ - - ขอบใจนะพวกนาย  T[]T ช่วยได้มากเลย!!      

 

 

      พวกฉันหันกลับไปมองพี่ผมฟูอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มหว๊านหวานอย่างที่ ไม่เคยยิ้มให้ใครแบบนี้มาก่อนเข้าสู้เต็มที่  

 

 

"^_____^  แหะ ๆ"   

 

 

"หึหึ ตาย!!!!!!!!!!"   

 

 

"ว้ากกกกกก  โกยกันเถอะโยมมมมม TT0TT"      

 

 

      ตอนนี้ทั้งโบสถ์มีแต่ความวุ่นวายแตกเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ เมื่อกลุ่มแรกมีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาทั้งห้าพากันวิ่งไล่ตามลูกนิมิตกันทั้งน้ำตาโดยมีชาวบ้านวิ่งตามไล่หลังอีกที  และกลุ่มที่สองพากันวิ่งเหมือนกัน  แต่เป็นวิ่งหนีเจ้าหนี้หัวฟูหน้าโหด (ที่มีทรงผมโครตจะแนว =0=;) วิ่งไล่กวดอยู่  

 

 

      เจ้าอาวาสของวัดแห่งนี้มองอยู่ในอุโบสถข้าง ๆ แย้มยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดขึ้นกับเหล่าสามเณรว่า

 

 

"แหม ... ดูสิงานวัดปีนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย^^"

 

 

"แฮะ แฮะ แฮะ"      

 

 

      เสียงเหนื่อยหอบทั้งเก้าเสียงดังประสานกันไม่หยุดหย่อนอยู่ในศาลาริม น้ำข้างๆวัด  หลังจากที่พากันก่อวีรกรรมอันแสนดีงามกันมา^^; (เหรอออออ )  จองเบและตัวซีที่ทำหน้าที่ออกไปซื้อน้ำแก้กระหายเดินกลับมาพร้อมกับน้ำ เปล่าหลายขวดเต็มถุง      

 

 

      จองเบหยิบขวดน้ำโยนไปให้พวกผู้ชายที่ใช้มือรับกันได้อย่างสบาย ๆ  ส่วนตัวซีก็ส่งน้ำให้กับมือแก่พวกฉัน พวกเรารีบแกะฝาน้ำออกแล้วยกขึ้นดื่มราวกับขาดน้ำมาแรมปี  

 

 

       ฮ่าาาาาา ...  

 

 

"ไอ้เชี่ยเขื่อนเพราะมึงคนเดียวเลย สร้างแต่เรื่องให้เดือดร้อน "    

 

 

      จองเบเริ่มเปิดศึกเล็กๆขึ้นหลังจากที่ดื่มน้ำแล้วทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ โทโมะ  ดูเหมือนว่าจะแค้นใจมากนะเนี่ย  เพราะผู้ชายนิ่งเงียบสยบทุกความเคลื่อนไหวอย่างเขาต้องมาเจอเรื่องน่า อัปยศที่สุดในชีวิตนี่น่า -..-      

 

 

      เขื่อนคู่กรณีตอบด้วยน้ำเสียงเหรอหราใส่ซื่อเช่นเดิม (อันนี้เขื่อนตั้งใจกวนตรีนหาเรื่องเอาตัวรอดต่างหาก)

 

 

"อ้าว  กูเปล่าทำนะ คิดดูดีๆดิวะ ใครกันแน่ที่เป็นคนผลักลูกนิมิตก่อน -0-"

 

 

"- -!!!"

 

 

"เห็นม๊ะ ! กูบอกแล้วว่ากูเปล่า มึงอะแหละก่อเรื่อง -0-;;"

 

 

"ไอ้ ...!!!"

 

 

"พอๆ พอเลยทั้งคู่ พวกมึงอย่ามาหาเรื่องกันเองสิวะ งั้นกูสรุปให้ แม่งผิดกันทุกตัว โดยเฉพาะ มึง มึง แล้วก็มึง !!!"

 

 

     โทโมะไม่ช่วยแค่ห้ามทัพ แต่ดันสรุปโยนความผิดชี้เป็นรายตัวไปที่ เขื่อน จองเบ แล้วก็ ป๊อปปี้  แถมดูท่าคนสุดท้ายจะไม่ยอมรับ  รีบโวยวายประท้วงใหญ่   

 

 

"อย่ามาเหมารวมกูนะไอ้โมะ  - -^ กูขอเป็นผู้รู้เห็นเหตุการณ์พอ ไม่ขอเกี่ยวข้องเฟร้ย!"

 

 

"เฮ้ย ! กูเจอของดีวะ !!!!"    

