รักเธอ never Die

หลังจากที่สองพี่น้องร่วมมือกันทำคับเค้กเพื่อจะไปเซอร์ไพร์พี่ชายฟางก็ขับรถมายังคอนโดฯ หรูใจกลางเมืองและมายืนอยู่หน้าประตูโดยทั้งสองวางแผนให้เขื่อนเป็นคนไปเคาะประตูห้องของโทโมะ
ก๊อกๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ
"เออ รู้แล้วๆ ใครว่ะ ???" โทโมะที่รำคาญกับเสียงเคาะประตูจึงตะโกนออกมาพร้อมกับเดินมาส่องที่ช่องวงกลมเล็กๆตรงประตูก็เห็นหน้าเขื่อนจึงเปิดประตูให้
"wellcom to family neerasingh นะค่ะ พี่ชาย" ฟางยื่นกล่องคับเค้กให้โทโมะโดยมีเฟย์และเขื่อนคอยฉีดสเปย์เหมือนวันปีใหม่ทำเอาโทโมะถึงกลับอึ้ง เพราะไม่คิดว่าน้องสาวของตนจะทำอะไรแบบนี้ให้ แต่ที่ตกใจมากกว่าคือสองคนนี้รู้ได้ไงว่าเขากลับมาเพราะเขายังไม่บอกใครด้วยซ้ำนอกจากเขื่อนกับป๊อปปี้และเขาก็เป็นคนสั่งไม่ให้สองคนนี้บอกใครด้วยโดยเฉพาะคนในครอบครัวเพราะชายหนุ่มตั้งใจจะมาเซอร์ไพร์ครอบครัวแต่กลับโดนเซอร์ไพร์ซะก่อน
"ใอ่เขื่อน มึงนี้ เชี่ย!!! " โทโมะมองหน้าเขื่อนอย่างเอาเรื่องเพราะคิดว่าเขื่อนเป็นคนบอก
"อย่าว่าเขื่อนเลยนะพี่โมะ ฟางกับเฟย์รู้เองต่างหาก เขื่อนเขาไม่เกี่ยวอ่ะ ฟางเป็นคนบังคับเขื่อนเองแหละ เป็นไงเซอร์ไพร์ป่ะ" ฟางพูดทำหน้าดีใจอีกครั้งแล้วที่เธอเอาชนะพี่ชายของเธอเพราะตั้งแต่เด็กโทโมะยอมฟางทุกเรื่อง ชายหนุ่มขยี้หัวน้องสาวเบาๆก่อนจะเดินไปนั่งคุยกันในห้องรับแขก
"แล้วว่าแต่ เราสองคนรู้ได้ไงเนี่ย ว่าพี่กลับจากญี่ปุ่นแล้ว" โทโมะเป็นคนเปิดประเด็นถาม
"ก็พี่โมะอ่ะ ไม่ยอมบอกเฟย์กับพี่ฟางว่ากลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว นี่ถ้าเฟย์กับพี่ฟางไม่ไปปาร์ตี้คืนนั่นก็คงไม่รู้สิว่าพี่โมะ โกหกพวกเรา" เฟย์บ่นพร้อมทำหน้าหงิกตามสไตร์ของเธอทำเอาทั้งโทโมะ ฟาง แล้วก็เขื่อน แอบขำ แม้ว่าโทโมะจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของฟางกับเฟย์แต่เป็นเพราะทั้งสามอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆและถูกปลูกฝังเกี่ยวกับความรักของพี่น้องทั้งสามจึงรักกันมาก โทโมะเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น พ่อเป็นคนไทยส่วนแม่เป็นคนญี่ปุ่นโทโมะอาศัยที่ญี่ปุ่นมาตั้งแต่เด็กเป็นลูกคนเดียวจนอายุได้ 3 ปี ญี่ปุ่นก็โดนระเบิดทำให้มีคนเสียชีวิตจำนวนมากรวมถึงพ่อกับแม่ของโทโมะที่เป็นหนึ่งในผู้ที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนั่น แล้วตอนนั่น นายแพทย์ฤทธิชัย นีระสิงห์ หรือพ่อของเฟย์กับฟางคือหมอที่เข้าไปช่วยเหลือคนเจ็บ ก็เจอกับโทโมะที่นั่งกอดศพพ่อกับแม่ที่เต้มไปด้วยเลือด หมอฤทธิ์เห็นดังนั่นก็สงสารจึงรับโทโมะมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ซึ่งตนเองก็ไม่มีลูกผู้ชาย หลังจากนั่นโทโมะก็ได้รับการดูแลจากครอบครัวนีระสิงห์เป็นอย่างดีแม้เขาจะไม่ใช่คนในครอบครัวอย่างแท้จริงแต่ทุกคนทำให้เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบโทโมะจึงไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดหายอะไรเลยในชีวิต ไม่แปลกที่ชายหนุ่มจะรักและเคารพต่อครอบครัวนี้มาก
