Artist in love : เพลงนี้เพื่อเธอคนเดียว
เขียนโดย ปากกาสีทอง
วันที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.14 น.
แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2558 12.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) พ่อหนูจะโหดไปไหน??
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ลูกชายไปไหนเนืย? หายไปตั้งครึงชมโมงแล้ว" คุณป้ามองนาฬิกาข้อมือราคาเป็นล้าน
“ใจเย็นๆสิค่ะเดียวพวกเขาก็มาจะมาแล้ว" คุณแม่ฉันพูดพร้อมจับมือคุณป้าลง
ตึ๊กๆๆๆ
“มะ..มาแล้วค่ะ”ฉันวิ่งมาพร้อมเปิดการตอนรับ“คุณแม่กับคุณป้าพร้อมหรือยังง”โอ็ยฉันตื่นเต้นจังง >///<
“แม่พรอมแล้ว"
“งั้นก็....”ฉันปรมมือจากนั้นคนรับใช่จึงดึงผ้าที่สูงขนาด 2 ฟุต
พรื้มม!
ผ้าสีขาวเปิดออก! เค้กรูปร่างปิก้าจูสีเหลือใหญ่ทุกคนตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ฉันทำ!^0^
“เป็นไงบ้างค่ะหนูเก่งไหมละ?”
“เก่งมากๆเลยลูกแม่เดียวแม่จะถ่ายลงอินตาแกรมของแม่ให้มันรู้ไปเลยว่าลูกแม่เก่งที่สุดในสามโลกเลยย”แม่ฉันเขามาโอบกอด
“ลูกลูกะนี่เก่งสมชื่อจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะคุณป้าาา”
“แล้วพี่นะละ?”คุณลุงถามฉัน
“แฮมปี้เบิรด์เดย์ทูยู" เสียงนะเดินเข้ามาหาพ่อทางด้านหลังของท่านท่านหันหลังไปหาพีนะที่กำลังถือเค้ก
“อะไรเนื้ยย?! นี้โดนลูกชายหลอกเหรอ" คุณลุงพูดพร้อมยิ้มประหลาดใจ
“แฮปปี้เบิรด์เดย์ทูยู~ เย๊ๆๆๆๆ!!”
ทุกคนยื่นขึ้นพร้อมร้องเพลงด้วยกันโดยที่คุณลุงอยู่ตรงกลาง
“เป่าเลยค่ะ”
เพลียววว~ แปะๆๆๆๆ
“เย้!~ ตอนนี้แกก็อายุ 52 แล้วสินะ555" คุณป้าหัวเราะน่ารักๆ
“แหม่ๆคุณนายสุดสวยยยย" คุณลุงบีบแก้มคุณป้าแบบน่ารักๆโอ็ยยยฉันละอิจจัง ><
“คุณเพื่อน 52 ยังเก๋ายังเก๋อยู่เลยนะ”เสียงหนุ่มๆพูดออกมาทางหน้าประตูฉันหันไปที่ประตูหน้าบ้าน
“คุณพ่ออออ^0^”ฉันวิ่งไปกอดพ่ออย่างสุดใจจจอ๊าาาาคิดถึงท่านจัง
“ลูกสาวของพ่ออออคิดถึงชมัดดด" พ่อฉันขยี้หัวของฉันจนหัวยุ่ง
“พ่อค่ะผมหนูยุ่งไปหมดแล้ววว" ฉันจับมือของท่านท่านจึงเดินไปกอดเพื่อนรักของเขา
“เป็นไงบ้างเพื่อนไม่ได้เจอมา 20 กว่าปีเลยนะยังหนุ่มยังแน่นเหมือนเดิมๆจริงๆเลยนะเนื่ย" พ่อตีท้องคุณลุงจนคุณลุงจุกไปนิดหนึ่ง
“ยังแน่นอยู่นะถ้าเล่นแบบนี้ไปต่อยมวยกันเลยไหมละฮ่าๆๆๆ" คุณลุงขำพร้อมๆกับคุณพ่อฉันละชมที่พวกท่านคุยกันจริงๆจนกระทั่งไปทางพี่นะ
“เป็นไงบ้างละนะยังไม่เพลงใหม่เรื่อยๆเลยใช่ไหม?”
“ครับ..แต่คุณลุงครับผมมีอะไรจะบอกครับ" เขาเดินเข้ามาหาฉันพร้อมจับมือฉันอย่างแน่น“ผมของคบกับลูกสาวของคุณลุงนะครับ!”เสียงของเขาหนักแน่นอย่างกับสาบานกับใครสักคนไม่จริงๆพ่อต้องด่ฉันแน่ๆ
พ่อหันมาหาฉันพร้อมทำหน้าดุๆฉันอย่างกับว่า‘ไปรักกันตอนไหน!?’
“นะแน่ใจใช่ไหม? ว่าจะคบกับลูกสาวของฉัน?”
