ยังไงก็ต้องเป็นเธอสินะ
เขียนโดย Skyraining
วันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.12 น.
แก้ไขเมื่อ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 09.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) แกงส้ม&สมาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ต่อจากตอนที่แล้วนะ
แกง: สมาย แกงอาบเสร็จแล้ว ไปกันเลยเปล่าว
สมาย: ได้สิ ไปเลย
ในระหว่างที่แกงส้มและสมายเดินลงมา แกรนด์และฮั่นเห็น ก็เดินเข้าไปแซว
แกรนด์: สองคนนี้ จะไปไหนกันจ๊ะ
แกงส้ม: ไปเดินเล่นนะครับ พี่แกรนด์จะไปด้วยกันเปล่าวครับ
แกรนด์: ไม่เป็นไรหรอกแกง ไปกับสมายสองคนเถอะ พี่ว่าจะไปช่วยคุณแม่ทำอาหารนะ
พี่ฝากดูแลสมายด้วยนะ
แกงส้ม: ครับ
พอแกงส้มตอบรับว่าจะดูแลสมาย แกงส้มก็พาสมายเดินออกไป
พอแกรนด์เห็นหน้าสมายในขณะที่เดินออกไปนั้น ก็อดสงสารน้องไม่ได้ เพราะแกรนด์รู้ว่า
สมายชอบแกงส้มมาตั้งแต่เด็กแล้ว
ป๊อปปี้: สงสารสมายเนอะแกรนด์ รักเขาข้างเดียว แล้วแกงมันก็ดูไม่ค่อยชอบสมายด้วยสิ
ป๊อปปี้ที่เดินมากับเขื่อนพูดขึ้น
เขื่อน: ไม่แน่นะ การมาเที่ยวครับนี้ อาจจะทำให้พวกเข้าสองคนรักกันขึ้นมาก็ได้นิ ไม่ต้อง
ไปเคลียด ฟ้าเขาลิขิตมาอย่างนี้แล้ว เราจะไปทำอะไรได้ละครับ ไปเล่นน้ำทะเลกันเหอะ
แกรนด์: ก็จริงอย่างที่เขื่อนมันพูดเนอะ เฮีย แกก็มีสาระนี้เขื่อน ไปเล่นน้ำทะเลกันเหอะ ไป
เร็ว เร็วเฮีย
พอพูดถึงเรื่องสมายกับแกงส้มกันเสร็จ แกรนด์ก็ลาก เขื่อกับป๊อปปี้วิ่งลงทะเลกัน
ด้านแกงส้มกับสมาย
สมาย: ลมเย็นจังเลยอะ
สมายนำมือทั้งสองข้างมาถูที่แขน
แกงส้ม: หนาวหรอสมาย
สมาย: คะ ไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมาด้วยสิ
แกงส้มพอเห็นสมายบ่นตัวเองก็ถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองแล้วคลุมให้สมายแล้วกอดสมาย
ไว้
แกงส้ม: หายหนาวบ้างยัง สมาย
สมาย: อืม อุ่นขึ้นบ้างแล้วแหละ ขอบใจแกงมาเลยนะ
แกงส้มยิ้มตอบสมาย
แกงส้ม: ทำไมใจมันเต้นแปลๆวะ (คิดในใจ)
ผ่านไปประมาณ 20 นาที
สมาย: แกง นี้มันก็เย็นแล้ว สมายว่าเรากลับกันเหอะนะ
แกงส้ม: นั้นสิ ปะ
เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตอนนี้แกงส้มกำลังจับมือเรา แกงส้มกำลังจับมือเรา เราไม่ได้ฝันไป
ใช่ไหม ถ้ามันเป็นความจริง เราอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปตลอด ได้จับมือแล้วเดินไปกับ
แกงส้ม จับมือแล้วเดินคนที่เรารัก
และแล้วแกงส้มกับสมายก็เดินกันมาถึงหน้าบ้าน โดยไม่ได้มองว่า มีแกรนด์ เขื่อน ป๊อปปี้
เล่นน้ำกันอยู่
เขื่อน: เฮีย เจ๊ ดูดิ เจ๊สมายเดินจับมือมากับไอ้แกงอะ เขื่อนว่าเราแซวกันดีกว่า
ยังไม่ทันที่ทุกคนจะรับคำ เขื่อนก็ตะโกนแซวแกงส้มกับสมายก่อนป๊อปี้และแกรนด์
เขื่อน: โอ๊ย เดินจูงมือกันมาด้วย มีอะไรที่พวกเราไม่รู้เปล่าว ไอ้แกง เจ๊มาย
แกงส้มเห็นที่ก็รีบพาสมายเดินเข้าบ้านไปเลย ไม่ฟังเสียงแซวของ ป๊อปปี้ เขื่อนและแกรนด์
เลย
ผ่านไปประมาณ 20 นาที
แม่ฟาง: อ้าวเด็กๆ ถึงเวลากินข้าวเย็นแล้วลูก
ทุกคน: คร้า/ครับ
ณ โต๊ะอาหาร
เขื่อน แกรนด์ ป๊อปปี้ นั่งสังเกตุ พฤติกรรมของแกงส้มกับสมาย ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าว
แม่ป๊อปปี้ : ตาเขื่อน ตาป๊อป ยัยแกรนด์ เป็นอะไรกันลู ทำไมเอาแต่จ้องยัยสมายกับเจ้าแกง
อย่างนั้นละลูก
เขื่อน ป๊อป แกรนด์: เปล๊าคะ/ครับ(เสียงสูงเลยเนอะ)
แม่ป๊อปปี้: ทำไมเสียงสูกันจังเลยฮะ
ในขณะรับประทานอาหารก็มืแต่เสียงหัวเราะกันของทุกคน
เดี๋ยวไรเตอร์มาอัพให้ต่อนะ สนุกกันเปล่าวลีดเอดร์
สงสารสมายกันเปล่าว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