Stop หยุดหัวใจนายเย็นชา

- jongba& Chlorine -
(จองเบและคลอรีน )
 

 “...เธอ...มีอะไรที่ปิดบังฉันอยู่รึปล่าว!?”
 
 
กึก!
 
 
“เราจะปิดบังอะไรนายเล่า YOY”
 
 
“...”
 
 
“...”
 
 
       ฮือออออออ อยู่กับโทโมะในสภาพล่อแหลมแบบนี้ ฉันล่ะกลัวสุดๆเล้ย!!!
 
 
       โทโมะเป็นบ้าอะไรเนี่ยทำไมเขาถึงต้องมาทำอะไรแบบนี้กับฉันด้วยนะ! หรือว่า...เขารู้อะไร!? เฮ้ยแต่ไม่สิ ก็โทโมะบอกเองนี่นาว่าเขา‘ไม่ชอบยุ่งเรื่องของใคร’เขาพูดเองนี่? ในหัวฉันไม่มีทางคิดว่าเขาแอบดูโทรศัพท์ฉันแน่ๆอ่ะ หมอนี่น่ะเย็นชาใส่ฉันจะตายไป แล้วเขาคงจะไม่ได้แอบดูหรอกมั้ง?  
 
 
        ทำไมต้องมีมั้ง!? ><????
 
 
        โอ๊ยไม่รู้เว้ยยยยยยยยยยยยย ตอนนี้ฉันจะประสาทกินอยู่แล้ว หายใจก็ไม่ค่อยออกเลยด้วย โทโมะกำลังทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงมากถึงมากที่สุด! >O<!
 
 
“เธอแน่ใจนะ?”
 
 
“นายเป็นบ้าอะไรเนี่ยปล่อยเราออกไปเลยนะ >O<!”
 
 
       ฉัน พูดเสียงฉุนใส่โทโมะเป็นครั้งแรกเพราะตอนนี้หัวใจเต้นแรงมากเหงื่อฉันก็ค่อยซึม ออกมาแล้ว ฉันล่ะกลัวโทโมะรู้ว่าฉันแอบรู้สึกอะไรกับเขาอยู่ในใจจริงๆ อาการเขินและอายของฉันก็เริ่มแสดงออกมาแล้วนะ! ขืนอยู่แบบนี้มีหวังเขินตายแน่! >O<!
 
 
“...”
 
 
“เอามือออกไป เราหายใจไม่ออก ><!”
 
 
       ฉันบอกโทโมะย้ำอีกครั้งเพราะโทโมะไม่พูดอะไรเอาแต่มองๆๆๆๆจ้อง! ฉันอยู่นั่นแหละไม่ยอมหลบไปซักที >O<! และตอนนี้ฉันเริ่มเหมือนคนหืดหอบกินยังไม่รู้ และเมื่อโทโมะไม่พูด ฉันเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าตัวเองแสดงอาการไม่พอใจเขาออกไปตรงๆเมื่อไหร่
 
 
       ฉันมองหน้าโทโมะแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความไม่พอใจก่อนที่จะใช้มือดันตัว เขาออกจากร่างกายแต่โทโมะก็ดื้อไม่ยอมออกไปแถมยิ่งไปกว่านั้นเขายิ่งดันร่างกาย เข้ามาใกล้มากกว่าเดิมแล้ววววววววว >///////////////<
 
 
       ใครก็ได้บอกหน่อย! ว่า! โทโมะ– เป็น – อาร๊ายยยยยยยยยยยย >O</////////
 
 
“อย่าทำแบบนี้จะได้มั้ยนายเป็นอะไรเนี่ย >//////<?” ฉันพูดแล้วพยายามดันตัวโทโมะออกไป
 
 
       เขาพยายามจะแกล้งฉันใช่มั้ยถึงได้ทำแบบนี้?
 
 
       สนุกเหรอที่ทำให้ฉันหวั่นไหวเนี่ยฮะ?
 
 
“เธอคิดอะไรกับฉันรึปล่าว...”
 
 
“!!!”
 
 
       ฉัน ถึงกับหยุดชะงักจากการที่ผลักโทโมะออกเมื่อคำถามชวนตกใจถามขึ้นมาโดยที่ฉันไม่ ทันได้ตั้งตัว ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าโทโมะ สายตาที่โทโมะมองมามันทำให้ฉันไม่มีคำพูดใดๆเลยที่จะพูดมันออกมาทั้งนั้น โทโมะดูจริงจังกับคำถามนี้นะแต่ฉันจะตอบไปว่ายังไงล่ะ ‘ใช่’งั้นเหรอ?
 
 
       ถึงฉันจะชอบเขาก็จริงแต่เราเพิ่งเจอกันได้ไม่นานและยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ แล้วถ้าฉันบอกไปตามตรงตอนนี้‘คำตอบ’ที่ฉันจะได้กลับมาคืออะไรล่ะ?
 
 
       และถ้าคำตอบฉันมันสร้างความรู้สึกอึดอัดให้เราทั้งสองจะทำยังไง...  
 
 
            ฉันกับโทโมะเป็นเพื่อนบ้านกันและจะต้องอยู่ข้างๆบ้านกันไปอีกนาน และโทโมะเป็นคนแรกที่ฉันแอบชอบทั้งๆที่เกิดมาจะ 18 แล้วยังไม่เคยชอบใครเลย ฉันไม่อยากสร้างปมให้ตัวเองคิดมาก...อะไรที่เป็นครั้งแรกคนเรามักจะจำได้ดี เสมอแหละนะ แล้วโทโมะก็เป็นรักแรก ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้...มันเกิดขึ้นตอนไหน เมื่อไหร่ หรือยังไง...  
 
 
      ถ้าเขาถามฉันแบบนี้ทั้งๆที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันเลย ฉันก็ไม่สมควรที่ตอบความจริงไปหรอกนะ ขอโทษนะเจ้าหัวใจ...ที่ฉันยังไม่อยากเปิดเผยความรู้สึกให้โทโมะรู้ ขอโทษด้วย...
 
 
“เรา...”
 
 
“...”
 
 
 
 
“พี่แก้ว! พี่แก้วอยู่ไหนคร้าบบบ เพื่อนพี่มาหา!”
 
 
 
      เสียง ของพิชชี่ดังขึ้นขัดเสียก่อน ฉันลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่เสียงพิชชี่มาดังขัดแบบนี้ โทโมะก็ปล่อยมือออกจังหวะนั้นแหละที่ฉันรีบผละตัวออกจากโทโมะแล้วเดินออกมาทันที โดยที่ไม่ได้มองหาโทโมะเลยซักนิด ตอนนี้รู้แค่ว่าโอเคฟางมาแล้ว และฉันก็ออกมาจากบ้านโทโมะได้แล้วนั่นเอง
 
 
 
       หัวใจที่เต้นแรงก็กลับมาเต้นจังหวะปกติเหมือนเดิม  ฉันปรับสีหน้ากับสภาพอารมณ์ให้เป็นปกติหลังจากที่เปิดประตูรั้วบ้านโทโมะออกไป เจอกับฟางที่กำลังยืนรอฉันอยู่หน้าบ้านกับรถฟีโน่คู่ใจ พอฟางฉันมาเห็นว่าฉันเดินออกมาจากบ้านที่ไม่ใช่บ้านของตัวเองฟางก็ถามขึ้น
 
 
 
“อ้าว ทำไมไปอยู่บ้านนั้นอ่ะ =[]=?”
 
 
 
“กระดาษวาดรูปฉันโดนลมพัดไปตกที่บ้านโทโมะน่ะ เลยไปเอามา” ฉันยกกระดาษวาดรูปที่ม้วนอยู่ในมือให้ฟางดูฟางก็พยักหน้า แต่ก็มองฉันก่อนจะยิ้มแบบล้อๆ
 
 
 
“หมอนั่นอยู่บ้านคนเดียว?”
 
