รักเธอ never Die

รถคันหรูวิ่งผ่านถนนสายเดิมเหมือนอย่างทุกๆวัน แววตาเศร้ามองออกนอกหน้าต่างด้วยใจหวิวๆและเป็นกังวล ภายในสมองมีแต่คำถามเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา แต่หาคำตอบไม่ได้
 
"ฟาง เป็นไรรึเปล่า พี่เห็นฟางนั่งเหม่อลอยตั้งแต่ออกมาจากบ้านแล้วนะ" โทโมะที่ยังคงขับรถหันมามองน้องสาวที่เอาแต่เหม่อลอยไม่ยอมพูดอะไร ผิดไปจากวันอื่นๆที่ฟางจะชวนเขาคุยตลอดทาง
 
"เอ่อ...เปล่าค่ะ ฟางแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"ฟางหันมาตอบพี่ชาย ก่อนจะหันกลับไปมองวิวข้างทาง
 
"เรื่องยัยเฟย์ใช่มั้ย" ไม่เคยมีเรื่องอะไรที่น้องสาวคนนี้จะปิดบังพี่ชายอย่างเขาได้ ฟางหันมามองหน้าโทโมะ จริงสินะเธอคงลืมไป ว่าเธอเป็นคนโกหกใครไม่เก่งโดยเฉพาะพี่ชายของเธอ
 
"ถ้าให้พี่เดา ยัยเฟย์น่าจะโกรธฟางเรื่องเมื่อคืนนั่นแหละ" คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน 'เมื่อคืนหรอ..' แล้วเรื่องอะไรกันที่ทำให้น้องสาวของเธอโกรธจนไม่ยอมพูดด้วย
 
"ก็เมื่อคืนเฟย์เห็นใอ่ป๊อปมันเช็ดตัวให้ฟางที่ผับ พอพี่พูดว่าใอ่ป๊อปมันชอบฟาง ยัยเฟย์ก็รีบเดินออกไปเหมือนกับไม่พอใจอะไรสักอย่าง ตอนแรกก็คิดว่าเฟย์โกรธพี่ แต่กลับเป็นฟางซะงั้น" คำพูดของโทโมะทำให้หัวใจของฟางหวิวๆผิดปกติ
 
"พี่ว่ายัยเฟย์แอบชอบใอ่ป๊อป ฟางเห็นด้วยกับพี่ป่ะ" คำพูดของโทโมะทำให้ฟางสะดุ้งเล็กน้อย ยังดีที่โทโมะไม่ทันได้สังเกตุ ฟางเพียงแต่ยิ้มให้พี่ชาย
 
เมื่อมาถึงบริษัททั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานดั่งเช่นทุกวัน หากแต่วันนี้ ฟางเอาแต่เหม่อลอยผิดปกติ ไม่เหมือนกับวันอื่นๆที่เธอตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง จนทำให้มดสังเกตุเห็น
 
"น้องฟาง เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ พี่เห็นน้องฟางนั่งเหม่อลอย เปิดเอกสารกลับไปกลับมาหลายหน้าแล้วนะคะ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะ" มดที่เอากาแฟเข้าไปให้โทโมะแต่บังเอิญเห็นฟางที่นั่งเหม่อลอยเปิดเอกสารไปมา แต่ไม่ก้มหน้าอ่านเอกสารเลย จึงเดินเข้ามาถาม"
 
"เอ่อ..คือ ฟางง่วงนิดหน่อยนะคะพี่มด เมื่อคืนปาร์ตี้ดึกไปนิดนึง ไม่มีไรหรอกค่ะ" ฟางยิ้มให้กับมดตอนนี้เธอรู้สึกว่ามดเป็นเหมือนพี่สาวของเธอไปแล้ว แต่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะบอกอะไรกับใคร
 
"งั้นถ้าน้องฟางยังไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่พี่มีอะไรให้ดู" มดปิดเอกสารที่อยู่ในมือของฟางก่อนจะดึงมือฟางไปที่ริมระเบียงหลังบริษัท
 
