Artist in love : เพลงนี้เพื่อเธอคนเดียว
9.4
เขียนโดย ปากกาสีทอง
วันที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.14 น.
12 ตอน
7 วิจารณ์
14.43K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2558 12.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) รอยยิ้มของเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หนังสือพร้อม! แป้งพร้อม! ทุกอยากพร้อมชุดปิก้าจูพร้อมมเห้ยยมันเกี่ยวหรือป่่าวเนื่ยยย
“เธอนี้โคตดที่จะเตรียมพร้อมทุกอย่างเลย" นะบ่นกับตัวเอง
“แล้วจะทำม่ะ :p มันเป็นสิทธิของฉัน”
“นี่เธอจะไม่เอาสูตรนี่ใช่ไหม?”เขาหยิบสมุดหมุดขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมานึกว่าจะลอฉันหรือไงง
“เอาเซ้!! ของแบบนี้ฉันไม่เอาไม่ได้หรอก”
“แต่เธอทำเค้กไม่เป็นใช่ไหมละ?”รู้อีกเหรอเนื่ย
“เป็นย้ะ! อย่ามาเยอะกับฉันนะเดี่ยวก็ป๊าบเข้าให้เลยย!!”
“หว้าาาน่ากลัวจังเลยลูกแมวจะเอากรงเล็บมากวนหน้าฉัน^Π^”ฉันเห็นเขาขำไม่ได้เลยเอาเล็บแสรกหน้าเขาไปเต็มๆ
“โอ๊ย! นี้เธอทำบ้าอะไรเนื่ยย?!”
“ฉันไม่ใช่ลูกแมวน้อยที่ไม่ได้ทำอะไรไม่เป็นหรอกนะ!”
“ทะ...เธอนี้มัน!”นะจี้หน้า
“น่ารักใช่ม่ะ? ^^”ฉันชู้สองนิ้วให้เขาเขายิ้มให้ฉันแล้วเอามือมาเตะจมูกนี้มันวิปครีมนี่???!! “นะ..นาย!”
“ก็ให้มันน่ารักสมชื่อไงเจ้าเด็กดื่อ!!" อะ...อะไรนะ!! หาว่าฉันเป็นเด็กดื่อหรือไงง ฉันบีบวิปครีมบีบใส่จานกระดาษพร้อมแบะลงไปในใบหน้าอันเรียวลงไป!
"นี้แน่! กล้ามาเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นเล่นกับฉัน ฮ่าๆๆๆ เป็นไงละหน้าอย่างกับตุ๊กตาหิมะเลย งั้นอยากให้เหมือนอีกงั้นด้อง" ฉันจึงเดินเข้าไปพร้อมบีบวิปครีมลงใส่มือของฉัน และจะเอาไปแบะหน้าของตานะต่อ เห้ยย!!
ปั๊ก!!!
อะ...อะไรกัน!? มันกลายเป็นแบบนี้ได้ไงง วิปครีมของฉันดันไปโดนสมุดบันทึกขนมของฉันนนน T^T
"โอ๊ยย ไอ้เด็กดื่ออ!!! "
"ฉันขอโทษษษ แล้วนายจะหนีฉันทำไหมละ!!" ฉันก้มหัวอย่างต่อเนื่อง
"เห้ยย จริงๆเลย" ตานั้นเดินมาพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉัน
เขากลับเช็ดหน้าฉันเอง เขาบรรจงกวาดวิปครีมออกจากจมูก ตา และจนถึงปาก ปากของฉันโดนมือของเขาจนฉันสัมผัสได้
"ปากเธอเลอะหมดแล้ว...." เขาพูดเสร็จ เขาบรรจงกดริมฝีปากลงไป ฉันรู้สึกว่า เขาทำแบบนี้เพื่ออะไร? ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ยกใจให้กับฉันเลย ฉันจึงพลักเขาออก พร้อมเช็ดปากออกหลายๆครั้ง
"นายเลิกทำแบบนี้ได้ไหม!" ฉันตะโกนออกมาพร้อมกับน้ำตา ทำไหม...ฉันต้องร้องไห้ด้วย
"ก็......"
"ก็อะไรละ! นายก็บอกฉันมาเซ้!" เขาทำหน้าอึ้งๆ ไปพักใหญ่ๆ ฉันจึงเดินออกไปทางประตู
พรึบ!
เขา...กอดฉันเพื่อไม่ให้ฉันไปไหน ฉันพยายามแกะมือของเขาออกจากร่างฉันแต่ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี
"ลูกะ......เหมือนก่อน น้องก็รู้ว่าพี่นั้นไม่มีอะไรดี ที่เชียงใหม่ พี่เปลื่ยนตัวเองใหม่เพื่อน้อง! น้องคนเดียว! " เขาเจ็บฉันหันมาพร้อมมองฉันด้วยสายตาที่จริงจัง "พี่ยอมเพื่อน้อง ผู้หญิงคนอื่นพี่ไม่สน พี่รอแต่น้อง เหมือนก่อนพี่ยอมรับ ว่าพี่นั้น อ้วน ดำ ไม่หล่อ แต่น้องยังเล่นกับพี่ ตั้งแต่ตอนที่น้องไปหัวใจพี่แทบสะลาย 5 ปีที่น้องจากไป พี่อยู่คนเดียว มาโดยตลอด พี่รักน้องนะ " เขากอดฉันแน่นมากๆ จนเขาบอกกับฉัน "คบกับพี่ได้ไหม? พี่สัญญาว่าจะดูแลน้อง อย่างที่พี่รอค่อยมานาน พี่สัญญา"
หลังที่เขาพูดฉันได้รู้อะไรบ้างอย่าง..