 

 

     ประโยคล่าสุดเป็นของฮาร่าที่พูดแทรกขึ้นมาทำให้พวกเราทุกคนหันขวับไปมอง ทันที  อะไรของเขานะ - - ?  พวกเราทุกคนทำหน้างุนงงมองฮาร่าที่ส่งสายตาระยิบระยับไปข้างหน้าทำให้ ทั้งหมดเบนสายตามองตามไปยังสิ่งที่ฮาร่ามองอยู่  

 

 

(   . .)(   . .)(   . .)  >>>>>  หวืดดดดดดดด    

 

 

     ห๊ะ ?  นั่นมันเต้นท์เกมส์สาวน้อยตกน้ำที่มีน้องนุ่งน้อยห่มน้อยนั่งหน้า สล่อนอยู่บนปากอ่างน้ำนี่น่า  เอ่อ ฉันคงจะมองผิดไปฮาร่าไม่ใช่คนแบบนี้หรอก - -;;;  ลองหันไปกะเกณฑ์ระยะสายตาใหม่ดีกว่า  หวืดดดด

 

 

(    . .) >>>  เออแฮะ เป๊ะเลยT^T  

 

 

ฮาร่า นายมัน... กรี๊ดดดดดดดดด 

 

 

" สาว ๆ รอเหล่าพี่เคโอติคน้อยกลอยรักก่อนนะจ้ะ พี่กำลังจะไปหา~ *0* "    

 

 

     ป๊อปปี้พูดขึ้นพร้อมกับเดินตรงไปยังเต้นท์สาวน้อยตกน้ำแล้วทำท่าย่องเหมือน กับสามีที่กำลังหนีเมียไปเที่ยวกลางคืนยังไงยังงั้น   ส่วนเหล่าลูกลิงตัวอื่นๆก็ทำตาระยิบระยับมองตรงไปยังเต้นท์นั้น แต่ยังคงไม่กล้าก้าวเท้าไปไหน (เหตุเพราะมีแม่คุ้มอยู่ T0T - เคโอติค)   ก็ลองไปสิยะ ได้เห็นดีกันแน่! - -^

 

 

"ไอ้ป๊อปปี้ - -^!"    

 

 

     ฟางขานชื่อป๊อปปี้ด้วยน้ำเสียงเหี้ยม ๆ ใช้มือเรียวเล็กก็ดันขยับแว่นส่งสายตาอำมหิตเล็ดลอดผ่านแว่นไปยังป๊อปปี้ที่ หยุดเดินแล้วหันหน้ามามองด้วยสีหน้าหงอ ๆ  ดูเหมือนว่าฟางจะเอาอีตานี่จนอยู่หมัดเลยนะเนี่ย ^0^ 

 

 

"จ๋า T^T" (แอบลอบกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก)

 

 

"อยากไปเล่นนักใช่มั้ย หืมม์ ? ^^+"  

 

 

"มะไม่อยากแล้วก็ได้จ้ะ T[]T" 

 

 

"ดีมาก กลับมานั่งนี้! ถ้านายไป นาย...ตาย!!"    

 

 

      ป๊อปปี้เดินคอตกกลับเข้ามาทำท่าจะนั่งลงยังที่เดิม (หุหุ สมน้ำหน้า ^.^! – แก้ว) แต่ก้นก็ยังไม่ทันจะได้แตะพื้นดี ป๊อปปี้ก็กระเด้งตัวขึ้นมามองหน้าพวกเคโอติคคนอื่น ๆ โดยที่พวกมันพร้อมใจกันยิ้มกว้างราวกับรู้ใจกันและกันว่าคิดอะไรอยู่อย่าง งั้นแหละ !  

 

 

"ถึงตาย แต่ถ้าได้เล่นสักครั้ง ป๊อปก็ยอมจ้ะ! ปะ ! พวกเรา ลุย !!!^0^ "

 

 

"เฮ !!!!!" ปะไปแล้ว พวกมันไปกันแล้ว -0-;;

 

 

     ไอ้พวกกระล่อนนน  กลับมาเดี๋ยวนี้น้าาาาาาา T^T  

 

 

     พวกฉันหันมามองหน้ากันเองก่อนจะพยักหน้าให้กันอย่างรู้งานแล้วเดินตามพวกเคโอติคที่วิ่งโร่ไปเหมือนกันเด็กได้ของเล่นใหม่อย่างมุ่งหมายจะทำการก่อการร้าย  ดูท่าว่าพวกฉันจะต้องจัดการแบบจัดหนักให้รู้สึกรู้สากันสักหน่อยแล้วมั้ง  

 

 

คอยดูนะ จะเอาให้เข็ดไปจนตายเลย ฮึ !!  

 

 

_____________________________________________________________________

 

อัพแล้วน๊าาา เม้นโหวตสักนิด

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา