เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะเจ้ สำหรับวันนี้ถ้ามีงานอีกเจ้รีบเรียกฟางเลยนะคะ ฟางไม่เกี่ยงงานอยู่แล้ว
ค่ะ”ฟางไหว้ขอบคุณเจ้บีบีหลังจากเสร็จจากงานเต้นเปิดตัวสินค้าที่ห้างแล้วรับเงินมานับก่อนจะรีบ
เก็บเงินเข้ากระเป๋า
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ เรียนจบแล้วเราจะมาทำงานเต้นๆ รับจ้อบเป็นพริตตี้สินค้าแบบนี้ไม่ได้แล้วนะฟาง เอาอย่างงี้
มั้ย หน้าตาเราก็ดี เดี๋ยวเจ้ทาบทามให้กับพวกนักปั้นดาราเอามั้ย”เจ้บีบีรีบพูดเสนอทางเลือกให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นดาราฟางคงไม่ไหวล่ะเจ้ ฟางเองก็ไม่ได้เก่งถึงขนาดจะเป็นถึงดาราได้หรอกค่ะ แต่ขอบคุณ
มากนะคะที่คอยช่วยหางานให้ฟางแบบนี้ ตอนนี้ฟางก็เรียนจบแล้วจะได้มีเวลาทำงานได้เต็มที่สักที
งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวฟางขอตัวกลับก่อนนะคะ จะได้รีบไปทำงานพิเศษต่อ”ฟางพูดก่อนจะเดิน
แยกออกมากับเจ้บีบี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ปล่อยชั้นนะไอ้บ้า ไอ้ลามก”เสียงร้องโวยวายที่คุ้นหูทำให้ฟางหันไปมองตรงทางจอดรถ
แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นเฟย์กำลังพยายามหนีจากผู้ชาย2คนที่เดินเข้ามาหาและพยายามจะพาเฟยื
ขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยัยหน้าม้า ไม่ต้องมาร้องโวยวายเลยลูกพี่พวกเราเค้าชอบเธอ เค้าอยากจะชวนเธอไปกินข้าว ดู
หนังฟังเพลงแปปเดียวเอง มานี่ เห้ยไปป์อย่าปล่อยให้หลุดหนีไปนะ”ชายคนหนึ่งพูดก่อนจะสั่ง
เพื่อนอีกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด ไอ้ไปป์ ไอ้มาก่อน เลิกยุ่งกับชั้นสักที กรีนเจ้านายของแกน่ะเป็นแฟนกับยัยมดอะไรนั่นไม่ใช่
รึไง แล้วมายุ่งอะไรกับชั้นเนี่ย”เฟย์โวยวายแล้วคิดถึงกรีนลูกชายนายตำรวจใหญ่มีอิทธิพลไม่มีใคร
กล้าหือที่เข้ามาสนใจในตัวเฟย์ หลังจากวันนั้นที่เฟย์ไปงานวันเกิดของเพื่อนที่คณะที่รู้จักกับกรีนอ
ยู่นั้น ทำให้กรีนเกิดความสนใจและอยากทำความรู้จัก แต่เฟย์นั้นรู้ว่ากรีนมีมดเป็นแฟนอยู่แล้วจึง
พยามหนีและไม่เล่นด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
 
 
ถังขยะพลาสติกปลิวลอยมาเต็มๆหลังของมาก่อนที่พยายามดึงเฟย์เข้าไปในรถก่อนที่จะล้มลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำอะไรน้องชั้นนะ ไอ้บ้าไอ้โรคจิต ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”ฟางพูดแล้วพยายามร้องเสียงดัง
ให้คนช่วย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย เลิกเสียงดังสักทีน่า เงียบไม่งั้นชั้นแทงไส้ไหลตรงนี้นะ”ไปป์ตกใจกับฟางก่อนจะรีบเอามือ
ปิดปากฟางแล้วขู่เช่นเดียวกับมาก่อนที่รีบกระชากเฟย์มาแนบลำตัวหมายจะลากขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พลัก
 
 
 
 
 
 
 
