รักเธอ never Die

"พี่ฟางงงงงง ตื่นนนนนนนนนน ลุกขึ้นอาบน้ำแล้วไปสยามกับเฟย์ หน่อยยย" แสงแดดจ้ากระทบใบหน้าหวานที่ยังคงงัวเงียจากการหลับไหลผ่านค่ำคืนอันแสนสบาย ร่างบางต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงจี๊ดจ๊าดของน้องสาวตัวดีของเธอ ทั้งๆที่วันนี้เธอไม่มีเรียน แล้วจะรีบปลุกไปไหน???

"อะไรของแก เนี่ยยัยเฟย์ วันนี้พี่ไม่มีเรียน จะรีบปลุกไปไหน" ฟางที่ยังคงหงุดหงิดเอาผ้าห่มปิดหน้าหนีน้องสาวยอมก่อกวนการหลับไหลที่แสนสบายบนเตียงนุ่มของเธอ

"พี่ฟางลืมแล้วหรอว่า วันนี้มีนัดไปซื้อของมาทำขนมต้อนรับพี่โมะกลับจากญี่ปุ่น" รอยย่อนบนใบหน้าค่อยๆปรากฎ ปากกับจมูกจะชนกันอยู่แล้ว ดูก็รู้ว่าหน้ามุ่ย

"อือ จำได้ ขอนอนอีกแป๊ป " พูดจบก็เข้าสู่ห้วงนิทราอีกรอบ

"นี่มันเก้าโมงครึ่งแล้วนะ อีกแป๊ปของพี่ฟางนี่เที่ยงพอดี ถ้าไม่ไปเฟย์ไปคนเดียวก็ได้ ขี้เซาตั้งแต่เด็กยันโตเลย พี่สาวใครว่ะเนี่ย" เดินไปก็บ่นไปดูๆแล้วอายุแค่ยี่สิบต้นๆ แต่ไงสาวน้อยคนนี้ถึงบ่นเป็นคนแก่ไปได้นะ

เมื่อลงมาจากห้องพี่สาวจอมขี้เซา ผู้เป็นแม่ก็ทนกับเสียงบ่นของลูกสาวคนเล็กไม่ได้จึงเอ่ยปากถาม

"เป็นอะไรเฟย์ บ่นแต่เช้าเลยนะเนี้ย พี่ฟางเค้าไม่ยอมตื่นอีกแล้วใช่มั้ย" แม่ขยี้หัวลูกสาวที่หน้ามุ่ยอย่างอ่อนโยน ชินแล้วแหละกับการเห็นหน้าของลูกสาวคนนี้เพราะตั้งแต่เด็กจนโตเธอเป็นคนปลุกพี่สาวทุกเช้า แถมรายนั้นไม่ยอมตื่นตรงเวลาสักที แม้จะซื้อนาฬิกาปลุกมาตั้งไว้บนโต้ะข้างเตียงแล้วก็ตาม

"ก็ใช่นะสิค่ะ พี่ฟางเป็นคนนัดเฟย์เองแล้วก็ไม่ยอมตื่น ว่าจะรีบไปเซอร์ไพร พี่โมะที่คอนโดซะหน่อย คอยดูนะถ้าพี่โมะกลับมาบ้านซะก่อนแล้วอดเซอร์ไพร เฟย์จะโกรธพี่ฟางเลยคอยดู" เฟย์ที่ยังคงหน้ามุ่ยพูดถึงพี่ชายที่เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น ความจริงแล้ว"โทโมะ"กลับมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้วแต่ไม่ยอมบอกครอบครัวเธอ ดีที่เธอกับพี่สาวไปปาร์ตี้จึงได้รู้ว่าโทโมะกลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว เธอกับฟางจึงวางแผนจะไปเซอร์ไพรพี่ชาย(ต่างสายเลือด)ของเธอ

"เดี๋ยวพี่ฟางก็ตื่น นั่งรอสักแป๊ปก่อนนะลูก" แม่พูดกับลูกสาวคนเล็ก ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วนมมาให้เฟย์เพื่อฆ่าเวลาระหว่ารอพี่สาว

......อากาศหนาวจากเครื่องปรับอากาศกระทบผิวสวยของร่างบางที่ยังหลับไหล.......

มือบางเอื้อมไปหยิบนาฬิกาปลุกมาดู "เก้านาฬิกา ห้าสิบนาที"

"เฮ้ย..!!! จะสิบโมงแล้วหรอเนี่ย แย่แล้วเดี๋ยวไม่ทันเซอร์ไพรพี่โมะ พอดี" ไวกว่าเสียงคือร่างบางนี้แหละที่รีบวิ่งแจ๋นเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ หรือ วิ่งผ่านน้ำก็ไม่รู้

....................................  ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ...............................

"เฟย์..!!! ทำไมไม่ปลุกพี่ นี่มันสายแล้วนะ เดี๋ยวไปเซอร์ไพรพี่โมะไม่ทัน" ร่างบางรีบร้อน แถมบ่นไม่หยุด ทำเอาเฟย์กับคุณแม่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

"ถ้าสายแล้ว ก็รีบไปสิคะ พี่ฟางเดี๋ยวจะไม่ทัน" เฟย์ที่เอือมระอากับพี่สาวยอมให้ฟางบ่นโดยที่ตัวเองเดินไปเปิดประตูรถคันหรูเพื่อนั่งข้างคนขับ

"เฟย์ แปลกแฮะ วันนี้ไม่เถียง งอนพี่หรอ" ฟางที่เห็นน้องสาวนั่งเงียบตลอดทางตั้งแต่ออกจากบ้านโดยมีฟางเป็นคนขับรถ แปลกใจที่วันนี้น้องสาวของเธอไม่ยอมเถียงผิดกับวันอื่นๆ ที่เฟย์เอาแต่เถียงเธอไม่ยอมหยุด

"เถียงทุกวัน แล้วเห็นเฟย์เคยชนะพี่ฟางป่ะคะ เฟย์ขี้เกียจเถียงแล้ว งอนแล้วด้วย" เฟย์ทำหน้ามุ่ยใส่เป็นเชิงว่าวันนี้เธอไม่อยากมานั่งเถียงพี่สาว ถึงเธอจะถูกแต่เถียงยังไงสุดท้ายก็แพ้พี่สาวผู้ชอบยกหลักวิชาการมาอ้างตลอด

"อ่ะๆ ดีกันนะ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงใอติม" สุดท้ายก็ต้องง้อน้องสาวเธออยู่ดี ต่อให้เฟย์จะเป็นผู้แพ้ที่เถียงฟางไม่เคยชนะ แต่คนที่แพ้สุดท้ายก็คือฟาง เพราะเฟย์ชอบงอนฟางบ่อยๆเวลาที่ฟางไม่ยอมสุดท้ายคนที่ต้องเป็นฝ่ายง้อก็คงไม่พ้นพี่สาวคนนี้

    หลังจากที่ซื้อของทำขนมเพื่อเซอร์ไพรพี่ชายของพวกเธอ และ พี่สาวที่น่ารักก็พาน้องสาวไปเลี้ยงใอติมเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ทำให้น้องสาวหงุดหงิดตั้งแต่เช้า ทั้งสองก็กลับบ้านด้วยรอยยิ้มที่สดใสกันทั้งคู่