'น้องลูกะ รอพี่หน่อยสิ' เด็กผู้ชายตัวอ้วนๆ วิ่งตามเด็กหญิงชุดสีชมผู้ขึ้นต้นไม้ให้
'แน่จริงพี่ชายก็ตามฉันมาให้ได้สิ'
ตุ๊บบบ ฮื่ออออออ แง้ๆๆๆๆๆ
เสียงเด็กผู้หญิงร้องไห้โห้มดัง พร้อมบาดแผลที่ติดตาไว้
' เป็นอะไรไหมน้องพี่?'
' หนูโอเคค่ะพี่ ' เด็กชายหยิบดอกไม้ข้างๆ พร้อมคำพูดทีว่า
'วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราได้เล่นด้วยกัน แล้วสินะ พี่ดีใจที่ได้เห็นน้องครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว' เด็กชายปัดผมออก 'พี่คงจะไม่ได้เจอหน้าน้องอีกแล้วใช่ไหม?' เด็กชายถาม
'พี่ก็ต้องได้เจอหน้าหนูอยู่แล้ว' เด็กหญิงพูดพร้อมรอยยิ้ม เด็กผู้ชายนำดอกไม้ใส่มือเด็กผู้หญิงเอาไว้
'เวลาที่คิดถึงพี่ให้ดูดอกไม้ ดอกนี้ไวนะแทนพี่ พี่จะได้ติดตามน้องไปด้วยเสมอ' เด็กชายกำมือเอาไหว
'ค่ะพี่ หนูจะนึกถึงพี่'
"พี่นะ....." ฉันพูดคำนี้ออกมาพร้อมน้ำตาแตกไหลออกมาเป็นทาง
"ดวงดาวทั้งฟ้าต้องเสียใจและ ไม่มีสิ่งไหนสวยงามต่อไป ตราบที่โลกนี้มีคนอย่างเธอ" เขาร้องเพลงของเขาพร้อมกอดฉันให้แน่นมากกว่าเดิม
" หนูรักพี่นะ ที่สุดเลย TT" นี่ฉันร้องไห้พร้อมไปด้วยเหรอเนื่ยย หน้าอายชมัดดด >//////<
“เธอนี้โคตดที่จะเตรียมพร้อมทุกอย่างเลย" นะบ่นกับตัวเอง
“แล้วจะทำม่ะ :p มันเป็นสิทธิของฉัน”
“นี่เธอจะไม่เอาสูตรนี่ใช่ไหม?”เขาหยิบสมุดหมุดขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมานึกว่าจะลอฉันหรือไงง
“เอาเซ้!! ของแบบนี้ฉันไม่เอาไม่ได้หรอก”
“แต่เธอทำเค้กไม่เป็นใช่ไหมละ?”รู้อีกเหรอเนื่ย
“เป็นย้ะ! อย่ามาเยอะกับฉันนะเดี่ยวก็ป๊าบเข้าให้เลยย!!”
“หว้าาาน่ากลัวจังเลยลูกแมวจะเอากรงเล็บมากวนหน้าฉัน^Π^”ฉันเห็นเขาขำไม่ได้เลยเอาเล็บแสรกหน้าเขาไปเต็มๆ
“โอ๊ย! นี้เธอทำบ้าอะไรเนื่ยย?!”
“ฉันไม่ใช่ลูกแมวน้อยที่ไม่ได้ทำอะไรไม่เป็นหรอกนะ!”
“ทะ...เธอนี้มัน!”นะจี้หน้า
“น่ารักใช่ม่ะ? ^^”ฉันชู้สองนิ้วให้เขาเขายิ้มให้ฉันแล้วเอามือมาเตะจมูกนี้มันวิปครีมนี่???!! “นะ..นาย!”
“ก็ให้มันน่ารักสมชื่อไงเจ้าเด็กดื่อ!!" อะ...อะไรนะ!! หาว่าฉันเป็นเด็กดื่อหรือไงง ฉันบีบวิปครีมบีบใส่จานกระดาษพร้อมแบะลงไปในใบหน้าอันเรียวลงไป!
"นี้แน่! กล้ามาเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นเล่นกับฉัน ฮ่าๆๆๆ เป็นไงละหน้าอย่างกับตุ๊กตาหิมะเลย งั้นอยากให้เหมือนอีกงั้นด้อง" ฉันจึงเดินเข้าไปพร้อมบีบวิปครีมลงใส่มือของฉัน และจะเอาไปแบะหน้าของตานะต่อ เห้ยย!!