 
จู่ ๆไปป์ก็ถูกชายคนหนึ่งถีบจนตัวเองกลิ้งล้มลงไปกองกับพื้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“รังแกผู้หญิงแบบนี้ อยากถูกจับไปนอนเล่นในคุกรึไงวะ”โทโมะที่เป็นคนถีบไปป์ล้มรีบตรงไป
กระทืบไปป์ซ้ำก่อนที่จะหันไปชกมาก่อนที่พุ่งเข้ามาหมายจะชกชายหนุ่ม ฟางตกใจที่โทโมะถูก
ไปป์และมาก่อนรุมจะทำร้ายก็รีบคว้าเอาถังขยะใบเดิมเตรียมทุ่มใส่ไปป์เพื่อช่วยโทโมะโดยที่เฟย์
ยืนตรงใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทางนี้ค่ะพี่ พวกโรคจิตที่จะลักพาตัวผู้หญิงอยู่ทางนี้ มาจับมันเลยค่ะ”ขณะที่ทั้งหมดกำลังต่อสู้กัน
อยู่นั้นแก้วที่ทำทีรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนเสียงดังทำให้ไปป์และมาก่อนตกใจรีบขึ้นรถแล้วรีบ
หนีไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะครับฟาง”เมื่อเห็นว่าไปป์และมาก่อนไปแล้วโทโมะก็รีบถามฟางด้วยความเป็นห่วง
แล้วพลางตรวจดูตามเนื้อตัวของฟางว่ามีรอยบาดเจ็บรึเปล่าทำให้แก้วที่พึ่มาถึงอดซึมลงไปไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ขอบคุณโทโมะมากนะคะที่มาช่วยฟางไว้ถ้าไม่ได้โทโมะนี่ฟางกับน้อง
ต้องแย่แน่ๆ”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะตกเมื่อเห็นข้อศอกชายหนุ่มถลอกก็รีบคว้าผ้าเช็ดหน้าสีชมพู
หวานของตัวเองมาห้ามเลือดให้โทโมะ ทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงด้วยความเขินส่วนแก้วนั้นซึมลงไป
เมือ่เห็นภาพนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แส่ไม่เข้าเรื่อง น่ารำคาญ”เฟย์ที่เห็นทำคนไม่สนใจตัวเองก็ร้องโวยวายขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“น่ะไปไหนน่ะเฟย์ เห็นแล้วไม่ใช่รึไงว่าตอนนี้ตัวเราเองจะโดนลักพาตัว ขืนไปไหนอีกไม่โดนจับไป
รึไง บอกพี่มาเดี๋ยวนะว่า2คนนั้นคือใครแล้วทำไมถึงมาจับตัวเรา เราไปก่อเรื่องอะไรมาอีก”ฟางรีบ
ยิงคำถามรัวใส่เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย พูดมากน่ารำคาญ นี่มันเรื่องของชั้นไม่ต้องมายุ่ง แม่ชั้นยังไม่สนใจเลย”เฟบ์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เฟย์คือน้องของพี่นะ ถ้าเราเป็นอะไรไปขึ้นมาจะว่ายังไง พี่ไม่ยอมหรอก”ฟางรีบพูดขึ้นมาตาม
จริง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่มีพี่สาว ใส่สมองงี่เง่าของเธอเอาไว้ซะว่าชั้นไม่มีพี่”เฟย์หงุดหงิดก่อนจะตะคอกใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะกลับกันเถอะเดี๋ยววันนี้เราจะไปทานข้าวกับแม่โทโมะไม่ทันนะ”แก้วรีบย้ำเตือนถึงนัดหมาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทันแน่นอน แต่ไหนๆโทโมะเจอนางฟ้าของโทโมะแล้ว แก้วรอแปปนะ”โทโมะรีบอ้อนเพื่อนสาว
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะทำอะไรก็ทำ แก้วเองก็ห้ามโทโมะไม่เคยได้อยู่แล้วนี่”แก้วพูดก่อนจะมองไปทางฟางและเฟย์ที่
เริ่มมีปากเสียงกันแล้วโทโมะรีบวิ่งเข้าไปช่วยไกล่เกลี่ยก็แอบน้อยที่โทโมะไม่เคยเห็นเธออยู่ใน
สายตาเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ อย่าพึ่งทะเลาะกันเลยนะครับ พี่ว่าน้องควรจะกลับบ้านไปพร้อมกับพี่สาวดีกว่านะครับเพราะนี่
ก็เย็นมากแล้ว เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะครับ”โทโมะพูดแล้วอาสาถือของให้ฟาง
แล้วพาทั้ง2สาวไปขึ้นรถของตัวเอง ที่ตอนแรกเขานั้นมาเที่ยวกับแก้ว โดยที่ฟางนั่งข้างหน้าข้าง
โทโมะส่วนแก้วก็ต้องเปลี่ยนไปนั่งข้างหลังข้างเฟย์แทนแล้วมองทั้งคู่เศร้าๆพลางถอนหายใจแล้ว
มองข้างนอกหน้าต่างรถไปแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะโทโมะ ขับรถดีๆนะคะ”ฟางพูดแล้วโบกมือให้โทโมะที่ขับรถกลับไปเมื่อมาส่ง
เธอกับเฟย์ที่หน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หน้าบานเชียวนะมีผู้ชายมาส่งมาคอยเอาใจ”เฟย์เห็นโทโมะที่เทคแคร์ฟางดีตลอดทางกลับบ้านก็
อดที่จะอิจฉาไม่ได้ที่ฟางโชคดีมีผู้ชายที่หน้าตาดี นิสัยดีและรวยมาจีบแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่อยากจะทะเลาะกับเฟย์อีกแล้วนะ เราเข้าบ้านกันเถอะแม่รอกินข้าวแล้ว”ฟางถอนใจแล้วพูด
ขึ้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไปส่วนเฟย์มองฟางที่เดินหนีตัวเองไปก็แอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดิน
ตามเข้าไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คิกๆ ป๊อปอ่ะ ไม่คิดเลยนะว่าจำเรื่องที่งานแข่งบาสที่ไฮสคูลของเราได้อยู่”เสียงหัวเราะอย่างมี
ความสุขของหวายกับใครคนหนึ่งดังมาจากห้องกินข้าวทำให้เฟย์และฟางที่เดินเข้ามานิ่วหน้าด้วย
ความสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็วันนั้นหวายเป็นถึงเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนป๊อปเองก็ต้องจำได้อยู่แล้วสิ เพราะหวายตอนนั้น
