ยังไงก็ต้องเป็นเธอสินะ

     
 
 
     ต่อจากตอนที่แล้วนะ
 
     
 
     แกง: สมาย แกงอาบเสร็จแล้ว  ไปกันเลยเปล่าว
 
     สมาย: ได้สิ ไปเลย
 
     ในระหว่างที่แกงส้มและสมายเดินลงมา แกรนด์และฮั่นเห็น ก็เดินเข้าไปแซว
 
     แกรนด์: สองคนนี้ จะไปไหนกันจ๊ะ 
 
     แกงส้ม: ไปเดินเล่นนะครับ  พี่แกรนด์จะไปด้วยกันเปล่าวครับ
 
     แกรนด์: ไม่เป็นไรหรอกแกง  ไปกับสมายสองคนเถอะ  พี่ว่าจะไปช่วยคุณแม่ทำอาหารนะ 
 
     พี่ฝากดูแลสมายด้วยนะ 
 
     แกงส้ม: ครับ
 
     พอแกงส้มตอบรับว่าจะดูแลสมาย  แกงส้มก็พาสมายเดินออกไป
 
     พอแกรนด์เห็นหน้าสมายในขณะที่เดินออกไปนั้น  ก็อดสงสารน้องไม่ได้ เพราะแกรนด์รู้ว่า
 
     สมายชอบแกงส้มมาตั้งแต่เด็กแล้ว  
 
     ป๊อปปี้: สงสารสมายเนอะแกรนด์   รักเขาข้างเดียว  แล้วแกงมันก็ดูไม่ค่อยชอบสมายด้วยสิ
 
     ป๊อปปี้ที่เดินมากับเขื่อนพูดขึ้น 
 
     เขื่อน: ไม่แน่นะ  การมาเที่ยวครับนี้ อาจจะทำให้พวกเข้าสองคนรักกันขึ้นมาก็ได้นิ  ไม่ต้อง
 
     ไปเคลียด  ฟ้าเขาลิขิตมาอย่างนี้แล้ว  เราจะไปทำอะไรได้ละครับ  ไปเล่นน้ำทะเลกันเหอะ
 
     แกรนด์: ก็จริงอย่างที่เขื่อนมันพูดเนอะ เฮีย  แกก็มีสาระนี้เขื่อน  ไปเล่นน้ำทะเลกันเหอะ ไป
 
     เร็ว เร็วเฮีย
 
     พอพูดถึงเรื่องสมายกับแกงส้มกันเสร็จ แกรนด์ก็ลาก เขื่อกับป๊อปปี้วิ่งลงทะเลกัน
 
     
 
     ด้านแกงส้มกับสมาย
 
     สมาย: ลมเย็นจังเลยอะ  
 
     สมายนำมือทั้งสองข้างมาถูที่แขน  
 
     แกงส้ม: หนาวหรอสมาย
 
     สมาย: คะ ไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมาด้วยสิ 
 
     แกงส้มพอเห็นสมายบ่นตัวเองก็ถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองแล้วคลุมให้สมายแล้วกอดสมาย
 
     ไว้
 
     แกงส้ม: หายหนาวบ้างยัง สมาย 
 
     สมาย: อืม  อุ่นขึ้นบ้างแล้วแหละ  ขอบใจแกงมาเลยนะ
 
     แกงส้มยิ้มตอบสมาย 
  
     แกงส้ม: ทำไมใจมันเต้นแปลๆวะ (คิดในใจ)
 
     ผ่านไปประมาณ 20 นาที 
 
     สมาย: แกง นี้มันก็เย็นแล้ว  สมายว่าเรากลับกันเหอะนะ
 
     แกงส้ม: นั้นสิ ปะ
 
     เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม  ตอนนี้แกงส้มกำลังจับมือเรา  แกงส้มกำลังจับมือเรา  เราไม่ได้ฝันไป
 
     ใช่ไหม  ถ้ามันเป็นความจริง  เราอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปตลอด  ได้จับมือแล้วเดินไปกับ
 
     แกงส้ม  จับมือแล้วเดินคนที่เรารัก
 
     และแล้วแกงส้มกับสมายก็เดินกันมาถึงหน้าบ้าน  โดยไม่ได้มองว่า มีแกรนด์ เขื่อน ป๊อปปี้
   
     เล่นน้ำกันอยู่
 
     เขื่อน: เฮีย เจ๊ ดูดิ เจ๊สมายเดินจับมือมากับไอ้แกงอะ  เขื่อนว่าเราแซวกันดีกว่า
 
     ยังไม่ทันที่ทุกคนจะรับคำ เขื่อนก็ตะโกนแซวแกงส้มกับสมายก่อนป๊อปี้และแกรนด์
 
     เขื่อน: โอ๊ย เดินจูงมือกันมาด้วย  มีอะไรที่พวกเราไม่รู้เปล่าว ไอ้แกง เจ๊มาย
 
     แกงส้มเห็นที่ก็รีบพาสมายเดินเข้าบ้านไปเลย  ไม่ฟังเสียงแซวของ ป๊อปปี้ เขื่อนและแกรนด์
 
     เลย
 
     ผ่านไปประมาณ 20 นาที
 
     แม่ฟาง: อ้าวเด็กๆ ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้วลูก
 
     ทุกคน: คร้า/ครับ
 
      
     ณ โต๊ะอาหาร
 
    
     เขื่อน แกรนด์ ป๊อปปี้ นั่งสังเกตุ พฤติกรรมของแกงส้มกับสมาย ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าว
 
     แม่ป๊อปปี้ : ตาเขื่อน ตาป๊อป ยัยแกรนด์ เป็นอะไรกันลู ทำไมเอาแต่จ้องยัยสมายกับเจ้าแกง
 
     อย่างนั้นละลูก
 
     เขื่อน ป๊อป แกรนด์: เปล๊าคะ/ครับ(เสียงสูงเลยเนอะ)
 
     แม่ป๊อปปี้: ทำไมเสียงสูกันจังเลยฮะ
 
     ในขณะรับประทานอาหารก็มืแต่เสียงหัวเราะกันของทุกคน
 
 
   
 
 
       เดี๋ยวไรเตอร์มาอัพให้ต่อนะ     สนุกกันเปล่าวลีดเอดร์
 
      สงสารสมายกันเปล่าว