รักเธอ never Die

"เฮ้ย นี่ใอ่ป๊อปมันเป็นไรว่ะ กุไม่เคยเห็นมันทำอะไรแบบนี้ให้ผู้หญิงคนไหนเลยนะเว้ย"เขื่อนที่แอบตามป๊อปปี้มาหันไปพูดกับโทโมะที่ยังคงยืนดูการกระทำของเพื่อนหนุ่มที่ปฏิบัติกับน้องสาวของตน

"หรือว่าใอ่ป๊อป มันชอบยัยฟางว่ะ" ทันทีที่โทโมะพูดจบเฟย์ที่ตามมาด้วยก็เดินออกไปจากตรงนั้นไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ทำเอาโทโมะกับเขื่อนยืนงงไปตามๆกัน

โทโมะเปิดประตูที่พวกเขาสองคนแง้มไว้ตั้งแต่ออกก่อนจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ที่ยังคงเช็ดตัวให้ฟางอยู่ ส่วนเขื่อนวิ่งไปดูเฟย์ที่ดูแล้วเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีสักเท่าไหร่

"ใอ่ป๊อป กุว่าจะพาฟางกลับบ้านก่อนดีกว่าว่ะ พวกมึงจะต่อ ก็ตามสบายนะ"พูดจบป๊อปปี้ก็ช้อนร่างบางของฟางขึ้นสร้างความงุนงงให้กับโทโมะเป็นอย่างมาก

"เฮ้ยป๊อป กุว่ากุอุ้มฟางไปเองก็ได้นะ มึงไปปาร์ตี้ต่อเหอะ"โทโมะยื่นมือไปรับร่างของน้องสาวแต่..

"มึงอ่ะ ไปเปิดประตูรถ เดี๋ยวฟางกุอุ้มไปเอง"ว่าแล้วป๊อปปี้ก็สาวเท้าไปอย่างรวดเร็วก่อนที่โทโมะจะเดินตามมาติด มือหนาเปิดประตูรถเก่งด้านหลังคนขับ ป๊อปปี้วางร่างบางในท่านอนสบายๆ

"กุไปก่อนนะ งั้นกุฝากมึงบอกใอ่เขื่อนให้ไปส่งเฟย์ที่บ้านด้วยนะ"โทโมะเดินอ้อมไปด้านคนขับแล้วก่อนที่ขับรถออกไปทันที

"เขื่อนใอ่โมะบอกว่าให้มึงไปส่งเฟย์ที่บ้านด้วย กุกลับก่อนนะ"ป๊อปปี้หยิบกุญแจรถกับกระเป๋าตังค์บนโต๊ะที่พวกเขานั่งก่อนจะเดินออกไป

"เฟย์พอแล้วๆๆ เดี๋ยวเขื่อนไปส่ง ป่ะ"เขื่อนดึงแก้วแอลกอฮอล์ออกจากมือของเฟย์ก่อนจะประคองร่างที่ตอนนี้เมาไม่รู้เรื่องขึ้นรถแล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านของหญิงสาว

ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆที่สาดส่องกระทบกับใบหน้าหวานที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง มือเล็กกดปิดนาฬิกาก่อนจะยันตัวลุกขึ้นไปอาบน้ำ

"อ้าวฟาง ตื่นแล้วหรอลูก เป็นไงบ้างยังปวดหัวอยู่รึเปล่า"ทันทีที่ฟางเดินลงมาจากห้องนอนคนเป็นแม่ก็เอ่ยทักด้วยความเป็นห่วงเพราะสภาพเมื่อคืนของฟางทำเอาคนเป็นพ่อแม่ตกใจ

"แม่คะ ฟางขอโทษค่ะ ฟางไม่น่าดื่มหนักเลยอ่ะ"ฟางเดินมาหาแม่ก่อนจะเอ่ยคำขอโทษด้วยหน้าตารู้สึกผิด ก็ใช่น่ะสิเพราะพ่อของเธอสั่งห้ามดื่มแอลกอฮอล์โดยเด็ดขาด