ปั๊ก!!!
อะ...อะไรกัน!? มันกลายเป็นแบบนี้ได้ไงง วิปครีมของฉันดันไปโดนสมุดบันทึกขนมของฉันนนน T^T
"โอ๊ยย ไอ้เด็กดื่ออ!!! "
"ฉันขอโทษษษ แล้วนายจะหนีฉันทำไหมละ!!" ฉันก้มหัวอย่างต่อเนื่อง
"เห้ยย จริงๆเลย" ตานั้นเดินมาพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉัน
เขากลับเช็ดหน้าฉันเอง เขาบรรจงกวาดวิปครีมออกจากจมูก ตา และจนถึงปาก ปากของฉันโดนมือของเขาจนฉันสัมผัสได้
"ปากเธอเลอะหมดแล้ว...." เขาพูดเสร็จ เขาบรรจงกดริมฝีปากลงไป ฉันรู้สึกว่า เขาทำแบบนี้เพื่ออะไร? ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ยกใจให้กับฉันเลย ฉันจึงพลักเขาออก พร้อมเช็ดปากออกหลายๆครั้ง
"นายเลิกทำแบบนี้ได้ไหม!" ฉันตะโกนออกมาพร้อมกับน้ำตา ทำไหม...ฉันต้องร้องไห้ด้วย
"ก็......"
"ก็อะไรละ! นายก็บอกฉันมาเซ้!" เขาทำหน้าอึ้งๆ ไปพักใหญ่ๆ ฉันจึงเดินออกไปทางประตู
พรึบ!
เขา...กอดฉันเพื่อไม่ให้ฉันไปไหน ฉันพยายามแกะมือของเขาออกจากร่างฉันแต่ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี
"ลูกะ......เหมือนก่อน น้องก็รู้ว่าพี่นั้นไม่มีอะไรดี ที่เชียงใหม่ พี่เปลื่ยนตัวเองใหม่เพื่อน้อง! น้องคนเดียว! " เขาเจ็บฉันหันมาพร้อมมองฉันด้วยสายตาที่จริงจัง "พี่ยอมเพื่อน้อง ผู้หญิงคนอื่นพี่ไม่สน พี่รอแต่น้อง เหมือนก่อนพี่ยอมรับ ว่าพี่นั้น อ้วน ดำ ไม่หล่อ แต่น้องยังเล่นกับพี่ ตั้งแต่ตอนที่น้องไปหัวใจพี่แทบสะลาย 5 ปีที่น้องจากไป พี่อยู่คนเดียว มาโดยตลอด พี่รักน้องนะ " เขากอดฉันแน่นมากๆ จนเขาบอกกับฉัน "คบกับพี่ได้ไหม? พี่สัญญาว่าจะดูแลน้อง อย่างที่พี่รอค่อยมานาน พี่สัญญา"
หลังที่เขาพูดฉันได้รู้อะไรบ้างอย่าง..
'น้องลูกะ รอพี่หน่อยสิ' เด็กผู้ชายตัวอ้วนๆ วิ่งตามเด็กหญิงชุดสีชมผู้ขึ้นต้นไม้ให้
'แน่จริงพี่ชายก็ตามฉันมาให้ได้สิ'
ตุ๊บบบ ฮื่ออออออ แง้ๆๆๆๆๆ
เสียงเด็กผู้หญิงร้องไห้โห้มดัง พร้อมบาดแผลที่ติดตาไว้
' เป็นอะไรไหมน้องพี่?'
' หนูโอเคค่ะพี่ ' เด็กชายหยิบดอกไม้ข้างๆ พร้อมคำพูดทีว่า
'วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราได้เล่นด้วยกัน แล้วสินะ พี่ดีใจที่ได้เห็นน้องครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว' เด็กชายปัดผมออก 'พี่คงจะไม่ได้เจอหน้าน้องอีกแล้วใช่ไหม?' เด็กชายถาม
'พี่ก็ต้องได้เจอหน้าหนูอยู่แล้ว' เด็กหญิงพูดพร้อมรอยยิ้ม เด็กผู้ชายนำดอกไม้ใส่มือเด็กผู้หญิงเอาไว้
'เวลาที่คิดถึงพี่ให้ดูดอกไม้ ดอกนี้ไวนะแทนพี่ พี่จะได้ติดตามน้องไปด้วยเสมอ' เด็กชายกำมือเอาไหว
'ค่ะพี่ หนูจะนึกถึงพี่'
"พี่นะ....." ฉันพูดคำนี้ออกมาพร้อมน้ำตาแตกไหลออกมาเป็นทาง
"ดวงดาวทั้งฟ้าต้องเสียใจและ ไม่มีสิ่งไหนสวยงามต่อไป ตราบที่โลกนี้มีคนอย่างเธอ" เขาร้องเพลงของเขาพร้อมกอดฉันให้แน่นมากกว่าเดิม
" หนูรักพี่นะ ที่สุดเลย TT" นี่ฉันร้องไห้พร้อมไปด้วยเหรอเนื่ยย หน้าอายชมัดดด >//////<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