“แน่ใจครับผมแอบรักเธอมาตลอดขอร้องเถอะครับให้ผมคบกับเธอเถอะครับ"
“ได้มันก็ได้! แต่ตอนนี้ยังไม่ให้!”ยืนยัยขาดคำพ่อค่ะดีมากๆเลยยหนูไม่อยากคบกับเขาตอนนี้!! TT
“จะให้ผมทำไงครับคุณลุงบอกผมมาก่อน"
“ถ้าแกทำได้ฉันก็จะให้คบ!”พ่อฉันหยิบอะไรบ้างอย่างที่ท่านเอามาด้วยอยู่ในกระเป๋า“ตอนนี้ฉันยังหาที่เรียนของน้องเขายังไม่ได้ตอนนี้เป็นหน้าที่ของเธอ! นะเธอทำอย่างไงก็ได้ในน้องเขาอยู่.....เธออยู่มหาลัยอะไรนะ?”
“ม.กรุงเทพ.ครับ"
“มหาลัยนี้ละเธอจะต้องช่วยน้องติวหนังสือให้น้องเขา!เพื่อให้น้องสอบติดถ้าสอบติดฉันจะให้แกเรียกฉันว่า‘พ่อ' เข้าจ๋าย?”พ่อตรูนี้แฝงมุกด้วยหรอเนื่ย?!
“ครับแต่ผมไม่แน่นอนนะว่าน้องลูกกะจะอยู่คณะอะไร”พี่นะเริ่มลังเรทำไม่ได้อะเด้ดีแล้วๆ.^Π^
“ต้องอยู่คณะเดียวกับเธอ!”ห๊ะ!! =[]=!
“น้องเขาเรียนสายอะไรมาครับ?”ฉันเรียนสายวิทย์-อังกฤษนะย้ะ!
“วิทย์-อังกฤษไหวไหมละ?”พ่อจ้าาาอย่าพูดแบบนี้เด้
“ก็คงยากครับแต่สบายสำหรับผมอยู่แล้ว" อะ...อะไรน้ะ?!=[]=!
“นายจะทำอย่างไรก็เรื่องของนายแต่ลูกสาวฉันต้องเป็นให้ได้เหมือนเธอเข้าใจลุงไหม?”
“ครับผมจะทำให้ได้ผมจะค่อยวันนั้นทีเราได้รักกัน"
เวลา 18.00 ที่โต๊ะอาหาร
ฉันต้องมานั่งกินข้าวกับครอบครัวของเขาใช่ไหม? ยัยบ๋องเอ๋ยยย บอกชอบเค้าไปแล้วแต่ดันพูดเองว่าไม่ชอบ เธอมันบ้าไปแล้ว ลูกะๆ =[]=
วันนี้มีอาหารมากมาย ทั้งผัก(ฉันไม่ชอบเลย) ทั้งหมู(อันนี้ก็ไม่ค่อยกิน) และปลา(ฉันนี้โคตดชอบเลย)โลยเฉพาะประกระพง(ชอบบบบบ <3) นี้คือแบบพิเศษจริงๆ
พี่นะ ตัดปลาให้ฉันชิ้นใหญ่ๆให้ พร้อมรอยยิ้มน่ารักๆให้ ฉันหัวใจเต็นอีกแล้วเหรอ -/////-
"ลูกะ ลูกต้องไปอยู่กับพี่นะ อีกซักพักใหญ่ๆนะ" ฉันวางช้อนลงพร้อมเช็ดปาก
"ทำไหมเหรอค่ะ? แม่มีอะไรหรือป่าว?"
" พอดีคุณป้าเขาชวนแม่ให้ไปดูบ้านที่เชียงใหม่อีกรอบเพื่อปลูกส้มขายเมื่อตะก่อนไงละ"
"ป้าก็เหงาๆเวลาอยู่ในบ้านคนเดียวเลย ตัดสินใจชวนคุณแม่ของหนูเนื่ยไปอยู่ที่เดิมเป็นเพื่อนป้าหน่อย" คุณป้าพูดเสริมเพื่อให้กระจ่าง
"เหรอค่ะ? หนูก็พึ่งรู้ว่าบ้านที่เชียงใหม่นั้นปลูกส้มด้วย ฮ่าๆ ลืมๆ ==a" ฉันนั่งเกาหัวแก้เขินอยู่ตรงหน้าพี่นะ
"งั้นตอนนี้เตรียมพร้อมหรือยัง เด็กดื่อ? ชุดปิก้าจู ตุ๊กตาด้วย พร้อมหมดยัง?" พี่นะแทรกการสนทนาระหว่างพวกแม่
"ยังหรอกย่ะ! เอ๊ะอ๊ะก็จะไปวันนี้ฉันยังไม่เตรียมตัวเตรียมใจไปเลย" ฉันบ่นพึมพามอยู่คนเดียว
"งั้นถามไม่เตรียมตัวก็คง.....คุณลุงครับงั้นผมของนอนที่นี้ได้ไหมครับ...." เขาหันมาทางฉัน "จะได้ให้นอนเตรียมตัวเตรียมใจที่จะไปอยู่กับผม :)" ตาห่าแล้วววไงงงงงง =[]=!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