 
 
“อื้ม”
 
 
 
“เฮ้ย โทโมะกับแกนี่เหมือนแฟนกันเลยนะบางทีอ่ะ ฮ่าๆๆ”
 
 
 
“เหมือนตรงไหน? พอๆๆๆ ></////”
 
 
 
“ก็เข้านอกออกในกันแบบนี้ ตอนนั้นก็เดินกลับบ้านด้วยกัน ฟินนาเล่เลยยยยย”
 
 
 
“ฟาง อย่าเพ้อ ขอร้อง”
 
 
 
“อ่ะจ้า!”
 
 
 
        ดูมันนะ = =;;;;
 
 
 
“เดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บก่อนแปป”
 
 
 
       ฉัน พูดแล้วเดินเข้าบ้านไป เอากระดาษวาดรูปนั้นขึ้นไปเก็บไว้บนห้อง แล้วพ่อก็ขี่จักรยานกลับมาบ้านพอดี ฉันเลยบอกว่าเดี๋ยวจะไปโรงเรียนกับฟาง พ่อก็คุยแบบเป็นกันเองและแลดูถูกชะตากับฟางมากๆเลยแหละ ^^
 
 
 
       ฉันนั่งรถมาโรงเรียนกับฟาง มาถึงโรงเรียนก็ประมาณสิบโมงกว่าๆ
 
 
 
“เดี๋ยวรอตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปแปปเดียว”  
 
 
 
“อืมๆ”  
 
 
 
      ฉันพยักหน้ารับก่อนที่ฟางจะเดินขึ้นบันไดไปห้องพักครู พอฟางขึ้นไปแล้วฉันกำลังจะเดินไปนั่งที่โต๊ะใกล้ๆ ฉันก็มองไปเห็นว่ามีร่างสูงคนหนึ่งกำลังเดินมาจากทางโรงยิมกิจกรรม และเขาคนนั้นถ้าฉันจำไม่ผิดอย่างที่ฟางเคยบอก ฉันจำได้ว่าเขาคือ...ผู้ชายที่ชื่อ‘จองเบ’ นะที่อยู่กลุ่มเคโอติคกลุ่มเดียวกับโทโมะนั่นเอง!
 
 
 
           พอได้เห็นในระยะไม่ใกล้ไม่ไกลนี่เขาดูดีมากๆเลยนะเนี่ยแถมวันนี้ใส่เสื้อผ้า ก็แบดบอยสุดๆด้วย เสื้อยืดคอกลมข้างในสีเทาสวมทับด้วยเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำกับกางเกงยีนส์สี ดำขาดๆรองเท้าหนังสีดำที่เอาไว้สวมเท่ห์ๆขณะขี่มอเตอร์ไซด์แถมสะพายเป้ข้าง เดียวอีก
 
 
 
          กลุ่มเคโอติคนี่จะดูดีไปกันหมดทุกคนเลยรึยังไงนะ!
 
 
 
           เอ...แต่เขามาทำอะไรที่นี่ในวันหยุดแบบนี้นะ แถมยังมาคนเดียวซะด้วยสิ พอจองเบเงยหน้าจากมือถือของเขามาเจอฉันที่ยืนอยู่ เขาก็ยิ้มทักทายแบบใจดีแถมยังพูดกับฉันเหมือนว่าเรารู้จักกันก็ไม่ปาน
 
 
 
“อ้าว สาวน้อยข้างบ้านโทโมะนี่ ^^”
 
 
 
“เอ่อ...หวัดดี ^^;;” ตอนนี้ฉันทำตัวไม่ค่อยถูกเลยที่จองเบมาทักกันแบบนี้เลยยิ้มเจื่อนๆให้เขาไปนิดหน่อย
 
 
 
“มาทำอะไรในวันหยุดแบบนี้ล่ะ” จองเบถามในตอนที่เขาเอาโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง
 
 
 
“เราพาฟางมาส่งใบกิจกรรมเข้าแถวน่ะ แล้วเดี๋ยวเราก็จะเอาชุดนักเรียนนี่ไปคืนคลอรีนอีก” ฉันพูดพลางมองชุดนักเรียนที่ถูกพับไว้อย่างดีในมือที่ถืออยู่
 
 
“คลอรีน...”
 