ทั้งสดใสและมีเสน่ห์จนป๊อปอดที่จะไม่ละสายตาไม่ได้ อ่ะทานเถอะ ทาโก้ร้านนี้อร่อยมากเหมือน
กับร้านที่เราชอบไปกินด้วยกันที่โน่นเลยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะป้อนทาโก้ให้กับหวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากเลยนะป๊อปที่ยังจำได้เสมอว่าหวายชอบทานทาโก้มาก”หวายยิ้มด้วยความเขินแล้ว
พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันจ้ะแม่”ฟางที่เดินเข้ามาเห็นหวายและป๊อปปี้นั่งพูดคุยกันกระหนุงกระหนิงก็เข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว เฟย์ ฟาง มาพอดีเลยลูก นี่คุณป๊อปปี้ เพื่อนของแม่เอง”หวายยิ้มก่อนจะรีบแนะนำป๊อปปี้ให้
ลูกๆรู้จัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง คุณ”ฟางมองหน้าป๊อปปี้ที่หันมาสบตากับเธอก็อึ้ง ก่อนที่ภาพวันนั้นที่เธอเข้าใจว่า
ป๊อปปี้ได้ล่วงเกินเธอไปแล้วก็ฉายเข้ามาในหัว ป๊อปปี้มองฟางที่ตกใจเมื่อเห็นหน้าเขาก็แอบยิ้ม
แล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมหรอฟาง ฟางรู้จักเพื่อนแม่คนนี้ด้วยหรอลูก”หวายมองฟางอย่างสงสัยแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะแม่ ถ้าเพื่อนแม่เค้ารวยมีฐานะ ยัยนี่ค้าก็รู้จักหมดนั่นล่ะ เพราะถ้าไม่นับ
ผู้ชายที่พึ่งมาส่งที่หน้าบ้านเราเมื่อกี้นี้”เฟย์ได้ทีก็รีบฟ้องแม่ด้วยความอิจฉาที่ฟางมักรู้จักกับคนดีๆ
เสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยนะเฟย์ พี่กับโทโมะเราไม่ได้เป็นอย่างที่เราว่านะ”ฟางรีบหันไปว่าเฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอมากับหลานชายชั้นงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อรู้ว่าใครมาส่งฟางก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย ตายแล้ว ฟางรู้จักกับหลานของป๊อปหรอกหรอเนี่ย ดีจังเลย งั้นเดี๋ยววันหลังถ้าป๊อปมาเที่ยว
หาหวายอีกก็ชวนโทโมะเค้ามาทำความรู้จักกับฟางเค้าเลยสิ เด็กๆเค้าจะได้รู้จักมักจี่กันไวไวโดย
ผ่านสายตาผู้ใหญ่อย่างเรา”หวายได้ทีก็รีบับคู่ให้รู้สาวบ้างทำให้ป๊อปปี้แอบไม่พอใจกับการจับ
หลานชายเขาของหวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวันนั้นหรอกแม่เพราะโทโมะกับฟางเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ส่วนคุณ ออกไปจากบ้านชั้นได้แล้ว
แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับแม่ของชั้นอีก ออกไป๊”ฟางพูดก่อนจะหันไปว่าแล้วผลักอกป๊อปปี้ที่
ยืนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนะฟาง อย่าก้าวร้าวกับแขกของแม่แบบนี้สิ ป๊อปปี้เค้าอายุมากกว่าเราตั้งหลายปีนะ
ทำไมทำตัวไม่น่ารักนอบน้อมเลยล่ะลูก”หวายตกใจที่ฟางหาเรื่องป๊อปปี้ก็รีบเข้ามาขวางไม่ให้ฟาง
ทำร้ายป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“แหม แม่ปกป้องเพื่อนแม่แบบนี้เฟย์ว่าไม่ได้เป็นแค่เพื่อนแล้วล่ะมั้ง นี่ลุงคือพ่อใหม่ของพวกเรางั้น
หรอ นี่ต้องระวังหน่อยนะเพราะถ้าลุงไม่รวยแม่คงไม่ชายตามอง”เฟย์รีบพูดกับป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นังเฟย์ อย่ามาลามปามชั้นนะ ชั้นเป็นแม่แกนะ”หวายโวยวายใส่ลูกสาวคนเล็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ที่ไม่เคยทำตัวให้ลูกเคารพแบบนี้น่ะหรอ”เฟย์ว่าบ้างก่อนจะเดินหนีหวายไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะนังเฟย์ กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนนะ ป๊อปเดี๋ยวมานะ”หวายเดินตามเฟย์ขึ้นไปชั้น
บนแล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า จะไปไหนน่ะ ไม่อยู่คอยดูแลแขกของแม่เธอรึไง”ป๊อปปี้รีบว่าเมื่อเห็นฟางเดินหนีตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แขกอย่างคุณคือกรณียกเว้น กลับออกไปจากบ้านชั้นได้แล้ว”ฟางว่าก่อนจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้กลับ
กระชากตัวฟางมาแนบลำตัวทำให้ฟางตกใจทั้งดิ้นทั้งทุบก่อนะร้องโวยวายหมายให้แม่และน้อง
ของเธอที่อยู่ชั้นบนได้ยิน ดูเหมือนป๊อปปี้จะรู้ทันความคิดของเธอก็รีบกระชากตัวฟางให้ปลิวไป
ตามแรงของชายหนุ่มแล้วเบียดกันเข้าไปในห้องน้ำชั้นล่างของบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ชั้นะเรียกแม่เดี๋ยวนะ”ฟางโวยวายพยายามพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ เรียกแม่งั้นหรอ คิดว่าชั้นสนรึไง ดีเลยวันก่อนลองลูกสาว วันนี้คิดว่าอยากจะกลับมารีเทิร์นกับ
คนแม่ ก็ดีนะทั้งแม่ทั้งลูกสวิงกิ้งกันคนจะมัน”ป๊อปปี้ได้ทีพูดยั่วฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
ฟางทนฟังไม่ได้รีบตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรง จนชายหนุ่มรู้สึกหน้าชา
 
