All of mine [1D Short Fiction || zarry ]

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง..

 

เสียงนาฬิกาปลุกแสนกวนใจในตอนเช้าของทุกวันดังขึ้นนนนนนนนนน

นี่ก็เป็นวันที่หกที่ผมทำงานร่วมกับเซน

กิจวัตรในเช้าอันเร่งรีบผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

ร้านกาแฟที่ตัวร้านมีลักษณะทรงสูงแบบกล่องสี่เหลี่ยม วัสดุที่ใช้เป็นส่วนใหญ่เป็นปูน, เหล็ก,ไม้ และกระจก ผสมผสานในสัดส่วนที่พอดีกัน โดยดีไซน์ร้านแบบโมเดิร์นบวกกับความทันสมัย เหมาะกับการพักผ่อนและยังรองรับลูกค้าได้จำนวนมาก

 

มือบางผลักประตูกระจกที่หน้าร้านติดกระดิ่งเสียงดังกรุ๊งกริ๊งเข้าไป

 

"หวัดดีเซน มาเช้าอีกล่ะ"

แฮรี่เอ่ยทักทายคนคิ้วหนาหน้าตาหล่อเหลาที่สวมใส่เสื้อยืดและยีนสีดำธรรมดาแต่มันกลับทำให้เค้าดูดีหล่อเท่สุดๆ

 

"แฮรี่เย็นนี้ไปเที่ยวกันมั้ย"

 

"อืมมมม"

แฮรี่ทำสีหน้าใคร่ครวญ

 

"เย็นนี้นายว่างไม่ใช่หรอ"

 

"ใช่ ว่าแต่นายรู้ได้ยังไงอ่ะเซน"

สายตาที่บางทีก็สีฟ้าน้ำทะเลบางทีก็สีเขียวมรกตจ้องผมอย่างจับผิด Sexyชะมัด

 

"เอ่อออ คือออ อ้อ! ลูอิส ลูอิสบอกฉันน่ะ"

ทำเอาผมกลายเป็นคนติดอ่างไปเลยทีเดียว

 

.

 

.

 

พอร้านปิดแฮรี่และเซนเดินไปยังลานจอดรถหน้าร้าน ลัมโบกินีสีดำคันหรูที่จอดอยู่เด่นสง่างามตาแสดงให้เห็นถึงรสนิยมและตัวตนของคนขับเป็นอย่างดี

 

"นี่รถนายหรอเซน"

แฮรี่ถามขณะที่ผมทำท่าจะล้วงกุญแจรถออกจากกระเป๋ากางเกง 'เอาแล้วไงไอ้เซน' ทันใดนั้นเอง

 

"เปล่าหรอกฉันแค่มาส่องกระจกน่ะ รถคันนี้สวยดีเน๊อะ"

พูดจบผมก็เดินไปหายาม

 

"สวัสดีครับคุณเซน"

 

"สวัสดีครับคือผมขอยืมมอเตอร์ไซต์ลุงหน่อยได้มั้ย"

 

"ได้สิครับ นี่กุญแจครับ" พูดพร้อมยื่นกุญแจมอ'ไซต์ให้ผม

 

"ขอบคุณครับนี่กุญแจรถผมขับได้เลยนะครับ"

 

ผมเดินกลับมาหาแฮรี่ที่ยืนมองดูอยู่

 

"ปะไปเที่ยวกัน"

 

"นี่นายเอากุญแจรถฝากยามไว้เลยหรอ" แฮรี่ถามพร้อมกับใบหน้างุนงง

 

"อ้อใช่ ฉันขี้ลืมน่ะ"

 

"เราจะไปเที่ยวไหนกันหรอเซน"

แฮรี่ถามและใส่หมวกกันน็อคที่ผมยื่นให้

 

้ "เดี๋ยวก็รู้"

(o^^)o

 

.

.

 

ความสวยงามของภูมิทัศน์ที่หลากหลายในสวนสาธารณะแห่งนี้นั้นน่าทึ่งมาก คุณอาจจะต้องใช้เวลาหลายวันเพื่อเดินเที่ยวชมความงดงามในพื้นที่ 320 เฮกเตอร์แห่งนี้ให้ครบถ้วน

พื้นที่ที่มีต้นไม้โบราณมากมายที่ขึ้นอยู่ทั่วไปในสวนไปจนถึงสวนที่ถูกตัดแต่งอย่างปราณีต และทะเลสาบที่น่ารื่นรมย์และชวนให้ลองพายเรือเล่น หากยืนอยู่บนเนินสูงของสวนจะสามารถมองเห็นลอนดอนได้อย่างสวยงามและผมกับแฮรี่ก็ยืนอยู่ณจุดนี้

 

