เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะเจ้ สำหรับวันนี้ถ้ามีงานอีกเจ้รีบเรียกฟางเลยนะคะ ฟางไม่เกี่ยงงานอยู่แล้ว

ค่ะ”ฟางไหว้ขอบคุณเจ้บีบีหลังจากเสร็จจากงานเต้นเปิดตัวสินค้าที่ห้างแล้วรับเงินมานับก่อนจะรีบ

เก็บเงินเข้ากระเป๋า

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เรียนจบแล้วเราจะมาทำงานเต้นๆ รับจ้อบเป็นพริตตี้สินค้าแบบนี้ไม่ได้แล้วนะฟาง เอาอย่างงี้

มั้ย หน้าตาเราก็ดี เดี๋ยวเจ้ทาบทามให้กับพวกนักปั้นดาราเอามั้ย”เจ้บีบีรีบพูดเสนอทางเลือกให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นดาราฟางคงไม่ไหวล่ะเจ้ ฟางเองก็ไม่ได้เก่งถึงขนาดจะเป็นถึงดาราได้หรอกค่ะ แต่ขอบคุณ

มากนะคะที่คอยช่วยหางานให้ฟางแบบนี้ ตอนนี้ฟางก็เรียนจบแล้วจะได้มีเวลาทำงานได้เต็มที่สักที

งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวฟางขอตัวกลับก่อนนะคะ จะได้รีบไปทำงานพิเศษต่อ”ฟางพูดก่อนจะเดิน

แยกออกมากับเจ้บีบี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปล่อยชั้นนะไอ้บ้า ไอ้ลามก”เสียงร้องโวยวายที่คุ้นหูทำให้ฟางหันไปมองตรงทางจอดรถ

แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นเฟย์กำลังพยายามหนีจากผู้ชาย2คนที่เดินเข้ามาหาและพยายามจะพาเฟยื

ขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยัยหน้าม้า ไม่ต้องมาร้องโวยวายเลยลูกพี่พวกเราเค้าชอบเธอ เค้าอยากจะชวนเธอไปกินข้าว ดู

หนังฟังเพลงแปปเดียวเอง มานี่ เห้ยไปป์อย่าปล่อยให้หลุดหนีไปนะ”ชายคนหนึ่งพูดก่อนจะสั่ง

เพื่อนอีกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ไอ้ไปป์ ไอ้มาก่อน เลิกยุ่งกับชั้นสักที กรีนเจ้านายของแกน่ะเป็นแฟนกับยัยมดอะไรนั่นไม่ใช่

รึไง แล้วมายุ่งอะไรกับชั้นเนี่ย”เฟย์โวยวายแล้วคิดถึงกรีนลูกชายนายตำรวจใหญ่มีอิทธิพลไม่มีใคร

กล้าหือที่เข้ามาสนใจในตัวเฟย์ หลังจากวันนั้นที่เฟย์ไปงานวันเกิดของเพื่อนที่คณะที่รู้จักกับกรีนอ

ยู่นั้น ทำให้กรีนเกิดความสนใจและอยากทำความรู้จัก แต่เฟย์นั้นรู้ว่ากรีนมีมดเป็นแฟนอยู่แล้วจึง

พยามหนีและไม่เล่นด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โครม

 

 

 

 

 

 

 

ถังขยะพลาสติกปลิวลอยมาเต็มๆหลังของมาก่อนที่พยายามดึงเฟย์เข้าไปในรถก่อนที่จะล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำอะไรน้องชั้นนะ ไอ้บ้าไอ้โรคจิต ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”ฟางพูดแล้วพยายามร้องเสียงดัง

ให้คนช่วย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย เลิกเสียงดังสักทีน่า เงียบไม่งั้นชั้นแทงไส้ไหลตรงนี้นะ”ไปป์ตกใจกับฟางก่อนจะรีบเอามือ

ปิดปากฟางแล้วขู่เช่นเดียวกับมาก่อนที่รีบกระชากเฟย์มาแนบลำตัวหมายจะลากขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พลัก

 

 

 

 

 

 

 

 

จู่ ๆไปป์ก็ถูกชายคนหนึ่งถีบจนตัวเองกลิ้งล้มลงไปกองกับพื้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รังแกผู้หญิงแบบนี้ อยากถูกจับไปนอนเล่นในคุกรึไงวะ”โทโมะที่เป็นคนถีบไปป์ล้มรีบตรงไป

กระทืบไปป์ซ้ำก่อนที่จะหันไปชกมาก่อนที่พุ่งเข้ามาหมายจะชกชายหนุ่ม ฟางตกใจที่โทโมะถูก