 
 
 
 
 
“คนอะไรจิตใจสกปรก ปากก็พล่อยแถมยังมีความคิดที่ทุเรศแบบนี้อีก ชั้นล่ะรู้สึกสงสารลูกสาวคุณ
จริงๆที่มีพ่อแบบ นะ อื้ออ”ฟางอดไม่ได้ที่จะว่าป๊อปปี้รัวเป็นชุดก่อนที่คำพูดของเธอจะถูกกลืนหาย
ไปทันทีเมื่อถูกชายหนุ่มคว้าตัวมาบดจูบฟางอย่างร้อนแรงและเนิ่นนานจนฟางแทบจะเป็นลม
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาปากดีกับชั้นอีก ไม่อย่างงั้นเธอจะโดนเยอะกว่านี้แน่ หึ เห็นผ่านมาโชกโชนอย่ามาทำตัว
อินโนเซ้นหน่อยเลยน่า”ป๊อปปี้ถอนจุบมาแล้วพูดก่อนจะปรายตามองฟางที่นั่งเข่าอ่อนหมดแรงตรง
ชักโครกสักพักแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำโดยที่ทิ้งฟางที่ทั้งอึ้งทั้งตกใจหลากหลายอารมณ์ปะปน
ในตัวเธอไปหมด เมื่อเธอถูกผู้ชายคนนี้จูบเธออีกแล้ว และที่สำคัฐเขาคนนี้คือเพื่อนของแม่เธอ
และเป็นคนเดียวกับที่ล่วงเกินเธอไปอีกด้วย
 
 
 
 
 
 
 
นั้นไง เอะอะจะจูบเอะอะจะสวิงกิ้งให้ได้งี้สิ พระเอกเรา
 
 
 
 
หายไปไหนกันหมด อ่าาาาา