ยังไงก็ต้องเป็นเธอสินะ

     

 

 

     ต่อจากตอนที่แล้วนะ

 

     

 

     แกง: สมาย แกงอาบเสร็จแล้ว  ไปกันเลยเปล่าว

 

     สมาย: ได้สิ ไปเลย

 

     ในระหว่างที่แกงส้มและสมายเดินลงมา แกรนด์และฮั่นเห็น ก็เดินเข้าไปแซว

 

     แกรนด์: สองคนนี้ จะไปไหนกันจ๊ะ 

 

     แกงส้ม: ไปเดินเล่นนะครับ  พี่แกรนด์จะไปด้วยกันเปล่าวครับ

 

     แกรนด์: ไม่เป็นไรหรอกแกง  ไปกับสมายสองคนเถอะ  พี่ว่าจะไปช่วยคุณแม่ทำอาหารนะ 

 

     พี่ฝากดูแลสมายด้วยนะ 

 

     แกงส้ม: ครับ

 

     พอแกงส้มตอบรับว่าจะดูแลสมาย  แกงส้มก็พาสมายเดินออกไป

 

     พอแกรนด์เห็นหน้าสมายในขณะที่เดินออกไปนั้น  ก็อดสงสารน้องไม่ได้ เพราะแกรนด์รู้ว่า

 

     สมายชอบแกงส้มมาตั้งแต่เด็กแล้ว  

 

     ป๊อปปี้: สงสารสมายเนอะแกรนด์   รักเขาข้างเดียว  แล้วแกงมันก็ดูไม่ค่อยชอบสมายด้วยสิ

 

     ป๊อปปี้ที่เดินมากับเขื่อนพูดขึ้น 

 

     เขื่อน: ไม่แน่นะ  การมาเที่ยวครับนี้ อาจจะทำให้พวกเข้าสองคนรักกันขึ้นมาก็ได้นิ  ไม่ต้อง

 

     ไปเคลียด  ฟ้าเขาลิขิตมาอย่างนี้แล้ว  เราจะไปทำอะไรได้ละครับ  ไปเล่นน้ำทะเลกันเหอะ

 

     แกรนด์: ก็จริงอย่างที่เขื่อนมันพูดเนอะ เฮีย  แกก็มีสาระนี้เขื่อน  ไปเล่นน้ำทะเลกันเหอะ ไป

 

     เร็ว เร็วเฮีย

 

     พอพูดถึงเรื่องสมายกับแกงส้มกันเสร็จ แกรนด์ก็ลาก เขื่อกับป๊อปปี้วิ่งลงทะเลกัน

 

     

 

     ด้านแกงส้มกับสมาย

 

     สมาย: ลมเย็นจังเลยอะ  

 

     สมายนำมือทั้งสองข้างมาถูที่แขน  

 

     แกงส้ม: หนาวหรอสมาย

 

     สมาย: คะ ไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมาด้วยสิ 

 

     แกงส้มพอเห็นสมายบ่นตัวเองก็ถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองแล้วคลุมให้สมายแล้วกอดสมาย

 

     ไว้

 

     แกงส้ม: หายหนาวบ้างยัง สมาย 

 

     สมาย: อืม  อุ่นขึ้นบ้างแล้วแหละ  ขอบใจแกงมาเลยนะ

 

     แกงส้มยิ้มตอบสมาย 

  

     แกงส้ม: ทำไมใจมันเต้นแปลๆวะ (คิดในใจ)

 

     ผ่านไปประมาณ 20 นาที 

 

     สมาย: แกง นี้มันก็เย็นแล้ว  สมายว่าเรากลับกันเหอะนะ

 

     แกงส้ม: นั้นสิ ปะ

 

     เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม  ตอนนี้แกงส้มกำลังจับมือเรา  แกงส้มกำลังจับมือเรา  เราไม่ได้ฝันไป

 

     ใช่ไหม  ถ้ามันเป็นความจริง  เราอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปตลอด  ได้จับมือแล้วเดินไปกับ

 

     แกงส้ม  จับมือแล้วเดินคนที่เรารัก

 

     และแล้วแกงส้มกับสมายก็เดินกันมาถึงหน้าบ้าน  โดยไม่ได้มองว่า มีแกรนด์ เขื่อน ป๊อปปี้

   

     เล่นน้ำกันอยู่

 

     เขื่อน: เฮีย เจ๊ ดูดิ เจ๊สมายเดินจับมือมากับไอ้แกงอะ  เขื่อนว่าเราแซวกันดีกว่า

 

     ยังไม่ทันที่ทุกคนจะรับคำ เขื่อนก็ตะโกนแซวแกงส้มกับสมายก่อนป๊อปี้และแกรนด์

 

     เขื่อน: โอ๊ย เดินจูงมือกันมาด้วย  มีอะไรที่พวกเราไม่รู้เปล่าว ไอ้แกง เจ๊มาย

 

     แกงส้มเห็นที่ก็รีบพาสมายเดินเข้าบ้านไปเลย  ไม่ฟังเสียงแซวของ ป๊อปปี้ เขื่อนและแกรนด์

 

     เลย

 

     ผ่านไปประมาณ 20 นาที

 

     แม่ฟาง: อ้าวเด็กๆ ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้วลูก

 

     ทุกคน: คร้า/ครับ

 

      

     ณ โต๊ะอาหาร

 

    

     เขื่อน แกรนด์ ป๊อปปี้ นั่งสังเกตุ พฤติกรรมของแกงส้มกับสมาย ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าว

 

     แม่ป๊อปปี้ : ตาเขื่อน ตาป๊อป ยัยแกรนด์ เป็นอะไรกันลู ทำไมเอาแต่จ้องยัยสมายกับเจ้าแกง

 

     อย่างนั้นละลูก

 

     เขื่อน ป๊อป แกรนด์: เปล๊าคะ/ครับ(เสียงสูงเลยเนอะ)

 

     แม่ป๊อปปี้: ทำไมเสียงสูกันจังเลยฮะ

 

     ในขณะรับประทานอาหารก็มืแต่เสียงหัวเราะกันของทุกคน

 

 

   

 

 

       เดี๋ยวไรเตอร์มาอัพให้ต่อนะ     สนุกกันเปล่าวลีดเอดร์

 

      สงสารสมายกันเปล่าว