ไปป์และมาก่อนรุมจะทำร้ายก็รีบคว้าเอาถังขยะใบเดิมเตรียมทุ่มใส่ไปป์เพื่อช่วยโทโมะโดยที่เฟย์

ยืนตรงใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทางนี้ค่ะพี่ พวกโรคจิตที่จะลักพาตัวผู้หญิงอยู่ทางนี้ มาจับมันเลยค่ะ”ขณะที่ทั้งหมดกำลังต่อสู้กัน

อยู่นั้นแก้วที่ทำทีรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนเสียงดังทำให้ไปป์และมาก่อนตกใจรีบขึ้นรถแล้วรีบ

หนีไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะครับฟาง”เมื่อเห็นว่าไปป์และมาก่อนไปแล้วโทโมะก็รีบถามฟางด้วยความเป็นห่วง

แล้วพลางตรวจดูตามเนื้อตัวของฟางว่ามีรอยบาดเจ็บรึเปล่าทำให้แก้วที่พึ่มาถึงอดซึมลงไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ขอบคุณโทโมะมากนะคะที่มาช่วยฟางไว้ถ้าไม่ได้โทโมะนี่ฟางกับน้อง

ต้องแย่แน่ๆ”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะตกเมื่อเห็นข้อศอกชายหนุ่มถลอกก็รีบคว้าผ้าเช็ดหน้าสีชมพู

หวานของตัวเองมาห้ามเลือดให้โทโมะ ทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงด้วยความเขินส่วนแก้วนั้นซึมลงไป

เมือ่เห็นภาพนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แส่ไม่เข้าเรื่อง น่ารำคาญ”เฟย์ที่เห็นทำคนไม่สนใจตัวเองก็ร้องโวยวายขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น่ะไปไหนน่ะเฟย์ เห็นแล้วไม่ใช่รึไงว่าตอนนี้ตัวเราเองจะโดนลักพาตัว ขืนไปไหนอีกไม่โดนจับไป

รึไง บอกพี่มาเดี๋ยวนะว่า2คนนั้นคือใครแล้วทำไมถึงมาจับตัวเรา เราไปก่อเรื่องอะไรมาอีก”ฟางรีบ

ยิงคำถามรัวใส่เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พูดมากน่ารำคาญ นี่มันเรื่องของชั้นไม่ต้องมายุ่ง แม่ชั้นยังไม่สนใจเลย”เฟบ์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์คือน้องของพี่นะ ถ้าเราเป็นอะไรไปขึ้นมาจะว่ายังไง พี่ไม่ยอมหรอก”ฟางรีบพูดขึ้นมาตาม

จริง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่มีพี่สาว ใส่สมองงี่เง่าของเธอเอาไว้ซะว่าชั้นไม่มีพี่”เฟย์หงุดหงิดก่อนจะตะคอกใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะกลับกันเถอะเดี๋ยววันนี้เราจะไปทานข้าวกับแม่โทโมะไม่ทันนะ”แก้วรีบย้ำเตือนถึงนัดหมาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทันแน่นอน แต่ไหนๆโทโมะเจอนางฟ้าของโทโมะแล้ว แก้วรอแปปนะ”โทโมะรีบอ้อนเพื่อนสาว

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรก็ทำ แก้วเองก็ห้ามโทโมะไม่เคยได้อยู่แล้วนี่”แก้วพูดก่อนจะมองไปทางฟางและเฟย์ที่

เริ่มมีปากเสียงกันแล้วโทโมะรีบวิ่งเข้าไปช่วยไกล่เกลี่ยก็แอบน้อยที่โทโมะไม่เคยเห็นเธออยู่ใน

สายตาเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ อย่าพึ่งทะเลาะกันเลยนะครับ พี่ว่าน้องควรจะกลับบ้านไปพร้อมกับพี่สาวดีกว่านะครับเพราะนี่

ก็เย็นมากแล้ว เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะครับ”โทโมะพูดแล้วอาสาถือของให้ฟาง

แล้วพาทั้ง2สาวไปขึ้นรถของตัวเอง ที่ตอนแรกเขานั้นมาเที่ยวกับแก้ว โดยที่ฟางนั่งข้างหน้าข้าง

โทโมะส่วนแก้วก็ต้องเปลี่ยนไปนั่งข้างหลังข้างเฟย์แทนแล้วมองทั้งคู่เศร้าๆพลางถอนหายใจแล้ว

มองข้างนอกหน้าต่างรถไปแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะโทโมะ ขับรถดีๆนะคะ”ฟางพูดแล้วโบกมือให้โทโมะที่ขับรถกลับไปเมื่อมาส่ง