"โฮ้สวยจังค่ะ ใครปลูกไว้ค่ะเนี่ย" ฟางตะลึงกับ'ดอกลาเวลเดอร์'ที่ปลูกไว้เป็นสวนส่งกลิ่นหอมทำให้ฟางรู้สึกผ่อนคลาย
 
"คุณโทโมะบอกว่าคุณท่านปลูกไว้ค่ะ เวลาที่คุณโทโมะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ หรือว่าเครียดเรื่องงาน คุณโทโมะก็ชอบมาที่นี่แหละค่ะ" มดหันมามองหน้าฟางที่ยังคงมองสวนดอกไม้ตรงหน้า
 
เมื่อรูสึกดีขึ้นฟางจึงกลับไปทำงานจนเสร็จ แล้วทั้งสองก็กลับบ้านพร้อมกันอย่างเช่นทุกวัน แต่วันนี้กว่าจะได้กลับก็ สี่ทุ่มเกือบจะห้าทุ่มแล้ว เนื่องจากโทโมะมีประชุมด่วน แถมยังต้องไปพบลูกค้าอีก ไหนจะต้องกลับมาเคลียร์งานที่ค้างอยู่ ก็ป่าไปสีทุ่มแล้ว ใช่เวลาเดินทางกลับบ้านอีก
 
ฟางเปิดประตูห้องนอนของเธอก่อนจะตรงไปยังเตียงนอนสุดนุ่ม แล้วทิ้งตัวลงนอน เปลือกตาปิดลงด้วยความเพลีย ก่อนที่สติจะหลุดลอยไปอยู่ในห้วงนิทรา
 
'พี่ฟาง ช่วยเฟย์ด้วยยยยยยยยยยย' พรึบ "เฟย์!!!!!!!"หญิงสาวปาดเหงื่อบนใบหน้าก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ เพื่อทำธุระส่วนตัว
 
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
"เฟย์ หลับยัง"ฟางเคาะประตูห้องน้องสาวของเธอ แต่เสียงตอบกลับคือความเงียบ
 
แกร็ก ประตูเปิดออก ภายในห้องมีแต่ความมืด ฟางเปิดสวิตไฟก่อนจะตรงไปยังเตียงนอน เธอไม่สบายใจกับเรื่องน้องสาวของเธอ แถมความฝันที่เธอเพิ่งเมื่อกี้อีก แต่สิ่งที่เห็นคือความว่างเปล่า ฟางมองนาฬิกาข้อมือของเธอ บอกเวลา'ตีสาม'แล้วทำไมน้องสาวเธอถึงไม่อยู่ในห้อง
 
"ฮาโหลแก้ว แก้วอยู่ไหน แล้วยัยเฟย์อยู่กับแก้วรึเปล่า"ทันทีที่ปลายสายกดรับฟางก็รีบถามคนปลายสายทันที
 
"แก้วอยู่บ้าน แยกกับเฟย์ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว มีไรรึเปล่าฟาง"แก้วที่งัวเงียตอบก่อนที่คำตอบของฟางจะทำให้เปลือกตาที่ปิดอยู่ เบิกกว้างขึ้นมาทันที
 
"ก็ตอนนี้ยัยเฟย์ ไม่อยู่บ้านน่ะสิ นี้มันตีสามแล้วนะแก้ว ถ้าไม่ไปกับแก้ว แล้วยัยเฟย์ไปไหน"ฟางที่ร้อนรนถึงกับอยู่ไม่เป็นสุขทันที จนโทโมะที่เดินตามลงมาต้องดึงโทรศัพจากมือของฟางมาคุยกับปลายสายเอง
 
"แล้วเฟย์บอกรึเปล่า ว่าจะไปไหนต่อ หลังจากที่แยกกับแก้ว"โทโมะจับมือฟางเอาไว้เพื่อให้สงบอารมณ์ ก่อนจะคุยโทรศัพกับแก้วต่อ
 
"แจม ลองถามแจมดูสิคะ เฟย์บอกว่าจะไปหาแจม คือเฟย์ชวนแก้วไปผับแต่แก้วบอกว่านัดทานข้าวกับครอครัว เฟย์ก็บอกว่าจะไปหาแจม เดี๋ยวแก้วจะโทรเช็คกับเพื่อนคนอื่นให้นะคะ"ทันทีที่นึกออกแก้วรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะโทรหาเพื่อนในแก๊งค์ทุกคน
 