 
 
“หือ? อะไรนะ?”
 
 
 
“ปล่าวๆ”
 
 
 
       ฉันได้ยินเสียงจองเบพูดอะไรแว่วๆไม่รู้จึงเงยหน้าขึ้นไปถามเขาอีกที แต่จองเบก็ส่ายหน้า และฉันสังเกตแล้วว่าจองเบคงจะติดสร้อยคอรูปตัว‘C’อย่างที่ฟางว่าน่ะนะ เพราะดูท่าว่าเขาคงจะใส่มันตลอดเวลาเลย
 
 
 
“แล้วนายมาทำอะไรที่โรงเรียนเหรอ” ฉันถามบ้าง
 
 
 
“อ๋อ...ฉันลืมของไว้ที่ห้องเรียนเมื่อวานเลยแวะมาเอา” จองเบตอบ “งั้นฉันขอตัวนะ ไว้เจอกันโอกาสหน้านะสาวน้อย ^^”
 
 
 
     จองเบพูดบอกฉันก่อนที่จะเดินผ่านไป เอ... ‘สาวน้อย’ฉันรู้สึกประหม่าเวลามีคนเรียกแบบนี้จัง ฮ่าๆ 
 
 
 
       ฉันหันไปมองจองเบที่ขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซด์ฮอนด้ารุ่น MSX สีดำของตัวเองก่อนจะสวมถุงมือหนังสีดำหมวกกันน็อคสีดำครบเซ็ตอีก จากนั้นจองเบก็สตาร์ทเครื่องแล้วบิดคันเร่งรถออกไป
 
 
 
บรื๊นนนนนน
 
 
 
“เอ๊ะ?”
 
 
 
       หลัง จากที่จองเบขับรถออกไปจากโรงเรียนแล้วจังหวะนั้นสายตาฉันก็ก้มลงไปเห็นอะไร บางอย่างที่คาดว่าน่าจะเป็นรูปถ่าย ซึ่งคาดว่าจองเบน่าจะทำหล่นเอาไว้รึปล่าว? หรือยังไง? แต่ฉันก็ต้องชะงักหลังจากที่นั่งยองๆลงไปหยิบมันข้างหลังรูปมันเขียนเป็นภาษาอังกฤษด้วยว่า...  
 
 
 
‘ Jongba & Chlorine Forever… ’
 
 
 
                            ( มีกันตลอดไป... )
 
                                                                        14 กุมภาพันธ์ 255X  
 
 
 
       น่ะนี่มันอะไรกันเนี่ย? จองเบ...กับ...คลอรีน? คบกันหรอ?
 
 
 
       ฉัน คิดแล้วพลิกไปดูรูปถ่ายนั่นก็พบว่า...เป็นรูปของจองเบกับคลอรีนที่ถ่ายคู่กัน จริงๆ พวกเขายิ้มกันอย่างมีความสุขแก้มของทั้งคู่ที่แตะกันกับแขนของจองเบที่โอบไหล่ ของคลอรีนเอาไว้ มือที่ยื่นมาข้างหน้าอีกข้างทำให้รู้ได้เลยว่าจองเบเป็นคนถ่ายรูปนี้เมื่อหลาย ปีก่อนในชุดนักเรียนมัธยม ม.ต้น  
 
 
 
    จองเบกับคลอรีนใส่สร้อยรูปตัวอักษรคู่กันด้วย ของจองเบใส่สร้อยรูปตัว‘C’ส่วนคลอรีนใส่สร้อยคอแบบเดียวกันแต่เป็นรูปตัว ‘J’  
 
 
 
 
 
       ‘ ในกลุ่มนั้นมี 5 คน คนที่ผมสีน้ำตาลหน้าตาหล่อๆ สูงๆ ท่าทางใจดีคนนั้นชื่อ ‘จองเบ’หมอนั่นใจดีก็จริงแต่แอบโหดสุดๆ สาวๆติดตรึมแหละสัญลักษณ์ที่เขามีติดตัวคือสร้อยคอรูปตัว ‘C’ '
 