เธอกับเฟย์ที่หน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าบานเชียวนะมีผู้ชายมาส่งมาคอยเอาใจ”เฟย์เห็นโทโมะที่เทคแคร์ฟางดีตลอดทางกลับบ้านก็

อดที่จะอิจฉาไม่ได้ที่ฟางโชคดีมีผู้ชายที่หน้าตาดี นิสัยดีและรวยมาจีบแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่อยากจะทะเลาะกับเฟย์อีกแล้วนะ เราเข้าบ้านกันเถอะแม่รอกินข้าวแล้ว”ฟางถอนใจแล้วพูด

ขึ้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไปส่วนเฟย์มองฟางที่เดินหนีตัวเองไปก็แอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดิน

ตามเข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิกๆ ป๊อปอ่ะ ไม่คิดเลยนะว่าจำเรื่องที่งานแข่งบาสที่ไฮสคูลของเราได้อยู่”เสียงหัวเราะอย่างมี

ความสุขของหวายกับใครคนหนึ่งดังมาจากห้องกินข้าวทำให้เฟย์และฟางที่เดินเข้ามานิ่วหน้าด้วย

ความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็วันนั้นหวายเป็นถึงเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนป๊อปเองก็ต้องจำได้อยู่แล้วสิ เพราะหวายตอนนั้น

ทั้งสดใสและมีเสน่ห์จนป๊อปอดที่จะไม่ละสายตาไม่ได้ อ่ะทานเถอะ ทาโก้ร้านนี้อร่อยมากเหมือน

กับร้านที่เราชอบไปกินด้วยกันที่โน่นเลยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะป้อนทาโก้ให้กับหวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากเลยนะป๊อปที่ยังจำได้เสมอว่าหวายชอบทานทาโก้มาก”หวายยิ้มด้วยความเขินแล้ว

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันจ้ะแม่”ฟางที่เดินเข้ามาเห็นหวายและป๊อปปี้นั่งพูดคุยกันกระหนุงกระหนิงก็เข้ามาว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เฟย์ ฟาง มาพอดีเลยลูก นี่คุณป๊อปปี้ เพื่อนของแม่เอง”หวายยิ้มก่อนจะรีบแนะนำป๊อปปี้ให้

ลูกๆรู้จัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่จริง คุณ”ฟางมองหน้าป๊อปปี้ที่หันมาสบตากับเธอก็อึ้ง ก่อนที่ภาพวันนั้นที่เธอเข้าใจว่า

ป๊อปปี้ได้ล่วงเกินเธอไปแล้วก็ฉายเข้ามาในหัว ป๊อปปี้มองฟางที่ตกใจเมื่อเห็นหน้าเขาก็แอบยิ้ม

แล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมหรอฟาง ฟางรู้จักเพื่อนแม่คนนี้ด้วยหรอลูก”หวายมองฟางอย่างสงสัยแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะแม่ ถ้าเพื่อนแม่เค้ารวยมีฐานะ ยัยนี่ค้าก็รู้จักหมดนั่นล่ะ เพราะถ้าไม่นับ

ผู้ชายที่พึ่งมาส่งที่หน้าบ้านเราเมื่อกี้นี้”เฟย์ได้ทีก็รีบฟ้องแม่ด้วยความอิจฉาที่ฟางมักรู้จักกับคนดีๆ

เสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยนะเฟย์ พี่กับโทโมะเราไม่ได้เป็นอย่างที่เราว่านะ”ฟางรีบหันไปว่าเฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอมากับหลานชายชั้นงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อรู้ว่าใครมาส่งฟางก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ตายแล้ว ฟางรู้จักกับหลานของป๊อปหรอกหรอเนี่ย ดีจังเลย งั้นเดี๋ยววันหลังถ้าป๊อปมาเที่ยว

หาหวายอีกก็ชวนโทโมะเค้ามาทำความรู้จักกับฟางเค้าเลยสิ เด็กๆเค้าจะได้รู้จักมักจี่กันไวไวโดย

ผ่านสายตาผู้ใหญ่อย่างเรา”หวายได้ทีก็รีบับคู่ให้รู้สาวบ้างทำให้ป๊อปปี้แอบไม่พอใจกับการจับ

หลานชายเขาของหวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันนั้นหรอกแม่เพราะโทโมะกับฟางเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ส่วนคุณ ออกไปจากบ้านชั้นได้แล้ว

แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับแม่ของชั้นอีก ออกไป๊”ฟางพูดก่อนจะหันไปว่าแล้วผลักอกป๊อปปี้ที่

ยืนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนะฟาง อย่าก้าวร้าวกับแขกของแม่แบบนี้สิ ป๊อปปี้เค้าอายุมากกว่าเราตั้งหลายปีนะ

ทำไมทำตัวไม่น่ารักนอบน้อมเลยล่ะลูก”หวายตกใจที่ฟางหาเรื่องป๊อปปี้ก็รีบเข้ามาขวางไม่ให้ฟาง

ทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แหม แม่ปกป้องเพื่อนแม่แบบนี้เฟย์ว่าไม่ได้เป็นแค่เพื่อนแล้วล่ะมั้ง นี่ลุงคือพ่อใหม่ของพวกเรางั้น

หรอ นี่ต้องระวังหน่อยนะเพราะถ้าลุงไม่รวยแม่คงไม่ชายตามอง”เฟย์รีบพูดกับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นังเฟย์ อย่ามาลามปามชั้นนะ ชั้นเป็นแม่แกนะ”หวายโวยวายใส่ลูกสาวคนเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ที่ไม่เคยทำตัวให้ลูกเคารพแบบนี้น่ะหรอ”เฟย์ว่าบ้างก่อนจะเดินหนีหวายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะนังเฟย์ กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนนะ ป๊อปเดี๋ยวมานะ”หวายเดินตามเฟย์ขึ้นไปชั้น

บนแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จะไปไหนน่ะ ไม่อยู่คอยดูแลแขกของแม่เธอรึไง”ป๊อปปี้รีบว่าเมื่อเห็นฟางเดินหนีตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แขกอย่างคุณคือกรณียกเว้น กลับออกไปจากบ้านชั้นได้แล้ว”ฟางว่าก่อนจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้กลับ

กระชากตัวฟางมาแนบลำตัวทำให้ฟางตกใจทั้งดิ้นทั้งทุบก่อนะร้องโวยวายหมายให้แม่และน้อง

ของเธอที่อยู่ชั้นบนได้ยิน ดูเหมือนป๊อปปี้จะรู้ทันความคิดของเธอก็รีบกระชากตัวฟางให้ปลิวไป

ตามแรงของชายหนุ่มแล้วเบียดกันเข้าไปในห้องน้ำชั้นล่างของบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ชั้นะเรียกแม่เดี๋ยวนะ”ฟางโวยวายพยายามพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ เรียกแม่งั้นหรอ คิดว่าชั้นสนรึไง ดีเลยวันก่อนลองลูกสาว วันนี้คิดว่าอยากจะกลับมารีเทิร์นกับ

คนแม่ ก็ดีนะทั้งแม่ทั้งลูกสวิงกิ้งกันคนจะมัน”ป๊อปปี้ได้ทีพูดยั่วฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางทนฟังไม่ได้รีบตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรง จนชายหนุ่มรู้สึกหน้าชา

 

 

 

 

 

 

“คนอะไรจิตใจสกปรก ปากก็พล่อยแถมยังมีความคิดที่ทุเรศแบบนี้อีก ชั้นล่ะรู้สึกสงสารลูกสาวคุณ

จริงๆที่มีพ่อแบบ นะ อื้ออ”ฟางอดไม่ได้ที่จะว่าป๊อปปี้รัวเป็นชุดก่อนที่คำพูดของเธอจะถูกกลืนหาย

ไปทันทีเมื่อถูกชายหนุ่มคว้าตัวมาบดจูบฟางอย่างร้อนแรงและเนิ่นนานจนฟางแทบจะเป็นลม

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดีกับชั้นอีก ไม่อย่างงั้นเธอจะโดนเยอะกว่านี้แน่ หึ เห็นผ่านมาโชกโชนอย่ามาทำตัว

อินโนเซ้นหน่อยเลยน่า”ป๊อปปี้ถอนจุบมาแล้วพูดก่อนจะปรายตามองฟางที่นั่งเข่าอ่อนหมดแรงตรง

ชักโครกสักพักแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำโดยที่ทิ้งฟางที่ทั้งอึ้งทั้งตกใจหลากหลายอารมณ์ปะปน

ในตัวเธอไปหมด เมื่อเธอถูกผู้ชายคนนี้จูบเธออีกแล้ว และที่สำคัฐเขาคนนี้คือเพื่อนของแม่เธอ

และเป็นคนเดียวกับที่ล่วงเกินเธอไปอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

นั้นไง เอะอะจะจูบเอะอะจะสวิงกิ้งให้ได้งี้สิ พระเอกเรา

 

 

 

 

หายไปไหนกันหมด อ่าาาาา