"ขอบคุณนะแก้ว ปะฟาง"เมื่อวางสายโทโมะก็ตรงไปเอากุญแจรถก่อนจะดึงมือฟางไปกับเขา
 
เมื่อมาถึงผับที่ชายหนุ่มคิดว่าน่าจะเป็นที่ที่น้องสาวของเธอชอบมาเป็นประจำก็ตรงดิ่งไปโซน VIP ก่อนที่สายตาจะสะดุดกับใครคนหนึ่ง
 
"แจม เฟย์ล่ะ เฟย์อยู่ไหน"ฟางตรงเข้ามาแจมที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ข้างๆก็มีทั้งชายหญิงซึ่งเป็นเพื่อนๆของน้องสาวเธอ แต่กลับไร้เงาคนที่เธอถามหาเลย
 
"ยัยเฟย์พักอยู่ด้านบนค่ะ พอดีเฟย์เมามากแบงค์ก็เลยพาขึ้นไปพักก่อนน่ะค่่ะ"ไม่ทันที่แจมจะพูดจบโทโมะก็รีบวิ่งขึ้นไปยังชั้นบนของผับ เขารู้ดีว่าห้องพักนั่นไม่ได้มีไว้ให้นอนพักอย่างเดียวหรอกนะ แต่เป็นที่ที่อันตรายสำหรับน้องสาวเขาตอนนี้
 
"เปิดประตู เฮ้ยกุบอกให้เปิดประตูดิว่ะ"โทโมะจับลูกบิดประตูแล้วบิดไปบิดมาอย่างร้อนรนเมื่อรู้จากบริกรคนสนิทว่าน้องสาวของเขาอยู่ในห้องนี้ทำให้โทโมะโมโหจะพังประตูเข้าไปจนฟางต้องร้องห้ามไว้
 
"ฟางว่าไปเอากุญแจดีกว่านะคะพี่โมะ"ฟางดึงโทโมะไว้ไม่ให้พังประตู ก่อนจะหันไปสั่งบริกรให้ไปเอากุญแจ แต่.... ปัง !!!! โทโมะพังประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือ น้องสาวของเขาอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่พยายามจะข่มขืนเธอ แต่เธอก็ขัดขืน
 
"สารเลวววว ปล่อยน้องกุ" ผวั๊ะ ไม่รอช้าโทโมะเข้าไปดึงร่างบึกบึนที่ค่อมร่างบางของเฟย์อยู่ แล้วลงมัดที่ใบหน้าหล่อของหนุ่มคนนั้นทันที
 
"พี่ฟาง ฮือๆๆๆ ช่วยเฟย์ด้วย"ฟางรีบวิ่งไปกอดน้องสาวด้วยความตกใจก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงบนผมนุ่มของเฟย์
 
เมื่อจัดการกับเรื่องวุ่นวายทุกอย่างฟางจึงพาเฟย์ไปพักผ่อนในห้องของเธอ เธอรู้ดีว่านาทีนี้เฟย์ต้องการที่พึ่งมากที่สุด เหตุการณ์ครั้งนี้มันทำให้เสียใจไม่เบา ถึงแม้เธอกับโทโมะจะไปช่วยได้ทัน
 
"ทำไมพี่ฟางถึงยังช่วยเฟย์อีก เฟย์มันเป็นที่ไม่ดี เอาแต่ทำให้พี่ฟางหนักใจ เฟย์ขอโทษ" เฟย์พูดทั้งน้ำตาก่อนที่ฟางจะกอดเอาไว้
 
"เพราะเฟย์เป็นน้องพี่ไง พี่มีน้องสาวคนเดียวนะ เป็นพี่อ่ะให้น้องได้ทุกอย่างอยู่แล้ว"ฟางปาดน้ำตาของเฟย์ก่อนจะกอดไว้แน่น เธอรักและห่วงน้องสาวคนนี้มาก....