"สวยจัง"

แฮรี่พูดขึ้น แววตาก็บ่งบอกแบบนั้นเช่นกัน ปอยผมที่ปกใบหน้าโดยการกระทำของสายลมริมฝีปากสีชมพูที่ยิ้มจนแก้มบุ้มจนเห็นลักยิ้มอันแสนน่ารัก

 

"ใช่สวย...สวยที่สุด"

คนที่ยืนข้างๆผมตอนนี้สวยที่สุดเลย

 

"เซน นายมาที่นี่บ่อยมั้ย"

 

"ก็เวลามีเรื่องไม่สบายใจอะไรฉันก็มาที่นี่แหละ"

 

"แล้วนายล่ะแฮรี่เวลามีเรื่องไม่สบายใจนายทำยังไงหรือไปที่ไหน"

 

"ก็หาอะไรทำให้สบายใจแล้วเลิกเอาใจไปอยู่กับเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ ฉันทำแบบนี้เสมอมันช่วยได้นะเพราะสุดท้ายทุกอย่างมันก็อยู่ที่ใจเรา"

 

แฮรี่ตอบสีหน้าจริงจัง คำตอบนี้ประหนึ่งมิสยูนิเวิร์สตอบคำถามคณะกรรมการ

 

โคร้กๆๆ...

 

เสียงท้องร้องคนตัวเล็กดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

 

"ฮ่าๆๆ"

 

"ฮ่าๆๆ"

 

"ไปหาอะไรทานกัน"

ผมจับมือนุ่มแล้วเดินมายังมอเตอร์ไซต์(ของลุงยาม)

 

"กอดแน่นๆนะ"

ผมหันไปบอกคนซ้อนท้ายที่ทำหน้าตาตกใจ ฮึฮึ น่ารักน่าชัง

 

.

 

.

 

ภัตตาคารแห่งหนึ่งตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีเขียวและชมพู ดูดีมีสไตล์

อาหารของร้านนี้มีทั้งรสชาติแบบบ้านๆสุดๆ ไปจนถึงรสชาติดีทีเดียว เครื่องปรุงที่ใช้มักจะเป็นของตามฤดูกาลและมาจากแหล่งผลิตในพื้นที่เป็นส่วนใหญ่ที่นี่เปิดขายอาหารกลางวันและอาหารเย็น

อาหารมื้อนี้เป็นมื้อที่อิ่มและมีความสุขมากที่สุดสำหรับผม

 

ผมนั่งมองหน้าคนผมหยิกที่กินอาหารตรงหน้าอย่างมีความสุข ก่อนที่จะยิ้มให้ผม และวางช้อนส้อมในมือลง

 

"อิ่มแล้วหรอ"

 

"อื้มนายกินน้อยจัง กลัวอ้วนไม่หล่อหรอ ฮ่าๆๆ ฉันแซวเล่นน่ะ"

แฮรี่ทำหน้าตาหมั่นไส้แก้มป่องๆใส่ผม

 

"เปล่า นายนี่ก็กินเก่งเหมือนกันนะ

ฉันพึ่งจะเห็นนายกินจริงๆจังๆก็วันนี้ตอนนั้นนายคงจะบาดเจ็บหรือว่าอาหารที่ฉันทำไม่อร่อยถึงกินแค่นิดเดียวเอง"

ผมพูดพลางทำหน้าน้อยใจ

 

"ไม่ใช่นะเซนตอนนั้นฉันบาดเจ็บเลยกินไรได้ไม่มากน่ะ ข้าวต้มหมูของนายอร่อยมาก"

 

"จริงหร้อ"

ผมตอบพร้อมหันหน้าไปทางอื่น

 

"อย่าน้อยใจไปเลยน่านะเซนนะนะนะ"

สายตาอ้อนวอนอันน่ารักนั้น พระเจ้าผมคงต้องยอมแพ้ให้กับสายตานั้นเป็นแน่

 

"งั้นพรุ่งนี้ไปกินข้าวบ้านฉันนะ"

แฮรี่เงียบไป

 

"ว่าไงแฮรี่"

ผมถามเสียงห้วน

 

"ก็ได้ถ้ามันจะทำให้นายสบายใจขึ้น ยิ้มหน่อยสิ"

ทำไงละเซนก็ยิ้มสิครับ

 

"ฉันอยากพานายไปร้านร้านนึง ป่ะ"

ผมเดินนำแฮรี่ออกจากร้านโดยไม่ลืมวางเงินค่าอาหารไว้ที่โต๊ะ

 

.

 

.

 

ร้านเค้กที่หน้าตาสวยรสชาติอร่อยเลิศที่สุด อาทิเช่นคัพเค้กที่ท๊อปปิ้งด้ว