"ใอ่โมะ !!! เป็นไรของมึงว่ะ นั่งเงียบตั้งนาน นี่มึงคิดไรอยู่ว่ะ" เขื่อนตะโกนใส่หูโทโมะเพราะโทโมะเอาแต่นั่งเหม่อลอยราวกับคิดอะไรอยู่ แต่คนอย่างโทโมะนะหรอที่ยอมให้รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไร
"ป่าวๆ กุคิดไรเรื่อยเปื่อยว่ะ เออแล้วนี่จะกลับตอนไหน เดี๋ยวว่าจะกลับไปหาพ่อกับแม่ด้วยอ่ะ" โทโมะรีบปฏิเสธ แล้วไปถามเฟย์ฟาง ไม่ใช่เขาไม่อยากจะกลับบ้านหรอกนะเขาคิดถึงบ้านจะแย่อยู่แล้วแต่เป็นเพราะชายหนุ่มอยากกลับไปแบบพิเศษๆ แต่ก็โดนน้องสาวตัวแสบทั้งสองของเขาเซอร์ไพร์ซะก่อนโทโมะจึงจำใจยอมกลับบ้านแบบธรรมดา
     หลังจากที่โทโมะขับรถมาเรื่อยๆจนถึงบ้านหลังใหญ่โดยมีรถของเฟย์กับฟางขับตามหลังมา ส่วนคนข้างๆโทโมะก็คงไม่พ้นเพื่อนตัวแสบอย่างเขื่อนเมื่อประตูหรูเปิดออกรถทั้งสองก็วิ่งเวียนน้ำพุกลางสนามของบ้านเข้าไปยังตัวบ้าน ประตูทางเข้าก็ไม่ได้ไกลจากตัวบ้านสักเท่าไหร่เพียงแต่บริเวณบ้านกว้างก็เท่านั่นเอง เมื่อมาถึงโทโมะก็เข้ากอดพ่อกับแม่ที่เขาเคารพและรักไม่น้อยไปกว่าพ่อแม่แท้ๆของเขาเลย 
 "ไงตะโมะ หัดโกหกน้องสาวเรา เป็นไงล่ะโดนเอาคืน จี๊ดมั้ย" ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกับร้อยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้ารวมไปถึงรอยอื่นๆที่มีตามวัยผู้ใหญ่ แต่ด้วยความเป็นหมอท่านจึงรู้จักดูแลสุขภาพหากดูเผิ่นๆก็ราวกับวัยกลางคน
"นั่นนะสิพ่อ แบบนี้ผมเสียฟอรมหมดเลย ดูสิอุส่าห์ตั้งใจมาเซอร์ไพร์ แต่โดนเซอร์ไพร์กลับแบบนี้ ผมซีเรียสนะครับ" โทโมะพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆ แต่ใอ่หน้าเซ็งของชายหนุ่มผู้มีใบหน้านิ่งๆอย่างเขา มันดูแล้วตลกน่ะสิ ทำเอาคนในบ้านแอบขำกัน ไม่เว้นแต่แม่บ้านเองก็ตาม
    นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้กลับมา กลับมาอยู่บ้านที่มีแต่ความอบอุ่น บ้านหลังนี้ที่เขาอยู่มาตั้งแต่เด็ก แต่เป็นโทโมะถูกส่งไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นเมื่ออายุ 18 ชายหนุ่มจึงต้องห่างจากครอบครัวที่แสนจะอบอุ่นของเขาไป แต่ว่านี้เขากลับมาแล้วกลับมาเป็นลูกชายของบ้านนีระสิงห์ กลับมาเป็นคนในครอบครัวนี้ และกลับมาเป็น "พี่ชาย" ที่ดีให้กับน้องสาวของเขา.......
....................................................................................................................
ไรเตอร์ไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ ฝากอ่านฝากเม้น ติติงกันได้นะค่ะ