 
 
       ‘ทำไมต้องเป็นตัว ‘C’ ด้วยล่ะ’
 
 
 
       ‘เคยมีคนปล่อยข่าวบอกว่าหมอนั่นเคยคบกับผู้หญิงที่มีชื่อย่อเป็นตัว ‘C’ แล้วก็เลิกกัน  แต่มันก็แค่ข่าวลืออ่ะ อีกอย่าง ไม่มีใครเคยเห็นจองเบควงผู้หญิงคนไหนได้นานเกินอาทิตย์เลยซักครั้งนะ ’  
 
 
 
       จู่ๆ คำพูดของฟางนั้นแว๊บเข้ามาในหัวของฉันเข้าโดยอัตโนมัติ คำพูดนั้นกับรูปภาพนี้ทำให้ฉันเชื่ออย่างชัดเจนเลยว่าจองเบกับคลอรีนมีความ สัมพันธ์อะไรกันแน่ๆ  แต่คงจะไม่มีใครรู้ว่าจองเบคบกับคลอรีนหรอกนอกจากพวกเขาสองคน เพราะฟางบอกว่ามันเป็นแค่‘ข่าวลือ’ในโรงเรียนที่มีคนสร้างขึ้นมาเท่านั้นเองและทุกคนก็เชื่อแบบนั้น
 
 
 
       แต่ตอนนี้...ฉันเชื่อแล้วว่านั่นไม่ใช่ข่าวลืออีกต่อไป...
 
 
 
       และถ้าคลอรีนคบกับจองเบแล้วเลิกกัน ถ้ามีคนคิดว่าข่าวลือนั่นเป็นเรื่องจริงก็คงไม่มีใครรู้หรอกว่าจองเบกับคลอรีน คบกันแน่ๆ แต่...เขาสองคนคบกัน ทำไมจะต้องปิดเป็นความลับไม่ให้ใครรู้ด้วยล่ะ? แล้วทำไมถึงเลิกกันทั้งๆที่ดูจากรอยยิ้มบนใบหน้าก็พอจะเดาออกแล้วว่าดูรักกันนี่นา
 
 
 
      หรือจะเป็นเพราะว่า...จองเบควงผู้หญิงคนอื่นด้วยตอนที่คบกับคลอรีน โอ๊ยยยยย ทำไมคำถามพวกนั้นจะต้องลอยมาอยู่ในหัวฉันด้วยเนี่ย >O<?
 
 
 
      ฉันไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องของพวกเขานะ พระเจ้า! โปรดอย่าเอาความคิดทั้งหลายแหล่มาใส่หัวฉันเลยได้มั้ยเนี่ย?
 
 
 
“รอนานมั้ยแก้วววววววว ฉันมาแร้วววว ^O^//”  
 
 
 
      เสียง ของฟางที่มาก่อนตัวนั้นทำให้ฉันต้องลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองฟางที่วิ่งลงมา จากบันได ฉันเดินเข้าไปหาฟางแล้วมองไปรอบๆก่อนที่จะบอกกับฟางว่าฉันเจออะไรมา  
 
 
 
“ฟาง...เมื่อกี๊ฉันเจอจองเบด้วย”
 
 
 
“หา? หมอนั่นมาโรงเรียนในวันหยุดเนี่ยนะ? เป็นไปได้เหรอวะ” ฟางพูดพลางคิด
 
 
“ทำไมอ่ะ ปกติเขาไม่มาเหรอ”
 
 
“วันหยุดจะมาทำไมถ้าไม่อะไรสำคัญจริงๆ” ฟางบอก
 
 
 
“งั้น...แสดงว่ารูปนี้คงสำคัญกับเขามากๆสินะ”
 
 
 
“เห้ย?????” ฟางถึงกับตาโตแล้วก็อ้าปากหวอ เมื่อฉันยื่นรูปที่เจอให้ฟางดู “จองเบกับคลอรีน?” ฟางพูดแล้วหยิบรูปในมือฉันไปดูชัดๆ
 
 
 
“จองเบคงทำตกเอาไว้ตอนที่เขาเดินไปขึ้นรถน่ะ ฉันก็บังเอิญเห็นมันตกอยู่ที่พื้น”
 
 
 
“จองเบคุยอะไรกับแกมั้ยอ่ะแก้ว O_O?”
 
