รักเธอ never Die

'วันนี้ เธอว่างมั้ย'ฟางหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะเปิดอ่านข้อความจากไลน์

'ว่าง มีไรเปล่า'ฟางตอบไลน์ไปยังคนที่ส่งมา

'คือ ฉันจะชวนเธอไปทานข้าว ที่ร้านอาหารในเครือ ที.ทู.เอฟ อยากให้เธอช่วยแนะนำหน่อย'ฟางอ่านข้อความก่อนจะหันไปมองน้องสาวที่นั่งเล่นเกมส์ในมือถืออยู่บนโซฟา

'อืม งั้นฉันขอเคลียร์งานก่อนนะ'ฟางตอบ ก่อนจะหันไปมองน้องสาวเธออีกครั้งด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข วันนี้แหละเธอจะทำให้น้องสาวของเธอมีความสุข และลืมเรื่องร้ายๆของเมื่อคืนไป

'งั้นเที่ยงนี้ ฉันไปรับหน้าบริษัทนะ'ฟางหลุดจากภวังเมื่อเสียงไลน์ดังขึ้นอีกครั้ง

"เฟย์ เที่ยงนี้ไปทานข้าวกันนะ ป๊อปปี้จะมารับ"คำพูดของฟางทำเอาเฟย์หยุดเล่นเกมส์แล้วหันมามองหน้าด้วยรอยยิ้ม

"จริงหรอค่ะ พี่ฟาง พี่ป๊อป จะมารับจริงๆหรอ"ฟางพยักหน้าให้กับน้องสาวก่อนจะหันมาสนใจแฟ้มเอกสารตรงหน้า ปล่อยให้เฟย์นั่งดีใจอยู่คนเดียว

......เมื่อถึงช่วงพักเที่ยงสองพี่น้องก็เดินมารอชายหนุ่มหน้าบริษัทตามที่นัดไว้ ก่อนจะมีรถคันหรูมาจอดตรงหน้า ทั้งสองเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ โดยมีฟางนั่งข้างคนขับ และเฟย์นั่งด้านหลัง

"พี่ป๊อปชอบทานอาหารสไตร์ไหนหรอคะ"เฟย์เอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ พลางมองป๊อปปี้ผ่านกระจกหน้าคนขับ

"อาหารฝรั่งน่ะครับ น้องเฟย์ก็ชอบไม่ใช่หรอ ใอ่โมะมันชอบโม้ให้ฟังน่ะ"ป๊อปปี้มองกระจกก่อนยิ้มน้อยๆให้กับเฟย์

.......เมื่อมาถึงร้านอาหารหรูพนักงานทำการต้อนรับอย่างดีพร้อมกับพาไปยังโต๊ะอาหารที่โทโมะโทรมาจองไว้ให้ก่อนหน้านี้แล้ว

ทั้งสามนั่งทานอาหารบนโต๊ะอาหารจนอิ่ม ฟางลุกขึ้นเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะเดินมากระซิบอะไรบางอย่างกับน้องสาวของเธอ

"มีโอกาสแล้วนะ มีอะไรจะพูดกับเขาก็บอกไปเลย"พูดจบฟางก็เดินไปยังห้องน้ำของร้านอาหาร ทิ้งให้เฟย์กับป๊อปปี้นั่งกันอยู่สองคนตามลำพัง

"เอ่อ....พี่ป๊อปคะ คือเฟย์มีอะไรจะพูดกับพี่ป๊อปน่ะค่ะ"ป๊อปปี้เงยหน้ามาสบตากับเฟย์ก่อนจะยิ้มให้

"คือ..เฟย์ชอบพี่ป๊อปค่ะ"พูดจบเฟย์ก้มหน้าเพราะกลัวจะถูกปฏิเสธ จนป๊อปปี้แอบขำ

"พี่รู้ตั้งนานแล้วครับ ว่าแล้วน้องเฟย์ก็น่ารักดีนะครับ"คำพูดของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาด้วยความดีใจ ต่างจากอีกคนที่บังเอิญเดินมาได้ยิน

"เอ่อ คือ เฟย์...."ไม่ทันที่เฟย์จะพูดจบป๊อปปี้ก็ขัดขึ้นมาซะก่อน

"เรื่องแบบนี้เขาให้ผู้ชายพูดนะครับ เราลองมาศึกษาดูใจกันก่อนก็ได้นะ"คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาเฟย์ถึงกับเบิกตากว้าง เธอไม่คิดว่าจะมีวันนี้

.....เมื่อกลับมาถึงบ้านฟางก็เข้าห้องนอนเพื่อไปพักผ่อน เนื่องจากอาการเหนื่อยจากการเคลียร์งานทั้งหมดให้เสร็จก่อนจะถึงวันหยุดที่เธอขอลางานล่วงหน้า

หัวใจดวงน้อยๆหลุดลอยไปแสนไกล น้ำใสๆล่วงลงมาจากดวงตาคู่สวย 'นี่เราเป็นอะไร ทำไมถึงเจ็บอย่างนี้' ฟางได้แต่ถามตัวเอง เธอควรดีใจไม่ใช่หรอที่ป๊อปปี้ยอมเปิดใจให้กับน้องสาวของเธอ เธอควรยินดีไม่ใช่หรอที่น้องสาวของเธอจะมีความสุข แต่ทำไม ทำไม เธอถึงไม่รู้สึกอย่างนั้น ตกลงเธอเป็นอะไรกันแน่ ทำไมถึงรู้สึก 'สับสน' กับสิ่งที่ตัวเองเป็นอย่างนี้