"ไม่เป็นไรลูก แค่ฟางกลับมาปลอดภัยแม่ก็ดีใจแล้วล่ะ"แม่ลูบหัวลูกสาวสุดรักสุดหวงของเธอ เธอไม่เคยโกรธลูกสาวคนนี้เลยสักครั้งเพราะฟางเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อแม่ จะไม่เคยเอ่ยขออะไรจากเธอเลย นอกเสียจากเธอจะรู้เองว่าลูกต้องการอะไร

"แล้วคนอื่นหายไปไหนกันหมดคะแม่ หรือว่ายังไม่ตื่น"ฟางผละจากกอดแม่แล้วมองไปรอบๆ วันนี้บ้านเงียบแปลกๆปกติจะมีเสียงเจี้ยวจ้าวของน้องสาวตัวดีของเธอทุกเช้า

"ไปออกกำลังกายกับคุณพ่อตั้งแต่เช้ามืดน่ะลูก เดี๋ยวก็กลับมา รอแป๊ปนะจะได้ทานข้าวพร้อมกัน"แม่เดินไปดูความเรียบร้อยของคนในครัวที่กำลังจัดโต๊ะอาหาร

"กลับมาแล้วคราบบบ คุณแม่ อ้าวฟางตื่นแล้วหรอ นึกว่าจะแฮ็งนานนะเนี้ย" โทโมะเปิดประตูเข้ามาในบ้านแล้วตะโกนเรียกคนเป็นแม่ก่อนจะหันทักน้องสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก

"มาซะเสียงดังเชียว ไปๆ ไปทานข้าวกันลูก"ทุกคนเดินตามไปแม่เข้าไปในห้องรับประทานอาหารโดยที่ฟางเดินหลังสุดถัดมาเป็นเฟย์

บรรยากาศในการรับประทานอาหารเงียบผิดปกติจะไม่เงียบได้ไงก็ปกติแล้วจะมีแต่เฟย์กับฟางที่แย่งกับข้างกัน แต่วันนี้ทั้งสองกลับนั่งเงียบสร้างความแปลกใจให้กับพ่อแม่และพี่ชาย

"นี่เฟย์ วันนี้ว่างไม่ใช่หรอลูก ไปที่ทำงานกับพี่ๆสิ จะได้ไม่เบื่อ"แม่ที่มองหน้าสามีและลูกชายก่อนจะเอ่ยถามลูกสาวคนเล็กเพื่อทำลายความเงียบ

"เฟย์นัดกับแก้วไว้แล้วค่ะแม่"เฟย์ตอบด้วยหน้าตานิ่งเฉยก่อนจะก้มหน้าทานข้าวต่อ

"แล้วจะไปเที่ยวไหนกันหรอ"ฟางเอ่ยถามน้องสาวอีกครั้งเพราะตั้งแต่ที่มหาลัยปิดเทอมเฟย์เองก็ไปเที่ยวตลอด

"เฟย์จำเป็นต้องบอกพี่ฟางด้วยหรอค่ะ เฟย์ไปอาบน้ำก่อนนะคะ"พูดจบเฟย์ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร ฟางได้แต่งงกับการกระทำของน้องสาวที่เมินใส่เธอ ปกติจะไปไหนมาไหนเฟย์จะบอกเธอเสมอ

"สงสัยน้องยังง่วงอยู่มั่งลูก อย่าถือสาเลย"คนเป็นพ่อพูดให้กำลังใจลูกสาว ฟางเพียงแต่ยิ้มแห้งๆให้กับพ่อ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องสาวเธอโกรธอะไรเธอ

ฟางได้แต่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยระหว่างรอโทโมะเพื่อจะไปทำงานตรงริมสระน้ำ ซึ่งเป็นที่ประจำของเธอเวลาที่มีอะไรไม่สบายใจ อย่างเช่นวันนี้ที่เธอได้แต่สงสัยกับการเมินเฉยของน้องสาว ซึ่งเฟย์ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย มีแต่งอน แต่ไม่เคยเมินใส่เธอแบบนี้ แล้วตกลงนี่น้องสาวเธอเป็นอะไรกันแน่.......