 
 
“คุย เขาถามว่ามาทำอะไรฉันก็ตอบจากนั้นฉันก็ถามเขากลับ เขาก็บอกว่ามาเอาของที่ลืมไว้ที่ห้องเรียน”
 
 
 
“แต่ประตูเหล็กทางขึ้นอาคารอีกฝั่งนั้นไม่ได้เปิดนะ มันเปิดแค่ทางนี้แต่ฉันไม่เห็นจองเบบนอาคารเลยนะ แถมห้องเรียนเราอ่ะล็อคทุกห้องจะเปิดเฉพาะห้องพักครูกับโรงยิมกิจกรรมแค่นั้น ”
 
 
 
“แต่...จองเบเดินมาจากทางโรงยิมกิจกรรมน่ะ”
 
 
 
“เฮ้ย คลอรีนก็อยู่ที่โรงยิมกิจกรรมนะเพราะมาช่วยงานเอาจารย์ทุกวันหยุดประจำ”
 
 
 
“คิดมั้ยว่าจองเบไม่ได้ลืมรูปนี้ไว้ แต่เขาแอบมาหาคลอรีน? ”
 
 
 
“แล้วรูปนี้จองเบก็คงจะพกติดตัว... เฮ้ย แต่ข่าวลือที่เคยมีคนบอกว่าจองเบเลิกกับผู้หญิงที่ชื่อย่อตัว‘C’ไปแล้วนี่? ” ฟางพูดแล้วเอารูปยื่นคืนมาให้ฉัน ตอนนี้เราสองคนสงสัยพอๆกันๆทั้งคู่เลย
 
 
 
“...”
 
 
 
 “ฉัน ก็เพิ่งมารู้นะเนี่ยว่าจองเบเคยคบกับคลอรีนด้วย เอ...สองคนนี้ไปเคยคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย  จองเบก็ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า คลอรีนก็เรียบร้อยเด็กเรียน ไม่เคยสนเรื่องแฟน แล้วไปคบกับจองเบตอนไหนวะเนี่ย ><? ”   
 
 
 
“แต่จินยังใส่สร้อยรูปตัว ‘C’ อยู่เลย...”
 
 
 
“นั่นดิ เขาใส่ไว้ตลอดอ่ะ”
 
 
 
“ หรือว่า...จองเบยังรักคลอรีนอยู่...”
 
 
 
“แล้วถ้าสองคนนี้รักกัน ทำไมต้องเลิกกันด้วยวะ? แล้ว...ทำไมถึงต้องปิดเป็นความลับ?”
 
 
 
       ฟาง ถามคำถามเดียวกันกับที่ฉันคิดไว้เป๊ะๆ แต่เราสองคนก็สับสนและไม่มีใครเข้าใจมันว่าทำไมเรื่องของจองเบกับคลอรีนถึงจะ ต้องปิดเป็นความลับด้วย สาเหตุคืออะไรก็ไม่มีใครรู้ แต่ที่ฉันกับฟางคาดเดาได้อย่างเดียวคือ ‘จองเบยังรักคลอรีนอยู่’แน่นอน  
 
 
 
       ไม่งั้นเขาคงไม่มาที่โรงเรียนในวันหยุดแบบนี้นอกจากมาดูคลอรีน หรืออาจจะไม่ใช่แค่วันหยุดหรือแต่...  
 
 
 
      มันอาจจะเป็นตอนไหนก็ได้ที่ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็นก็ได้!
 
__________________________________________________
อัพแล้วนะ เม้นโหวตเยอะนะค้ะ